Allah Azze ve Celle bir çok Ayet-i Kerimesinde bizlere tefekkürü emretmekte ve Müminlerin gece, gündüz gökler, yerler vb. şeyler üzerinde tefekkür edip bu tefekkür derslerinden hayatlarına çok önemli hakikatler aldığından bahseder.

“Onlar, ayakta dururken, otururken, yanları üzerine yatarken Allah’ı anarken, göklerin ve yerin yaratılışı hakkında düşünürler. Ve “Rabbimiz! Sen bunu boş yere yaratmadın. Sen yücesin. Bizi ateş azabından koru.”

Ey Rabbimiz! Doğrusu Sen kimi cehenneme koyarsan, artık onu rüsvay etmişsindir. Zalimlerin hiçbir yardımcıları yoktur.” (Âli İmran 191-192)

Göklerin ve yerin yaratılışı üzerinde düşünenlerin vardıkları başlıca 4 sonuç şudur;

1- Allah’ın tek Rab oluşu (Tevhid)

2-Hiçbir şeyin boşuna yaratılmadığı

3-Allah’ın bütün eksikliklerden münezzeh oluşu

4-Cennet ve Cehennemin varlığı. Cehenneme girenlerin, kimsenin ve hiçbir yaratılmışın yardımcı olamayacağı

Bu 4 madde hayatımızın her alanında bizi doğru adımlar atmaya götürecektir. Bugün doğru adımlar atamıyorsak,  yolumuzda, yönümüzde hatalar varsa bu hakikatlere duyarsızlaştığımızdandır.

Bugünkü yazımızda duyar noktamızda azalmalar olan 4.madde cehennem ateşi, azabı hakkında biraz dertleşmek istiyorum.

Taberani şöyle kaydetmektedir;

“Cebrail(a.s) normal gelişleri dışında, Rasulullah(sav)’a geldi. Rasulullah(sav) Cebrail(a.s)’in rengini solmuş, benzini kaçkın görünce ona:

“-Ey Cebrail sana ne oluyor?” dedi. Cebrail(as);

-Gelmezdim ancak Allahu Teâla cehennemin ağzını açarak körüklemeyi emretti.”

Peygamber(sav) şöyle dedi: “Ey Cebrail Cehennemi bize tarif eder misin? Cebrail(as) dedi ki;

-“Cehennem Allah’ın emriyle bin yıl sürekli yakıldı, ta ki kıpkırmızı kor haline geldi. Tekrar yakılmasını emretti ve bu kere kızıllaştırılana kadar bin yıl sürekli yakıldı. Sonra tekrar emretti, ta ki simsiyah oluncaya kadar bin yıl yakıldı. Artık öyle bir hale geldi ki ne bir kıvılcımı azalır, ne de bir anlık olsun alevi solar.

Seni peygamber olarak gönderilen Allah’a yemin ederim ki cehennemden bir iğne deliği açılsaydı onun sıcaklığı bütün yeryüzünü yaşanmaz hale getirirdi.

Cehennem zebanilerinden biri dünyaya gelseydi, onun pis irin, kan kokusundan dolayı, dünyada hiçbir canlı yaşayamazdı. Allah’ın kitabında anlattığı cehennem zincirlerinden bir tanesi dünyadaki dağların üzerine düşseydi, onları yerin dibine sokardı.

Rasulullah(sav) dayanamayarak şöyle dedi:

“Ey Cebrail yeter! Artık anlatmana dayanamıyorum. Kalbim parçalanmaya başladı. Yeter…”

Sonra peygamber Cebrail’i ağlar gördü.

“Neden ağlıyorsun ey Cebrail. Sen Allah’ın koymuş olduğu yüce makamdasın. Senin için korkulacak bir şey yoktur!

Cebrail(a.s) dedi ki:

“Ben mi ağlamamalıyım! Zira en çok ağlaması gereken birisi varsa o da benim! Belki de ben Allah’ın ilmi içerisinde, bulunduğum makamın dışında bir makamdayım. Ben Allah’ın indinde asıl durumunu bilmiyorum. Şeytanın uğradığına bende uğrayabilirim.”

Rasulullah(sav) bu sözlere dayanamayıp ağladı.

Bu esnada bir ses…

“Ey Cebrail ve Muhammed, Allah sizi kendisine isyan etmeyeceğiniz bir yaratılış üzere yarattı…” Cebrail oradan kayboldu. Peygamber dışarıya çıktı. Ensar’dan gülüp eğlenen bir kısım insanlara rastladı.

“Arkanızda cehennem varken nasıl gülüyorsunuz. Şayet benim bildiklerimi bilseydiniz az güler çok ağlardınız. Yediğiniz içtiğinizi hazmedemezdiniz.”

Ey Rabbim! Dünyanın ateşinden zerre etimize deyse acılar içinde kıvranan bedenlerimiz cehennemin ateşine nasıl dayanır!

Ey Rabbim! Yazın sıcağında gölgelenecek yer, içecek soğuk su arayan bizler o günün sıcaklığında nereye kaçacağız.

Ey Rabbim! Dağları yerinden oynatacak zincirlerden biri bizi bağlarsa o gün halimiz nice olur!

“Rabbimiz bize dünyada iyilik ver, ahirette de iyilik(ver) ve bizi ateşin azabından koru” (Bakara 201)

VELHAMDULİLLAHİRABBİLALEMİN

The post EY CEBRAİL YETER! appeared first on Ebrar Medya.

Hamd Alemlerin Rabbi, Rahman, Rahim, Din günün sahibi ALLAH(CC) ‘a mahsustur.

Salat ve Selam kendisine itaat edilmediği sürece kurtuluşun olmadığı, yaşayan Kur’an son Resul, Son nebi Hz. Muhammed(sav)’ e ve Ehli Beytine, sahabesine, derdi yalnızca ALLAH(CC) ‘ın rızası olan bütün mümin kulların üzerine olsun.

“Kendilerine verdiğimiz kitabı gereği gibi okuyanlar (var ya) işte bunlar ona (kitaba) iman ederler.” (Bakara 121)

Kuran’ı gereği gibi okumak, tilavet etmek nasıl olur? ALLAH Azze ve Celle Kur’an’ı tilavet edenleri övmektedir. Peki bu övgüye nasıl layık olacağız? Bu tilavet mutlak tilavettir ki, bu lafzın ve mananın tilavet edilmesidir. Çünkü lafzın tilavet edilmesi tilavet denilen şeyin bir parçasıdır. Mesela; elma bir bütündür, bir dilim elma bütün bir elmanın parçasıdır. Lafzın gerçek mahiyeti tabi olmaktır. Nitekim “ Filanın izini tilavet et ( takip et )” ibaresi aynı manada “onun arkasından gittim” demektir. Nitekim Yüce ALLAH(CC)’ ın  “ Andolsun güneşe ve aydınlığa, arkasından geldiği zaman aya” (Şems 1-2) buyruğunda da tilavet kökünden gelen lafız kullanılmıştır. Yani kayboluşundan sonra doğuşunda O’nun ( güneşin ) arkasından gelen demektir. Nitekim “ Kavmin bir kısmı diğerinin arkasından geldi.” tabiri de böyledir.

Yani bir kısmı diğerini takip ederek geldi. Bundan dolayı bir sözü okuyana tilavet eden denilmiştir. Çünkü bu kişi harfleri toptan değil, birini diğerin peşinden söyler. Sıralı bir şekilde birini diğerinin arkasından telaffuz eder.

İşte böyle bir tilavet, bir vesile ve bir yoldur. Maksat ise gerçek anlamıyla tilavettir. Bu da mananın tilavet edilmesi ve onun arkasından haberinin tasdik edilmesi, emirlerinin yerine getirilmesi, yasaklarından kaçınılması ve o sizi yanında nereye götürüyorsa arkasından gidilmesidir.

Buna göre Kuran’ı Kerim’in tilaveti, Onun lafzının ve manasının tilavet edilmesi ( okunması/ takip edilmesi) demektir. Mananın tilavet edilmesi ise yalnız başına lafzın tilavetinden daha şereflidir. Bu tilavet ehli ise dünyada ve ahirette de övülmüş plan Kuran Ehlidir.

Son olarak şunu da söyleyelim İNŞAALLAH.

Zahiri okuma asıl amaç değil, amaca ulaşmak için bir araçtır. Zahiri okuma ihtiyaçtır. Fakat anlatmak istediğimiz zahiri okumaktan ibaret kalmamaktır.

Kuran’ı Kerim bir deryadır. Amaç deryada ki incileri elde etmek iken, O’nun sahilinde kabuk aramakla zaman tüketmek akıllıca bir iş değildir. Hal böyle olunca denilebilir ki, Kuran’ın yalnız kıraat ve zahiri ilimleri ile meşgul olan kimse, değerli bir şeyler elde etmeden deryanın sahilinde dönüp dolaşan kimseden farksızdır.

VELHAMDULİLLAHİRABBİLALEMİN

The post ALLAH(CC)’IN ÖVDÜĞÜ ŞEKLİ İLE KURAN’I OKUMANIN ANLAMI appeared first on Ebrar Medya.

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

Hamd Alemlerin Rabbi, Rahman, Rahim, Din gününün sahibi Allah’a mahsustur. Salat ve Selam örneğimiz, önderimiz, liderimiz Hz. Muhammed s.a.v’e onun ehli beytine ve sahabesine derdi yalnızca Allah’ın rızası olan bütün Müslümanların üzerine olsun.

Geçen ayki yazımızda kalbi uyandırmanın en etkili yollarından biri olan ölüm gerçeği üzerinde biraz tefekkür etmiştik. Bu yazımızda da buna devam edeceğiz. Allah izin verirse.

Ölüm… Kişiye geldi ve ruhu alındı. Gasilhaneye götürüldü ve sonra yıkanıp kefenlendi daha sonra akrabaları dostları onun namazının kılınması için mescide götürdüler. Namazı kılındı ve daracık çukurun içine kondu. Sonra da hergün kendisine, ben solucanların eviyim, ben yalnızlık eviyim, ben ıssız bir evim diye bağıran o çukurun üstüne toprakla kapatıp gittiler.

Bu senin için hazırladıklarım, sen benim için ne hazırladın dediğinde toprak, o kişide lisanı hal ile şöyle diyor olacaktır. Bu ıssız yer evim olacak, kıyamet kopana kadar burada kalacağım, bu süre boyunca burada nasıl yaşacağım, buna nasıl dayanacağım! O anda dünya da yaptıkları veya yapmadıkları aklına gelecektir. Önce namazlarını düşünür. Çok namaz kıldım ama neden etkisini göremiyorum? Sonra hatırlar son anlara bıraktığı namazlarını, hatta çoğu namazını insanların gürültüsü televizyon sesleri arasında, aklı farklı konularda meşgul iken kılmıştı. Birçok defa imamın namazı bitirme selamı ile uyanıyordu düşüncelerinden.

‘’Kişinin namazından ancak anlayarak kıldıkları vardır’’ (Ebu Davud)

Sonra oruçlarını düşünür. Namazın hali bu ise (Orucun hali nicedir!) Kendi kendine şöyle der; Benim gün boyunca tek yaptığım saatlerin geçmesini beklemekti. Yemek ve içmekten kesilmek benim için zor bir durumdu. Bunun için bütün gün yaptığım şey açlığımı unutmak için boş işlerle oyalanmaktı. Günün çoğunluğu uyuyarak geçirdim. Geri kalan zamanlarımıda televizyonda Allah’ı öfkelendirecek şeyleri izleyerek geçirdim.

‘Nice oruçlu vardırki tutmuş olduğu oruçtan kendisine kalan açlık ve susuzluktur.’

Namaz ve oruçtan fayda göremeyen kişi bu sefer dünya hayatında defalarca okuduğu hatim ettiği Kur’anı düşünür. Defalarca okumuştum yıllarca elimden düşürmedim, Ramazanlarda 2,3 mukabeleye gittim. Neden şimdi faydasını göremiyorum! Ve hatırlar okuyuşlarını. Ben onu okuyorum ama aklım başka şeylerle meşguldü. Manalarını düşünmüyorum. Hüküm yasakları hususunda durmuyorum. Rabbim mana ne diyor, ne emrediyor, benden ne istiyor hiç araştırmadım.

‘Bu sana indirdiğimiz mübarek bir kitaptırki, insanlar onun ayetlerini düşünsünler ve temiz açıl sahipleri ibret alsınlar.’ (Sad 29)

Ve kişi bunlar üzerinde düşünmeye, fayda görmemeye devam ederken aklına bir anda kabirde ilk sorulacak soru olan Rabbim kim sorusu gelir ve derki evet ibadetlerimden fayda göremedim ama ben Müslüman olduğumu iddia eden toplumda doğdum, büyüdüm kendimi bildim bileli Müslümanım yeri geldi kelime-i tevhidi defalarca dilim ile söyledim… Tam bunları düşünürken kelime-i tevhidin de kendisine fayda vermediğini görür neden Ama neden? Neden diliyle birçok kez söylediği şehadet iddiası o gün kabul edilmemiştiki? Neden dünya hayatında ezbere bildiği Rabbim Allah inancını o gün söylemiyordu?

Sahi ya şimdi bütün gerçekler açığa çıktı. Kişi itiraf edecek diyecekki insanların çoğu gibi bende vicdanımda Allah’ı Rab kabul ettim ama yaşantımda hükümlerine teslim olduğum Rab Allah değildi. Müslüman olduğumu iddia ettim ama Allah’ın emir ve yasaklarını kenara atıp çeşitli varlıkların emir ve yasalarına uydum. La’sı olmayan bir inancım vardı. Tepkisiz ama Müslüman, laik, demokrat Müslüman! Allah’a inanan ama tağutlara kul köle olan Müslüman! Şirkin bulaştığı iman!

‘İnsanların çoğu Allah’a şirk koşarak iman ederler’ (Yusuf 106)

Şirk imanı bozarken, ben hiç imanı bozan şeyleri araştırmadım, zannettimki iman ettiğini söyledikten sonra ne yaparsam yapayım bu iddiamı bozmaz, vay benim halime… Bugün bana kim fayda verebilir, bugün beni kim kurtarabilir! Herşeyim kayboldu, herkes beni bırakıp gitti.

Keşke dinimi dada dünyada yaşarken öğrenseydim. Keşke daha nefes alırken Allah’ın kitabını açıp okuyup araştırsaydım.. Keşke… Ama artık çok geç. Bu kişiye fırsat yeniden dönüş izni verilmeyecek. Bu kişiye verilmeyecek olan fırsat şuan bizim elimizde. Bu fırsatın kıymetini bilmek yada bilmemek. O gün yaptığımız işlerin toz zerreceğine çevrilmesini istemiyorsak bugün ilim öğrenmek zorundayız. Allah kimin amellerini kabul ediyor, kimin Müslümanlık iddiasını kabul ediyor Müslüman nasıl olunur, nasıl kalınır, nasıl ölünür…

Biz onlar her ne ki bir amel yaptılarsa (hepsinin) önüne geçtikte bunları saçılmış (hiçbir değeri olmayan) zerre yaptık. (Furkan 23)

• VelhamdulillahirabbilAlemin –

The post RABBİM BENİ GERİ DÖNDÜR appeared first on Ebrar Medya.

Hamd alemlerin Rabbi, Rahman, Rahim, din gününü sahibi Allah(C.C)’a mahsustur. Salat ve Selam örneğimiz, önderimiz, liderimiz Hz. Muhammed(sav)’e, O’nun Ehli Beytine, Sahabesine ve derdi yalnızca Allah(C.C)’ın rızası olan bütün Mümin kulların üzerine olsun.

Müslümanların bir olmalarını, tek vücut halinde olmalarını bir binanın tuğlaları gibi olmalarını emreder Allah Azze ve Celle. Buna rağmen Müslümanlar ayrılıklar içindedir. Sebeplerine baktığımızda birçok sebep olmakla beraber bunlardan biri dinin amaçlarını bilmemek ve kesin bilgi olmaksızın dini konuları ilgilendiren manalarda zan ve tahminde bulunmak veya ilk bakışta akla gelen uymaktır. Oysa bu, ancak köklü bir ilim sahibi olanların yapacağı iştir. Görülmüyor mu Hariciler ava atılan okun avı delip geçtiği gibi dinden nasıl çekip gitmişlerdir. Çünkü Hz. Peygamber(sav) onların okudukları Kur’an’ın boğazdan aşağıya geçmeyeceğini bildirmişti. Yani onlar Kur’an’ı hakkıyla anlamıyorlar ki kalplerine ulaşsın. Çünkü anlamak kalbe yönelik bir şeydir. Okunan Kur’an kalbe ulaşmayınca anlaşılmıyor demektir. Olsa olsa böyle bir Kur’an okumak, bir takım harflerin söylenmesi ve sesin çıkarılmasından ibarettir.

Ebu Ubeyd “Fezail’ul Kur’an’ın da, Said B. Mansur tefsirinde İbrahim Teymi’den şu rivayeti zikretmiştir. Hz. Ömer(r.a) yalnız başına kaldığı bir günde kendi kendine şöyle konuşmaya başlar. Peygamberi tek olduğu halde bu ümmet nasıl ihtilaf eder? Hz. Ömer(r.a), İbn-u Abbas’a haber gönderip ona sordu: Peygamberi bir, kıblesi bir kitabı bir olduğu halde ümmet nasıl ihtilafa, ayrılığa düşer? Dedi.

İbn Abbas şöyle dedi: Ey Müminlerin emiri! Allah bize Kur’an’ı indirdi, biz onu okuduk, bize indirileni öğrendik. Bizden sonra öyle topluluklar olacaktır ki onlar Kur’an’ı okuyacaklar fakat (okuduklarının) ne hususta indirildiğini bilmeyecekler. Bu durumda bu topluluklardan her birinin(ayrı) bir görüşü olacak. Böyle olunca da ayrılığa düşecekler.

İnsan, ayetin ve surenin ne hakkında gelmiş olduğunu bilirse, kaynağını, yorumunu ve ondan maksadın ne olduğunu anlar. Ayetin ve surenin ne hakkında geldiği bilgisi olmazsa, mesele hakkında düşünceler çeşitlenir. Bu kimseler kendilerini doğruya götürecek köklü bilgiye sahip değildir. Sonuç itibariyle hem kendileri sapmış, hem de insanları sapıtmışlardır.

VELHAMDULİLLAHİRABBİLALEMİN17

The post BEN İÇİNİZDEYKEN Mİ İHTİLAF EDİYORSUNUZ? appeared first on Ebrar Medya.

Hamd alemlerin Rabbi, Rahman, Rahim, Din gününün sahibi Allah Azze ve Celle’ye mahsustur. Salat ve Selam, örneğimiz, önderimiz, liderimiz Hz. Muhammed(sav)’e, O’nun Ehli Beytine, Sahabesine ve derdi yalnızca Allah(C.C)’ın rızası olan bütün Mümin kulların üzerine olsun inşaAllah.

Allah Azze ve Celle’nin El-Hâlık ismi üzerinde düşündüğümüzde varacağımız sonuçlardan biri de şudur ki; Allah Azze ve Celle’nin yaratması, bazı hususlarda kişisel çaba gerektirirken, bazı hususlarda özel çaba ve kazanımların hiçbir payı yoktur. Bu yönden baktığımızda Allah Azze ve Celle’nin El- Adl ismi gereği, özel çaba ve kazanımların payının olmadığı alanlarda, Allah(C.C) indinde üstünlük izzet, fazilet olmayacağıdır. Allah Azze ve Celle’nin yarattığı en kıymetli nimet olan akla baktığımızda, aklın bir kısmı insana üstünlük sağlarken, bir kısmı akılsız olan hayvanlardan daha aşağı indirmektedir. Akıl 2 kısımdır;

1-MATBU AKIL; Garizi akıl, doğuştan akıl, salt akıl. İnsanda potansiyel güç olarak bulunan, doğrudan doğruya fıtratta var olan ve insanın diğer canlılardan ayrılmasını sağlayan asıl akıldır. Bunda kişisel/özel çaba ve kazanımların hiçbir payı yoktur. Akılsızlık sebebiyle kuldan sorumluluğun kalktığının bildirildiği yerlerde kastedilen akıl “MATBU AKIL”dır.

Hz. Ali(r.a);

“2 akıl gördüm. Matbu, Mesmu. Matbu olmayınca mesmu fayda vermez. Göz görmeyince güneşin ziyasının fayda vermemesi gibi”

2-MESMU AKIL; Kazanılmış akıl. İnsanda potansiyel olanın geliştirilmiş, eğitilmiş olanı. Sezgi, deney, düşünme vb. özel çaba ve gayret ile sonradan elde edilip kazanıldığı için “tecrübi akıl”da denilir. Bu kişiyi kötülükten alıkoyan iyiliğe sevk eden akıldır. Bu akıl enine boyuna düşündükçe, egzersiz yaptıkça, kullandıkça gelişir. Allah(C.C), kafirlere akılsız der. Yani onlar matbu akla sahip olmakla beraber, bu akıllarını çalıştırıp geliştirmezler.

Bir misal ile bitireceğim inşaAllah. Dünya ile güneş arasındaki düzene, sisteme baktığımızda şunu görüyoruz. Dünyanın güneşe bakan yüzü aydınlık iken, bakmayan yönü karanlık olmaktadır. İnsan da şu koskoca dünyanın özeti konumundadır. İnsanlar, hem fertsel, hem toplumsal olarak, manevi güneş hükmünde olan vahye yüzlerini dönerlerse, Allah(C.C) onların üzerine aydınlığı yaratır. Aklın rotası, araba direksiyonunda oturan kişiye benzer. Rotasını vahye çevirirse, o akıl kurtuluş sebebi olacaktır, rotasını dünyaya çevirirse, o akıl kişileri ve toplumları karanlıktan aydınlığa çıkarmak için yetmeyecektir.

“Göğe burçlar yerleştiren, orada bir ışık kaynağı(güneş) ve aydınlatıcı bir ay yaratanın şanı çok yücedir.” (Furkan 61)

“Ey Peygamber! Biz seni bir şahit, bir müjdeleyici bir uyarıcı; Allah’ın izniyle kendi yoluna çağıran bir davetçi ve aydınlatıcı bir kandil olarak gönderdik.” (Ahzab 45-46)

VELHAMDULİLLAHİRABBİLALEMİN

The post KAZANILMIŞ AKIL appeared first on Ebrar Medya.

Önce bilmemiz gereken şey nefis çok vahşi, yakalanması güç saldırgan bir canavardır.  Nefisle uğraşmak o kadar kolay ve basit bir iş değildir.  Önce yapman gereken şey onu frenleyebilmen ve ağzına gem vurmak için kendine boyun eğdirmendir. Alimlerimizin Dediklerine göre nefse boyun eğdirmenin, onun havasını kırıp indirmenin yolu üç şekilde mümkündür;

1- Nefsin şehevi isteklerinin önüne geçerek,  önce bunu engelleyeceksin.  Çünkü azılı ve vahşi olan bir hayvanın zapturapt altına alınabilmesi için en başta onun yemini azaltacaksın, çok fazla yemlemeyeceksin.

2- İbadetlere ağırlık vereceksin, nefse ibadet yükünü fazlasıyla yükleyeceksin. Çünkü bir eşeğin yeminden ne kadar kısar ve ona ne kadar ağır yüklersen, eşek de o nispetle boyun Eğer, teslimiyet gösterir.  nefiste ona benzer. yemini azaltacaksın ve  fakat fazlasıyla ibadete sırtına yükleyeceksin.

3- Allah(C.C)’tan yardım dileyecek ve sana yardım etmesi için yalvarıp  yakaracaksın. Aksi takdirde, senin nefsin elinden kurtuluşunuz zor olur.

“(Bununla beraber) nefsimi temize çıkarmıyorum. Çünkü nefis aşırı şekilde kötülüğü emreder.  Rabbim acıyıp korumuş başka.  Şüphesiz Rabbim çok bağışlayan, çok merhamet edendir.” (Yusuf 53)

Eğer sen bu üç tedavi yöntemini sürekli uygulayacak olursan, artık bundan böyle azgın hayvanlar gibi hep kaçan ve ele avuca sığmayan nefsin yüce Allah(C.C)’ın izniyle boyun eğer, İşte bu durumda sen ona gem vurabilir, onu frenleyebilirsin. Bundan böyle onun sizginleri senin eline geçmiş, direksiyona artık sen oturmuş olursun.

VELHAMDULİLLAHİRABBİLALEMİN

The post NEFSİN DİZGİNLENMESİ appeared first on Ebrar Medya.

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

Hamd kendisinden başka ilah olmayan, mutlak manada tek güç ve kudret sahibi olan Allah(Celle Celaluhu)’a mahsustur. Salat ve selam tüm peygamberlerin ve onları takip eden tabilerinin üzerine olsun.

Mahlukat(insanlar) için ilim(tahsil etmenin) sebepleri(bilgi edinme yolları) üçtür;

1- Havası Selime ( Sağlam Duyu Organları)

2- Haber-i Sadık (Doğru Haber)

3- Akıl

İlim elde etme yolları doğru bir şekilde kullanılmadığında, yani ifrata veya tefrite kaçıldığında, fertler ve toplumlar doğru yoldan uzaklaşacaklardır. Bugün ki Sırat-ı Müstakim’den uzaklaşmanın, sapmanın sebepleri araştırıldığında akıl ve nakil dengesinin kurulamadığı görülecektir. Akıl ve nakil dengesini Kur’an, aklın nakil karşısındaki konumunu anlatan birkaç kıssa aktaracağım İnşaAllah.

Muhammed Bakır’a, Ebu Hanife’nin kıyas yaparak İslam’ın özüne muhalif bir tavır içinde olduğu anlatılır. Bir gün Muhammed Bakır, Medine’de Ebu Hanife ile karşılaşır ve ona “Sen Hz. Peygamber(sav)’in sünnetine muhalefet ediyorsun değil mi?” diye sorar.

Ebu Hanife; “Bu ithamdan Allah’a sığınırım, Sen konuşmana dikkat et ki ben de sana karşı üslubuma dikkat edeyim. Çünkü Allah Resul’ünün ashabına üstünlüğü gibi senin de diğer insanlara üstünlüğün var. Aklı mı dinin emrine mi yoksa dini mi aklın tasarrufuna tercih ettiğimi öğrenebilmen için sana üç tane soru soracağım bana cevap ver” dedi.

-Erkek mi yoksa kadın mı daha güçsüzdür?

-Kadın

-Mirasta erkeğin payı ne kadar, kadının payı ne kadar?

-Kadının payı erkeğinkinin yarısıdır.

-Eğer bu konuda iddia ettiğin gibi hüküm verseydim, erkeğe kadının payının yarısını verirdim. Çünkü kadın güçsüzdür.

– Namaz mı oruç mu daha üstündür?

-Namaz

-Eğer bu konuda iddia ettiğin gibi hüküm verseydim. Bu konudaki nassa muhalefet eder, hayızlı bir kadına orucu değil de daha büyük bir ibadet olan namazı kaza etmesinin emrederdim.

-İdrar mı yoksa meni mi daha pistir?

-İdrar

-Eğer iddia ettiğin gibi hükmetseydim, gusül abdestinin meni çıkmasından dolayı değil de idrarın akmasından dolayı gerektiğini söylerdim.

-Karşılıklı bu soru cevap faslından sonra Muhammed Bakır, Ebu Hanife’nin haset sahiplerinin iddia ettikleri gibi olmadığını anlar, onu alnından öperek kutlar.

Bir tane daha kıssa nakledeceğim İnşaAllah…

İmam-ı Eşari Hicri 260 M. 875 yılında Basra’da doğmuştur. Yaklaşık 40 yaşına kadar Mutezile mezhebini müdafaa etmiştir. Mutezile hocası olan Ebu Ali El- Cubbai’nin hem üvey oğlu hem de talebesidir. İlmi kariyeri ile Mutezile mezhebinin sayılır alimleri arasına yükselmiş olduğu halde, hocasına itikadi konularda sorduğu suallere tatminkar cevaplar alamayınca Mutezile mezhebi hakkında şüpheye girer. Hakikatı bulmaya çalışır.

Bir gün Rasulullah(sav)’ı rüyasında görür. Rasulullah’tan sünnetin zaferi çalışması için tavsiye alır. Bundan sonraki hayatında büyük bir değişiklik olur. ALLAH(C.C) onun ferasetini açar. İslam dünyasına büyük hizmetleri dokunur. Mutezile olan hocalarını da ilmi sualleri ile aciz bırakır. Onların yanlışlıklarını bariz bir şekilde ortaya koyar.

İhve-i Selase (3 kardeş meselesi)

Ebu Hasan El-Eşari: 3 kardeş var.;

1. İbadet ve itaat halinde, 2. Günah ve isyan içinde, 3. Çocuk yaşta vefat etmiştir. Bunların durumu hakkında ne dersiniz?

Cubbai: 1. Cennetle mükâfatlandır. 2. Cehennemle ile ceazalanır. 3. Yeri ise ne cennet ne de cehennemdir.

Eşari: 3. “Ya Rabbi beni neden çocuk yaşta öldürdün? Büyüseydim sana iman, ibadet, itaat ederek bende cennete girerdim.” Derse ona ne cevap verilir?

Cubbai: Rabbi Zülcelal ona der ki; “Ben haline vakıf olarak, eğer sen yaşasaydın günah işleyecektin ve bu sebeple de cehenneme gidecektin. Senin menfaatine ve maslahatına en uygun olan küçükken ölmendi.”

Eşari: Eğer 2.”Ya Rabbi beni küçükken öldürseydin bende sana asi olmaz böylece cehenneme gitmezdim.” Derse Rab ona ne der? Deyince

Bunun üzerine Cubbai şaşırarak cevap veremedi.

Bunun üzerine İmam Eşari Basra Ulu Camii’ de Cuma günü minbere çıkıp “Şu sarığı ve cübbeyi nasıl çıkarıyorsam, Mutezilenin fikirlerinden böylece sıyrılıyorum ve imam Ahmed Bin Hanbel’in görüşlerini tamamen kabul ettim demiştir.” Böylece İmam Eşari önceki eserleri Mutezilenin görüşlerini reddederek ömrünün kalan 25 yılını bidatçiler ve felsefecilerle mücadele ile geçirmiştir.

Bugün aklı naklin önüne geçirenler, bir şeyin iyi mi kötü mü olduğu akıl ile bilinir, bunun için nakle, kitaba, sünnete, dini delillere lüzum yoktur diyenler İmam Eşari’nin sıyrıldığı fikirde olduklarını bilmelidirler.

Son olarak şunu aktarıp bitiyorum İnşaAllah.

Akıl ve nakil çatışırsa hangi taraf tercih edilir?

Akıl ve nakil birbirini nakzetmezler. Eğer aralarında uyuşmazlık var gibi görünen bazı konular olursa bu akl-ı selimin isabet etmemesindendir. Çünkü nakli ilmi yaratan Allahu Teala(C.C) tarafından akla hitap için tenzil edilmiştir. Neticede, Akl-ı Selim, kavrayışını zorlasa zamanla naklin doğruluğunu anlaması mümkündür.

Allah Azze ve Celle bizleri, dinin aklın tasarrufuna teslim etmek yerine, aklını dinin emirlerine teslim eden kullarından eylesin…

VELHAMDULİLLAHİRABBİLALEMİN

The post İHVE-İ SELÂSE appeared first on Ebrar Medya.

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

Hamd alemlerin Rabbi, Rahman, din gününün sahibi ALLAH(C.C)’a mahsustur. Salat ve Selam yaşayan Kur’an, örneğimiz, önderimiz Hz. Muhammed(sav)’in ve Sahabesinin üzerine olsun İnşaAllah.

Bugün ki yazımızda yalnızca ALLAH(C.C)’tan istemenin, O’na dua etmenin, O’ndan başkalarına el açmamak gerektiği ile alakalı ayetler, hadisler ve alimlerin sözlerini nakledeceğim İnşaAllah.

ALLAH(Subhanehu ve Teala) yalnızca kendisinden istenilmesini emretmiş, O’ndan başkasından istemeyi ise yasaklamıştır.

“Allah(C.C)’ın lütfundan isteyin! Hiç şüphesiz Allah(C.C), her şeyi hakkıyla bilmektedir.” (Nisa 32)

İbn Mesud(r.anh)’dan merfu olarak rivayet edildiğine göre Rasulullah(sav) şöyle buyurmuştur;

“Allah(C.C)’ın lütfundan isteyin. Zira Allah(Subhanehu ve Teala) kendisinden istenilmesinden hoşlanır” (Tirmizi)

Ebu Hureyre(r.anh)’tan merfu olarak rivayet edildiğine göre Rasulullah(sav);

“Kim Allah(C.C)’tan istemezse(dua etmezse) Allah(C.C) o kişiye gazaplanır.” Buyurmuştur. (Tirmizi)

Rasulullah(sav);

“Bütün ihtiyaçlarınızı hatta ayakkabınızın kopan bağını bile Rabbinizden isteyin” buyurmuştur.(İbni Hibban-Es Sahih)

Yalnızca ALLAH(Subhanehu ve Teala)’dan istemenin emredildiği yarattıklarından istemenin yasaklandığı daha pek çok sahih hadis mevcuttur.

Rasulullah(sav) içlerinde Ebu Bekir, Ebu Zer ve Sevban(R.anhum)’ın da bulunduğu bir grup sahabiden, insanlardan hiçbir şey istememek üzere söz almıştır. Onlardan bazısının deve üzerinde iken kamçısı düşerdi de yerdekilerden istemez, devesinden iner kendisi alırdı.

Bil ki şer’an ve aklen uygun olan; Yaratılmışları bırakıp yalnızca Alemlerin Rabbinden istemektir. Çünkü istemek, isteyen kişinin zilletini ve fakirliğini ortaya koymasıdır. Zillet(boyun eğme) sadece kendisinden istekte bulunulan ve ibadet edilen merci’ye gösterilir. Bundan dolayı zillet göstermek, sadakatin ve muhabbetin alametidir. Hiç şüphesiz bu zillet ve muhabbet, yalnızca hak olan ilaha yapılması gereken ibadetin ta kendisidir.

İmam Ahmed(rh.a) dua ediyor ve duasında şöyle diyordu;

“Allah(C.C)’ım! Beni başkasına secde etmekten koruduğun gibi başkasından istemekten de koru!”

Bununla birlikte kişinin ihtiyaçlarını yalnızca ALLAH(Subhanehu ve Teala)’tan istemesi kulluğunun güzelliğindendir. Zira o böyle yapmakla ALLAH(Subhanehu ve Teala)’a muhtaç olduğunu izhar etmiş ve ALLAH(Subhanehu ve Teala)’ın ihtiyaçlarını gidermede ki kudretini itiraf etmiş olur. Mahlukattan istekte bulunmak büyük bir zulümdür. Çünkü yaratılmışları kendilerine bir fayda sağlamak ya da zarar vermekten bile acizdir. Nasıl olur da kendilerinden başkalarına faydalı olabilirler?

Ebu Zer(r.a)’dan rivayet edilen hadis;

“ALLAH(Subhanehu ve Teala) şöyle buyuruyor; Ey kullarım! Eğer sizin öncekileriniz ve sonrakileriniz, insan olanınız cin olanınız, büyük bir meydanda toplansa ve herkes isteyeceği her şeyi istese hepsini veririm ve bu verilenler benim mülkümden denize daldırılıp çıkarılan iğnenin eksilteceği kadar su eksiltir”

“Çünkü ben cömerdim, varlık sahibiyim, güçlüyüm ve her istediğimi yapabilirim. Bir şeyin olmasını istediğimde sadece “Ol” derim ve o şey hemen oluverir.”

Durum böyle olduğu halde bazı kimselerin her şeye gücü yeten ve cömert olan ALLAH(Subhanehu ve Teala) varken fakir ve cimri insanlardan istemesi ne kadar da acayip!

Seleften bazıları şöyle demiştir; “ALLAH(Subhanehu ve Teala) dünyanın sahibi olduğu halde O’ndan dünyalık bir şey istemeye haya ederim. Kaldı ki dünyada hiçbir şeye sahip olmayan kimselerden(mahlukkatan) nasıl bir şey isteyebilirim?”

ALLAH(Subhanehu ve Teala) şöyle buyurmuştur;

“Kullarım sana, beni sorduğunda(söyle onlara) ben çok yakınım. Bana dua ettiği vakit dua edenin duasına karşılık veririm.” (Bakara 186)

Kul her ne zaman dua ederse ALLAH(C.C)’ı yakın, dualarını işiten ve onlara karşılık veren olarak bulur. Kul ile Rabbi arasında ne bir perde ne bir aracı vardır. Ancak insanlar böyle değildir. Onlar kendilerinden bir şeyler isteyecek olanlarla aralarına ya bir perde yada bir bekçi koyarlar ve çoğu zaman onlara ulaşmak imkansız olur.

İbn Ebi’d Dünya, Ebu Ubeyde B. Abdullah B. Mesud(r.a)’dan şu hadisi nakletmiştir;

“Bir adam Rasulullah(sav)’e geldi ve “Ya Rasulullah! Filan oğulları bana baskın düzenleyip oğlumu ve develerimi götürdüler”dedi. Rasulullah buyurdu ki “Muhammedin ailesi ve ev ahalisi böyle böyledir. Onların ne bir müdd ne bir sa’ miktarı yiyecekleri vardır. Sen Aziz ve Celil olan ALLAH(C.C)’tan iste”

Adam hanımının yanına dönünce hanımı “Rasulullah(sav) sana dedi?” diye sordu.

Adam olanları anlatında hanımı “Rasulullah(sav) sana ne güzel cevap vermiş” dedi. Fazla bir zaman geçmedi ki ALLAH(Subhanehu ve Teala) adama oğlunu da develerini de tam olarak geri verdi.

Adam Rasulullah(sav)’e geldi ve durumu haber verdi. Rasulullah(sav) minbere çıktı, ALLAH(C.C)’a hamdu sena etti, insanlara ALLAH(C.C)’tan istemelerini ve O’na rağbet etmelerini emretti ve;

“Kim Allah(C.C)’tan korkarsa Allah(C.C) ona bir çıkış yolu ihsan eder ve beklemediği yerden rızık verir.” (Talak 2-3) ayetini okudu.

Şeyh Ebu Ferrac “Tarihu’l Kebir” adlı kitabında Hasan B. Süfyan’dan kendi isnadıyla şöyle rivayet etmektedir. “Hasan B. Süfyan arkadaşlarından bir grup ile birlikte Mısır’da ikamet ediyor ve hadis yazıyorlardı. İhtiyaçlarını da beraberlerinden getirdikleri eşyaları satarak karşılıyorlardı. Bir müddet sonra yanlarında satacak bir şeyleri kalmadı. Üç gün boyunca yiyecek hiç bir şey bulamadıklarından dolayı aç kaldılar. Sonunda kendi aralarında konuştular ve bu durumdan kurtulmak için insanlardan bir istemeye karar verdiler. Kendileri adına isteyecek kişiyi seçmek için kura çektiler ve kura Hasan B. Süfyan’a çıktı. Hasan B. Süfyan şöyle dedi;

“Bu durum karşısında çok şaşırdım. İnsanlardan bir şey istemeye gönlüm razı olmadı. Bunun yerine önce 2 rekat namaz kılıp başımızdaki sıkıntıyı gidermesi için ALLAH(Subhanehu ve Teala)’a dua etmeyi tercih ettim. Daha namazımı tamamlamıştım ki mescide elinde bir torba ve yanında korumalarıyla bir adam girdi ve “İçinizde Hasan B. Süfyan kimdir?” dedi. Namazımı tamamlayıp “Hasan B. Süfyan benim dedim. Adam “Emir İbni Tulun size selam söylüyor. Hakkınıza riayet etmede ve durumunuzu kontrol etmede ihmalkar davrandığı için sizden özür diliyor. Sizin için belirli bir vakte kadar yetecek erzak ve nafaka gönderdi. İnşallah yarın kendisi bizzat gelip sizi ziyaret edecek” dedi. Daha sonra bize 100er dinar birer kese verdi. Bu iyiliğin sebebini sorduğumuzda adam şöyle dedi: “Emir dün gece rüyasında havada duran altı adam görmüş. Kendisine “Kalk! Hasan B. Süfyan’a ulaş! O ve arkadaşları falan mesciddeler ve üç günden beri aç duruyorlar” demiş. Emir adama kim olduğunu sorunca “ Ben cennet bekçilerinden Rıdvan’ım”demiş.

Hasan B. Süfyan dedi ki: “Bunun üzerine arkadaşlarımla birlikte ALLAH(Subhanehu ve Teala)’a çok şükrettik. Daha sonra emirin bizi ziyaret emesi sonucunda sırrımız açığa çıkar ve insanlar arasında şöhret buluruz ve riyaya kapılırız korkusuyla o gece Mısır’ı terk ettik.

VELHAMDULİLLAHİRABBİLALEMİN

The post İSTEDİĞİN ZAMAN ALLAH(C.C)’TAN İSTE appeared first on Ebrar Medya.

ALLAH(C.C)’a Hamd olsun, Resulüne Salat ve Selam olsun…

Geçen ay ki yazımıza devam ediyoruz…

“Müsned” de ve Ebu Hatim’in “Sahih”inde Abdullah B. Mes’ud(r.a)’ın rivayet ettiği hadiste Rasulullah(sav): “ Bir kula herhangi bir üzüntü veya tasa isabet eder de “ALLAH(C.C)’ım! Ben senin kulunum. Erkek ve kadın kullarının oğluyum. Benim canım senin elindedir. Hükmün bende geçerlidir. Kazan adaletlidir. Sana ait olan isimlerle senden istiyorum. Kur’an’ı kalbimin hayatı, gözlerimin nuru, üzüntümün cilası, tasamın şifası yapmanı istiyorum” derse ALLAH(C.C) onun hüzün ve tasasını alır ve bunların yerine sevinç verir” diye buyurdu.

HÜKMÜN BENDE GEÇERLİDİR VE ADALETLİDİR sözüne gelirsek; Bu 2 konuyu içermektedir.

1.Kulunda hükmünün geçerli olduğu

2.ALLAH(C.C)’a hamd ve O’nun adaletidir

O gerek sözleri, gerek filleri, gerek kaza ve kaderi, gerek emirleri ve yasakları ve gerekse sevap verip azap etmesi ile dosdoğru yoldadır. Kuşku yok ki O’nun haber verdiği haberlerin hepsi doğru, hükümlerinin hepsi adaletlidir. Emrettiği bütün emirlerinde bir fayda ve yasakladığı bütün yasaklarında zarar bulunmaktadır.

İslam demek adalet demektir. İslam öyle hak dindir ki kâinatın Hâlıkı, kâinatın Rabbi, bu dini insanların hidayeti için göndermiştir. İnsanlar arasında adaleti kaim kılmak için ve neyin adalet olup ve neyin adalet olmadığını bilmek insanların hakkı değil, bu ancak insanlarının hâlıkının, insanların Rabbinin işidir.

Herhangi bir başka kimsenin adaletle zulmün ayarını, ölçüsünü ortaya koyması caiz değildir. ALLAH(C.C) Mâlik, insanlar memluktür. Buna göre adaletin miktarını tayin etmek, ölçüsünü kararlaştırmak memluke düşen vazife değildir. Bu ancak Mâlik bulunan Hak Teala’ya aittir. Mutlak Mâlik O’dur. Emir veren de O ferman sahibi de O(C.C)’dur. İnsan istediği kadar yükselsin, yüksek makama erişsin, hatta insanlıktan daha üstün makama ulaşsa bile nihayet kendi zihni, kendi aklını kullanacaktır. Her ne şekilde olursa olsun insanın ilmi ve bilgisi sınırlıdır. İnsan aklı kıttır, yetersizdir. İnsan aklı isteklerden sıyrılmaz. Böyle olunca şu imkanda yoktur, aklı ve esası adalet üzere konmuş olan bir nizam kurabilsin.

ALLAH(C.C)’ın adaletinden, Resul’ünün(sav) hükmünden başka bir adalet YOKTUR.

İslam demek tam ve kâmil Adalet demektir. Noksansız… Eksiksiz…

İşte hadis-i şerifteki “hükmün bende geçerli ve adaletlidir.” Kısmını, böyle bir inanç ve teslimiyet ile söylersen, buhranlar, kavgalar, savaşlar, çıkmazlar kendini barışa, huzura, emniyete bırakacaktır. Şöyle bir misal verelim; Zaman zaman vücudumuzda hastalıklar meydana gelir ve bunlar için doktora gideriz. Duruma göre tedavi şekilleri de değişir. Hatta bazen durum öyle bir hal alır ki tedavi de bir o kadar ağır olabilir. Tadı acı ilaçlar, iğneler, belki ameliyat ve tedaviyi uygularken canın acır, ağzın tatsızlaşır, ekşir, gülümsemelerin belki kendini gözyaşına bırakır. Peki neden doktorun dediklerini bunca şeye rağmen uygularız? Tedavi olmak için.

İşte kul Rabbini, bir doktoru tanıdığından daha fazla tanırsa, şöyle diyebilecek “ Ya Rab hükmünden nasıl kaçarım sen benim iyiliğimi istersin bunda da hayır vardır, bana düşen sabırdır.”… Rabbimizin bu hükümleri fert ve toplumlarımızın sağlığı içindir. Sağlığı sadece bedenlerde arayıp, tedavi edenler, ruhlarının ne kadar hastalandığını bile fark edemediler. Hatta yaralar o kadar derinleşti ki hissiyat bile gitti… Bu yaraları İslam ilacı ile tedavi etmediğimiz sürece asla düzelemez, dünya ve içindeki her şey de bir araya gelse düzelemez, başka ilaçlar aramaya çalışanlar elleri boş döndüler ve elleri boş dönmeye devam edeceklerdir.

VELHAMDULİLLAHİ RABBİL ALEMİN

The post ALLAH(C.C)’IM HÜKMÜN BENDE GEÇERLİ VE ADALETLİDİR appeared first on Ebrar Medya.

Hamd alemlerin Rabbi olan ALLAH(C.C)’a mahsustur. Salat ve Selam son Resul, Son Nebi Hz. Muhammed(sav)’in, ashabının ve bütün Mü’minlerin üzerine olsun

Önceki yazılarımızda anlamaya çalıştığımız hadis-i şerifi, bu ayda anlamaya devam edeceğiz. Müsned’de ve Ebu Hatim’in Sahih’in Abdullah B. Mesud(ra)’un rivayet ettiği hadiste Rasulullah(sav) “Bir kula herhangi bir üzüntü ve tasa isabet eder de: Allah’ım! Ben senin kulunum! Erkek ve kadın kullarının oğluyum. Benim canım senin elindedir. Hükmün bende geçerlidir. Kazan adaletlidir. Sana ait olan isimlerinle senden istiyorum. Kitabında indirdiğin, yarattıklarından birisine öğrettiğin isimlerinle istiyorum. Kur’an’ı kalbimin hayatı, gözlerimin nuru, üzüntümün cilası, tasamın şifası yapmanı istiyorum” derse, ALLAH(C.C) onun hüzün ve tasasını alır ve bunların yerine sevinç verir.” Diye buyurdu. Bunun üzerine sahabe “ Ey ALLAH(C.C)’ın Rasulu! Bunları öğretmeyelim mi?” dediler.

Rasulullah: “ Elbette ki, bunları işitenin bunları öğretmesi gerekir.” Buyurdu.

“Sana ait olan isimlerinle senden istiyorum” sözüne gelince, burada kul, bildiği ve bilmediği ALLAH(C.C)’ın bütün isimleriyle O’na tevessül etmiştir. Bunlarla yapılan tevessüller, ALLAH(C.C)’a yapılan en güzel tevessüllerdir. Çünkü isimlerine delalet eden sıfat ve fiilleriyle yapılan tevessüldür.

“ Kur’an’ı kalbimin hayatı, gözlerimin nuru kılmanı istiyorum” sözüne gelince, hadiste geçen “ER-REBİ” yeryüzüne can veren yağmur demektir. Kur’an’ın buna benzetilmesi de kalblere hayat verdiği içindir. Suyla hayat olacağını, nurla da ışık ve aydınlığın sağlanacağını belirtmiş ve bunların ikisini de bazı ayetlerinde bir arada toplamıştır.

“Ölü iken hidayetle dirilttiğimiz, kendisine insanlar arasında yürüyecek bir nur verdiğimiz kimse, karanlıklar içinde kalıp, ondan çıkamayan kimse gibi olur mu?” (En’am 22)

İşte böylece Kur’an’ın hayat verişi ile dualarında kalplere hayat verdiği, içleri nurlandırdığı ve böylece hayatın ve nurun bir arada toplandığı anlaşılmaktadır. Kişinin içi, kalbinden daha geniş kapsamlı olduğuna göre, kendisine hasıl olan nur da ona göre kalbine doğru akar gider. Bedenin ve organların hepsinin hayatta olmaları kalbin hayatta olmasına bağlı olduğuna göre, hayat da ondan içe doğru akar gider sonra organlara taşınır.

Hüzün, sıkıntı ve tasa… Bunlar kalbine ve nuruna ters şeyler olduğundan bunların Kur’an ile yok olması için dua etmiştir. Çünkü bu hastalıklar, Kur’an ile yok olup bir daha griye dönmezler. Şayet Kur’an’dan başka şeylerle, mesela; sağlıkla, makamla, servetle, evle, eşle vb. yok olup gidecek olursa, bunların gitmesiyle hastalıklar yine geriye dönecektir. Kalbe gelecek olan çirkin şeyler, şayet geçmişte olan şeylerle alakalıysa hüznün ortaya çıkarır. Gelecek ile alakalıysa tasasını ortaya koyar. O anki durumu ile alakalıysa bu sefer de üzüntüsünü meydana getirir.

Kişi böyle bir inançla Rabbine yaklaştığında, kalbinde ki hüznü, tasası, üzüntüsü ortadan kalkar. Çünkü hangi merciiye, hangi şuurla yalvaracağını öğrenmiştir artık.

VELHAMDULİLLAHİ RABBİL ALEMİN

The post KALBİMİN HAYATI, GÖZLERİMİN NURU appeared first on Ebrar Medya.