GECE, GÜNDÜZ, GÜNEŞ AY HEPSİ O’NUN (BİRLİĞİNİN VE KUDRETİNİN) DELİLLERİNDİR

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

Hamd Âlemlerin Rabbi, Rahman, Rahim, Din Gününün Sahibi, Bizden Öncekilerin ve Sonrakilerin Yegâne İlahı, Kulluk Yapılmaya Layık Olan Tek Mabud Allah Subhanehu ve Teâlâ ‘ya mahsustur. O’nun (Subhanehu ve Teâlâ) Kendisini bize bildirdiği şekilde bilir, Öyle Tevhid Eder, Herhangi Bir Ortağının Olmadığını Bilip Öyle İman Ederiz. Kulluğu, İbadeti, Yardımı Yalnız O’na (Subhanehu ve Teâlâ) Has Kılar, Nefislerimizin Şerrinden Amellerimizin Fenalığından O’na (Subhanehu ve Teâlâ) Sığınırız.

Salat ve Selam Âlemlere Rahmet, İnsanlığa Hidayet Olarak Gönderilen Vahyin Elçisi, Nübüvvet Kandilinin Son Işığı, İslam Ümmetinin Lideri, Mücahidlerin Kumandanı, Başkomutan Rasullullah (sav)’e, Kıymetli Ev Halkına, Güzide Ashabına, Onları Takip Eden Tabiilerine, Ardından Geçmişte Yaşamış, Bugün Yaşayan Kıyamete Kadar Yaşayacak Olan Tüm Mü’min ve Mü’mine’lerin üzerine olsun İnşaAllah.

Allah Subhanehu ve Teala iki kitap nazil etmiştir. Biri teşri-i Kitap Kuran-ı Kerim diğeri işte tekvini kitap ki oda apaçık gözümüzün önünde seyreden kainat kitabıdır. Bu  kevni ayetler gözler önüne serilmiştir. Bilen, bilmeyen herkes görür bunları. İnsan kalbi üzerinde dolaysız bir etki bırakır. Canlı cansız, küçük büyük bütün yaratıklar, insanda hayret ve hayranlık uyandıracak kadar kapsamlı bir kâinat kitabının sayfalarını titizlikle hazırlarlar. Bu kitabın her satırında ve kelimesinde Allah Teala’nın varlığına ve birliğine; şehadet eden kesin deliller ve değişmez ayetler vardır.

Fussilet 37: “Gece, gündüz, güneş ay hepsi O’nun (birliğinin ve kudretinin) delillerindir…”

Onları gereği gibi düşünüp değerlendirebilenleri Allah Teala’ya götüren, O’nun(C.C) varlığını, birliğini, sınırsız güç, kudret ve ilmini açıkça gösteren birer işaret, alamet olmaktadırlar. Çünkü bütün bunların elbette bir yapanı, edeni, planlayıcısı ve düzenleyicisi vardır ki o da Allah Teala’dan başkası olamaz. O halde bunların hepsi de Allah Teala’nın varlığının, birliğinin ve kudretinin apaçık delilleridir.

İnsanlar, sabah akşam, gece gündüz bunların önünden geçerler. Bu ayetler adeta onları kendilerine çağırır. Kendilerinin okunmasını, yani görülüp incelenmesini, kalplere ve akıllara ilham kaynağı olmayı beklerler. Fakat insanlardan çoğu, ne onları görürler, ne de seslenişlerini duyarlar ve ne de derin ve anlamlı tesirlerini hissederler.

Yusuf 105-106: “Göklerde ve yerde nice ayetler vardır ki, üzerinden geçerler de, ona sırtlarını dönüp giderler. Onların çoğu Allah’a iman etmezler de ancak şirk katıp-dururlar.”

Bir an için güneşin doğuşunu ve batışını düşünün! Bir an için yavaşça uzayan ya da kısalan gölgeyi düşünün! Bir an için engin denizleri, gürül gürül akan pınarları, insanların susuzluğunu gideren kaynakları düşünün! Bir an için büyüyen bitkiyi, güzelim tomurcuğu, açılan çiçeği ve nazlı nazlı sallanan ekinleri düşünün! Bir an için yüzüyormuşçasına havada uçan kuşu, suda yüzen balığı, sürünerek yürüyen kurtçuğu, harıl harıl çalışan karıncayı, diğer hayvan, haşarat ve böcekleri düşünün! Bir an için, sabahın ve akşamın nasıl olduğunu, gecenin sessizliğini, gündüzün kalabalıklığını ibret gözüyle bir düşünün!.. İnsanın yüreği bir an için bile, şaşılası varlıklar dünyasındaki ritimleri yakalayabilir. O korkunç anlama ve etkilenme sürecinin ürpertisiyle insanın yüreğinin titremesi için bir anlık bir zaman dilimi bile yeterlidir. Ama insanlar, Allah’ın tüm bu ayetlerinin “yanlarından geçtikleri halde, onları umursamazlar.” Bu sebeple de onların çoğu iman etmezler!

Allah Teala’nın görüp idrak edelim, onlar gibi boyun eğip teslim olalım diye yarattığı kainatı görüp tefekkür etmeyen, yüklendiği mesajı anlamayan kişiler için kaçınılmaz akıbetin imana şirk bulaştırmak olduğunu bizzat Allah Teala bildirmektedir.

Naziat  27-33: “Sizi yaratmak mı daha güç, yoksa gökyüzünü yaratmak mı, ki onu Allah bina etti,. Onu yükseltti, düzene koydu, Gecesini kararttı, gündüzünü ağarttı.
Ondan sonra da yerküreyi döşedi, Yerden suyunu ve otlağını çıkardı,
Dağlar sağlam bir şekilde yerleştirdi. Kendiniz ve hayvanlarınız için bir faydalanma olmak üzere.”

Bütün bunlar, bir İlâhî kanun gereği olmaktadır. Bu kanun, bütün evrende hükmünü sürdürmektedir. Son derece bir nizam ve ölçüyle Allah Teala’nın ölçüsüyle.  İnsanın ne hafıza yeteneği, ne algılama gücü ve ne de öğrenme kabiliyeti, evrenin tüm özelliklerini tam olarak kavramaya muktedirdir.

Sürdürülen bir seri gözlemler, gözlemlerden elde edilen çarpıcı gerçekler, bu gerçeklerden açığa çıkan sonuçların matematik denklemlere yansıyan ifadeleri, bizi, şimdiye kadar kullana kullana alıştığımız ve şartlandığımız her türlü nitelik ve nicelikteki değerlerin ötesinde, öylesine derin anlamlara sürükler ki, bu derinliklerin yalnızlığında insan, hayret, hayranlık ve huşû ile ezilir; Yaratıcı’nın kudretinin büyüklüğü karşısında teslim olur.

Aklını kullanmasını bilen bir kişi için, önce kendi varlığından ve öz benliğinden başlamak üzere, çevresindeki kainat olaylarını anlamaya çalışmak ve gözlem çemberini genişleterek evrenin bütününü kapsayan bir zihin gücüyle bakıp görerek algılamak, tefekkür etmek, yüce bir Yaratıcı’nın varlığını idrak için yeterlidir. Bu idrak oluştuktan sonra olması gereken ise tıpkı onların  O Muazzam İrade  Subhanehu ve Teala’ya itaat etmeleri gibi insanında itaatla bağlanmasıdır.

Allah Teala bizleri ölüm kendisine gelinceye kadar İtaatle Kendisine(cc) bağlananlardan kılsın. Allahumme Amin!

Hamd, Alemlerin Rabbi olan Allah’a Mahsustur. Allah bize kâfidir ve O ne güzel vekildir!

VELHAMDULİLLAHİ RABBİL ALEMİN