La İlahe İllallah Kelimesinin Ayrılmaz Bir Şartı: El-Vela Ve’l-Bera

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

                 Gerçekten Hamd Allah(cc)’a mahsustur. O’na hamd ederiz ve O’ndan yardım dileriz. Mağfireti O’ndan ister, doğru yola iletilmemizi O’ndan bekleriz. Nefislerimizin kötülüklerinden ve amellerimizin fenalıklarından Allah’a sığınırız. Allah(cc) kimi hidayette kılmış ise o gerçekten hidayete erişmiştir. Kimi de dalalette ve sapıklıkta kılmışsa, artık o kendisi için bir dost ve mürşid bulamaz. Şehadet ederim ki Allah’tan başka bir tek ilah yoktur ve O’nun eşi ve benzeri de yoktur. Yine şehadet ederim ki, Hz Muhammed (sav) Allah’ın kulu ve Rasulüdür. Salat ve selam O’na, Ehli beytine, ashabına ve O’nun yolunu izleyenlere ve O’nun gösterdiği çizgide yürüyenlere olsun.

Adı yüce olan Rabbimiz göndermiş olduğu risaleti, araştıranlara, buna gereğince değer verip uyanlara, Allah’ın emrettiği ve dilediği şekilde ona uyanlara ve peygamberinin bu mesajını alanlara, dünya ve ahiret saadetini vermiştir. Böylelerine Allah(cc) “Allah’ın Velileri=Evliyaullah ve Allah’ın taraftarı” adını vermiştir.

Yine Allah bu yoldan ve risaletten yan çizenlere ise zillet ve şekavet vermiştir. Bu şeriatı terk edenlerin hor ve hakir olacaklarını bildirmiştir. Sıratı müstakimi(dosdoğru yolu) terk eden bu kimselere de şeytanın evliyası, yandaşları ve askeri adını vermiştir.

“La ilahe İllallah Muhammedun Rasulullah” Allah’tan başka hiçbir ilah yoktur. Muhammed(sav) de O’nun elçisi, bu hakimiyetin yeryüzündeki yegane temsilcisidir.

İbni Kayyım el-Cevziyye’nin de söylediği gibi bu büyük kelime için “mizanlar kuruldu, divanlar konuldu. Cennet ve cehennem pazarı kuruldu. Bu sayede yaratılanlar müminler ve kafirler diye ikiye ayrıldı. İyiler ve kötüler olarak ikiye taksim olundu. Din sırf bunun için tesis olundu.”

Bu kelimenin aslı ve hakikatine gelince Rasulullah’ın getirmiş olduğu bu gerçeği kesin bilmektir, inanarak doğrulamaktır, dil ile söyleyip ifade etmektir. O’na sevgi besleyerek boyun eğmektir. İç alemde ve dışta yani batında ve zahirde onunla amel etmektir. Onun hükümlerini yerine getirip infaz etmektir. İmkan nispetinde ona davette bulunmaktır. Ona karşı bu kelimenin kemali Allah için sevgi ve Allah için buğzdur. Allah için vermek ve Allah için de engellemektir. Ma’budunu da bir tek Allah olarak tanımak ve O’ndan başka hiçbir ilah kabul etmemektir. Bunun yolu ise, her yönüyle Rasulullah’a içtenlikle bağlı bulunmak ve O’na tabi olmak gözlerini Rasulullah (sav)’tan başkasına çevirmemek ve kalp gözüyle Rasulullah’a yönelmek ile mümkündür.

İşte bu büyük ve önemli kelime insanların his ve duygularında tüm kavramlarıyla ve iktizasıyla(gerekleriyle) neredeyse değerini yitirmiş bulunmaktadır. Ancak Allah’ın kendilerine rahmetiyle muamelede bulunduğu kimseler müstesna. İşte bu mefhumlardan ya da kavramlardan birisi hatta en önemlisi Vela ve Bera konusudur.

Evet bu önemli akidevi kavram Allah’ın kendilerine merhamet buyurduğu müstesna, Müslümanların gerçek hayatlarındaki önemini yitirmiştir dedik. Fakat bu duruma gelinmesi ise bu kavramın gerçekliğinden ve hakikatinden hiçbir şey alıp götüremez.

Vela ve Bera İslam inancının fiilen uygulanmasıyla mümkündür. Bu yüzden de bu konu Müslüman’ın inancında akidesinin büyüklüğü kadar bir değer taşımaktadır. Zira yeryüzünde Tevhid kelimesinin gerçekleşmesi ancak Vela ve Bera konusunun gerçekleşmesiyle mümkündür.

Bu konu Vela ve Bera, İslam’ın temel prensiplerinden biri olan, İslam’da yetki(velayet) konusudur. Bu iki husus, yani velayetin verileceği ve velayetin verilmeyip uzak kalınacak kimseler konusu, Allah’a karşı sonsuz derece sevginin ifadesi ve buna bağlı olarak da Peygamberini ve müminleri sevmenin açık bir göstergesidir.

Kimi insanlar bu büyük ve akidevi konuyu cüzi derecede yada ikinci derecedeki şeyler gibi anlamaktadır. Halbuki durum tam bunun aksidir. Çünkü bu bir İman-Küfür meselesidir ve yüce Allah bu konuda şöyle buyuruyor:

“Ey iman edenler! Eğer babalarınız ve kardeşleriniz imana karşılık küfürden hoşlanıyorlarsa, onları dost edinmeyiniz. Sizden her kim onları dost edinirse işte onlar da zalimlerin ta kendileridir.

Onlara de ki; eğer babalarınız, oğullarınız, kardeşleriniz, kadınlarınız, akrabalarınız, kabileniz, elde ettiğiniz mallar, kesada uğramasından korktuğunuz ticaret, hoşlandığınız evler ve meskenler, size Allah ve Resulünden ve Allah yolunda cihaddan daha sevimli ise, artık Allah’ın emri gelinceye kadar bekleyin. Allah böyle fasıklar topluluğuna hidayet nasip etmez.” (Tevbe/ 23-24)

Rabbim bir diğer ayette şöyle buyuruyor;

“Ey iman edenler! Yahudileri ve hristiyanları dost edinmeyin. Onlar birbirlerinin dostudurlar. Sizden kim onları dost edinirse, şüphesiz o onlardan olur. Şüphesiz Allah, zalim kavmi doğru yola iletmez.”(Maide/ 51)

Biz bu ayetlerden anlıyoruz ki; insan Allah’ı bir olarak tanısa ve şirki de terk etse fakat müşriklere karşı dostluk sürdürürse o kimse yine de doğru dürüst bir Müslüman olamaz. Nitekim Rabbim şöyle buyurmaktadır:

“Allah’a ve ahiret gününe inanan bir milletin, babaları, oğulları, kardeşleri, yahut akrabaları da olsa Allah’a ve Resulüne düşman olanlarla dostluk ettiğini görmezsiniz.“(Mücadele / 22)

Meselemiz dost ve düşmanı tanıma meselesi. Bizler ihlaslı olarak tanımak istersek Rabbim tanıtacaktır şüphesiz. Unutmayalım ki “Allah müminlerin velisidir, onları karanlıklardan aydınlığa çıkartır.” (Bakara/257)

Devam edecek İnşaAllah…

Kıpırdama bizden, Tevfik Allah(cc)’dandır. VelhamdulillahiRabbilAlemin…