UFAK BİR HATIRLATMA

Alemlerin Rabbi, Rahman ve Rahim, Din gününün sahibi olan Allah(C.C)’a, şanına yaraşır şekilde Hamd-u senalar olsun.

İmam-ı Enbiya, risalet zincirinin mührü olan, rahmet ve savaş peygamberi Hz. Muhammed’e (sav) salat, tertemiz ailesine, güzide ashabına ve tüm hidayet yolcularına selam olsun.

Nasıl ki, iman, insanın dış alemine yönelik yönlendirmeler yapıyorsa, iç alemine yönelikte yönlendirmeler yapar. Yani, insanın dış aleminde, haram ve helal dediğimiz ölçüler olduğu gibi, iç alemindeki sevgi, korku, öfke gibi duygularına da ölçüler belirler Allah(C.C).  Dolayısıyla, haram ve helal dediğimiz ölçüler, sadece dış alemden ibaret değildir. Bu sebeple, yüce kitabımızdaki bazı ayeti kerimeler, iman eden bir ferdin, iç alemlerine yönelik koyulmuş olan ölçüleri ifade eder.

MÜCADELE 22 “ Allah’a ve ahiret gününe iman eden hiçbir topluluğun, babaları, oğulları, kardeşleri yahut kendi soy-sopları olsalar bile, Allah’a ve peygamberine düşman olan kimselere sevgi beslediğini göremezsin.

Mesela, buradaki mesele sevgi. Sevgi, insanın iç aleminde sahip olduğu bir duygu. Ve farkındaysak, ayeti kerimede işaret edilen insanlar, baba-oğul, kardeşler ve akrabalar. Aralarında sevgi bağı olması, gayet doğal bir şey değil mi? Hatta şöyle diyelim, bunlar arasındaki sevgiyi de var eden Allah(C.C) değil mi? Ama bak burada, aradaki ünsiyet bağını var eden Allah(C.C) olmasına rağmen, insanların iradeleri üzerinden yaptığı tercihler sonucunda, bu ünsiyet bağını, koparmayı da emrediyor.

Fakat buradaki ayrımı doğru yapmamız gerekir.

Mümtehine 8 “ Allah, sizi, din konusunda sizinle savaşmamış, sizi yurtlarınızdan da çıkarmamış kimselere iyilik etmekten, onlara âdil davranmaktan men etmez. Şüphesiz Allah, âdil davrananları sever. “

Mümtehine 9 “ Allah, sizi ancak, sizinle din konusunda savaşan, sizi yurtlarınızdan çıkaran ve çıkarılmanız için destek verenleri dost edinmekten men eder. Kim onları dost edinirse, işte onlar zalimlerin ta kendileridir. “

Dolayısıyla ayet önümüze 2 tane ana şart koyuyor. Birincisi, Allah’a ve ahiret gününe iman eden bir fert. İkincisi, Allah’a ve Resulü’ne düşmanlık eden kimselerin bulunması.  İşte diyor ki Cenabı Hakk, bu şartlar yerine geldiğinde, eğer sen, iman etmiş bir kimse isen,   Allah’ın kitap ve peygamber üzerinden bildirdiği hakikatleri reddeden,  Allah(C.C)’ın, sizin için razı oldum dediği İslam dinini kabule yanaşmayan ve yanaşmadığı gibi birde bilinçli bir şekilde İslam düşmanlığı yapan ve bu hususta, kendisine verilen irade üzerinden tercihini yapmış olan kimseleri sevmen mümkün değil.. Velev ki bunlar, benim, arana nesep ve sevgi bağı koyduğum baban, oğlun, kardeşin, aşiretin olsun, diyor Allah(C.C).

İşte bakın, iç âlemimize yönelik bir haram, yani yasak. Tıpkı dış alemdeki alkolün, zinanın, faiz ve kumarın haramlığı gibi.

Peki bu nasıl olur, hayattaki karşılığı nedir diye düşünmene de gerek yok. İşte Bedir savaşındaki ashabın örnekliği.

Bedir savaşı bildiğimiz gibi, birbirine yabancı olan insanların değil, bizzat akraba ve aile olan insanların arasında gerçekleşen bir savaştı. Babayla oğul, kardeşle kardeş karşı karşıya gelmişti. Bu savaşta, Ebu Ubeyde (r.a) babası Abdullah b. Cerrah’ı, Mus’ab b. Umeyr (r.a) kendi kardeşi Ubeyd b. Umeyr’i ve Hz. Ömer (r.a) kendi dayısı As bin Hişam bin Muğiyre’yi öldürmüştü. İşte Ebubekir’de ra, yakınlarıyla karşı karşıya gelen isimlerden biri. Oğlu Abdurrahman, henüz iman etmemiş, müşriklerin safında çarpışıyor.

Daha sonra, Müslüman olduktan sonra, babası ile aralarında şöyle bir konuşma geçiyor. Diyor ki baba “ bedir savaşında, açık bir hedef gibi karşıma gelmiştin, ama yayımın yönünü çevirerek seni öldürmedim. “  Ebubekir’de ra oğluna cevap veriyor “ Eğer o gün karşıma çıksaydın, ben kesinlikle aynısını yapmazdım. “

Ashabı kiramın ortaya koyduğu bu duruş, aslında, akidenin, yani inanç bağının, akrabalık bağından daha üstün olduğunu, yaşanmışlıklar üzerinden gösteren sahneler. Ve bu hakikat, Müslümanların sürekli hatırında bulunmak zorunda. Peki, neden?

Çünkü meseleye şu açıdan bakın. Mekke’de iman edipte, Allah Resulü’nün sav rahlesinden geçmiş her Müslümanın, Bedir savaşında kıtal boyutuyla, karşılaşmış olduğu ilk imtihan, akrabalarına yönelik olmuştur.   Ya da Bedir’e kadar beklemeyip şu açıdan da bakabiliriz. Mekke’de iman eden Müslümanların, karşılarına dikilip, onların akidesinden döndürmeye çalışanlar, genelde hep akrabaları. Ki peygamberin sav kendisinde dahi bu örnek var, amcası Ebu leheb.

Hani hep hatırlatıyoruz ya Bakara/214’ü. “Sizden önceki müminlerin başına gelenler…” İşte ashabı kiramın başına gelen imtihanların bir yönü de bu.  O halde, bu hususta farkındalık şart.  “ Akidenin hakikati kalbine yerleşip; bunu tavırlarınla, konuşmalarınla, ahlakınla, rahim bağın olan kimselere belli etmeye başladığında, seni de bekleyen imtihanlar olması kuvvetle muhtemeldir.” İşte bu imtihanlar karşına çıktığında, akide bağının, rahim bağı altında ezilmemesi için, bu konu hep hatırımızda olmak zorunda….

Gayret ve mücadele bizden, başarı ve tevfik ALLAH(C.C)’tandır.