ÖZDE Mİ SÖZDE Mİ?

بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحٖيمِ

Hamd âlemlerin Rabbi Rahman ve Rahim, ölüden diriyi- diriden ölüyü çıkartan, geleceğinde hiç şüphe bulunmayan günün sahibi, mümin kullarına merhametli, inkârcılara şiddetli, indirmiş olduğu Kur’an ile bizlere izzet bahşeden ALLAH(C.C)’a aittir

Salât ve selam âlemlere rahmet olarak gönderilen kendi döneminde ve kendisinden sonra var kılınan mükelleflerin ona(sas) itaatten başka kurtuluşunun mümkün olmadığı önderimiz komutanımız Hz. Muhammed sas’e âline ashabına, bugünden önce yaşamış bugün yaşamakta olan ve kıyamete kadar yaşayacak, hakkın gönüllerini aydınlattığı mücahid müminlere selam olsun

Kur’an’ı Kerim nazil olmaya başladığı andan itibaren, kendisine tabi olmaya davet ettiği akıl sahiplerinin sınırlarını en belirgin vasıflarla açıklamıştır. Bu sınırları gözeten, koruyan ve yaşayarak muhafaza eden bir topluluğa hitap ettiği sayısız delillerle ifade edilmiştir. Münferit ibadetlerin yanında içtimai ibadetlerin çokluğu ve toplum üzerindeki etkileri dikkate alındığında ıslah ve ifsat yönünden terk edilmeleri halinde meydana gelebilecek olumsuzlukların çokluğuna da Kur’an dikkat çekmektedir.

“Kâfirler birbirlerinin velileridirler. Eğer siz emredildiğiniz gibi yardımlaşmazsanız yeryüzünde bir fitne ve fesat baş gösterir.”(Enfal 73)

Tarih sürecine baktığımızda Kur’an’ın bu Nas’ları unutulup göz ardı edildiğinde toplumlar maalesef çağımızın içine düştüğü fısk ve fücur yuvasına dönmüştür. Elbette ki bunda en büyük pay sahibi İlme tabi olduğunu söyleyen kitlelerin ilmin gerektirdiği tavrı sergileyememesidir. İçtimai olarak terk edilen her emir ve yasak Müslüman toplumların fesadına sebep olmuştur. Kur’an hidayet ve saadet sebebi olarak gelmiştir. Bir toplum ilmin ekseninde hayatını düzenlediği süre içerisinde elbette huzur ve güven ortamı hakim olur. Ne var ki insanoğlu şeytanın ve taraftarlarının saldırı ve telkinlerine maruz kalan bir varlıktır. İç âlem de ve dışarıda defaatlerce imtihanlara maruz kalmaktadır. İmtihanın bir gereği olarak tepkilerinin ve gerçek niyetinin ortaya çıkması da ancak bu vesileyle sağlanmıştır. Sözde değil de özde olup olmadığı zorluk ve sıkıntı anlarında anlaşılır.

İçtimai veya münferit sorumluluklar bu açıdan ele alındığı zaman kendinle başbaşa kaldığın zamanlarda Allah’ın dışında insanlar bu durumunu bilmeyebilir. Fakat içtimai sorumluluklarda bu böyle değildir. Diğer insanlarında şahitliği söz konusudur. Hesap gününe hazırlanan her bir mükellef Allah’ın kendisini hesaba çekeceği bilinciyle hareket etmelidir. Yeryüzünde İslam ahkâmının yaşanmasından en büyük rahatsızlık duyan şeytandır. Alim olması sebebiyle faydalının ve zararlının ne olduğunu bilerek her zaman faydalıdan daha az faydalıyı seçmen, zararlıdan da daha zararlıyı tercih etmemiz için bizimle mücadele etmektedir. Bu süreçte imtihan hem ilim hem de amel etmek suretiyle kazanılabilir. Müslümanların hedefleri, gayeleri, varlık amaçları ve bu amaca hizmet ederken birbirleriyle münasebetlerinde dikkate alacağı hükümler Kur’an’da açıklanmıştır.

Müminlerin bu konularda taviz verme gibi bir hakları söz konusu bile değildir. Kur’an’da mealen şöyle buyrulmaktadır;

…Oysa kendilerine apaçık ayetler geldikten sonra, birbirlerine karşı-olan azgınlık ve kıskançlıkları yüzünden anlaşmazlığa düşenler, o kitap verilenlerden başkası değildir. Böylece Allah, iman edenleri, hakkında ayrılığa düştükleri gerçeğe kendi izniyle eriştirdi. Allah, kimi dilerse onu doğruya yöneltip iletir. (Bakara 213)

…Onlara gerçek gösterildiği halde, sadece kendilerine ayrılan paydan ve verilen haktan daha fazlasını elde etmek için böyle yapmışlardır. Bu sapık insanları kötülüklerinden alıkoymak için Allah, onlara, gerçek “Hak Yol’u” gösteren peygamberler göndermiştir. Bu peygamberler, kendi adlarıyla anılacak yeni dinî topluluklar kurmak için gönderilmemişlerdir. Bilâkis onlar, doğru yoldan sapanları insanlığın ilk ve gerçek dinine ve insanın yeryüzündeki hayatına ilk başladığı zaman, Allah’ın hidayeti üzere kurulan tek ümmet haline döndürmek için gönderilmişlerdir.”[1]

…Tıpkı önceki peygamberlerin türlü sıkıntılarla, oldukça ağır üzüntülerle karşı karşıya kaldıkları gibi. Onlar bu hallere kurtuluncaya ve zafere erinceye kadar sabrettiler, sebat gösterdiler. Çünkü cennetlere girmek, Allah’ın rızasına nail olmak, cihad etmeyi, sıkıntılara katlanmayı, eziyetlere göğüs germeyi gerektirir. Fitne ve mihnetleri başarıyla geçmeyi, imtihanları başarı ve sebatla bitirmeyi gerektirir. Herhangi bir şekilde darlık göstermeden usanç ve tahammülsüzlük belirtileri ortaya koymadan, hidayet yolundan sapma göstermeden. Bununla birlikte de ilahî tekliflerin yükümlülüklerini yerine getirerek.[2]

“Şüphesiz ki Allah, kendi yolunda birbirine kenetlenmiş bir bina gibi saf bağlayarak çarpışanları sever.”(Saf 4)

Bu ayetten öncelikle, müminlerin ancak canlarını feda etme tehlikesini göze aldıklarında, Allah’ın rızasını kazanabilecekleri anlaşılmaktadır. Ayrıca Allah’ın ancak şu üç vasfa sahip olan orduyu tasvip ettiği vurgulanmaktadır:

A) İmanlı ve Allah yolunda savaştıklarının şuuruna ermiş askerlerden müteşekkil,
B) Dağınık olmayıp, disiplin içinde ve düzenli saflar halinde savaşan,
C) Düşmana kurşunla kaynatılmış duvarlar gibi (sağlam ve sarsılmaz bir şekilde) karşı koyan bir ordudur bu.

Özellikle bu ordunun son vasfı dikkat çekicidir. Çünkü hiçbir ordu savaş meydanında, şu aşağıdaki özellikleri uhdesinde bulundurmaksızın kurşunla kaynatılmış duvarlar gibi duramaz.

1. İnanç ve hedef bakımından mükemmel bir görüş birliği, yani subaylar ve erler arasında mükemmel bir dayanışma olmalıdır.
2. Askerler birbirlerine samimi bir şekilde bağlı olmalıdır. Ancak bu bağlılık, gayeye ihlasla sarılmadıkça ve ortada yüce gaye olmadıkça gerçekleşemez. Aksi takdirde, savaş gibi çetin bir imtihanda, niyetlerdeki zaafların saklı kalması mümkün değildir. Dolayısıyla güven sarsıldığında, askerler itimadlerini kaybeder ve birbirlerinden şüphe etmeye başlarlar.
3. Yüksek derecede ahlâk sahibi olmalıdırlar. Şayet bir ordunun subay ve erleri ahlâken zayıf kimselerse, aralarında saygı ve sevgi yok demektir. Bu ahlâki zaafları dolayısıyla da birbirleriyle kavga ve münakaşa etmekten kurtulamazlar.
4. Ordu mensupları arasında, gaye ve hedefe duyulan arzu ve onu elde etmek için gösterilen kararlılık, öyle bir etkileşim meydana getirir ki, hiçbir güç onları yenemez ve onlar savaş meydanında kurşunla kaynatılmış duvarlar gibi sağlam, sarsılmaz bir şekilde çarpışırlar.

İşte bu esaslar, Rasulullah’ın (s.a) liderliğinde muhteşem bir askeri güç meydana getirmiştir. Bu güce en büyük kuvvetler bile karşı koyamamış ve asırlarca tüm dünya onlarla baş edememiştir.[3]

Devam edecek İNŞAALLAH…

اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعَالَمٖينَ

[1] Tefhim’ul Kur’an (Mevdudi)

[2] Tefsir’ul Münir (Vehbe Zuhayli)

[3] Tefhim’ul Kur’an (Mevdudi) İlgili Ayetin Tefsiri