Salat ve Selam Âlemlere Rahmet, İnsanlığa Hidayet Olarak Gönderilen Vahyin Elçisi, Nübüvvet Kandilinin Son Işığı, İslam Ümmetinin Lideri, Mücahidlerin Kumandanı, Başkomutan Rasullullah (sav)’e, Kıymetli Ev Halkına, Güzide Ashabına, Onları Takip Eden Tabiilerine, Ardından Geçmişte Yaşamış, Bugün Yaşayan Kıyamete Kadar Yaşayacak Olan Tüm Mü’min ve Mü’mine’lerin üzerine olsun İnşaAllah.

İnsanın şerefi ve bütün yaratıklara kendisini üstün kılan fazileti, Allah Subhanehu ve Teala’nın  marifetine hazırlanmakla elde edilir. Öyle marifet ki dünyada, dünyanın güzelliği, ahiretin azığıdır. İnsanoğlu ancak kalbiyle Allah Subhanehu ve Telala’nın marifetine hazırlanabilir. O halde Allah Subhanehu ve Teala’yı bilen, Allah Subhanehu ve Teala’ya yaklaştıran, Allah Subhanehu ve Teala için çalışan ve Allah Subhanehu ve Teala için gayrette bulunan kalptir. Bu bakımdan Allah nezdinde makbul olan kalptir. Ancak o kalp Allah Subhanehu ve Teala’nın gayrisinde herşeyden boş olmalıdır.

Haşr 18-19: “Ey iman edenler, Allah’tan korkun. Herkes yarın için neyi takdim ettiğine baksın. Allah’tan korkun. Hiç şüphesiz Allah, yaptıklarınızdan haberdardır. Kendileri Allah’ı unutmuş, böylece O’da onlara kendi nefislerini unutturmuş olanlar gibi olmayın. İşte onlar, fasık olanların ta kendileridir.”

Aslı itibariyle Allah Subhenahu ve Teala’ya itaat eden kalptir. Allah’a karşı inat ve isyan bayrağını açan kalpten başka hangi aza olabilir?

Azalara sirayet eden fuhşiyat ancak onun eseridir. Zahirin güzellikleri ve çirkinlikleri ancak ve ancak kalbin karanlık ve aydınlık olmasından ileri gelir. Her kalp, içindekini dışarıya sızdırır. Kalp, öyle bir şeydir ki insanoğlu onu tanıdığı zaman, muhakkak nefsini tanımıştır. Nefsini tanıdığı zaman muhakkak rabbini tanımıştır. Rabbini tanıdığında ise O’ndan gerektiği gibi korkup O’nu gerektiği gibi sevmiş  yani gereği gibi kulluk yapmıştır.

Allah Subhanehu ve Teala insanları onların kalplerine yerleştirdiği İslam fıtratı ile yaratmıştır. Kalp, doğası itibariyle kötülüklerden uzak saf ve selim bir varlıktır. Beş duyu organı gördükleri, hissettikleri ve hakkında bilgi edindiklerini kalbe iletir ve onları kalbe işler. Tıpkı görme organı gözün ışıkları, renkleri nesneleri ayırt edip onların bilgisini beyindeki işleme mekanizması sayesinde görüntü zihinde oluşur ve böylece görme fiili gerçekleşir. Tüm görme, duyma, koklama, tat alma, hissetme vasıtalarından alınan bilgiler kalbe gönderilir kalp bunlarla bir şeylere yönelir bir takım kararlar alır ve kanaatler oluşur. O halde fitnelere sebep olacak yolları kapayarak kalbin koruma altına alınması gerekir. Eğer kalp fitnelerle meşgul olursa yaratılış sebebi olan; Allah Subhanehu ve Teala’yı yüceltmekten, O’nun razı olacağı işleri yapmaktan vazgeçer.

Bedene saplanan okların ölüme sebebiyet vermesi gibi kalbde kendisine her taraftan oklar yağdırılan hedeftir. Saplanan nice fitneler, kalbin helak olmasına sebep olur.

Enes Bin Malik’ten rivayetle Rasulullah (sav) buyurdu ki “Kalp, çöldeki tüy yumağı gibidir. Rüzgar onu istediği gibi savurur.” İbni Mace 88 (Ebu Musa ve bir çok kişi de böyle rivayet etmiştir. )

Yine kalbin misali, bir kalenin misaline benzer. O kaleyi ya Hakk fetheder ya da batıl. Şeytan, kaleye girmek isteyen bir düşmandır. Onu kuşatıp sahip olmak ister. Kaleyi düşmandan korumak ancak kapılarını, giriş noktalarını kapatmak ve kalede açılan gedikleri sağlamlaştırmak suretiyle mümkündür. Kalenin kapılarını bilmeyen bir kimse, o kapıların nöbetçiliğini yapamazsa kalbinde kapıları, girişleri, çıkışları, gedikleri bilinmediği müddetçe korunamayacak batıl kaleyi fethedecektir. Bu bakımdan kalbi, korumak farzdır. Hem de her mükellef kulun üzerine farz-ı ayındır.  Muhafaza edilmeyen kalp önce hastalanacak ardından her boş iş ile hastalığı artıp helak olacak, kalbi batıl fethedecek ve sahibinin cehenneme gitmesine sebebiyet verecektir.

Yahya Bin Muaz  der ki, “Bedenin hastalanması ağrı ve sancılarla olur. Kalbin hastalanması günahlarla olur. Nasıl ki beden hastalandığında yediğinden tad almazsa kalpte hastalandığı zaman ibadetin tadını alamaz.”

Kalp yaratılış amacına uygun kullanılmazsa, çalışmaz hale gelir. Kalp doğru çalışmazsa mühürlenmesine sebep olacak işler yapar, çok içer , çok yer, çokça gaflete düşer. Üzeri paslanmış ve çürümüş demir gibi olur.

Ameş anlatıyor , Mücahid’in yanındaydık dedi ki; kalp şunun gibidir –avucunu açtı- kişi günah işlediğinde şöyle olur –bir parmağını büktü- başka bir günah daha işlediğinde şöyle olur, dedi ve ikinci parmağını büktü ve sonra üçüncü ve dördüncü parmağını. Beşinci günahta baş parmağını avucunun içine soktu ve kalbe mühür vurulduğunu gösterdi. Sonra Mücahid dedi ki; hanginiz kalbinize mühür vurulmadığını zannediyor?

Hakikatten hala kalplerimizin mühürlü olmadığını mı düşünüyoruz?

Hamd, Alemlerin Rabbi olan Allah’a Mahsustur. Allah bize kâfidir ve O ne güzel vekildir!

VELHAMDULİLLAHİ RABBİL ALEMİN

The post ALLAH(C.C)’A İTAAT EDEN KALPTİR! appeared first on Ebrar Medya.

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

YİTİRİLEN SERVET; “AHLAK”

Bizleri hidayet ile ihsanda bulunan ve kullarına Salihlerden olsunlar diye her türlü Hayır ve saadeti bağışlayan Âlemlerin Rabbi Allah Subhane ve Teâla’ya Hamd-u Senalar olsun. Her kim O (cc)’nu vekil kılıp işlerini O(cc)’na bırakırsa O(cc) ona yeter. Her kimde O(cc)’nun yolundan yüz çevirirse onu zelil kılar.

Salat-u Selam;  insanlığa hayat âlemlere rahmet olarak gönderilen, Peygamberlerin efendisi, Güzel ahlakın Tamamlayıcısı, Mustaz’afların yardımcısı ve Mü’min’lerin önderi Muhammed Mustafa (sav)’e, Ehli Beytine, Ashabına, kıyamete kadar izini takip edecek olan tüm Mü’min ve Mü’mine’lerin üzerine olsun İnşaAllah.

Allah Subhane ve Teâla’nın semada, arzda ve kâinatın tamamında tahakküm sürmesi için gönderdiği son mükemmel nizama İslam nizamı denmektedir. Bu Nizam LA İLAHE İLLALAH ile başlayıp yine hâkimiyetini ve egemenliğini bu söz ile tamamlar. İnsanlar bu kelimeyi söyleyip hayatlarıyla bunun gerektirdiğini yaşarsa bütün güzel olan vasıf ve niteliklerle nitelendirilir. Bu nizam insanların hayatında göz açıp kapayıncaya, nefesi alıp verinceye kadar bile boşluk bırakmayarak fiillerin tamamına yön vererek insanı rüzgâr da savrulan bir yaprak misali değilde kökleri yere sımsıkı yapışmış dalları göğe uzanıp rüzgârda sapasağlam durabilen bir hurma ağacı misali sağlamlaştırır.

İbrahim 24: “Görmedin mi Rabbin güzel söze bir misal getirdi. O kökleri yerde sağlamlaşmış dalları göğe uzanan temiz bir ağaca benzetti.”

İslam nizamının temel kaynağı ise vahiydir. Vahiy ise insanın erdem ve ahlakına büyük önem vermektedir. Bunun sebebi ise şudur ki nasıl ağacın toprağa sımsıkı tutunup rüzgâr da savrulmamasına sebep olan sapasağlam kökleriyse Mü’min’in de kalbinin derinliklerine kök salıp sıkıca İslam kulbuna yapıştıran ahlakıdır. Bu sadece bir grubun ya da belirli kısım insanların üzerinde bulundurması gereken bir özellik değil aksine dinamik bir yapıya sahip olan ahlak esasları bütün insanların duygu ve hissiyat âlemine müdahale eden ve mükemmele yükselten bir ilerleme yoludur. Kâinatın incisi Rasulullah(sav) ahlakda erdemi hak davanın temel şartı olarak zikretmiştir. Bunun Allah’a(cc)  imandan sonra hayatlara yerleşmesi gerek temel prensip olduğunu hayatıyla göstermiş ve ashabına da bildirerek onları da bu hal üzere yetiştirmiştir. Rasulullah’ın (sav)  güzel ahlakı her siyer kitabında karşımıza çıkmaktadır ki Allah Subhane ve Teâla Onu(sav) Kur’an ile terbiye etmiş, Kur’an ile ahlaklandırmış, Kur’an ile yetiştirmiş, nübüvvete hazırlamıştır. Allah Subhane ve Teâla kitabında O’nu (sav) överek:

Kalem 4: “Sen elbette üstün bir ahlak üzeresin.”

Allah Subhane ve Teâla onu övmesine rağmen yine onun Rabbinden istediği:

“Ey Rabbim! Yaratılışımı güzel yaptığın gibi ahlakımı da güzelleştir.” (İmam Ahmed, Müsned, 6/155)

Sa’d Bin Hişam Bin Amir, Aişe Validemize hitaben: “ Ey Mü’min’lerin Annesi! Rasulullah’ın ahlakını bana haber ver?” dediğinde Aişe Validemizin cevabı: “Sen Kur’an okuyormusun?” Sa’d Bin Hişam: “ Evet! Okuyorum.” Aişe Validemiz: “İşte, Rasulullah’ın ahlakı, Kur’an’dı.”

Ne kadarda muhtacız bu konuşmayı anlamaya ve yaşamaya…

Rasulullah (sav) ’ı örnek almak isteyenler vaiz olmasını, tebliğci olmasını, lider olmasını, idarecilik vasfını örnek almasını öğrendiği gibi ahlaken Kur’an ahlakı olmasını da örnek almalıdır. Zira bugün Mü’min fertler olarak düzeltmeye ihtiyacımız olan en büyük eksiğimiz ahlakımızdır. Fillerde ki öfke, karmaşa, duygusallık, kibir, sertlik, gevezelik, arkadan çekiştirme, yalan, gıybet, dedikodu gibi günahlar ahlaken nakıslığımızdan kaynaklanmaktadır. Ahiret gününde Peygamberin yanında olmak isteyenler ahlaken terbiyeyi atlamamalıdır. Zira Rasulullah (sav ) bir Hadis-i Şerifte buyurmaktadır ki:

“Kıyamet günü bana en yakın olanınız, en sevgili olanınız ahlakça en güzel olanınızdır. Yine o günde bana en uzak olanınız ise ahlakça en kötü olanınızdır.”(Tirmizi, Birr,77)

Rasulullah (sav) buyurmaktadır ki:

“Ben güzel ahlakı tamamlamak üzere gönderildim.”( Muvatta Husn’ul Hulk,8; Müsned 2/381)

Mümin için ahlak hayatın temelidir. Bir bina için zemininde ki temel neyse Mü’min içinde ahlak odur. Rasulullah’ı(sav) takip ettiğini, onun getirdiğine iman ettiğini söylen yine onun mücadelesini kendisine şiar edinin için güzel ahlak olmazsa olmazdır. Mü’min kötü ahlaklı olması düşünülemez. Zira ahlak imanın parlayan yıldızıdır. Yıldızlar gecenin karanlığında nasıl parlar ve kendini gösterirse Mü’min’de kendini yıldız gibi parlayan ahlakından gösterir. Konuşmasıyla, susmasıyla, edebiyle, hayâsıyla ve ila ahiri…

Bunun en net örneklerini ashabtan görmekteyiz ki Rasulullah onlar için:

“Benim ashabım gökteki yıldızlar gibidir hangisine tabi olursanız kurtuluşa erişirsiniz.” dediği o ashabın karşımıza çıkan ilk hali teslimiyetken hemen arkasından gelen vasıfları ise ahlaktı. Onların ahlakını gören İslam’a özenip dine yöneliyordu. Onlar böyle gökteki yıldızlar mesabesine yükseldi. Peki ya onlardan sonra gelen bizler de hal nedir? Bizlerde durum biraz karışık bizim ahlakımızı, tavırlarımızı gören İslam’a meyletmek yerine fersah fersah uzaklaşıyor. Bunun hesabı elbette kişiye 2 azap olarak dönecektir ki hem emredileni yerine getirmemek hem de insanları İslam’dan soğutmaktır ki Allah muhafaza bunun hesabı daha çetindir!

Gelin hep birlikte şu satırları zihinlerimize işleyelim. Zihinlere işleyen bu hakikat Güzel ahlak olarak geri dönsün hayatlara..

Onların hallerini gören Hristiyan olan Necranlıların şu sözü tarih kitaplarında kayıtlıdır. “ Biz İsa’nın Havarilerinden bile daha hayırlı insan topluluğu gördük onlarda Muhammed’in(sav) ashabıdır.” Onların sadece ibadette teslimiyette ya da dinin yalnız her hangi bir bölümünde değildir örneklikleri hayatın her alanına örnek olan o ashab bugün ahlaktada öncülükle karşımıza çıkmaktalar. Onlar işte bu halleriyle Rasulullah(sav )’in şu övgüsüne mazhar oldular.

“İnsanlar bir yana ben ve ashabım bir yana.”

Ahlak; hulk kelimesinin çoğuludur. Hulk insanın iç yüzüdür. Görünün dış yüzeyinin arkasında kendine has özellikler ve manalar taşıyan iç âleme Arap lugatında hulk denmektedir. Bundan yola çıkarak iç âlemine yerleşmiş olanlar sebebiyle dış âlemine vurulan fillere ise ameller, davranış ve tavırlara ise ahlak denir. Ferdin kalbindeki amel olarak açığa çıktığında buna Allah Subhane ve Teâla indinde Salih ya da Fasid olarak isimlendirilerek cezaya ya da mükâfata karşılık gelmektedir. Bu sebeple iman olan kalpten Salih amel gelmesi gibi mekarim-i ahlak (güzel ahlak) da kaçınılmazdır.

İslam literatüründe Ahlak; bir kişinin İslam dini tarafından iyi veya kötü olarak nitelendirilmesine sebep manevi değerleri, huyları ve bunların tesiri ile ortaya koyduğu davranışların bütünüdür. Dikkat edilirse bir duruma, konuma, zamana, kişiye has verilen tepkiler ahlakı tanımlamaz. Ahlak endişe, korku, sinir, öfke, huzursuzluk gibi kötü ya da mutluluk, huzur gibi rahatlıkta verilen tepkilerin tamamı ahlakı oluşturan unsurlardır. Yani özetle ahlak bir günde ya da bir kişiyle ya da bir olayla kazanılan bir değer değildir. Ahlak kademli olarak olgunlaşma ile oluşan terbiyedir.  Yani demek istiyoruz ki fert işte iş ahlakına riayet edip evde eş ahlakına, aile ahlakına dikkat etmezse Sahih olan ahlak üzere olamaz. Ya da evde aile ahlakına dikkat edip kardeşleriyle uhuvvet ahlakına riayet etmezse aynı durum söz konusudur. Bireyin 1 saat ahlaklı olması bir saat sonra halini bozması da aynıdır. 60 yıl boyunca ahlaklı olup 6 saniye o halini muhafaza etmezse de sonuç yine aynıdır.

Ahlak bireyde başlar cemaate yansır cemaatten de tüm arza dağılır. Kişi ahlakı, aile ahlakı, lider ahlakı, eğitim ahlakı, devlet ahlakı ve ila ahiri. Bireyler ahlaksız olursa bireylerin oluşturduğu kurumlar ahlaksız olur, ahlaksız kurumlardan ahlaksız devletler meydana gelir ki bunu yakından tecrübe etmekteyiz. Zannımızca ahlakın önemi için şunu söylemek yetecektir ki toplumun ahlaksızlığı demek insanların birada yaşayamaması, bir arada bulundukları durumda ise adam öldürme, cinayet, tecavüz, gasp, zina, faiz gibi insanların insanca yaşamasına engelleyecek fuhşiyatlar ortaya çıkacakmasına meydan hazırlanmasıdır. Bunlar İmandan ve ahlaktan yüz çeviren her toplumun başına bela olacak musibetlerdir. Ancak Allah cc insanın insanca yaşayacağı ortamı hazırlamak için onlara gerek kitapla gerek sünnetle gerek ahlakla marufu emreder.  Allah Subhane ve Teala Ayeti Kerimede

Araf 28: “Allah fuhşiyatı emretmez.”

Bu sebeple fertlerin ve toplumların en büyük serveti Mekârim-i Ahlaktır. Ona sahip olan fert ve toplumlar mutluluğu yakalamış demektir. Ahlaktan yoksun olan fert ve toplumlarsa bedbaht olan fert ve toplumlardır. Zira onlar ahlakın yerine parayı, kadını, şehveti, menfaati, yalanı, gıybeti, iftirayı kısacası kötü olan her şeyi yerleştirmiştir, kötünün olduğu yerden ise iyi tamamıyla söküp alınır.

Buna binaen İslam önce imanı emreder, sonra ibadeti.  Sonra İbadet eden müslümanında ahlaklı olmasını ister. Bu sebeple sadece iman ya da sadece ibadet ya da ibadet ile iman ya da ibadet ile ahlak yeterli değildir. Çünkü Mü’min’ler vasıflarını Kur’an’dan araştıracak olursak onların vasıflarından biri de güzel ahlak sahibi olmalıdır. Vasfını kaybetmiş ferdin ise imanını kaybetmesine ramak kalmıştır.

İbni Kayyim El-Cevziye (Allah Ona ve Bizlere Rahmet etsin): “Dinin tamamı ahlaktır. Ahlakı artanın dine de artar.” (Medarikus Salikin c:1, 257)

Ahlakı rafa kaldıranlar ya da atalarından, çevresinden, eşrafından gördüklerini ahlak esasları kabul edenlerin durumunu açıklamaya bu söz kâfidir.

“Ey Rabbimiz! Bizleri Tevhidden sonra güzel ahlak üzere olanlardan kıl!”  (Allahumme Âmin!)

Söz söylemenin ahlakı da başta ve sonda Âlemlerin Rabbi olan Allah Subhane ve Teâla’ya hamdetmektir.

ELHAMDULİLLAHİRABBİLALEMİN

The post YİTİRİLEN SERVET; “AHLAK” appeared first on Ebrar Medya.

Salat ve Selam Âlemlere Rahmet, İnsanlığa Hidayet Olarak Gönderilen Vahyin Elçisi, Nübüvvet Kandilinin Son Işığı, İslam Ümmetinin Lideri, Mücahidlerin Kumandanı, Başkomutan Rasullullah (sav)’e, Kıymetli Ev Halkına, Güzide Ashabına, Onları Takip Eden Tabiilerine, Ardından Geçmişte Yaşamış, Bugün Yaşayan Kıyamete Kadar Yaşayacak Olan Tüm Mü’min ve Mü’mine’lerin üzerine olsun İnşaAllah.

            Artık insanın bir takım nefsi temel ihtiyaçlar ile yaratıldığını hayatını devam ettirebilmesi için bu ihtiyaçların karşılanması gerektiğini ancak bunun dışındaki nefsin aşırı isteklerine heva dendiğini hevaya uymanın zararları ve zararlarını dikkate almayıp ona uyanın ne düzeyde tehdit edildiğini öğrendik. Unutulmamalı ki masiyet yok olup gidene kadar onun tuzağına düşmemek tevbe kabul edilinceye kadar tevbede ısrarcı olmaktan daha kolaydır. Bizlerde nefsin esiri olup pişmanlıkta tevbeden evvel nefsin aşırı isteklerine karşı mücadele etmeliyiz.

İbrahim ez-Zühri: “Allah’a yemin olsun ki benim nefsim cennetten vazgeçip de cehennemi isteyecek değildir. Bugün Allah’ın yasakladığı bir işi yapmayıp ona sabretmem yarın prangalara sabretmemden daha kolaydır.”

O halde heva-i nefsin esiri olmamak için ne yapılmalıdır?

Bunun çeşitli yolları gösterilmiştir. Bunun yollarından sırasıyla bahsedecek olursak en önemli unsur sabırdır. Nefsin isteklerine karşı gelip masiyete dalmamak ancak sabırla mümkündür.

Sabır lugat bakımından alıkoymak, kendini tutmak gibi manalara gelmektir. Sabır İslam’ın önemli meselelerinden biri olması hasebiyle ilim ehlinin her bakımdan üzerinde durduğu bu kavram için muhteşem açıklamalar yapılmıştır. Niyetimiz sabrı kelime bakımından tahlil ya da tafsilatlandırmak olmadığı için meselemizle alakalı kısmından sabrı açıklamaya çalışacağız inşallah. Sabır tanımlarından en dikkat çekenlerinden birisi aklın ve Şeriatın gerektirdiği durumlarda nefsi hapsetme, kendine hakim olmaktır.

El-mebsura kelimesi de sabırdan türemiştir. Anlamı ise öldürülmek üzere alıkonulan tavuk ve benzeri canlılar için kullanılır. Aslına insanın nefside Rabbine karşı öldürülmek üzere alıkonulmalıdır ki tekrar uyanmasın. Hatırlarsak Allah Subhanehu ve Teala Musa’yı (A.s) Tur-i Sina dağına çağırdığı vakit kavmi altından buzağıyı ilahlaştırınca Allah Subhanehu ve Teala onlara “Nefislerinizi öldürün!” demişti. Buradaki öldürme sapık tasavvuf ehlinin zannettiği gibi kendini zincirleme, sırtını dağlama yada acı çektirme işi değildir. Allah Subhanehu ve Teala’ya isyan eden nefsi bir daha Rabbinin emrinden dışarı çıkmamak üzere, nefsin Şeytan (Aleyhil’ane) ye uymamak üzere terbiye, teskiye edip günaha ve masiyete karşı tutmak. Emirleri yerine getirmek üzere yaşatmak dışında her şeyde nefsi öldürmektir.

Ali (R.a) : “İyi bilin ki, sabrın imanda ki yeri başın bedendeki yeri gibidir. Dikkat edin sabrı olmayanın imanıda yoktur.”

Sabır insana ve cinne has bir ibadettir. Yani vahiy karşısında mükellef olmayanın sabırla işi yoktur. Sabrada ihtiyacı yoktur. Bir hayvan düşünüldüğünde helali gözetmez, harama karşı sabretmez ya da şehveti uyandığında seçici olmaz cinsini bulduğunda isteğini giderir. O halde insan sabır göstermediğinde hayvan ile arasındaki farkını kaybederek seviyesini onun durumuna düşürür. Sabırsızlık insanın başına büyük beladır.

Ali (R.a) Eş’as Bin Kays’a bu konuda nasihat ederken: “İmanından dolayı sabredersen ne güzel. Eğer böyle yapmazsan hayvanlar gibi düşünemez hale gelirsin.”

Sabır rastgele bir tahammül değildir. Sabır musibet anında, itaati sürdürmekte, günah işlememekte heva-i nefse muhalefettir. Şayet tam olarak bu yol üzerinde bir şeye dayanılıyor ve devam ediliyorsa bu Allah Subhanehu ve Teala’nın övdüğü ve razı olduğu sabırdır.

Sad 6: “Bildiğiniz yolda yürümeye devam edin ve ilahınızı bırakmayın.”

İstikameti Âlâ üzerinde sabra anlık değil devamlı ihtiyaç vardır.  Sürekli olarak Şeytan üzerimizde tuzaklar kurarken, şer güçler tenekeler çalarken, nefsimiz dünyayı isterken, Tevhid akidesine devam ederken gelecek engellemelere ve ilahir.. Kolay olmayacağı belli fakat karşılığı da öyle basit değil.

Zümer 10: “Sabredin. Sabredenlere mükafatı elbette hesapsız olarak verilecektir.”

            Zorlanılıyorsa oluyor demektir, şikayetlenilmiyor, sessizce yardımı Allah’tan bekleyerek hayırla sonuçlandırmaya uğraşılıyorsa bekleyin Allah Subhaneu ve Teala hiçbir şeyi karşılıksız bırakmadığı gibi bu ibadetinde karşılığını kesintisiz ecirle mükafatlandıracaktır İnşaAllah-U Rahman.

Malik Bin Dinar: “Allah korkusu ve Firdevs Cennetine olan sevgi, dünyanın süsünden uzaklaştırır ve sabretme gücü verir.”

Allah Subhanehu veTeala için onun rızasını kazanmak ve Mü’min için zindan olan bu dünya hayatını değil Allah Subhanehu ve Teala’nın Cennetini isteyerek sabrederek kalbi ameli ibadetlere devam edersek O’da (Subhanehu ve Tela) bunu ölüm gelinceye dek sürdürebileceğimiz gücü verecektir. Allah ahdinden caymaz kul istikametten caymadığı müddetçe..

Hamd, Alemlerin Rabbi olan Allah’a Mahsustur. Allah bize kâfidir ve O ne güzel vekildir!

VELHAMDULİLLAHİ RABBİL ALEMİN

The post SABIRSIZLIK İNSANIN BAŞINA BELADIR! appeared first on Ebrar Medya.

Salat ve Selam Âlemlere Rahmet, İnsanlığa Hidayet Olarak Gönderilen Vahyin Elçisi, Nübüvvet Kandilinin Son Işığı, İslam Ümmetinin Lideri, Mücahidlerin Kumandanı, Başkomutan Rasullullah (sav)’e, Kıymetli Ev Halkına, Güzide Ashabına, Onları Takip Eden Tabiilerine, Ardından Geçmişte Yaşamış, Bugün Yaşayan Kıyamete Kadar Yaşayacak Olan Tüm Mü’min ve Mü’mine’lerin üzerine olsun İnşaAllah.

            Sehl Bin Yunus: “Kim nefsine uyarsa helak olur. Nefis kime arkadaşlık ederse o kişi selamete ulaşamaz.”

İnsanın aşırı isteklerine, Allah Subhanehu ve Teala’dan  gelen ilme yani vahye uymayan tutumlarına ‘heva’ denilmektedir. Heva, insan nefsinin şehvetlerinden ve hayvani iştihadan doğan doğal eğilimi olmakla beraber, aynı zamanda insanı her türlü isyana götüren zaafın itici gücüdür; her türlü zararın, belanın, rezilliğin ve kötülüğün kaynağıdır.

            Ebu Amr eş-Şeybani şöyle anlatıyor: “Alimlerden biri bir rahip ile karşılaşır. Rahibe sorar: ‘Hayat nasıl gidiyor?’ cevap verir; yeni insanlar doğuyor, emeller yenileniyor, güvenlik azalıyor, ölüm yaklaşıyor. Alim yine sordu: ‘En faydalı şey nedir?’ Rahib cevap verdi; salih amel. Alim sordu: ‘En zarar verici şey nedir?’ cevap verdi; nefis ve heva.”

Nefis her zaman çeşitli isteklerde bulunur. Bu isteklerin bir kısmı insanın ihtiyacı değil, nefsin aşırı istekleridir. Eğer nefis Allah Subhanehu ve Teala’dan  gelen ilme, yani vahye uyarsa; görüşlerini, kararlarını, isteklerini bu ilme uygun bir şekilde ayarlarsa; o nefis doğru yolda olan nefistir. Fakat bir kimse Allah Subhanehu ve Teala’dan  gelen vahye kulak asmaz, yalnızca kendi görüşünü, zevkini, kararını, arzusunu ön plana çıkarırsa bu nefis doğru yoldan sapan azgın bir nefistir ve o kişi hevasına uymuş olur.

            Yahya Bin Muaz: “Kim lezzetler (aşırı istekler) peşinde yüzerse, pişmanlık ağaçları eker.”

Kurtubî, hevayı şöyle açıklar: “Hevaya uymak insanın Hak’tan gayrısıyla şehadet etmeye ve hükümde zulüm ve benzeri ile hüküm vermesine sebep olur.” Hevanın yerleştiği kalpte, başta şirk olmak üzere bütün olumsuz davranışlar, bütün kötülükler yerleşmeye başlar. Bu kimseler, hevanın bir benzeri olan kötü fiillerin peşinden giderler.

Şüphesiz ki hevaya uymak, dengeyi bozar, hakları ihlal eder, tarafgirliğe ve taassuba sebep olur, düşmanlığı körükler. İnsan, Allah Subhanehu ve Teala’nın hidayet kitabı olarak gönderdiği Kur’an-ı Kerim’i, yani vahyi dışlayarak, her şeyi kendi aklına, kendi hevasına göre çözmeye, her şeyin hükmünü işine geldiği gibi vermeye kalkışırsa, insanın gönlünde de, yeryüzünde de huzurun olması mümkün değildir. Vahyi dışlayanlar hem kendilerine yeni ilahlar bulurlar, hem de küçük, önemsiz ve kısır çekişmelerin içinde, ucuz çıkarların peşinde koşar dururlar. Hevasına uyan kimselerin yön verdiği dünyada barış ve adaletin olması mümkün değildir. Bu gerçeğe hem tarih şahittir, hem de içinde yaşadığımız şartlarda bunu açıkça görmekteyiz.

            Nisa 135: “… Öyleyse adaletten dönüp hevalarınıza uymayın. Eğer dilinizi eğer büker yada yüz çevirirseniz, şüphesiz Allah, yaptıklarınızdan haberdardır.”

Hevasına uyan insanların çok olduğu toplumlarda hata çok yapılır, suç çok işlenir, fitne ve fesat çok yaygınlaşır, insani değerler rağbet görmez, adaletle hareket etme ahlâkı zayıflar.

            Ebu Bekir el Verrak şöyle söylemiştir: “Hevanın sebebi şehvetlere yaklaşmaktır. Heva galip geldiği zaman kalbe zulmetmeye başlar. Kalp zulum görürse daralmaya başlar. Göğüs daraldığında insanlar kötülük yapmaya başlar. İnsanlar kötülük yaptığında Allah Teala öfkelenir. Onlardan nefret eder. Allah Teala onlardan nefret edince onlara darılır, yapayalnız bırakır. İnsanlarda artık kovulmuş şeytan gibi olurlar.”

Hevânın hâkim olduğu kalp, her türlü bireysel ahlâksızlığın, toplumsal fesadın, her çeşit pislik, kötülük ve zulmün kaynağı olan şirkin bulaşıcı mikroplarının toplandığı yerdir. Müslümana yakışan, nefis kaynaklı hevaya değil; ilâhî kaynaklı vahye tabi olmaktır. Başkalarının hevasına değil vahye sarılmaktır.

Hevaperest tipin nasıl oluştuğu, sebepleri iyi değerlendirilmeli, sivrisinekle mücadele için bataklığın kurutulmasının şart olduğu unutulmamalıdır. Hevaperest düzen ve onun kurumları, düzenin oluşturduğu toplum yapısı ve çevre şartları değişmeden, ürünlerin değişmesini beklemek doğru olmaz.

EsSelamu Aleykum ve Rahmetullah.

Hamd, Alemlerin Rabbi olan Allah’a Mahsustur. Allah bize kâfidir ve O ne güzel vekildir!

VELHAMDULİLLAHİ RABBİL ALEMİN

The post İNSANLAR DA ARTIK KOVULMUŞ ŞEYTAN GİBİ OLURLAR! appeared first on Ebrar Medya.

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

          Hamd Âlemlerin Rabbi, Rahman, Rahim, Din Gününün Sahibi, Bizden Öncekilerin ve Sonrakilerin Yegâne İlahı, Kulluk Yapılmaya Layık Olan Tek Mabud Allah Subhanehu ve Teâlâ ‘ya mahsustur. O’nun (Subhanehu ve Teâlâ) Kendisini bize bildirdiği şekilde bilir, Öyle Tevhid Eder, Herhangi Bir Ortağının Olmadığını Bilip Öyle İman Ederiz. Kulluğu, İbadeti, Yardımı Yalnız O’na (Subhanehu ve Teâlâ) Has Kılar, Nefislerimizin Şerrinden Amellerimizin Fenalığından O’na (Subhanehu ve Teâlâ) Sığınırız.

Salat ve Selam Âlemlere Rahmet, İnsanlığa Hidayet Olarak Gönderilen Vahyin Elçisi, Nübüvvet Kandilinin Son Işığı, İslam Ümmetinin Lideri, Mücahidlerin Kumandanı, Başkomutan Rasullullah (sav)’e, Kıymetli Ev Halkına, Güzide Ashabına, Onları Takip Eden Tabiilerine, Ardından Geçmişte Yaşamış, Bugün Yaşayan Kıyamete Kadar Yaşayacak Olan Tüm Mü’min ve Mü’mine’lerin üzerine olsun İnşaAllah.

            Yusuf Bin Huseyn: “Hevanın gözü kör olsun.”

Bizler nefsin yaratılışında bir takım istekler ile var edildiğini biliyoruz. Bu istekler dünyada ki ihtiyaçlarını karşılaması için yemesi, içmesi, hayatına devam edebilmesi için mecbur olan şeylerdir. Ancak bunların dışında nefsin isteklerine uymada ileriye gidilirse hevaya tabi olma durumu meydana gelir ki buda insanın başına gelebilecek en kötü durumdur. Zira o kişi artık doğruyu ve yanlışı ayırt edemez, kendisinden fıkıh, basiret, feraset alınmıştır. Bakar ama göremez, işitir ama algılayamaz artık o fert gafletler içerisinde sürüklenmektedir.

Furkan 43: “Görmedin mi o hevasını ilah edineni!”

            Ahmed Bin Hidraveyh: “Gafletten daha ağır bir uyku yoktur. Şehveti kontrol altına almanın en iyi yolu çokça ibadet etmektir. Eğer gaflet ağır basmasaydı şehvetler seni ele geçiremezdi.”

Nefis ve nefsin istediği şeyler insana daha sevimli geldiği için nefisle cihadın düşmanla cihaddan daha büyük olduğu kabul edilmiştir. Çünkü nefis insanı yapmaktan çok zevk alacağı şeylere çağırır. Nefse ağır gelen meselelerde nefsin isteklerine uymak insana hoş gelir.

            Rasulullah (sav) buyurdu: “Güçlü kişi insanlara galip gelen kişi değildir. Asıl güçlü kişi nefsine galip gelendir.”

Müminler, Kuran-ı Kerim’in kendilerinden sağlam söz aldığı kimselerdir. Kuran Müminler ile felaketlerine sebep olacak şeyler arasında bir duvar örmüştür. Mümin dünyada esirdir, kendisini  kölelikten kurtarmak için çalışır. Allah Subhanehu ve Teala ile karşılaşmadan kendini güvende hissetmez. Kulaklarından, gözlerinden, dilinden ve diğer organlarından hesaba çekileceğini bilir.  Öyle sakınır, dikkatli olur, ihlasla ibadetlerinde devamlı olur. Şuurla başına gelen kötü şeylerin nefsinden kaynaklandığını bilir terk etmeye gayret eder.

Bişr el-Hafi: “Kim dünya şehvetlerini ayaklarının altına alırsa Şeytan onun gölgesinden bile kaçar. Kimin ilmi hevasına galip gelirse o kişi sabırlı ve zafere ulaşmış kişidir. Bil ki başına gelen bütün belalar hevasına uyduğu içindir. Başına gelen bütün güzellikler hevana karşı geldiğin içindir.”

Şeytan Aleyhilanenin Ömer Rahimehullah’tan kaçmasının sebebi de ayıdır.

Lokman(as) oğluna şöyle nasihat etti: “Ey oğulcuğum! İman yol gösterir, amel seni güder, nefis ise asidir dik başlıdır. Eğer nefsini güden amellerin zayıflarsa nefis yoldan çıkar. Eğer nefsine yol gösteren imanın zayıflarsa nefis azgınlaşır. Amellerin nefsini kontrol eder ve imanın da ona yol gösterirse o zaman nefis doğru yola girer. Nefis neye yönlendirilirse onu elde etmek ister. Sen yetkiyi ona verirsen o kötü işler yapar. Onu Allah’ın emirlerine uymaya zorlarsan ıslah olur. İşleri ona bırakırsan ifsad olur. Nefsine karşı tetikte ol! Hikmetli insan, Hakkı iyice anlayıncaya kadar nefsini ona ağır gelen şeylerle alçaltır. Ahmak kişi ise ahlakını nefsine bırakan kişidir, nefis ne isterse onu yapar.”

Hamd, Alemlerin Rabbi olan Allah’a Mahsustur. Allah bize kâfidir ve O ne güzel vekildir!

VELHAMDULİLLAHİ RABBİL ALEMİN

The post HEVANIN GÖZÜ KÖR OLSUN! appeared first on Ebrar Medya.

Hamd Âlemlerin Rabbi, Rahman, Rahim, Din Gününün Sahibi, Bizden Öncekilerin ve Sonrakilerin Yegâne İlahı, Kulluk Yapılmaya Layık Olan Tek Mabud Allah Subhanehu ve Teâlâ ‘ya mahsustur. O’nun (Subhanehu ve Teâlâ) Kendisini bize bildirdiği şekilde bilir, Öyle Tevhid Eder, Herhangi Bir Ortağının Olmadığını Bilip Öyle İman Ederiz. Kulluğu, İbadeti, Yardımı Yalnız O’na (Subhanehu ve Teâlâ) Has Kılar, Nefislerimizin Şerrinden Amellerimizin Fenalığından O’na (Subhanehu ve Teâlâ) Sığınırız.

Salat ve Selam Âlemlere Rahmet, İnsanlığa Hidayet Olarak Gönderilen Vahyin Elçisi, Nübüvvet Kandilinin Son Işığı, İslam Ümmetinin Lideri, Mücahidlerin Kumandanı, Başkomutan Rasullullah (sav)’e, Kıymetli Ev Halkına, Güzide Ashabına, Onları Takip Eden Tabiilerine, Ardından Geçmişte Yaşamış, Bugün Yaşayan Kıyamete Kadar Yaşayacak Olan Tüm Mü’min ve Mü’mine’lerin üzerine olsun İnşaAllah.

Sehl Bin Yunus: “Kim nefsine uyarsa helak olur. Nefis kime arkadaşlık ederse o kişi selamete ulaşamaz.”

Bilinmelidir ki nefsin yaratılışında hevaya tabi olma arzusu vardır. Bundan dolayı nefsin aşırı istekleriyle mücadele etmek zorunludur. Nefis, hevaya karşı uyarılmadığı zaman nefsin arzuladığı şeyleri yapmak için bazı fikirler oluşmaya başlar. Böylece nefis bozuk fikirleri, sahte lezzetleri ve değişik temennileri tercih eder. Allah Subhanehu ve Teala’nın sınırlarının ötesindeki her isteğe uyan muhakkak ki uyduğu hevasıyla birlikte helak olacaktır.

Enes Bin Malik (r.a)’dan rivayetle Rasulullah (asv) şöyle buyurdu: “3 Şey helak edicidir; vazgeçilmeyen cimrilik, peşinden koşulan arzular, kişinin kendisini beğenmesi.”

Nefis insanı yapmaktan zevk alacağı şeylere çağırır. Nefse ağır gelen meselelerde nefsin isteklerine uymak insana hoş gelir. Bu sebeple sürekli uyanık olup aşırı isteklerine karşı kontrol altına almakla emrolunmaktayız.

Nisa 135: “Haktan saparak nefislerinize uymayın.”

Hevâ bir boşluktur. Kişinin herhangi bir iç dayanağa sahip olmamasıdır. Bu durum ise, kişinin her türlü etkiye açık olmasını, rüzgârın esişine göre vaziyet almasını doğurur. Kişiliksiz, hafif meşrep hale getirir. İşte bu tablo, dengesizliğe iten en müsait bir atmosferdir. Böylesine bir fert ve onlardan oluşmuş toplumlar, her türlü zulmü işleyebilir, haksızlık yapabilir. Nitekim Kabil’in, kardeşi Hâbil’i öldürmesi, “nefsinin kardeşini öldürmesini kendisine hoş göstermesi, onun da hevasına itaat etmesinin sonucudur.

Her kötü iş ve söz, hevadan, hevasına tutsak olan kişinin cehaletinden ve zalimliğinden kaynaklanır. İnsandaki her şerrin kaynağı odur. İnsan, hevanın kontrolüne girmek istemiyorsa, faydalı ilimle cehaleti, salih amelle zulmü bertaraf etmelidir.

 İslam’a tabi olmayan mutlaka başka yollara düşer; Allah’a kul olmayan başkalarına kul köle olur. Rasulullah’ın getirdiklerine teslim olmayan, Mü’minlik sıfatını yitirir, hevasını ilahlaştırmış olur. Olgunluk, hevaya göre hareket değil; İslam’a teslim olabilmektir.

Fitne ve şirkin temelinde de heva yatmaktadır. Çünkü şirk ve küfür ehlinin, vahyin fıtri akılla çatışmadığını kavrayamamaları sebebiyle ondan yüz çevirip istikbarda bulunmaları hevanın onların basiretlerini körleştirmesindendir.

Hevaya uymanın temelindeki hastalıklardan biri, Allah ve Rasûlü’nün emrini dinlemeyip kendi nefsinin hoş gördüğü, şehvetinin, yani haram tutku ve ihtiraslarının tatmin olacağı şekilde hareket etmektir. İmam Kurtubî, azgınlığın kaynağı olan bu duygu ve davranışa heva denilmesinin sebebi, “sahibini cehenneme götürdüğü içindir” der.

Cemil İbni Haris: “Nefsinizi atı dizginlediğiniz gibi dizginleyin.”

Müminler,Allah Subhanehu ve Teala’nın kendisinden sağlam söz aldığı kimselerdir. Kuran müminler ile felaketlerine sebep olacak şeyler arasında bir duvar örmüştür. Mümin dünyada esirdir, kendisini kölelikten kurtarmak için çalışır. Allah Subhanehu ve Teala ile karşılaşıncaya kadar kendisini güvende hissetmez. Kulaklarından, gözlerinden , dilinden ve diğer organlarından hesaba çekileceğini bilir.

Hamd, Alemlerin Rabbi olan Allah’a Mahsustur. Allah bize kâfidir ve O ne güzel vekildir!

VELHAMDULİLLAHİ RABBİL ALEMİN

The post HAKTAN SAPARAK NEFİSLERİNİZE UYMAYIN! appeared first on Ebrar Medya.

Salat ve Selam Âlemlere Rahmet, İnsanlığa Hidayet Olarak Gönderilen Vahyin Elçisi, Nübüvvet Kandilinin Son Işığı, İslam Ümmetinin Lideri, Mücahidlerin Kumandanı, Başkomutan Rasullullah (sav)’e, Kıymetli Ev Halkına, Güzide Ashabına, Onları Takip Eden Tabiilerine, Ardından Geçmişte Yaşamış, Bugün Yaşayan Kıyamete Kadar Yaşayacak Olan Tüm Mü’min ve Mü’mine’lerin üzerine olsun İnşaAllah.

İnsanın bir şeylere iştah duyması doğuştan gelen bir olaydır. Örneğin yemek yeme arzusu(iştahı) olmasa yiyemez, içecek içme arzusu olmasa içemez, evlenme arzusu olmasa evlenemez diğer iştah duyduğu şeylerde böyledir. Heva aslı itibariyle kendisine faydalı olan şeyleri elde etmek ister. Mesela öfkede hevanın bir çeşididir ve insanı kendisine eziyet verecek durumlardan korur. O halde tamamıyla hevanın kınanması doğru olmaz. Burada aşırıya giden arzular kınanmıştır. Ancak bizler çoğunlukla kendimize faydalı olan amellerle yetinmeyip hevanın aşırı isteklerine uyduğumuzdan dolayı büyük zararlar ortaya çıkmaktadır. Allah Subhanehu ve Teala’da insanı yarattığı ve onu en iyi bildiği için hevayı zikrettiği her yerde ardından onu kınamıştır.

Nisa 135: “Hevana uyma yoksa o seni Allah yolundan saptırır.”

Rasulullah’da (asv) hevanın İslam’a tabi kılınarak kontrol edilmesini emrederek:

“Siz hevanızı benim getirdiğime tabi etmedikçe iman etmiş olmazsınız.” (Beyhaki458)

Görüldüğü gibi heva, insanın işin sonunda ne olacağını düşünmesini engelleyerek onu geçişi lezzetlere çağırır, şehvet duyduğu şeyleri çabucak elde etmeye sevk eder. Ancak bunlar kişinin acı çekmesine eziyetlere maruz kalmasına ve ileride ki nimetlerden mahrum kalmasına sebep olur.

Akıllı kimse ise ardından kendisine zarar geleceği, pişmanlık duyacağı işlerden uzak durur.  Nefsini İslam’ın emir ve yasaklarıyla ıslah eder. Bu zordur elbette ancak bunu başaran kişi dünyaya ve ahirette selamettedir İnşallah-u Rahman.

Davud (as)’ın Oğlu Süleyman (as) şöylemiştir: Hevasını yenen kişi, bir şehri tek başına fetheden kişiden daha güçlüdür.

Bu yapmamış hevasının esri olmuş bir kişi bu dertten nasıl kurtulacaktır?

İnsanın hevasının esiri olmak için yaratılmadığını anlayacak. Yaptıklarının nasıl sonuçlar doğuracağını düşünmelidir. Hevasına tabi olmanın neticesinde başına neler geleceğini düşünmelidir. Böyle bir kimse nice faziletlerden mahrum kalacak, nice rezil durumlara düşecektir. Böyle bir kimse batakhanedeki gibidir başını dışarıya çıkarıp nerede olduğunun farkına varmadıkça pisliğin kokusunu alamaz.

Aslı isle akıllı insan hevasından alacağı tadın anlık olduğunu ve aldığı lezzetin akabinde pişmanlık duyacağını düşünür ve bundan vazgeçer. Hepimiz biliriz günahı işledikten sonra kalpte o kalbi kaplayan bir acı oluşur ardından pişmanlık ardından yaptığı şeyin zararları ile baş başa kalır. İşte bahsettiğimiz akıllı kimse bir şeyi yapmadan evvel sonucunu düşünür ve zarar göreceği o şeyden vazgeçer. Nice cehennem ehli azabı gördükten sonra pişman olmuş ancak o pişmanlığı ona fayda sağlamamıştır. Cehennem ehli şehvetlerine yenik düştüler ve helak oldular. O halde o heva bizi Allah muhafaza cehenneme sevk etmeden onu İslam’a tabi kılmalıyız.

Hasan-ı Basri (Rahimehullah) : “Kalplerinizle çokça konuşun çünkü kalp çabuk unutur. Nefislerinize sert davranın çünkü nefis her şeyi yapmak ister, amacı şerre ulaşmaktır. Şayet siz nefislerinize yakınlık gösterirseniz amellerinizin tümünü yok eder. Sabır gösterin metanetli olun, nefsin günleri sayılıdır. Sizler sadece haber gelmesini bekleyen yolcularsınız. Gün gelirde çağırılırsınız ve gidersiniz bir daha da geri dönemezsiniz.”

İnsan 10-22:  “Çünkü biz, asık suratlı, zorlu bir gün nedeniyle Rabbimizden korkuyoruz. Artık Allah, onları böyle bir günün şerrinden korumuş ve onlara parıltılı bir aydınlık ve bir sevinç vermiştir. Ve sabretmeleri dolayısıyla cennetle ve ipekle ödüllendirmiştir. Orada tahtlar üzerinde yaslanıp-dayanmışlardır. Orada ne (yakıcı) bir güneş ve ne de dondurucu bir soğuk görürler. (Meyvelerin) Gölgeleri onlara pek yakın ve devşirilmeleri kolaylaştırıldıkça kolaylaştırılmış. Çevrelerinde gümüşten billur kablar, kupalar dolaştırılır. Gümüşten billur kaplar ki, onları belli bir ölçüyle tesbit etmişlerdir. Orada onlara bir kadeh içirilir ki, karışımı zencefildir. Bir pınar ki orada “selsebil” olarak adlandırılır. Her nereye baksan, bir nimet ve büyük bir mülk görürsün. Onların üzerinde hafif ipek ve ağır işlenmiş atlastan yeşil elbiseler vardır. Gümüşten bileziklerle bezenmişlerdir. Rableri onlara tertemiz bir şarab içirmiştir. Şüphesiz, bu, sizin için bir mükafaattır. Sizin çaba-harcamanız şükre değer görülmüştür.”

Hamd, Alemlerin Rabbi olan Allah(C.C)’a Mahsustur. Allah(C.C) bize kâfidir ve O ne güzel vekildir!

VELHAMDULİLLAHİ RABBİL ALEMİN

The post NEFSİN GÜNLERİ SAYILIDIR appeared first on Ebrar Medya.

Salat ve Selam Âlemlere Rahmet, İnsanlığa Hidayet Olarak Gönderilen Vahyin Elçisi, Nübüvvet Kandilinin Son Işığı, İslam Ümmetinin Lideri, Mücahidlerin Kumandanı, Başkomutan Rasullullah (sav)’e, Kıymetli Ev Halkına, Güzide Ashabına, Onları Takip Eden Tabiilerine, Ardından Geçmişte Yaşamış, Bugün Yaşayan Kıyamete Kadar Yaşayacak Olan Tüm Mü’min ve Mü’mine’lerin üzerine olsun İnşaAllah.

Bu insanlar neyin nesidirler? Nereden gelmişlerdir? Nasıl oldular? Hangi evrelerden geçtiler?

Hac 5: “Ey insanlar, eğer öldükten sonra dirileceğinizden kuşkunuz varsa, biliniz ki, gücümüzü kanıtlamak için sizi önce topraktan, sonra spermadan, sonra embriyodan, sonra yapısı belli-belirsiz bir çiğnemlik et parçasından yarattık. Size belirtmek için dilediğimizi belli bir sürenin sonuna kadar rahimlerde tutarız. Sonra da sizleri çocuk olarak meydana çıkarırız. Böylece yetişip ergenlik çağına gelirsiniz. Kiminizin erken yaşta canı alınır ve kiminiz de ömrünün en kötü dönemine kadar yaşatılır ki, bilirken bir şey bilmez olur.

Bir tekamül zinciri içerisinde her biri kendisi ne mahsus bir hayat şeklini ifade eden, her mertebesinde bir çeşit diriltme olayını içeren şu tedric kanunu içerisinde meydana gelen yaradılışın merhalelerini göz önünde bulunduran ve üzerinde ciddi düşünen bir kimse, o yaratıcı kudretin ölüleri tekrar diriltebileceği hususunda nasıl şüphe edebilir?

Elbette ki şüphe edilemez. Allah Subhanehu ve Teala dirilişin olacağını bildirmiş Mümin de Rabbinden gelen herşeye tereddütsüz iman etmiştir ve gelecek olan o diriliş için öncesinden faydalı şeyler biriktirir. Ancak sorun şu ki bir müşrikte şüphe ettiğini söylemez. Ancak Allah Subhanehu ve Teala bu ayetlerine inanmayan kimseler ya da kalplerinde şüphe olan kimseler bunu dil ile inkar etmediği gibi diriltilmeyecekmiş gibi bir hayat yaşar. Aradaki farkta burada ortaya çıkmaktadır mesele dil ile inandığını iman etmek değil inandığını söyledikten sonra gereğini yerine getirmektir.

Bakara 8: “İnsanlardan bir kısmı vardır, biz Allah’a ve ahiret gününe(dirilişe) iman ettik derler, ancak onlar iman etmiş değildir.”

Bu kimseler kötü huylu olup diliyle tasdik, kalbi ile inkâr eder, davranışı düşüncesine aykırıdır, sabahleyin bir baş­ka halde, akşamleyin bir başka haldedir. Gece bir hâl üzere yatar, sa­bahleyin başka bir hâl üzere kalkar. Geminin salınması gibi salınır, rüzgâr ne taraftan eserse o tarafa giderler. Fakat Allah onların gerçek durumunu çok iyi bilir.

“Ey insanlar! Kalplere kadar işleyip yakan cehennem ateşinden kaçmanıza vesile olacak nimetlerin kadrini kıymetini bilin! Çünkü siz geçici âlemde yaşıyorsunuz… Bu âlemin içindekiler azdır… Hepinizin bu âlemde bir eceli vardır. Sizler, daha önce yaşamış dünya nimetlerinden ve güzelliklerinden istifade etmiş, sizden daha uzun ömürlü, daha yapılı ve daha güçlü kuvvetli, daha çok iz bırakan kimselerin yerine geldiniz. O kimseler dağları yeniden şekillendirmişler, kayaları oymuşlar ve diyar diyar dolaşmışlardır. Onların boyları sutun gibi, güç ve kuvvetleri pek fazla idi. Bu yüzden bunu yapma imkânına sahiptiler. Ama ne oldu?! Günler geceler birbiri ardınca gelip gitti. Sonunda onların süresi doldu, yaptıkları yok oldu, evleri barkları harap oldu, adları sanları anılmaz oldu. Onlardan hissedip gördüğün veya sesini işittiğin bir tek kişi bile kaldı mı? Ama onlar güven içerisinde geleceğe yönelik beklenti ve ümitleri ile oyalanıp duruyorlardı. Tıpkı başlarına gelecek felaketten habersiz geceyi geçiren topluluk gibi… Ya da pişmanlık içinde sabaha çıkanlar gibi… Hepiniz biliyorsunuz onların başına neler geldiğini… Gece vakti nasılda Allah’ın azabına uğramışlardı. O şiddetli sarsıntı onların çoğunu kıskıvrak yakalamış ve bu yüzden yurtlarında çöke kalmışlardı… Geri kalanlar ise Allah’ın azabının kalıntılarına, nimetlerinin yok oluşuna, harap olan evlerine bakıp ibret alıyorlardı… İşte bu olaylarda elem veren azaptan korkanlar için büyük bir ibret vardır.” (Mahmud El-Mısri Ebu Ammar)

Unutulmamalıdır ki boş yere yaratılmadık. Başıboş da bırakılmadık. Hepimiz için kaçınılmaz bir dönüş vakti var. Allah Subhanehu ve Teala hakkımızda ve aramızda hüküm vermek üzere toplayacak. Allah Subhanehu ve Teala’nın her şeyi kuşatan rahmetinden ve genişliği gökler ve yer kadar olan o cennetinden uzaklaştırdığı kimse gerçekten kaybetmiş ve ebedi mutsuzluğa mahrum kalmıştır. Yarın için Allah’tan korkalım, sorumluluğunu yerine getiren, az bedel verip çok şeyi satın alan, fâniyi verip bakîyi alan, mutsuzluk ile ebedi mutluluğu değiştirip güven içerisinde olanlardan olmak duası ile..

Hamd, Alemlerin Rabbi olan Allah’a Mahsustur. Allah bize kâfidir ve O ne güzel vekildir!

VELHAMDULİLLAHİ RABBİL ALEMİN

The post EY İNSANLAR! KALPLERE KADAR İŞLEYİP YAKAN CEHENNEM ATEŞİNDEN KAÇMANIZA VESİLE OLACAK NİMETLERİN KADRİNİ KIYMETİNİ BİLİN! appeared first on Ebrar Medya.

Salat ve Selam Âlemlere Rahmet, İnsanlığa Hidayet Olarak Gönderilen Vahyin Elçisi, Nübüvvet Kandilinin Son Işığı, İslam Ümmetinin Lideri, Mücahidlerin Kumandanı, Başkomutan Rasullullah (sav)’e, Kıymetli Ev Halkına, Güzide Ashabına, Onları Takip Eden Tabiilerine, Ardından Geçmişte Yaşamış, Bugün Yaşayan Kıyamete Kadar Yaşayacak Olan Tüm Mü’min ve Mü’mine’lerin üzerine olsun İnşaAllah.

Şu dönmekte olan dünya, birdenbire duruverse acaba ne olur? Hemen, ani firen yapan bir arabayı hatırlamışızdır. Araba, aniden durunca herkes nasıl öne fırlıyorsa, dünyanın durmasıyla birlikte her şey, yerinden fırlayacak, belki dağlarla denizler yarış ederken, hepsi bir kül yığını gibi savrulacak. O halde bu nizam bize bir şeyler anlatılıyor kulak verip dinleyelim.

Kur’an-ı Kerim’de göğün ve yerin yaratılışından, göğün ve yerin daha önce bitişik olduğundan, göğün yarılmasından ve ardındakini göstereceğinden, göğün açılıp kapılar haline gelmesinden, görünmez gök kapılarından, genişlemesinden, göktekilerden, göklerin ve yerin yaratılış hikmetlerinden, göklerin nasıl yükseltildiğinden, gök cisimlerinin birer yörüngede yüzdüklerinden, göktekilerin ve yerdekilerin Allah Subhanehu ve Teala’yı tesbih etmelerinden, gökten yağmur indirenin Allah Subhanehu ve Teala olduğu açıklanmaktadır. Göklerin ve yerin Rabbi Allah’tır.

Rahman 5-6-7: “Güneş ve ay (belli) bir hesap iledir. Bitki ve ağaç (O’na) secde etmektedirler. Gökyüzü, Onu da yükseltti ve mizanı koydu. “

Göğün “direksiz” olması, yer üzerine düşmemesi veya yığılmaması, göğün bünyesindeki gezegenlerin zerre kadar düzensizlik yapmamaları; Ay’ın, Güneşin, yıldızların Allah Subhanehu ve Teala’yı tesbih etmeleri, O’na secde etmeleri insanın üzerinde çokça düşünmesi gereken delillerdendir.

Fatır 41: “Allah, gökleri ve yeri zeval bulurlar diye (her an kudreti altında) tutuyor. Andolsun, eğer zeval bulacak olurlarsa, kendisinden sonra artık kimse onları tutamaz. Doğrusu O, Halim’dir, bağışlayandır.”

Üzerinde yaşadığımız dünya ile güneş sistemi ve diğer bütün yıldızlar arasında eşsiz bir uyum mevcuttur. Öyle ki, yeryüzünün ölçü ve nispetlerinden herhangi birinde meydana gelecek en küçük bir değişiklik ihtimali bile yalnız dünyayı değil, bütünüyle hayatı kökten mahvedecek ve yaşanmaya elverişsiz bir hale getirecek durumdadır. Dünyanın hacmi, kütlesi, güneşten uzaklığı; güneşin kütlesi, ısı derecesi, dünyanın kendi ekseni üzerindeki ölçülü eğikliği, hem kendi yörüngesinde, hem de güneş etrafındaki seyir hızı; ayın dünyadan uzaklığı, hacmi ve kütlesi; karaların ve denizlerin dünya üzerindeki dağılımı ve daha binlerce ölçü ve oranlar, kâinattaki mevcut nizam ve dengenin varlığını açık bir şekilde ifade etmektedir ki Allah Subhanehu ve Teala’dan başka ilah yoktur.

İsra 44: “Yedi kat gök, yer ve buralardaki varlıkların tümü O’nu tenzih ederler, noksanlıklardan uzak olduğunu dile getirirler. Evrendeki her varlık, O’nu överek tesbih eder.”

Kâinattaki bütün varlıkların kanununu Allah belirlemiştir. Dolayısıyla onlar üzerinde Allah’tan başka hâkim ve tasarruf sahibi yoktur. O halde göklerin ve yerin yaratıcısı ve tasarruf edicisinin sadece Allah Subhanehu ve Teala olduğu gibi ve bütün yarattığı mahlukatı düzenleyende O’dur. Bu imanın gereği olarak insan, sadece Allah’a kulluk etmeli ve O’na hiç bir konuda ortak koşmamalıdır.

Hamd, Alemlerin Rabbi olan Allah’a Mahsustur. Allah bize kâfidir ve O ne güzel vekildir!

VELHAMDULİLLAHİ RABBİL ALEMİN

The post GÖKLERİN VE YERİN RABBİ ALLAH(C.C)’TIR! appeared first on Ebrar Medya.

Hamd Âlemlerin Rabbi, Rahman, Rahim, Din Gününün Sahibi, Bizden Öncekilerin ve Sonrakilerin Yegâne İlahı, Kulluk Yapılmaya Layık Olan Tek Mabud Allah Subhanehu ve Teâlâ ‘ya mahsustur. O’nun (Subhanehu ve Teâlâ) Kendisini bize bildirdiği şekilde bilir, Öyle Tevhid Eder, Herhangi Bir Ortağının Olmadığını Bilip Öyle İman Ederiz. Kulluğu, İbadeti, Yardımı Yalnız O’na (Subhanehu ve Teâlâ) Has Kılar, Nefislerimizin Şerrinden Amellerimizin Fenalığından O’na (Subhanehu ve Teâlâ) Sığınırız.

Salat ve Selam Âlemlere Rahmet, İnsanlığa Hidayet Olarak Gönderilen Vahyin Elçisi, Nübüvvet Kandilinin Son Işığı, İslam Ümmetinin Lideri, Mücahidlerin Kumandanı, Başkomutan Rasullullah (sav)’e, Kıymetli Ev Halkına, Güzide Ashabına, Onları Takip Eden Tabiilerine, Ardından Geçmişte Yaşamış, Bugün Yaşayan Kıyamete Kadar Yaşayacak Olan Tüm Mü’min ve Mü’mine’lerin üzerine olsun İnşaAllah.

Allah Subhanehu ve Teala iki kitap nazil etmiştir. Biri teşri-i Kitap Kuran-ı Kerim diğeri işte tekvini kitap ki oda apaçık gözümüzün önünde seyreden kainat kitabıdır. Bu  kevni ayetler gözler önüne serilmiştir. Bilen, bilmeyen herkes görür bunları. İnsan kalbi üzerinde dolaysız bir etki bırakır. Canlı cansız, küçük büyük bütün yaratıklar, insanda hayret ve hayranlık uyandıracak kadar kapsamlı bir kâinat kitabının sayfalarını titizlikle hazırlarlar. Bu kitabın her satırında ve kelimesinde Allah Teala’nın varlığına ve birliğine; şehadet eden kesin deliller ve değişmez ayetler vardır.

Fussilet 37: “Gece, gündüz, güneş ay hepsi O’nun (birliğinin ve kudretinin) delillerindir…”

Onları gereği gibi düşünüp değerlendirebilenleri Allah Teala’ya götüren, O’nun(C.C) varlığını, birliğini, sınırsız güç, kudret ve ilmini açıkça gösteren birer işaret, alamet olmaktadırlar. Çünkü bütün bunların elbette bir yapanı, edeni, planlayıcısı ve düzenleyicisi vardır ki o da Allah Teala’dan başkası olamaz. O halde bunların hepsi de Allah Teala’nın varlığının, birliğinin ve kudretinin apaçık delilleridir.

İnsanlar, sabah akşam, gece gündüz bunların önünden geçerler. Bu ayetler adeta onları kendilerine çağırır. Kendilerinin okunmasını, yani görülüp incelenmesini, kalplere ve akıllara ilham kaynağı olmayı beklerler. Fakat insanlardan çoğu, ne onları görürler, ne de seslenişlerini duyarlar ve ne de derin ve anlamlı tesirlerini hissederler.

Yusuf 105-106: “Göklerde ve yerde nice ayetler vardır ki, üzerinden geçerler de, ona sırtlarını dönüp giderler. Onların çoğu Allah’a iman etmezler de ancak şirk katıp-dururlar.”

Bir an için güneşin doğuşunu ve batışını düşünün! Bir an için yavaşça uzayan ya da kısalan gölgeyi düşünün! Bir an için engin denizleri, gürül gürül akan pınarları, insanların susuzluğunu gideren kaynakları düşünün! Bir an için büyüyen bitkiyi, güzelim tomurcuğu, açılan çiçeği ve nazlı nazlı sallanan ekinleri düşünün! Bir an için yüzüyormuşçasına havada uçan kuşu, suda yüzen balığı, sürünerek yürüyen kurtçuğu, harıl harıl çalışan karıncayı, diğer hayvan, haşarat ve böcekleri düşünün! Bir an için, sabahın ve akşamın nasıl olduğunu, gecenin sessizliğini, gündüzün kalabalıklığını ibret gözüyle bir düşünün!.. İnsanın yüreği bir an için bile, şaşılası varlıklar dünyasındaki ritimleri yakalayabilir. O korkunç anlama ve etkilenme sürecinin ürpertisiyle insanın yüreğinin titremesi için bir anlık bir zaman dilimi bile yeterlidir. Ama insanlar, Allah’ın tüm bu ayetlerinin “yanlarından geçtikleri halde, onları umursamazlar.” Bu sebeple de onların çoğu iman etmezler!

Allah Teala’nın görüp idrak edelim, onlar gibi boyun eğip teslim olalım diye yarattığı kainatı görüp tefekkür etmeyen, yüklendiği mesajı anlamayan kişiler için kaçınılmaz akıbetin imana şirk bulaştırmak olduğunu bizzat Allah Teala bildirmektedir.

Naziat  27-33: “Sizi yaratmak mı daha güç, yoksa gökyüzünü yaratmak mı, ki onu Allah bina etti,. Onu yükseltti, düzene koydu, Gecesini kararttı, gündüzünü ağarttı.
Ondan sonra da yerküreyi döşedi, Yerden suyunu ve otlağını çıkardı,
Dağlar sağlam bir şekilde yerleştirdi. Kendiniz ve hayvanlarınız için bir faydalanma olmak üzere.”

Bütün bunlar, bir İlâhî kanun gereği olmaktadır. Bu kanun, bütün evrende hükmünü sürdürmektedir. Son derece bir nizam ve ölçüyle Allah Teala’nın ölçüsüyle.  İnsanın ne hafıza yeteneği, ne algılama gücü ve ne de öğrenme kabiliyeti, evrenin tüm özelliklerini tam olarak kavramaya muktedirdir.

Sürdürülen bir seri gözlemler, gözlemlerden elde edilen çarpıcı gerçekler, bu gerçeklerden açığa çıkan sonuçların matematik denklemlere yansıyan ifadeleri, bizi, şimdiye kadar kullana kullana alıştığımız ve şartlandığımız her türlü nitelik ve nicelikteki değerlerin ötesinde, öylesine derin anlamlara sürükler ki, bu derinliklerin yalnızlığında insan, hayret, hayranlık ve huşû ile ezilir; Yaratıcı’nın kudretinin büyüklüğü karşısında teslim olur.

Aklını kullanmasını bilen bir kişi için, önce kendi varlığından ve öz benliğinden başlamak üzere, çevresindeki kainat olaylarını anlamaya çalışmak ve gözlem çemberini genişleterek evrenin bütününü kapsayan bir zihin gücüyle bakıp görerek algılamak, tefekkür etmek, yüce bir Yaratıcı’nın varlığını idrak için yeterlidir. Bu idrak oluştuktan sonra olması gereken ise tıpkı onların  O Muazzam İrade  Subhanehu ve Teala’ya itaat etmeleri gibi insanında itaatla bağlanmasıdır.

Allah Teala bizleri ölüm kendisine gelinceye kadar İtaatle Kendisine(cc) bağlananlardan kılsın. Allahumme Amin!

Hamd, Alemlerin Rabbi olan Allah’a Mahsustur. Allah bize kâfidir ve O ne güzel vekildir!

VELHAMDULİLLAHİ RABBİL ALEMİN

The post GECE, GÜNDÜZ, GÜNEŞ AY HEPSİ O’NUN (BİRLİĞİNİN VE KUDRETİNİN) DELİLLERİNDİR appeared first on Ebrar Medya.