BEN İÇİNİZDEYKEN Mİ İHTİLAF EDİYORSUNUZ?

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

Hamd alemlerin Rabbi, Rahman, Rahim, din gününü sahibi Allah(C.C)’a mahsustur. Salat ve Selam örneğimiz, önderimiz, liderimiz Hz. Muhammed(sav)’e, O’nun Ehli Beytine, Sahabesine ve derdi yalnızca Allah(C.C)’ın rızası olan bütün Mümin kulların üzerine olsun.

Müslümanların bir olmalarını, tek vücut halinde olmalarını bir binanın tuğlaları gibi olmalarını emreder Allah Azze ve Celle. Buna rağmen Müslümanlar ayrılıklar içindedir. Sebeplerine baktığımızda birçok sebep olmakla beraber bunlardan biri dinin amaçlarını bilmemek ve kesin bilgi olmaksızın dini konuları ilgilendiren manalarda zan ve tahminde bulunmak veya ilk bakışta akla gelen uymaktır. Oysa bu, ancak köklü bir ilim sahibi olanların yapacağı iştir. Görülmüyor mu Hariciler ava atılan okun avı delip geçtiği gibi dinden nasıl çekip gitmişlerdir. Çünkü Hz. Peygamber(sav) onların okudukları Kur’an’ın boğazdan aşağıya geçmeyeceğini bildirmişti. Yani onlar Kur’an’ı hakkıyla anlamıyorlar ki kalplerine ulaşsın. Çünkü anlamak kalbe yönelik bir şeydir. Okunan Kur’an kalbe ulaşmayınca anlaşılmıyor demektir. Olsa olsa böyle bir Kur’an okumak, bir takım harflerin söylenmesi ve sesin çıkarılmasından ibarettir.

Ebu Ubeyd “Fezail’ul Kur’an’ın da, Said B. Mansur tefsirinde İbrahim Teymi’den şu rivayeti zikretmiştir. Hz. Ömer(r.a) yalnız başına kaldığı bir günde kendi kendine şöyle konuşmaya başlar. Peygamberi tek olduğu halde bu ümmet nasıl ihtilaf eder? Hz. Ömer(r.a), İbn-u Abbas’a haber gönderip ona sordu: Peygamberi bir, kıblesi bir kitabı bir olduğu halde ümmet nasıl ihtilafa, ayrılığa düşer? Dedi.

İbn Abbas şöyle dedi: Ey Müminlerin emiri! Allah bize Kur’an’ı indirdi, biz onu okuduk, bize indirileni öğrendik. Bizden sonra öyle topluluklar olacaktır ki onlar Kur’an’ı okuyacaklar fakat (okuduklarının) ne hususta indirildiğini bilmeyecekler. Bu durumda bu topluluklardan her birinin(ayrı) bir görüşü olacak. Böyle olunca da ayrılığa düşecekler.

İnsan, ayetin ve surenin ne hakkında gelmiş olduğunu bilirse, kaynağını, yorumunu ve ondan maksadın ne olduğunu anlar. Ayetin ve surenin ne hakkında geldiği bilgisi olmazsa, mesele hakkında düşünceler çeşitlenir. Bu kimseler kendilerini doğruya götürecek köklü bilgiye sahip değildir. Sonuç itibariyle hem kendileri sapmış, hem de insanları sapıtmışlardır.

VELHAMDULİLLAHİRABBİLALEMİN17