İmam-ı Enbiya, risalet zincirinin mührü olan, rahmet ve savaş peygamberi Hz. Muhammed’e (sav) salat, tertemiz ailesine, güzide ashabına ve tüm hidayet yolcularına selam olsun.

Cenabı Hakk’ın, bizlere ulaştırmış olduğu son kitabi olan Kur’an, yaşadığımız hayata, doğru bir anlam yüklemek adına, yegâne kaynağımız. Yani, bu kitap üzerinden, bize ulaştırılmış olan, gerek doğum öncesi, gerekse de ölüm sonrasına dair haberler, doğru bir inanca ve doğru bir hayata sahip olabilmemiz için, en büyük etken. Dolayısıyla biz, bu kitap üzerinden gelen haberler ve emirler doğrultusunda bir inanca ve hayata sahip olursak, ancak o zaman, varoluş gayesine uygun bir hayat yaşayabiliriz. Çünkü önü ve sonu bilinmeyen bir hayatın içerisinde yaşamak, gayesiz ve başıboş bir hayatı, beraberinde getirecektir.

Allah(C.C) ENAM / 115 ayeti kerimesinde şöyle buyuruyor. “ Rabbinin kelimesi (Kur’an), doğruluk ve adalet bakımından tamdır. Onun kelimelerini değiştirebilecek yoktur. O, hakkıyla işitendir, hakkıyla bilendir. “

İşte Rabbimizin kelimeleri (ayetleri), bazen doğum öncesine dair, bazen de ölüm sonrasına dair haberleri, bizlere ulaştırır. Bu haberler geçmişe yönelik ise bizi tezekküre, geleceğe yönelik ise tedebbüre yöneltir. Önümüze açılan tezekkür sahası, bizi geçmişe bakıp dersler çıkarmaya, tedebbür sahası ise, geleceği görüp tedbirler almaya sevk eder.

İşte bizde bugün, tedebbür edip, tedbir almak adına, Rabbimizin bize gelecekten, yani ahiret hayatından ulaştırdığı bir sahneyi, aktaracağız. Bu sahne, müstekbirler ve mustazaflar arasında geçen bir diyaloğu bizlere bildiriyor.

SEBE / 31 “ İnkâr edenler, “Biz bu Kur’an’a da ondan önceki kitaplara da asla inanmayız” dediler. Zalimler, Rablerinin huzurunda durduruldukları zaman hâllerini bir görsen! Birbirlerine laf çevirip dururlar. Zayıf ve güçsüz görülenler, büyüklük taslayanlara, “Siz olmasaydınız, biz mutlaka iman eden kimseler olurduk” derler.

Mustazaflar; yani, “ Liderlerine, başkanlarına, yönetici ve ulularına körü körüne tabi olan ve onlara karşı hiçbir nasihatçiyi dinlemeye hazır olmayan sıradan insanlar. “ Bu insanlar gerçeği apaçık gördüklerinde ve dini liderlerinin nasıl her şeyi ters gösterdiklerini, liderlerine uydukları için nasıl bir akıbete sürüklendiklerini fark ettiklerinde bu önderlerine dönecek ve şöyle diyeceklerdir: “Ey zalim insanlar, bizi siz saptırdınız. Bizim düştüğümüz bütün belaların sorumlusu sizsiniz. Eğer siz bizi saptırmasaydınız, biz Allah’ın elçilerini dinler ve onların söylediklerine inanırdık.”

SEBE / 32 “ Büyüklük taslayanlar, zayıf ve güçsüz görülenlere, “Size hidayet geldikten sonra, biz mi sizi ondan alıkoyduk? Hayır, suçlu olanlar sizlerdiniz” derler.

Yani, müstekbirler derler ki: Biz birkaç kişi sizin gibi yüzlerce, binlerce insanı bize tabi olmaya zorlayacak bir güce sahip değildik. Eğer siz inanmak isteseydiniz, bizi liderlik, güç, yetki ve yönetimden alıkoyardınız. Eğer sizin hediyeleriniz, vergileriniz ve hibe ettiğiniz şeyler olmasa biz fakir olurduk. Eğer siz bize bağlılık göstermeseydiniz, biz bir gün bile ulu ve aziz olarak kalmazdık. Siz bizi önder kabul edip yüceltmeseydiniz, bizi kimse tanımazdı bile.

Siz bizim ordumuz olmasaydınız, biz bir tek ferdi bile yönetemezdik. Şimdi neden size peygamberin gösterdiği yola kendinizin tabi olmak istemediğinizi kabul etmiyorsunuz? Siz haram ve helalden gafildiniz ve hayatın sadece bizim sağlayabileceğimiz sükselerinin esiriydiniz. Size her tür suç ve günahı işleme ehliyeti verebilecek ve vereceğiniz hediyeler karşılığında sizi Allah’a bağışlatma sorumluluğunu üzerine alacak rehberler arıyordunuz. Her tür şirki icat ederek, dinde birçok yenilikler çıkararak ve sizin bütün arzularınızı gerçeğin kendisi diye sunarak sizi hoşnut eden dini liderleri dinlemek istiyordunuz. Allah’ın dinini sizin arzularınıza uydurmak için değiştirecek sahtekârlara ihtiyacınız vardı.

Ahirette ne olursa olsun sizi bu dünyada zengin kılacak önderlere uymak istiyordunuz. Hâkimiyetleri altında her tür günah ve ahlaksızlığı işleme özgürlüğüne sahip olacağınız ahlaksız ve şerefsiz yöneticileri istiyordunuz. Bu nedenle bu alışverişte siz ve biz eşit ortaklarız. Şimdi tamamen masum olduğunuzu ve siz istemeden bizim sizi saptırdığımızı söyleyerek hiç kimseyi kandıramazsınız.”

SEBE / 33” O zayıf düşürülenler de o büyüklük taslayanlara: “Hayır, (işiniz) gece, gündüz hilekârlıktı. Çünkü siz bize Allah’ı inkâr etmemizi ve O’na eş koşmamızı emrediyordunuz.” derler.

İnsanları aldatmak ve saptırmak için gece gündüz ne kadar planlar, hile ve dolaplar kurduğunuzu bir hatırlayın. Sizin bize bütün dünyayı sunduğunuz, bizim de buna kandığımız doğru değil. Sizin bizi dolandırıcılık ve hilelerinizle kandırdığınız ve her birinizin sıradan insanları kandırmak için her gün yeni bir yem ortaya attığı da bir gerçek.

Azabı görünce de içten içe pişmanlık duyarlar. Biz de inkâr edenlerin boyunlarına demir halkalar geçiririz. Onlar ancak yapmakta olduklarının cezasını göreceklerdir. “

İşte hidayeti ıskalayan ve bu sebeple, birilerini suçlayan insanların durumu. Acaba ortaya attığı bahaneleri kabul görmüş müdür? “ Şüphesiz, kâfirlerin duası ise hep çıkmazdadır.”

Gayret ve mücadele bizden, başarı ve tevfik ALLAH(C.C)’tandır. 

The post AHİRET SAHNELERİ appeared first on Ebrar Medya.

Alemlere rahmet olarak gönderilen, müminlere kendi nefislerinden önce gelen, “kendisine itaat hakikati” kıyamete kadar tüm insanları bağlayıcı olan, ulu önderimiz Hz. Muhammed’e (sav) salat, tertemiz ailesine, güzide ashabına ve tevhid zincirine tutunan bütün Müslümanlara da selam olsun.

Küçük ve basit zamanlarınızda ne yaparsınız?

Önemli, geniş ve uzun zamanlarınızda ne yaptığınızı sormuyorum. Genel anlamda ne işle meşgul olduğunuzu, mesleğinizi, uğraşınızı da sormuyorum.  Şu andan sonra bu konuda size tavsiye imkânımız yoktur, kararınızı vermişsiniz, uğraş alanınızı seçmişsinizdir.

Küçük ve parça parça olan zaman dilimlerinizi soruyorum. Mesela işe veya okula gitmek için evinizden çıkıp bineceğiniz araca kadar olan beş on dakikada ne yapıyorsunuz? Bindiğiniz araçla iş yerine kadar vaktinizi nasıl geçiriyorsunuz?

Dışarıda olduğu gibi evde, okulda ve iş yerinizde de buna benzer küçük zaman parçacıklarınız vardır. Ne yapıyorsunuz? Unutmayınız ki eğer bu küçük bölümleri değerlendiremiyorsanız büyük bölümleri de değerlendiremezsiniz.

Hele bir otobüs durağına varayım, hele bir otobüse bineyim, hele bir varacağım yere varayım, ne yapacaksam o zaman yaparım, diyorsanız kaybetmişsinizdir. Belki “ cep telefonumu açıp bir şeyler yapıyorum “ diyebilirsiniz. Ama yaptığınız, izlediğiniz şeyin durumuna bağlıdır, “bir şey yapıp yapmadığınız.“

Sözü uzatmayalım. Evinizden aracınıza varıncaya kadar yüzlerce defa tevbe ve istiğfarda bulunabilirsiniz, yüzlerce defa salât ve selam okuyabilirsiniz, yine yüzlerce defa kelime-i tevhid okuyabilirsiniz. Bu söylediklerimi her Müslüman yerine getirebilir öyle değil mi? Biraz daha kabiliyetliyseniz, Kur’an’dan bazı ezberleriniz varsa onları tekrar edip sağlamlaştırabilirsiniz.

Neler yapılmaz ki o küçük gördüğümüz zaman parçacıklarında, yeter ki isteyelim.

Eğer bize “Yemeğe beş dakika var, ezana henüz on dakika var, otobüsün gelmesine beş dakika var…” denilmişse bunu bir fırsat bilmeli ve değerlendirmeliyiz.

Unutmayın ki eğer bir ses size; “Hele bir otobüs gelsin, hele varacağın yere bir var, hele bir yemeğini ye, ne yapacaksan ondan sonra yaparsın…” diyorsa o ses şeytanın sesidir.

Bu küçük zaman dilimleri sadece zikir ve dua okumak için değil, okuyarak değerlendirmeye müsaitse o şekilde değerlendirmeliyiz.

Göreceksiniz asıl o zaman büyük vakitlerimizi de en verimli bir şekilde değerlendireceğiz.

Servis araçlarında her sabah, her akşam ortalama birer saatini geçirenler, bu konuyu ciddi anlamda düşünün. Şu ana kadar kaybettiklerinizi kaybettiniz. Hiç olmazsa bu günden sonra bir şeyler yapmaya çalışın.

Gayret ve mücadele bizden, başarı ve tevfik ALLAH(Celle Celaluhu)’tandır.

The post BOŞ VAKİTLERİ DEĞERLENDİRME appeared first on Ebrar Medya.

İmam-ı Enbiya, risalet zincirinin mührü olan, rahmet ve savaş peygamberi Hz. Muhammed’e (sav) salat, tertemiz ailesine, güzide ashabına ve tüm hidayet yolcularına selam olsun.

Allah Resulü’nün sav, risaletinin 13 seneye yakın kısmı olan, Mekke sınırları içerisindeki mücadelesi, detaylı bir şekilde, siyer kitaplarında aktarılmakta. Her detay bizim için önemli, çünkü Mekke dönemi diye ifade ettiğimiz alan, bizim için, tevhidin şifrelerini çözebileceğimiz bir alan mesabesinde. Dolayısıyla, Resulullah’ın sav, Mekke’deki mücadelesi hususunda, ne kadar detaylı bilgi edinebilirsek, bugün bizimde davet edildiğimiz tevhid hakikatine bakış açımız, o kadar şekillenecektir.

Bildiğimiz gibi, Cenabı Hakk, kullarını zorlama yolu yada körü körüne bir tevhid inancına davet etmiyor. Bu hakikati, Allah Resulü’nün sav, Mekke’deki mücadelesinde de tespit edebiliyoruz. Mekke toplumunun tevhide davet edilişinde, sonuç odaklı bir davet yok. Öncelikle, kendilerine bir takım sorular yöneltiliyor, bu sorulara verdikleri cevaplar üzerinden kabulleri ortaya çıkarılıyor ve sonrasında o topluluk, bu kabuller üzerinden hakikate davet ediliyor.

Daha iyi anlamak için örnek bir sahneyi aktaralım.

Yunus/31 “De ki: “Sizi gökten ve yerden kim rızıklandırıyor? Ya da işitme ve görme yetisi üzerinde kim mutlak hâkimdir? Ölüden diriyi, diriden ölüyü kim çıkarıyor? Kainata dair işleri kim yürütüyor?”  buraya kadar olan kısım, o topluma yöneltilen sorular kısmı.

“Allah” diyecekler.  Bu ifade ise, onların kabulü.

İşte, bu kabulden sonra, davet edildikleri hakikat şu:  De ki: “O halde, Allah’a karşı gelmekten sakınmayacak mısınız?” Yani madem bunu böyle kabul ediyorsunuz, o zaman bu kabulünüz, sizi, Allah’a cc karşı sorumluluk sahibi bir insan yapması gerekmez mi?

Farkındaysak onlara bazı sorular yöneltilmiş, bu sorular üzerinden onların kabulleri ortaya çıkarılmış ve sonrasında bu kabulleri üzerinden, bir hakikate davet edilmişler.  Fakat onlar, bu davetten yüz çevirmişler. İşte tevhidin şifreleri dediğimiz noktalar, bu örnekteki gibi, kabul ve davet sahnelerinde gizli. Yani neden bir insan, bir şeyi kabul ettiği halde, bu kabulden dolayı kendisine yüklenen sorumluluktan yüz çevirir? İşte bu sorunun cevapları, şifrenin çözülmesindeki ana faktörler.

Şifreleri çözmek dediğimizde, insanda, genelde “zorlu bir iş” algısı oluşur. Fakat konu tevhid olduğunda, bu iş hiç zor değil. Yeter ki çözmek için adım atılsın.  Atacağımız adım ise, bir sonraki ayeti okumak.

Yunus/32 “İşte O, sizin gerçek Rabbiniz olan Allah’tır. Hak’tan sonra sapıklıktan başka ve var? O halde, nasıl oluyor da (Hak’tan) döndürülüyorsunuz? “

İşte ayetin son kısmındaki “döndürülüyorsunuz” ifadesi, o toplumun, kendi kabullerini kendilerine yalanlatan ana faktör. Farkındaysak, “ o halde nasıl oluyor da dönüyorsunuz?” demedi Cenabı Hakk. Buradaki ifade edilgen bir ifade. Yani bir şeyin dönmesi için, dışarıdan gelen müdahaleye işaret ediyor. Dolayısıyla bu ifade bize şunu gösterdi. O toplumu, tüm bu kabullerine rağmen, dışarıdan müdahale sonucunda, doğru yönden yanlış yola döndüren bazı faktörler var… Ve o topluma, böyle bir uyarıda bulunulmasının nedeni de işte bu.  “ Nasıl oluyor da döndürülüyorsunuz? “ İşte bu soru, şifrenin çözülmesindeki, “parola”

Mevdudi rha ayetin tefsirinde bu parolayı şöyle ifade etmiş. “Niçin körü körüne, sizi yanlış yola sevk edenlere tabi oluyorsunuz? Niye kullanmıyorsunuz sağduyunuzu? Allah hakkındaki gerçeği bizzat kabul ettiğiniz halde, ne diye döndürüldüğünüz, yoldan çevrildiğiniz gerçeği üzerinde kafa yormuyorsunuz? “

Farkındaysak, Allah’ın (C.C), peygamberi üzerinden o topluma ilettiği sorulara, verilecek cevap konusunda, müşrik olan o insanlar ile müsaviyiz. Yani aynı sorular bize yöneltildiğinde, bizim de onlar gibi, bu sorulara vereceğimiz cevap “Allah” olacaktır. Ama aramızda bir fark olmak zorunda değil mi? Yani müşrik ve mümin arasında bir fark olmalı…

O halde, şu sorgulamayı yapmak zorundayız.

Allah’a cc yönelik kabullerimiz, bizi, bu kabullerimizin gerektirdiği sorumluluklarımıza karşı, harekete geçiriyor mu? Allah’a cc yönelik kabullerimiz, hayatımızın her alanında, Kur’an’ın hükümlerini devreye sokuyor mu? Bu kabullerimiz, bizi, peygamberin (sav) getirdiğine sahip çıkıp, O’nun ardınca yürütüyor mu? Yine bu kabullerimiz, bizi Cenabı Hakk’ın terbiyesi altına alıyor mu?  Yoksa, Mekke toplumundaki müşrikler gibi, kabullerimize rağmen, dışarıdan birilerinin müdahalesi, bizi tüm bu sorumluluklarımızdan alıkoyarak, hakikatten mi döndürüyor?

İşte, Cenabı Hakk’ın davet ettiği bu sorgulama, tevhidin şifrelerini çözmek adına, önümüze açılan yollardan sadece biri.

Gayret ve mücadele bizden, başarı ve Tevfik ALLAH(C.C)’tandır. 

The post TEVHİDİN ŞİFRELERİ appeared first on Ebrar Medya.

İmam-ı Enbiya, risalet zincirinin mührü olan, rahmet ve savaş peygamberi Hz. Muhammed’e (sav) salat, tertemiz ailesine, güzide ashabına ve tüm hidayet yolcularına selam olsun.

Nasıl ki, iman, insanın dış alemine yönelik yönlendirmeler yapıyorsa, iç alemine yönelikte yönlendirmeler yapar. Yani, insanın dış aleminde, haram ve helal dediğimiz ölçüler olduğu gibi, iç alemindeki sevgi, korku, öfke gibi duygularına da ölçüler belirler Allah(C.C).  Dolayısıyla, haram ve helal dediğimiz ölçüler, sadece dış alemden ibaret değildir. Bu sebeple, yüce kitabımızdaki bazı ayeti kerimeler, iman eden bir ferdin, iç alemlerine yönelik koyulmuş olan ölçüleri ifade eder.

MÜCADELE 22 “ Allah’a ve ahiret gününe iman eden hiçbir topluluğun, babaları, oğulları, kardeşleri yahut kendi soy-sopları olsalar bile, Allah’a ve peygamberine düşman olan kimselere sevgi beslediğini göremezsin.

Mesela, buradaki mesele sevgi. Sevgi, insanın iç aleminde sahip olduğu bir duygu. Ve farkındaysak, ayeti kerimede işaret edilen insanlar, baba-oğul, kardeşler ve akrabalar. Aralarında sevgi bağı olması, gayet doğal bir şey değil mi? Hatta şöyle diyelim, bunlar arasındaki sevgiyi de var eden Allah(C.C) değil mi? Ama bak burada, aradaki ünsiyet bağını var eden Allah(C.C) olmasına rağmen, insanların iradeleri üzerinden yaptığı tercihler sonucunda, bu ünsiyet bağını, koparmayı da emrediyor.

Fakat buradaki ayrımı doğru yapmamız gerekir.

Mümtehine 8 “ Allah, sizi, din konusunda sizinle savaşmamış, sizi yurtlarınızdan da çıkarmamış kimselere iyilik etmekten, onlara âdil davranmaktan men etmez. Şüphesiz Allah, âdil davrananları sever. “

Mümtehine 9 “ Allah, sizi ancak, sizinle din konusunda savaşan, sizi yurtlarınızdan çıkaran ve çıkarılmanız için destek verenleri dost edinmekten men eder. Kim onları dost edinirse, işte onlar zalimlerin ta kendileridir. “

Dolayısıyla ayet önümüze 2 tane ana şart koyuyor. Birincisi, Allah’a ve ahiret gününe iman eden bir fert. İkincisi, Allah’a ve Resulü’ne düşmanlık eden kimselerin bulunması.  İşte diyor ki Cenabı Hakk, bu şartlar yerine geldiğinde, eğer sen, iman etmiş bir kimse isen,   Allah’ın kitap ve peygamber üzerinden bildirdiği hakikatleri reddeden,  Allah(C.C)’ın, sizin için razı oldum dediği İslam dinini kabule yanaşmayan ve yanaşmadığı gibi birde bilinçli bir şekilde İslam düşmanlığı yapan ve bu hususta, kendisine verilen irade üzerinden tercihini yapmış olan kimseleri sevmen mümkün değil.. Velev ki bunlar, benim, arana nesep ve sevgi bağı koyduğum baban, oğlun, kardeşin, aşiretin olsun, diyor Allah(C.C).

İşte bakın, iç âlemimize yönelik bir haram, yani yasak. Tıpkı dış alemdeki alkolün, zinanın, faiz ve kumarın haramlığı gibi.

Peki bu nasıl olur, hayattaki karşılığı nedir diye düşünmene de gerek yok. İşte Bedir savaşındaki ashabın örnekliği.

Bedir savaşı bildiğimiz gibi, birbirine yabancı olan insanların değil, bizzat akraba ve aile olan insanların arasında gerçekleşen bir savaştı. Babayla oğul, kardeşle kardeş karşı karşıya gelmişti. Bu savaşta, Ebu Ubeyde (r.a) babası Abdullah b. Cerrah’ı, Mus’ab b. Umeyr (r.a) kendi kardeşi Ubeyd b. Umeyr’i ve Hz. Ömer (r.a) kendi dayısı As bin Hişam bin Muğiyre’yi öldürmüştü. İşte Ebubekir’de ra, yakınlarıyla karşı karşıya gelen isimlerden biri. Oğlu Abdurrahman, henüz iman etmemiş, müşriklerin safında çarpışıyor.

Daha sonra, Müslüman olduktan sonra, babası ile aralarında şöyle bir konuşma geçiyor. Diyor ki baba “ bedir savaşında, açık bir hedef gibi karşıma gelmiştin, ama yayımın yönünü çevirerek seni öldürmedim. “  Ebubekir’de ra oğluna cevap veriyor “ Eğer o gün karşıma çıksaydın, ben kesinlikle aynısını yapmazdım. “

Ashabı kiramın ortaya koyduğu bu duruş, aslında, akidenin, yani inanç bağının, akrabalık bağından daha üstün olduğunu, yaşanmışlıklar üzerinden gösteren sahneler. Ve bu hakikat, Müslümanların sürekli hatırında bulunmak zorunda. Peki, neden?

Çünkü meseleye şu açıdan bakın. Mekke’de iman edipte, Allah Resulü’nün sav rahlesinden geçmiş her Müslümanın, Bedir savaşında kıtal boyutuyla, karşılaşmış olduğu ilk imtihan, akrabalarına yönelik olmuştur.   Ya da Bedir’e kadar beklemeyip şu açıdan da bakabiliriz. Mekke’de iman eden Müslümanların, karşılarına dikilip, onların akidesinden döndürmeye çalışanlar, genelde hep akrabaları. Ki peygamberin sav kendisinde dahi bu örnek var, amcası Ebu leheb.

Hani hep hatırlatıyoruz ya Bakara/214’ü. “Sizden önceki müminlerin başına gelenler…” İşte ashabı kiramın başına gelen imtihanların bir yönü de bu.  O halde, bu hususta farkındalık şart.  “ Akidenin hakikati kalbine yerleşip; bunu tavırlarınla, konuşmalarınla, ahlakınla, rahim bağın olan kimselere belli etmeye başladığında, seni de bekleyen imtihanlar olması kuvvetle muhtemeldir.” İşte bu imtihanlar karşına çıktığında, akide bağının, rahim bağı altında ezilmemesi için, bu konu hep hatırımızda olmak zorunda….

Gayret ve mücadele bizden, başarı ve tevfik ALLAH(C.C)’tandır.

The post UFAK BİR HATIRLATMA appeared first on Ebrar Medya.

İmam-ı Enbiya, risalet zincirinin mührü olan, rahmet ve savaş peygamberi Hz. Muhammed’e (sav) salat, tertemiz ailesine, güzide ashabına ve tüm hidayet yolcularına selam olsun.

Bugünkü yazımızda, kısa bir “farkındalık” muhasebesi yapacağız. Buna ihtiyacımız var, çünkü; insanlar arasındaki farklılıkların altındaki temel sebep, yaşamış oldukları farkındalıklardır.

HAC/5 “ Ey insanlar! Ölümden sonra diriliş konusunda herhangi bir şüphe içindeyseniz (düşünün ki) hiç şüphesiz biz sizi topraktan, sonra az bir sudan (meniden), sonra bir “alaka”dan, sonra da yaratılışı belli belirsiz bir “mudga”dan yarattık ki size (kudretimizi) apaçık anlatalım.

Mealden de anlaşıldığı üzere,  hitap tüm insanlara ve onların farkındalığını yaşayıp, kalplerinde istikrar bulması istenen mesele; ölümden sonra tekrar diriliş. Dolayısıyla, insanın sahip olması gereken inancın, ahirete bakan yönünü ifade ediyor. Ne dedi? Eğer bu konuda şüpheniz varsa;

“biz sizi topraktan”… Bu ilk merhaledir. Çünkü insanın yaratılışı meni ve hayız kanındandır. Bu ikisi de ana-babanın aldığı gıdalardan oluşur. Gıdalar ise ya hayvansal yada bitkiseldir. Hayvansal gıdalarda nihayetinde, hayvanın yediği bitkilere dayanır. Bitkiler ise, sudan ve topraktan oluşur. Dolayısıyla “biz sizi topraktan yarattık ifadesi” buna işaret eder.

İkinci merhale: Sonra nutfeden… Bununla kastedilen erkeğin suyu yani menisidir. Yani “aralarında hiçbir ilgi yokken, o kuru toprağı, latif bir suya çeviren benim” dedi Cenabı Hakk.

Üçüncü merhale: Sonra bir alaga”dan… Alaka “donmuş kan parçası” demektir. Erkeğin menisiyle döllenmiş olan dişi yumurtanın oluşturduğu, hücre topluluğunun, rahim duvarına tutunmuş hali. Yani erkeğin menisi, dişi yumurta ile 1 hafta içinde döllenir ve ana rahmindeki duvara gömülerek, onunla alaka kurar.

Dördüncü merhale: Sonra da yaratılışı belli belirsiz bir “mudga”dan… Mudga; bir çiğnemlik küçük et parçası demektir. Bilimsel ifadeyle ise, ana rahmindeki ceninin, henüz uzuvları oluşmamış şekli demektir.

Ayet devam ediyor;

Sizi dilediğimiz belirli bir vakte kadar, ana rahimlerinde durdururuz..  Sonra sizi bir çocuk olarak çıkarıyor, sonra da (akıl, temyiz ve kuvvette) tam gücünüze ulaşmanız için (sizi kemale erdiriyoruz.) İçinizden ölenler olur. Yine içinizden bir kısmı da, ömrün en düşkün çağına ulaştırılır ki, bilirken hiçbir şey bilmez hâle gelsin.

Ayetin bu bölümünde de, insanın, kâinat rahmindeki sürecine yönelik beyanlarda bulundu Allah cc. Bir çocuk olarak çıkarırız, (burası 5. merhaledir) kuvvete ermeniz için büyütürüz, (burası 6. merhaledir) Kiminizi öldürür, kiminizi de yaşlılığa erdiririz… (burası da 7. merhaledir)

Farkındaysak, başlangıcı toprak olan insanın, hem ana rahminde, hem de kainat rahminde, çeşitli merhalelerden kademe kademe geçip, tekrar toprağa dönmesi arasında geçen süreç, tamamıyla Allah’ın cc hükümleri altında. Ve biz, bu arada geçen süreçteki hiçbir merhaleye, müdahale edemiyoruz.

Ana rahminde, yaratılış merhalesinde, kaş göz saç suret seçimi noktasında, en ufak bir irademiz var mı? Yok. Peki, kâinat rahminde, geçirildiğimiz evrelerde, gençliğe geldiğimizde (çünkü en keyifli bölüm orası), şunu diyebiliyor muyuz? “Tam bu merhalede kalalım.? Bu merhaleden bizi yaşlılık merhalesine geçirme Allah’ım diyebiliyor muyuz? “ Tabiki diyemiyoruz.  Yani varlık âlemindeki yolculuğumuz, baştan sona, Allah’ın iradesinin altında.

O zaman ayetin verdiği mesajlardan biride şu.  Allah cc. bizi merhaleden merhaleye geçirerek, üzerimizde mutlak tasarruf sahibinin kim olduğunu bizlere gösteriyor. Yani bizim üzerimizde her an bulunan, mutlak bir irade ve idarenin farkına varmamızı istiyor.  Peki, ben bu farkındalığı yaşarsam beni nereye götürecek? O’nun egemenlik ve hâkimiyetine boyun eğmeye ve O’na itaat etmeye… Ben bu farkındalığı yaşarsam, Allah’a cc itaat üzere bir hayat yaşayacağım…

Dikkat çekmek istediğim nokta şurası Cenabı Hakk, bu farkındalığı kime yaşatmak istiyordu? Hatırlayın ayetin başını; “ölümden sonra diriliş hakkında şüphe içerisinde bulunanlara” Çünkü onları bu şüpheden kurtaracak olan ve kalplerinde ahiret inancı kökleştirecek olan, yaşamaları gereken bu farkındalık.

O halde soru şu.. Benim ölümden sonra dirilmeye yönelik şüphem var mı? Yok. Peki, ayette ifade edilen 7 merhaleyi göz önünde bulundurup, bunlar üzerinde tefekkür edip, neticesinde, Allah’ın rububiyetini idrak edip, O’na itaat üzere bir hayat yaşıyor muyum?  Yaratılışım üzerindeki Rabblığını fark edip, hayatım ve tercihlerim üzerinde de O’nu Rab olarak görüyor muyum? Yani yaşadığım hayatı, Allah’ın hükümlerine teslim ediyor muyum?    Helal ve haram ölçülerimi belirleyen Allah’ın hükümleri mi?

Eğer bu soruların cevabı olumsuz yada kısıtlı ise, bizim, tekrar diriliş ve ahiret konusunda şüpheleri olan ve Cenabı Hakk’ın 7 merhale üzerinden onlara hakikati gösterdiği bu insanlardan, acaba ne farkımız var ki? Tekrar hatırlatalım,  aramızdaki farkın ortaya çıkması, ancak, yaşamamız gereken farkındalıklar ile mümkün…

Gayret ve mücadele bizden, başarı ve tevfik ALLAH(C.C)’tandır.

The post FARKLAR, FARKINDALIKLAR İLE MÜMKÜNDÜR appeared first on Ebrar Medya.

Bugünkü yazımızda, Allah(C.C)’ın, özelde Adem’e (a.s), genelde ise kıyamete kadar imtihan sahasına çıkarılacak olan zürriyetine, yani tüm insanlara yapmış olduğu bir tembihi hatırlatmak istiyorum.. Şöyle buyurdu Cenabı Hakk;

Bakara / 38 “Onlara dedik ki: “Hepiniz oradan inin. Size benim tarafımdan bir hidayet rehberi geldiğinde, kim o hidayetçimin izinde giderse, onlar için hiçbir korku yoktur, onlar mahzun da olmayacaklardır. “

Ayeti kerime bize bakan yönüyle aslında büyük bir müjde. Hatta, iki büyük müjde verdi Allah(C.C). Birincisi; istikbale, yani geleceğe yönelik korkudan emin kılınmak, ikincisi ise; geride bırakılanlar için üzüntünün ortadan kalkması. Bunu biz kendi hayatımızdan da biliyoruz değil mi? Korkularımız genelde geleceğe yöneliktir, hüzünlerimiz ise geçmişteki yaşanmışlıklara yöneliktir.

Örneğin, geleceğini şekillendirmek adına bir okula başlamışsın, bu hedefindeki diplomaya ulaşıp istikbalini şekillendirmen, okuldaki tabi tutulacağın sınavlara bağlı. Yani vizeler ve finaller. Bu sınavlarda başarısız olma düşüncesi, insanı korkutur. Ve bu korku farkındaysak geleceğe yöneliktir.   Yada ticaret yapan bir kimse, dükkanı ilk açtığında, sermayesini bağlar, tezgahını kurar. Ama bir yandan da, ya işi tutturamazsam, bu işte muvaffak olamazsam şeklinde, geleceğe yönelik bir korku vardır içinde.

Yani korkular genelde, geleceğe yöneliktir. İnsan geçmişte bıraktığı bir şeyden korku duymaz. Geçmişte bıraktığı şeyler ise, genelde insanı hüzünlendiren şeylerdir. Eğer geçmişte yapmış olduğu hatalar varsa ve bu hatalar neticesinde hayatında iz bırakacak bir zarar başına isabet etmişse, insan o hataları düşünerek hüzünlenir. Üzüntü duyar, hatta bazen düşünceleri,  “keşke”lere kadar gidebilir. Bu böyledir. Çünkü bizim genelde, keşke dediğimiz şeyler, bizi üzen, bizi hüzünlendiren şeylerdir. Ve hüzünler genelde, geçmişe yöneliktir.

Dolayısıyla şu sonuca vardık. Allah(C.C)’ın bize bu ayet üzerinden vermiş olduğu müjde, bizim dünya hayatı içerisindeki korkularımıza ve hüzünlerimize yönelik değil. Neden? Çünkü ayette verilen teminat, dünyalıklara yönelik olsaydı, hidayet üzere olan müminlerin, hayatları boyunca, tüm hüzün ve korkularından korunması gerekirdi. Ama sahanın içerisine baktığımızda durum böyle değil. Hatta, hem korku hem de hüzün, dünyada müminler için, kafirlere nazaran daha çok var, öyle değil mi? Allah Resulü sav de, bu konuda diyor ki, “ Belalar, peygamberlere, velilere, sonra da derece itibarı ile onlara yakın olanlara has kılınmıştır. “

Demek ki müjde ve teminat, ahirete yönelik. Yani ölümden sonrası için akıbetimize yönelik korkumuz ve ölüp dünyadan ayrıldıktan sonra, geride bıraktıklarımıza yönelik hüzünlerimiz. Fakat farkındaysak, bu 2 müjdeyi bir şarta bağlandı. Neydi şart? “ Size benden bir hidayet geldiğinde, kim hidayetçimin izinden giderse,”

Şüphesiz ki, “ Buradaki hidayetten maksad; peygamberler, resuller ve ilahi beyanlardır. “ Çünkü Allah(C.C), insanlara; elçileri ve onlara indirdiği vahiy üzerinden doğru yolu göstermektedir.   Dolayısıyla bu tanımdan yola çıkarsak, bugün bizim için, Allah’ın göndermiş olduğu hidayetçi, Kuran ve Resulullah sav’dir.

Yani eğer, yaşantınızı düzenlemede, indirdiğim kuranı rehber, gönderdiğim peygamberi de önder edinirsiniz, sizi hem ahiretteki akıbetiniz konusunda, hem de geride bıraktıklarınız konusunda, korkudan ve hüzünden emin kılacağım dedi Allah(C.C).

Evet, hidayet, Kuran ve sünnetin yönlendirmesi ve göstermiş olduğu izin, peşinden gitmekle gündeme geliyor. Fakat bu iki kaynağa ittiba etmek, kuranı kitap, Hz.Muhammed’i sav, peygamber kabul ettim demek değil. İmam razi rha diyor ki: “Her kim hidayetime tabi olursa” ayeti, akli ve nakli delilleri hakkıyla düşünmeyi, onları tefekkür etmeyi, onlardan bilgiler çıkarmayı ve onlarla amel etmeyi ifade eder.

Hidayetin bize bakan yönü bu. Yani bu iki kaynak üzerinde araştırma yapmak, bizim sorumluluğumuz. Ama hidayet için sadece bu yeterli değil. Çünkü hidayetin, Allah(C.C)’a cc bakan yönü de var.Ve bu kavram, Allah(C.C)’ın bizzat zatı üzerine almış olduğu nimet. Yani sadece, Allah’ın dilemesiyle mümkün. Çünkü El-Hadi olan, yani kulunu hidayete ulaştıracak olan, ancak Cenabı Hak’tır.  Enam / 125 “ Allah kimi hidayete erdirmek isterse, onun gönlünü İslâm’a açar. “ 

Evet, El-Hadi olan Allah(C.C). Ama hal böyleyken, kitaba baktığımızda, insanların büyük bir bölümünün bu hidayetten yüz çevirdiklerini ve başka yol göstericilerin peşine takıldıklarını görüyoruz. Birileri çıkmış. Bizde yol gösteririz, bizde rehberlik ederiz demiş.  O insanlarda bunu kabullenmiş.

Cenabı Hakk soruyor:  Yunus / 35 “ De ki: “Allah’a koştuğunuz ortaklarınızdan hakka iletecek olan bir kimse var mı?” De ki: “Hakka Allah iletir.” Öyle ise, hakka ileten mi uyulmaya daha layıktır, yoksa iletilmedikçe doğru yolu bulamayan kimse mi? Ne oluyor size? Nasıl hüküm veriyorsunuz?”

İnsanın bu dünyadaki misali, ıssız bir çölde yolculuk yapıp hedefine varmaya çalışan bir insanın misali gibi. Çöldeki adamın yanında azığı da olsa, biniti de olsa, onun için en önemli olan şey, ona en lazım olan şey, onu hedefine ulaştıracak olan harita ya da bir rehberdir. Eğer elinde bu olmazsa, öncelikle canı, sonrada yanındaki biniti ve malı telef olacaktır.  Böyle bir adamın kendisine yol gösterecek ve rehberlik edecek birinden yüz çevirmesi, akla ziyan bir iştir.

Dolayısıyla, bu hayatta, kendisine rehberlik edecek, onu helakten kurtaracak, korkularından emin kılacak ve hüzünlerinden kurtaracak, bir kitap ve peygamber olduğu halde, bir insanın bunlardan yüz çevirmesi de, bir o kadar akla ziyan bir iştir.  Zaten böyle bir tavır takınan bir kimsenin, ne kadar akıbet endişesi taşıdığı söylenebilir..?

Gayret ve mücadele bizden, başarı ve tevfik ALLAH(C.C)’tandır.

The post BÜYÜK BİR MÜJDE appeared first on Ebrar Medya.

İmam-ı Enbiya, Risalet zincirinin mührü olan, rahmet ve savaş peygamberi Hz. Muhammed’e (sav) salat, tertemiz ailesine, güzide ashabına ve tüm hidayet yolcularına selam olsun.

Yeryüzünün halifesi olarak yaratılan insanın, imtihana gönderildiği şu zeminde, önünde açık 2 yol vardır ki, bunların biri şükür, diğeri ise, küfür yoludur. Allah(C.C), gerek kitap ve peygamber gibi nakli deliller, gerekse de kâinat ve istidat gibi akli deliller aracılığıyla, insana hangi yolda yürümesi gerektiğini göstermiştir. Fakat bilindiği üzere, bu iki yol arasında, tercih ve irade, insanın kendisine bırakılmıştır.  Bu hakikat yüce kitabımızda şöyle beyan edilir;

İnsan/3 “ Biz ona yolu gösterdik; (artık o,) ya şükredici olur ya da nankör. “

Lokman/12 “ Kim şükrederse, ancak kendisi için şükretmiş olur. Kim de nankörlük ederse, şüphesiz ki Allah, hiçbir şeye muhtaç değildir, daima övülmeye layıktır. “

Fakat, hal böyle olmasına rağmen, Allah(C.C), kullarının inkar, yani küfür yolunu tutmalarını da murad etmemiş;

Zümer / 7 “ Eğer inkâr ederseniz, şüphe yok ki Allah’ın size ihtiyacı yoktur. Bununla beraber kulları hesabına küfre razı olmaz. Eğer şükrederseniz sizin hesabınıza ona razı olur.  “

Ve rahmeti dolayısıyla, onları şükür yolundan savurup, küfür yollarına sevk edecek sebepleri de, beyan etmiştir. İnsanı, şükür yolunda alıkoyarak, küfür yolunu tutturan birçok sebep zikredebiliriz. Fakat biz bugün, başlıca sebeplerden biri olan “dünya” dan bazı misaller vereceğiz… Evet, ayetin tabiriyle, insanı aldatan ve adeta büyüleyen bir faktör “dünya”

Fatır / 5  “ Ey insanlar! Allah’ın vâdi gerçektir, sakın dünya hayatı sizi aldatmasın ve o aldatıcı (şeytan) da Allah hakkında sizi kandırmasın! “

İmam Gazali’nin de rivayet ettiği bir hadiste Resulullah sav şöyle buyuruyor “ Dünya, Hârut ve Mâruttan daha büyük büyücüdür. Ondan kaçınız.”

Dolayısıyla bizde dünyanın büyücülüğü hakkında bazı misaller nakledelim.

Dünyanın birinci büyücülüğü şöyledir: Kendini sana devamlı kalacak şekilde gösterir. Hâlbuki o, hareket eder ve devamlı senden kaçar. Fakat gayet yavaş hareket eder. Dünya, kendisine baktığın zaman hareketsiz görünen, fakat daima yürüyen bir gölgeye benzer. Bilirsin ki, ömrün devamlı gidiyor ve tedrici olarak her an biraz daha azalıyor, işte o dünyadır, senden kaçıyor, sana veda ediyor [senden ayrılıyor], sen ise bunu anlamıyorsun!

Büyülerinden biri de, kendini sana veriyor şeklinde göstermesi, seni kendine âşık etmesi, seninle kalacağını, bir başkasına varmayacağını imâ etmesidir. Hâlbuki sonra aniden sana düşman kesilir. Bu, erkekleri aldatıp, kendine âşık eyleyen, sonra evine götürüp öldüren, zehirleyen zalim bir dul kadına benzer.

Dünyanın büyülerinden biri de, dışını süsleyip, belâ ve mihnetleri örtmesi, dışına, yüzüne bakan cahilleri aldatmasıdır. Çirkin yüzünü örten, ipekli ve süslü elbiseler giyen ihtiyar bir kadına benzer. Uzaktan onu görenler ona âşık olurlar. Ama yüzünden örtüyü kaldırınca pişman olur, üzülürler. Onun rezilliğini görürler. Hadîs-i şerifte geldi ki: «Kıyamet günü dünyayı yeşil gözlü, dişleri dökülmüş ihtiyar, çirkin bir kadın şeklinde getirirler; İnsanlar ona bakınca: Allah korusun! Bu nedir? Böyle rezil, böyle çirkin derler. Onlara denir ki: Bu, uğruna birbirinizi kıskandığınız, birbirinize düşman kesildiğiniz, kan döktüğünüz, sıla-i rahmi terk ettiğiniz, ona aldandığınız dünyadır. Sonra onu Cehenneme atarlar. Der ki: Yarabbi, beni sevenler nerededir? Allahu Teâlâ onların da getirilip Cehenneme atılmasını emreder.»

Bir diğer misalde şudur. Dünyayı sevenler, dünya işleri ile meşgul olup âhireti unutanlar; gemide bulunup, bir adaya yanaşıp kazâ-yı hacet ve taharet için dışarıya çıkanlar gibidir. Kaptan, bağırır ve der ki; «Hiç kimse fazla kalmasın. Temizlikten başka bir şeyle meşgul olmasın. Gemi hemen kalkacak». Onlar adaya dağılırlar. Akıllı olanlar, çabucak temizlenip geri dönerler. Gemiyi boş bulup daha güzel ve uygun bir yer tutup oraya otururlar.

Diğer bir grup, adanın güzelliğine, acayipliğine şaşar, kalırlar. Onu seyre koyulurlar. Ondaki çiçeklere, tatlı tatlı öten bülbüllere, etraftaki süslü çakıl taşlarına bakar kalırlar. Geri dönünce, gemide rahat bir yer bulamazlar, dar ve karanlık yerde otururlar. Oranın sıkıntısını çekerler.

Diğer bir grup, yalnız bakmakla kalmayıp, o süslü güzel çakıl taşlarını, çiçekleri toplarlar, beraberinde götürürler; gemide yer bulamazlar, dar bir yere sıkışır, kalırlar ve çok defa o çakıl taşlarını omuzları üzerinde taşırlar. Bir iki gün geçince o güzel renkler solar, kararır, onlardan nahoş kokular gelmeye başlar. Atacak yer bulamazlar. Pişman olurlar, onların yükünü ve sıkıntısını omuzlarıyla çekerler.

Bir başka grup ise, adanın güzelliğine şaşar ve öyle kalırlar. Gemiden uzak kalıp gemiyi kaçırırlar. Kaptanın sesini duymazlar. Adada kalırlar. Böylece bazısı açlıktan ölür. Bazısını yırtıcı hayvanlar öldürür.

İşte birinci grup takva sahibi mü’minlere benzer, sondakiler de kâfirlere. Çünkü kendilerini, Allahü Teâlâ’yı ve âhireti unuttular. Bütün varlıklarını dünyaya verdiler. Aralarında bulunan iki grup, âsiler gibidir, imanın aslını korudular, fakat dünyadan el çekmediler. Bir kısmı fakirlikten pay aldı. Bir kısmı çok nimetler toplayıp, yükü ağır oldu.

Gayret ve mücadele bizden, başarı ve Tevfik ALLAH(C.C)’tandır.

The post DÜNYANIN BÜYÜCÜLÜĞÜ appeared first on Ebrar Medya.

İmam-ı Enbiya, risalet zincirinin mührü olan, rahmet ve savaş peygamberi Hz. Muhammed’e (sav) salat, tertemiz ailesine, güzide ashabına ve tüm hidayet yolcularına selam olsun.

Kulun bu dünyaya ayak basmasıyla beraber Rabb’ine olan seferi de başlar. Bu seferin müddeti, kul için takdir edilmiş olan ömürdür. Ömür, insanın, bu dünyadan Rabbine olan yolculuğunun süresidir. Gece ve gündüz ise, bu seferin merhaleleridir. Her bir gece ve gündüz bir merhaledir. Kul, seferin sonuna kadar bu merhaleleri tek tek katetmeye devam eder.

Bu durumda zeki, uyanık ve akıllı olan kimse, her bir merhaleyi göz önünde bulundurarak, o merhaleyi kazançlı bir şekilde katetmeye çalışır. Gece merhalesini geride bıraktığı zaman, diğer merhale olan gündüzü göz önünde bulundurarak, ehemmiyet verir. Böylece sefer süresi ona çok uzun gelmez. Çünkü sefer müddetini uzun görmesi halinde kalbi katılaşır, uzun emeller besler ve hep ” sonra sonra” demekle kendini oyalar. Fakat bütün ömrünü tek bir merhaleden ibaret gören kimse, o merhaleyi katetmek için var gücüyle çalışır. Netice de, ömrünün kısa olduğunu ve çabucak geçeceğini yakinen bildiği zaman, çalışıp çabalaması kolaylaşır ve daha fazla amel yapmak için nefsi ona itaat eder.

Böyle bir anlayışa sahip olan biri, ömründeki her bir merhaleyi, aynı şekilde karşılar ve bütün merhaleleri kat edene kadar bu durumunu muhafaza eder. Böylece övgüye lâyık bir çalışma sergiler ve ahiret günü için hazırladığı azığından dolayı sevinir. Ahiret sabahı doğup dünyanın karanlığı kalkınca da, uykusundan uyanıp hoşnut olarak toprağından kalkar. O günü sevinçli ve güzel olarak karşılar. Çünkü artık sabah olmuş ve kurtuluşu kesinleşmiş bulunmaktadır.

Ömründeki merhaleleri kat etme hususunda insanlar iki kısımdırlar:

1.Kısım: İnsanların bir kısmı bu merhaleleri katederek bedbahtlık yurdu olan cehenneme doğru yolculuk yapmaktadırlar. Bunlar her bir merhaleyi aştıklarında, cehennem yurduna yaklaşmakta ve Rabb’leri ile O’nun ikram yurdundan uzaklaşmaktadırlar.

Onlar bütün bu merhaleleri, Rabb Teâlâ’nın kızacağı şeylerle, O’nun peygamberlerine, dinine ve dostlarına düşmanlık yapmakla, O’nun nurunu söndürüp davetini iptal etmek ve başkalarının davetlerini ikame etmek için çalışmakla katetmektedirler.

İşte bunların bütün günleri, kendisi için yaratılıp, çalıştırıldıkları yurda doğru yolculuk yapmakla geçmektedir. Ve azap görecekleri o yurda doğru yolculuk yaparlarken, onları menzillerine hızlı bir şekilde sürüklemekle görevli olan şeytanları da beraberlerinde bulunmaktadır.

Nitekim Allah-u Teâlâ şöyle buyurmaktadır:

“Kâfirlerin üzerine, onları daha da kışkırtan şeytanları, bizim gönderdiğimizi görmedin mi?” (Meryem,83)

2. Kısım: İnsanların diğer bir kısmı ise, bütün bu merhaleleri katederek Allah’a ve “selâm yurdu” olan cennete gitmektedirler.

Bu kısımda bulunan insanlar da üç kısma ayrılmaktadırlar:

Birinci kısmı: Nefislerine zulmedenler,

İkinci kısmı: Arada bulunanlar,

Üçüncü kısmı ise: Allah’ın izniyle hayırlarda öne geçenlerdir.

Bunların hepsi de Allah’a c.c doğru yolculuk yapmaya hazır ve sonunda O’na döneceklerine yakinen inanan insanlardır. Fakat aralarında, azık edinmede,  hızlı veya yavaş yürümede farklılıklar vardır.

– Nefislerine zulmedenler: Ömür merhalelerinde azıklarını almayan ve kendilerine fayda sağlayacak kadar ömürlerinden nasiplenmeyenlerdir.  Hatta kendilerine fayda sağlayacak olan azıktan yeterince faydalanmamakla birlikte, hem dünyadaki yolculukları esnasında kendilerine eziyet veren, hemde ahirette kendilerine zararı dokunacak olan şeyleri azık edinen kimselerdir.

– Arada bulunanlar ise: Kendilerini menzile ulaştıracak kadar azık almakla beraber, kârlı ticaret mallarını bineklerine yüklememiş ve kendilerine zarar verecek şeylerden de almamışlardır. Bunlar, selâmetle kurtulan kazançlı kimseler olmakla beraber, üstün ve övgüye lâyık olan kazançları ise, yanlarında götürmeyen kimselerdir.

– Hayırlarda öne geçenlere gelince; Bunlar, ömrün her merhalesinde, bütün maksatları yüksek kârlar elde etmek ve ticaret mallarını yüklenmek olan kimselerdir… Çünkü bunlar, ahirette elde edecekleri kâr miktarının ne anlama geldiğini çok iyi bilmektedirler. Bundan dolayı da ellerinde bulunan dünyalık bütün nimetleri bir kenara yığıp, onlarla ticaret yapmamayı zarar olarak görmektedirler. Bunlar ahiret gününde, “tacirlerin, onların ticaret kârlarına gıptayla bakacakları kimselerdir.”

Bunların durumu şu örnekteki gibidir.. Bir adam düşün ki, önünde bir ticaret pazarı var. Ve bu adam, o pazardaki kar oranlarının; bire on, bire yediyüz hatta bire karşılık bundan çok daha fazlası olduğunu biliyor. Ayrıca bu adam o pazarın hem yolunu, hem de o pazarda nasıl ticaret yapacağını biliyor…

Emin olun böyle bir adam, o pazarda ticaret yapma imkanını bulduğunda, sahip olduğu herşeyi, hatta üzerindeki elbiselerde buna dahil, kesinlikle bunları satacaktır. Neden? Çünkü ne sattığının önemi yok, önemli olan karşılığında elde ettiği kar. İşte hayırlarda öne geçenlerin durumu da aynen bunun durumu gibidir. Onlar, ticaret yapmaksızın bir vakitlerinin geçmesini apaçık bir zarar olarak görürler…

Gayret ve mücadele bizden, başarı ve tevfik ALLAH’(Celle Celaluhu)’tandır.

The post ÖMRÜN MERHALELERİNDE YOL ALMAK appeared first on Ebrar Medya.

İmam-ı Enbiya, risalet zincirinin mührü olan, rahmet ve savaş peygamberi Hz. Muhammed’e (sav) salat, tertemiz ailesine, güzide ashabına ve tüm hidayet yolcularına selam olsun.

Bildiğimiz üzere, Kuran-ı Kerim’in isimlerinden biri de Furkan’dır. Hak ile batılı, tevhid ile şirki, küfür ile imanı, gerçek ile sahteyi ayıran, ayrıştıran manalarına gelir. Allah(Celle Celaluhu), insanların hayatlarında bu ayrımı yapıp, doğru tercihler yapabilmeleri için, kitaplar indirmiştir. Çünkü insanın, faydaya ulaşabilmesi yolunda, attığı ilk adım,  yapmış olduğu tercihlerdir.

Örneğin, insanın meslek sahibi olması.. Bu bir hedeftir. Ve faydasına olacağı için böyle bir hedef belirlemiştir.  Ama bu hedefe ulaşmak için attığı ilk adım, yaptığı tercihleridir.  Ve bu tercihler onun için çok önemlidir. Hocalarına danışır, güvendiği kimselere danışır, ailesine danışır… Neden? Çünkü ancak doğru tercihler onu hedefine ulaştıracak.  Ve böylelikle faydaya ulaşabilecek. Ama böyle bir hedefi olmayan biri ise, yaptığı tercihleri pek umursamaz. Neden? Çünkü hedefi yoktur? Gelişi güzel tercihler yapabilir. Ve sonuçlarını da pek umursamaz.

Demek ki, hedefe ulaşıp faydayı elde etmek ile, yapılan tercihler arasında, doğrudan bir bağlantı var.

İşte bu dünya işlerinde böyle olduğu gibi, ahiret açısından da bir yönüyle böyle.  Hedefimiz Allah’ın rızasına nail olup, cennete ulaşabilmek. Ve biliyoruz ki, bu bizim faydamıza. Ne demiştik? Faydaya ulaşmanın ilk basamağı, yaptığımız tercihler.  Eğer gerçekten böyle bir hedefimiz varsa, bizi bu faydaya ulaştıracak olan en büyük vesile, Allah’ın âlemleri uyarması için, Resulullah’a (sav) indirmiş olduğu ve “Furkan” ismini verdiği, kitabıdır.

ENAM / 155 “ Bu (Kur’an) bizim indirdiğimiz mübarek bir kitaptır. Artık ona uyun ve Allah’a karşı gelmekten sakının ki, size merhamet edilsin.

Taberi rha; Yani, Ey iman edenler, O’na tabi olun, O’nu rehber edinin. O’nun rehberliğinden yüz çevirerek, başka hükümlerle amel etmekten kaçının ki, merhamet olunasınız.

Evet, Allah(Celle Celaluhu)’ın kitabının bir ismi de Furkan’dır. Fakat bu kitabı, sadece “benim kitabım” olarak kabul etmiş olmak, bizim önümüzde hak ile batılın ayrışması için yeterli değildir. Yani “ben Kuran-ı kabul ettim, o bizim kitabımız” şeklinde, sadece yüzeysel bir yaklaşım, insanın “ faydaya ulaşması adına” yeterli değil.

Neden? Çünkü bu kitabın içerisinde, senin dünya hayatını düzenlerken, yapmış olduğun tercihlere yön verecek olan hükümler var.  Ancak bu hükümlere itaat edip, yaptığı yönlendirmeler doğrultusunda tercih yapabilirsek, o zaman faydaya ulaşabiliriz.  Ama sadece kitabı kabul edip, hükümlerini görmezden gelirsek, hayatımızın tanzimi konusunda ona danışmaz isek, bizim için geriye sadece, hatalı tercihler kalacaktır.  Ve hatalı tercihler, beraberinde her zaman, faydayı değil zararı getirecektir.

Tamam, kitaba tabi olmam gerekiyor. Ama bunu da bir bilinç ile yapmam lazım. Yani neden tabi olmalıyım? Çünkü,

Enam/115 “ Rabbinin sözü hem doğrulukça, hem de adaletçe tamamlanmıştır. O’nun sözlerini değiştirebilecek hiç kimse yoktur. “

Yani Eğer Allah(Celle Celaluhu)’ın sözü (ayeti) haber niteliğinde ise, doğruluk ve gerçeklik bakımından eksiksiz ve mükemmeldir.  Yine eğer Allah(Celle Celaluhu)’ın sözü (ayeti) yükümlülük niteliğinde ise, adalet bakımından eksiksiz ve mükemmeldir.

Bizim için doğum öncesi ya da ölüm sonrasında kalan bölümlere yönelik, en doğru habere ulaşabileceğimiz tek merci Allah(Celle Celaluhu), yani dolayısıyla O’nun kitabıdır.  Yine, bizim doğum ve ölüm arasındaki şu hayata yönelik, en adil yaşama ulaşabileceğimiz tek mercide Allah(Celle Celaluhu), yani dolayısıyla O’nun kitabıdır.

Ve Allah(Celle Celaluhu)’ın sözü, hem doğruluk hem de adalet bakımından tamamlanmıştır.

Fıtraten şahit olduğun hakikatler var. Sana yalan söylenerek dolandırılman, hoşuna gitmez. Allah(Celle Celaluhu) yalanı yasaklamıştır.  Eşinin kumar yada içki gibi alışkanlıkları olması, kadının hoşuna gitmez. Allah(Celle Celaluhu) bunları yasaklamıştır. Meşru bir mazeret olmadan, bir yakınının öldürülmesi hoşuna gitmez. Allah(Celle Celaluhu) cana kıymayı yasaklamıştır. Evine hırsız girmesi, ya da malının çalınması hoşuna gitmez, Allah(Celle Celaluhu) hırsızlığı yasaklamıştır. Örnekler çoğaltılabilir.

Yani Allah(Celle Celaluhu)’ın kitabında belirlediği hükümler, insanların fıtratına uygun bir şekilde, hem doğruluk hemde adalet bakımından, eksiksiz ve mükemmeldir.  Demek ki bu kitaptaki hükümler, eğer tercihlerime yön verirse ve itaat edersem, her zaman benim faydama.

Ve Farkındaysak, Allah(Celle Celaluhu), Es-samed olduğu halde, âlemlerden müstağni olduğu halde, sırf benim faydama olması için, böyle bir kitap indirmiş. Beni dünyaya kapılmamak konusunda uyarıyor. Şeytana uymamak konusunda uyarıyor. Nefsime karşı uyarıyor. Ve kendisine düşmanlık eden insanların, diğer insanlar üzerindeki oyunları noktasında da uyarıyor.  Toparlayacak olursak, cehennem gibi bir zarar hususunda uyarıyor beni Allah(Celle Celaluhu).

İşte Allah(Celle Celaluhu)’ın, indirmiş olduğu kitapla, tercihlerime yön verecek uyarılarda bulunması ve yine benim faydama hükümler belirlemesi ve bunu hiçbir ihtiyacı olmadığı halde yapması, O’nun hem lütfunun hem rahmetinin, hem de zatının eşsiz yüceliğinin birer göstergesidir…  Allah(Celle Celaluhu)’ın şanı ne kadar da yücedir.

Gayret ve mücadele bizden, başarı ve tevfik ALLAH(Celle Celaluhu)’tandır.

The post FAYDA VE TERCİHLER ARASINDAKİ BAĞ appeared first on Ebrar Medya.

İmam-ı Enbiya, risalet zincirinin mührü olan, rahmet ve savaş peygamberi Hz. Muhammed’e (sav) salat, tertemiz ailesine, güzide ashabına ve tüm hidayet yolcularına selam olsun.

Bu yazımızda, peygamberimizin sav hayatının, bir yönüyle en büyük semeresi olan, ve bu semere ile diğer peygamberlerden ayrılarak, O’nu, “öncekilerin ve sonrakilerin efendisi” tacına layık kılan, yapmış olduğu “İslam davetine”, kısaca değineceğiz.

“Ey örtüsüne bürünen” “ Kalk ve kavmini uyar “ emriyle başlayarak, 20 küsur yıl devam eden bir davet ve tebliğ mücadelesi. Dile kolay, Emir geldikten sonra kalktı, ve 20 küsur sene boyunca, omuzlarında yeryüzünün en büyük emanetini, bütün insanlığın yükünü ve akidenin sorumluluğunu taşıdı. Yaptığı davet sadece sözlü olarak kalmadı, birde bunun yanında, çeşitli meydanlarda kıtal ve mücadele mesuliyetini de taşıyarak, yılmadan bu daveti yaymaya devam etti.

Uyarmakla görevlendirildiği insanlara baktığımızda ise, karşımıza şöyle bir tablo çıkıyor. Bir kısmı, cahiliyenin vehimleri ve zanlarında boğulmuş, bir kısmı, dünya hayatının cazibesine kapılmış, yine bir kısmı da, şehvet ve ihtiraslarının ağırlığı altında ezilmiş olan insanlar ve tüm bu insanların yükü, Allah Resulü’nün (sav) omuzlarındaydı.

Farklı inançlar, farklı arzular, farklı taassublar. Sahanın içerisinde sapıklığın her çeşidi var. Düşünsene tek başınasın ve karşında böyle bir insanlık tablosu var. Ve yerine getirmekle sorumlu tutulduğun görev, karşındaki tüm bu insanları, içerisine saplandıkları çeşitli bataklıklardan kurtarmak. Ve bunu tek bir kelime ile başarmak zorundasın. “ La ilahe İllallah “

Ve bu kelime ile insanların karşısına çıktığında, kendisine düşmanlık etmekte öncülük eden ilk insan gurubu, içerisinde 40 yıl yaşamış olduğu kavmi ve akrabaları oldu. hatta amcası buna dahil. Hani bir yerden kolaylık beklersin değil mi? En azından başlangıçta şunlar olsun dersin… Ama yok.. Davetin en başında dahi bir kolaylık yok. Çünkü öyle dedi Allah(Celle Celaluhu) Müzemmil Suresi 5. Ayette;

“ Şüphesiz dedi, biz sana taşıması ve sorumluluğu ağır bir söz vahyedeceğiz..”

Evet bu sözün, zahire bakan bir ağırlığı olduğunu rivayetlerden biliyoruz. Soğuk kış gününde, efendimizi terletmesi, devenin üzerindeyken, devenin göğsünün yere dayanıp hareket edememesi gibi. Söz inzal olurken ağırlığı var.  Ama aynı zamanda şunuda ifade etti Allah(Celle Celaluhu). “ Bu kitabın hükümlerini uygulamak, onun talimatına göre bir örneklik ortaya koymak ve bu söze davet ederken bütün dünyayı karşına almak” İşte bunlar, ağır bir sorumluluk dedi Allah(Celle Celaluhu).

Ve biz hakikati siyerde gördük. Gerçekten de bu davet işi hiçte kolay olmadı. Davetin her merhalesinde, farklı farklı düşmanlar gündeme geldi. Daha davet için evinde kurduğu ilk masada, ilk düşmanlık amcasından geldi. Ve davet sahası genişledikçe, düşmanlarda genişledi. Sonraki merhalede Mekke’deki akrabaları, Taifte dayıları, Medine’de Yahudiler ve müşrik Araplar, Tebük’te ise Hristiyanlar bile dahil oldu, bu düşmanlık silsilesine. Yani efendimiz sav, bu söze davet ederken, bütün dünyayı karşısına almak zorunda kaldı.

Bu süreçte kendisine fiziki saldırılar yapıldı, Suikastler düzenlendi, açlıkla ölüme mahkum edildi, yurdundan sürüldü, taşlandı, Medine’de her koldan kendisine saldırıldı.. ve tüm bunların temel sebebi, sorumluluğu ağır olan bu söze, yapmış olduğu davetti.

Fakat dedi ki Allah cc. İnşirah/6. “ اِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرً”  “Bu süreçte güçlükle kolaylık hep iç içe olacak. Yani, “ Her zorlukla beraber, muhakkak ki bir kolaylık olacak.  “ dedi. ve bu sebeple, “ O halde dedi, 7-bir işi bitirince diğerine koyul. 8-Ve Ancak Rabbine rağbet et, O’na yönel ve O’ndan yardım istedi dedi Allah(Celle Celaluhu).

Allah(Celle Celaluhu)’a rağbet etmek, O’na yönelmek ve yardımını istemek, efendimizin sav bir şiarıydı. Zaten 23 senelik, kısacık bir zaman diliminde, İslami davetin bu kadar yayılmasını, “Allah(Celle Celaluhu)’ın yardımı” dışında, nasıl açıklayabilirsin ki? Yani bir beşerin, tüm dünyayı karşısına alacak bir sözle, onlara karşı her sahada mücadele etmesi ve bu mücadelede muvaffak olması, “Allah(Celle Celaluhu)’ın yardımı” dışında, başka nasıl izah edilebilir?

Bunun izahını bizzat Allah cc yaptı. Nasr suresinde dedi ki, “ Yardımım ve fetihler gelip, insanlar bölük bölük bu dine girdiklerinde, Rabbini hamd ile tesbih et ve O’na istiğfar et. “ Yani alimlerin deyimiyle, 23 senelik zaman diliminde elde ettiğin bu başarı, ancak benim yardımımladır dedi Allah(Celle Celaluhu). Bu sebeple Rabbini hamd ile tesbih et. Ve dedi bu süreçte senden bazı hatalar sadır oldu, bu sebeple de O’na istiğfar et. “

Tabiki yapılan davet ve tebliğ kadar, bu daveti yerine getirirken kendisinden istifade edilen vasıtalarda önemli. Ve Efendimiz sav, bu daveti yaparken, elindeki bütün meşru vasıtaları bir araç olarak kullandı. Yeri geldi, Mekke’deki panayırlarda, insanları ferdi olarak İslam’a davet etti. Yeri geldi, İslam’ı kabul edeceğini umduğu beldelere, muallimler gönderdi.  Yeri geldi, İslam’ı kabul eden beldelere, idareciler ve alimler gönderdi. Yeri geldi, Müslüman olmayan memleketlere mektuplar gönderdi.  Hatta yeri geldi, bu davete başkaldıran memleketlere karşı, askeri bir güç ile müdahale etti.

İşte bugün bizim mesuliyetimiz, Allah Resulünden sav bize miras olarak kalan, bu daveti korumak ve devam ettirmek.

Çünkü, bunu her zaman söylüyoruz.  “ben Müslümanım” demek, beraberinde sorumlulukları getirir. Bu din, hiçbir ferdine, “tamam artık ben Müslüman oldum, şöyle köşeye çekileyim de, etliye sütlüye karışmayayım “ deme hakkını vermez.  Yine bu din, müntesiplerine sadece, aslında çok değerli olan, ama artık, yaşantıda alışkanlık haline gelmiş olan, bazı ferdi amelleri emretmez.  Bunlar sorumluluk mu? Evet sorumluluk.

Namaz nasıl ki Müslüman için sorumluluksa, oruç, zekât, ilim ne kadar sorumluluksa, davette en az o kadar Müslümanın üzerindeki bir sorumluluktur. Ve kaide şudur. İslam’ın getirdiği sorumluluklar, Müslümandan asla sakıt olmaz. Yani geçerliliğini yitirmez.

Alimlerin koyduğu şu kaideyi unutma..  “ Ümmet olarak, davet ve tebliğ görevini yerine getirmeden, bu gaye ile çeşitli beldelere gitmeden, İslam’ın hâkimiyeti için zorluklara katlanmadan, mal ve can ile cihad etmeden, Müslümanların yüklenmiş olduğu bu sorumluluğu yerine getirebilmeleri, mümkün değildir. Ve eğer, yeryüzünde böyle bir çalışma yoksa bütün Müslümanlar, her gün işlenen sayısız günaha ortaktırlar.  “

Şimdi şu kaydı al, önüne koy, üzerinde bir düşün. Köşene çekilip kıldığın 5 vakit namaz, her gün işlenen ve senin de davet sorumluluğunu yerine getirmediğin için, ortak olduğun sayısız günahlara kefaret olabilir mi? Yada elinde ne varsa, farklı amellerini koy tartıya. Ferdi olarak yaptığın hangi amel, her gün işlenen binlerce günaha karşılık, sana kâfi gelebilir? Çıkabiliyor musun işin içinden? Çıkamazsın…  İşte davet böyle bir sorumluluk.

Rabbim, üzerindeki sorumluluğun şuurunda olan ve bu doğrultuda mücadelesini şekillendiren kullarından eylesin.

Gayret ve mücadele bizden, başarı ve tevfik ALLAH(Celle Celaluhu)’tandır.

The post İSLAM’A DAVET ÜZERİNE appeared first on Ebrar Medya.