EY CEBRAİL YETER!

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

Allah Azze ve Celle bir çok Ayet-i Kerimesinde bizlere tefekkürü emretmekte ve Müminlerin gece, gündüz gökler, yerler vb. şeyler üzerinde tefekkür edip bu tefekkür derslerinden hayatlarına çok önemli hakikatler aldığından bahseder.

“Onlar, ayakta dururken, otururken, yanları üzerine yatarken Allah’ı anarken, göklerin ve yerin yaratılışı hakkında düşünürler. Ve “Rabbimiz! Sen bunu boş yere yaratmadın. Sen yücesin. Bizi ateş azabından koru.”

Ey Rabbimiz! Doğrusu Sen kimi cehenneme koyarsan, artık onu rüsvay etmişsindir. Zalimlerin hiçbir yardımcıları yoktur.” (Âli İmran 191-192)

Göklerin ve yerin yaratılışı üzerinde düşünenlerin vardıkları başlıca 4 sonuç şudur;

1- Allah’ın tek Rab oluşu (Tevhid)

2-Hiçbir şeyin boşuna yaratılmadığı

3-Allah’ın bütün eksikliklerden münezzeh oluşu

4-Cennet ve Cehennemin varlığı. Cehenneme girenlerin, kimsenin ve hiçbir yaratılmışın yardımcı olamayacağı

Bu 4 madde hayatımızın her alanında bizi doğru adımlar atmaya götürecektir. Bugün doğru adımlar atamıyorsak,  yolumuzda, yönümüzde hatalar varsa bu hakikatlere duyarsızlaştığımızdandır.

Bugünkü yazımızda duyar noktamızda azalmalar olan 4.madde cehennem ateşi, azabı hakkında biraz dertleşmek istiyorum.

Taberani şöyle kaydetmektedir;

“Cebrail(a.s) normal gelişleri dışında, Rasulullah(sav)’a geldi. Rasulullah(sav) Cebrail(a.s)’in rengini solmuş, benzini kaçkın görünce ona:

“-Ey Cebrail sana ne oluyor?” dedi. Cebrail(as);

-Gelmezdim ancak Allahu Teâla cehennemin ağzını açarak körüklemeyi emretti.”

Peygamber(sav) şöyle dedi: “Ey Cebrail Cehennemi bize tarif eder misin? Cebrail(as) dedi ki;

-“Cehennem Allah’ın emriyle bin yıl sürekli yakıldı, ta ki kıpkırmızı kor haline geldi. Tekrar yakılmasını emretti ve bu kere kızıllaştırılana kadar bin yıl sürekli yakıldı. Sonra tekrar emretti, ta ki simsiyah oluncaya kadar bin yıl yakıldı. Artık öyle bir hale geldi ki ne bir kıvılcımı azalır, ne de bir anlık olsun alevi solar.

Seni peygamber olarak gönderilen Allah’a yemin ederim ki cehennemden bir iğne deliği açılsaydı onun sıcaklığı bütün yeryüzünü yaşanmaz hale getirirdi.

Cehennem zebanilerinden biri dünyaya gelseydi, onun pis irin, kan kokusundan dolayı, dünyada hiçbir canlı yaşayamazdı. Allah’ın kitabında anlattığı cehennem zincirlerinden bir tanesi dünyadaki dağların üzerine düşseydi, onları yerin dibine sokardı.

Rasulullah(sav) dayanamayarak şöyle dedi:

“Ey Cebrail yeter! Artık anlatmana dayanamıyorum. Kalbim parçalanmaya başladı. Yeter…”

Sonra peygamber Cebrail’i ağlar gördü.

“Neden ağlıyorsun ey Cebrail. Sen Allah’ın koymuş olduğu yüce makamdasın. Senin için korkulacak bir şey yoktur!

Cebrail(a.s) dedi ki:

“Ben mi ağlamamalıyım! Zira en çok ağlaması gereken birisi varsa o da benim! Belki de ben Allah’ın ilmi içerisinde, bulunduğum makamın dışında bir makamdayım. Ben Allah’ın indinde asıl durumunu bilmiyorum. Şeytanın uğradığına bende uğrayabilirim.”

Rasulullah(sav) bu sözlere dayanamayıp ağladı.

Bu esnada bir ses…

“Ey Cebrail ve Muhammed, Allah sizi kendisine isyan etmeyeceğiniz bir yaratılış üzere yarattı…” Cebrail oradan kayboldu. Peygamber dışarıya çıktı. Ensar’dan gülüp eğlenen bir kısım insanlara rastladı.

“Arkanızda cehennem varken nasıl gülüyorsunuz. Şayet benim bildiklerimi bilseydiniz az güler çok ağlardınız. Yediğiniz içtiğinizi hazmedemezdiniz.”

Ey Rabbim! Dünyanın ateşinden zerre etimize deyse acılar içinde kıvranan bedenlerimiz cehennemin ateşine nasıl dayanır!

Ey Rabbim! Yazın sıcağında gölgelenecek yer, içecek soğuk su arayan bizler o günün sıcaklığında nereye kaçacağız.

Ey Rabbim! Dağları yerinden oynatacak zincirlerden biri bizi bağlarsa o gün halimiz nice olur!

“Rabbimiz bize dünyada iyilik ver, ahirette de iyilik(ver) ve bizi ateşin azabından koru” (Bakara 201)

VELHAMDULİLLAHİRABBİLALEMİN