İSTEDİĞİN ZAMAN ALLAH(C.C)’TAN İSTE

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

Hamd alemlerin Rabbi, Rahman, din gününün sahibi ALLAH(C.C)’a mahsustur. Salat ve Selam yaşayan Kur’an, örneğimiz, önderimiz Hz. Muhammed(sav)’in ve Sahabesinin üzerine olsun İnşaAllah.

Bugün ki yazımızda yalnızca ALLAH(C.C)’tan istemenin, O’na dua etmenin, O’ndan başkalarına el açmamak gerektiği ile alakalı ayetler, hadisler ve alimlerin sözlerini nakledeceğim İnşaAllah.

ALLAH(Subhanehu ve Teala) yalnızca kendisinden istenilmesini emretmiş, O’ndan başkasından istemeyi ise yasaklamıştır.

“Allah(C.C)’ın lütfundan isteyin! Hiç şüphesiz Allah(C.C), her şeyi hakkıyla bilmektedir.” (Nisa 32)

İbn Mesud(r.anh)’dan merfu olarak rivayet edildiğine göre Rasulullah(sav) şöyle buyurmuştur;

“Allah(C.C)’ın lütfundan isteyin. Zira Allah(Subhanehu ve Teala) kendisinden istenilmesinden hoşlanır” (Tirmizi)

Ebu Hureyre(r.anh)’tan merfu olarak rivayet edildiğine göre Rasulullah(sav);

“Kim Allah(C.C)’tan istemezse(dua etmezse) Allah(C.C) o kişiye gazaplanır.” Buyurmuştur. (Tirmizi)

Rasulullah(sav);

“Bütün ihtiyaçlarınızı hatta ayakkabınızın kopan bağını bile Rabbinizden isteyin” buyurmuştur.(İbni Hibban-Es Sahih)

Yalnızca ALLAH(Subhanehu ve Teala)’dan istemenin emredildiği yarattıklarından istemenin yasaklandığı daha pek çok sahih hadis mevcuttur.

Rasulullah(sav) içlerinde Ebu Bekir, Ebu Zer ve Sevban(R.anhum)’ın da bulunduğu bir grup sahabiden, insanlardan hiçbir şey istememek üzere söz almıştır. Onlardan bazısının deve üzerinde iken kamçısı düşerdi de yerdekilerden istemez, devesinden iner kendisi alırdı.

Bil ki şer’an ve aklen uygun olan; Yaratılmışları bırakıp yalnızca Alemlerin Rabbinden istemektir. Çünkü istemek, isteyen kişinin zilletini ve fakirliğini ortaya koymasıdır. Zillet(boyun eğme) sadece kendisinden istekte bulunulan ve ibadet edilen merci’ye gösterilir. Bundan dolayı zillet göstermek, sadakatin ve muhabbetin alametidir. Hiç şüphesiz bu zillet ve muhabbet, yalnızca hak olan ilaha yapılması gereken ibadetin ta kendisidir.

İmam Ahmed(rh.a) dua ediyor ve duasında şöyle diyordu;

“Allah(C.C)’ım! Beni başkasına secde etmekten koruduğun gibi başkasından istemekten de koru!”

Bununla birlikte kişinin ihtiyaçlarını yalnızca ALLAH(Subhanehu ve Teala)’tan istemesi kulluğunun güzelliğindendir. Zira o böyle yapmakla ALLAH(Subhanehu ve Teala)’a muhtaç olduğunu izhar etmiş ve ALLAH(Subhanehu ve Teala)’ın ihtiyaçlarını gidermede ki kudretini itiraf etmiş olur. Mahlukattan istekte bulunmak büyük bir zulümdür. Çünkü yaratılmışları kendilerine bir fayda sağlamak ya da zarar vermekten bile acizdir. Nasıl olur da kendilerinden başkalarına faydalı olabilirler?

Ebu Zer(r.a)’dan rivayet edilen hadis;

“ALLAH(Subhanehu ve Teala) şöyle buyuruyor; Ey kullarım! Eğer sizin öncekileriniz ve sonrakileriniz, insan olanınız cin olanınız, büyük bir meydanda toplansa ve herkes isteyeceği her şeyi istese hepsini veririm ve bu verilenler benim mülkümden denize daldırılıp çıkarılan iğnenin eksilteceği kadar su eksiltir”

“Çünkü ben cömerdim, varlık sahibiyim, güçlüyüm ve her istediğimi yapabilirim. Bir şeyin olmasını istediğimde sadece “Ol” derim ve o şey hemen oluverir.”

Durum böyle olduğu halde bazı kimselerin her şeye gücü yeten ve cömert olan ALLAH(Subhanehu ve Teala) varken fakir ve cimri insanlardan istemesi ne kadar da acayip!

Seleften bazıları şöyle demiştir; “ALLAH(Subhanehu ve Teala) dünyanın sahibi olduğu halde O’ndan dünyalık bir şey istemeye haya ederim. Kaldı ki dünyada hiçbir şeye sahip olmayan kimselerden(mahlukkatan) nasıl bir şey isteyebilirim?”

ALLAH(Subhanehu ve Teala) şöyle buyurmuştur;

“Kullarım sana, beni sorduğunda(söyle onlara) ben çok yakınım. Bana dua ettiği vakit dua edenin duasına karşılık veririm.” (Bakara 186)

Kul her ne zaman dua ederse ALLAH(C.C)’ı yakın, dualarını işiten ve onlara karşılık veren olarak bulur. Kul ile Rabbi arasında ne bir perde ne bir aracı vardır. Ancak insanlar böyle değildir. Onlar kendilerinden bir şeyler isteyecek olanlarla aralarına ya bir perde yada bir bekçi koyarlar ve çoğu zaman onlara ulaşmak imkansız olur.

İbn Ebi’d Dünya, Ebu Ubeyde B. Abdullah B. Mesud(r.a)’dan şu hadisi nakletmiştir;

“Bir adam Rasulullah(sav)’e geldi ve “Ya Rasulullah! Filan oğulları bana baskın düzenleyip oğlumu ve develerimi götürdüler”dedi. Rasulullah buyurdu ki “Muhammedin ailesi ve ev ahalisi böyle böyledir. Onların ne bir müdd ne bir sa’ miktarı yiyecekleri vardır. Sen Aziz ve Celil olan ALLAH(C.C)’tan iste”

Adam hanımının yanına dönünce hanımı “Rasulullah(sav) sana dedi?” diye sordu.

Adam olanları anlatında hanımı “Rasulullah(sav) sana ne güzel cevap vermiş” dedi. Fazla bir zaman geçmedi ki ALLAH(Subhanehu ve Teala) adama oğlunu da develerini de tam olarak geri verdi.

Adam Rasulullah(sav)’e geldi ve durumu haber verdi. Rasulullah(sav) minbere çıktı, ALLAH(C.C)’a hamdu sena etti, insanlara ALLAH(C.C)’tan istemelerini ve O’na rağbet etmelerini emretti ve;

“Kim Allah(C.C)’tan korkarsa Allah(C.C) ona bir çıkış yolu ihsan eder ve beklemediği yerden rızık verir.” (Talak 2-3) ayetini okudu.

Şeyh Ebu Ferrac “Tarihu’l Kebir” adlı kitabında Hasan B. Süfyan’dan kendi isnadıyla şöyle rivayet etmektedir. “Hasan B. Süfyan arkadaşlarından bir grup ile birlikte Mısır’da ikamet ediyor ve hadis yazıyorlardı. İhtiyaçlarını da beraberlerinden getirdikleri eşyaları satarak karşılıyorlardı. Bir müddet sonra yanlarında satacak bir şeyleri kalmadı. Üç gün boyunca yiyecek hiç bir şey bulamadıklarından dolayı aç kaldılar. Sonunda kendi aralarında konuştular ve bu durumdan kurtulmak için insanlardan bir istemeye karar verdiler. Kendileri adına isteyecek kişiyi seçmek için kura çektiler ve kura Hasan B. Süfyan’a çıktı. Hasan B. Süfyan şöyle dedi;

“Bu durum karşısında çok şaşırdım. İnsanlardan bir şey istemeye gönlüm razı olmadı. Bunun yerine önce 2 rekat namaz kılıp başımızdaki sıkıntıyı gidermesi için ALLAH(Subhanehu ve Teala)’a dua etmeyi tercih ettim. Daha namazımı tamamlamıştım ki mescide elinde bir torba ve yanında korumalarıyla bir adam girdi ve “İçinizde Hasan B. Süfyan kimdir?” dedi. Namazımı tamamlayıp “Hasan B. Süfyan benim dedim. Adam “Emir İbni Tulun size selam söylüyor. Hakkınıza riayet etmede ve durumunuzu kontrol etmede ihmalkar davrandığı için sizden özür diliyor. Sizin için belirli bir vakte kadar yetecek erzak ve nafaka gönderdi. İnşallah yarın kendisi bizzat gelip sizi ziyaret edecek” dedi. Daha sonra bize 100er dinar birer kese verdi. Bu iyiliğin sebebini sorduğumuzda adam şöyle dedi: “Emir dün gece rüyasında havada duran altı adam görmüş. Kendisine “Kalk! Hasan B. Süfyan’a ulaş! O ve arkadaşları falan mesciddeler ve üç günden beri aç duruyorlar” demiş. Emir adama kim olduğunu sorunca “ Ben cennet bekçilerinden Rıdvan’ım”demiş.

Hasan B. Süfyan dedi ki: “Bunun üzerine arkadaşlarımla birlikte ALLAH(Subhanehu ve Teala)’a çok şükrettik. Daha sonra emirin bizi ziyaret emesi sonucunda sırrımız açığa çıkar ve insanlar arasında şöhret buluruz ve riyaya kapılırız korkusuyla o gece Mısır’ı terk ettik.

VELHAMDULİLLAHİRABBİLALEMİN