بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحٖيمِ

Seçkin kullarına rahmet ve şefkatiyle şeref ve faziletler ihsan eden Allah azze ve celle’ye yerler ve gökler dolusu hamd olsun. O Allah ki (cc) lütuf ve keremiyle kullarının gönüllerini birbirine ısındırmış ve aralarında ülfet meydana getirmiştir. Kalplerinden kin, nefret ve hıyaneti söküp atmış,  böylece onlar dünyada dost ve sırdaş olmuşlardır. Salat ve selam Allah’ın Rasulu Muhammed (S.A.V)’e , aline, ashabına ve bütün muttakilerin üzerine olsun…

İçinde yaşadığımız şu atmosferde sadık bir dost, nadir bulunan antika eşya gibidir. Allah’ın (cc) rahmet ettiği kimseler dışında günümüzde birinin sadık bir dost bulması oldukça zordur.Hiç bir maskeye ve sahteliğe yer vermeyen bu dostluğu  ancak İslam hududları içerisinde bulabiliriz. Nebi (S.A.V)’min ashabı bu konuda bize güzel bir örnek oluşturmaktadır.

Onların içerisinden bize kardeşliğin tanımını hayatıyla ve amelleriyle yapacak olan değerli sahabe Sad İbnur Rabi (ra) dır. Bu yazımda Sad İbnur Rebi (ra) nin anladığı kardeşlikle , kendi anladığımız kardeşliği kıyaslamamızı istiyorum.

Nebi (S.A.V) in ashabı Müslüman kardeşlerine yönelik sevgileri dahil her konuda sadık ve samimi idiler. Onlardan hiçbiri diğer bir kardeşinin elinde olan bir şeye tamah etmez ve içinde kardeşine karşı olumsuz bir duygu taşımazdı. Onların içlerinde birbirlerine karşı taşıdıkları şey imandan kaynaklanan sevgi ve vefadan başkası değildi.

Şayet yeryüzündeki şeyleri tümüyle harcasaydın, sen onların kalplerini uzlaştıramazdın. Fakat, Allah onların arasını uzlaştırdı. Şüphesiz O, mutlak güç sahibidir, hüküm ve hikmet sahibidir.(Enfal 63)

Peygamber (S.A.V) in  ‘’ Şimdi cennet ehlinden olan birini göreceksiniz’’ dediği kişinin kıssasını hepimiz biliyoruzdur :

Enes Bin Malik (ra) Şöyle  anlatır : Bir keresinde Rasulullah (S.A.V) ile birlikte otururken şöyle dedi : ‘’ Şimdi cennet ehlinden olan birini göreceksiniz.’’ Ardından Ensar’dan olan bir adam abdest aldığı için sakalından sular akarak geldi. Ayakkabılarını sol eline takmıştı. Ertesi gün Nebi (S.A.V)  aynı şeyi söyledi ve yine bu adam birinci seferdeki haliyle çıka geldi. Üçüncü gün olunca Nebi (S.A.V) söylediğinin aynısını tekrarladı ve bu adam yine aynı halde çıkageldi. Nebi (S.A.V) kalkınca  Abdullah ibn Amr İbnul As (ra) adamın peşinden giderek ona  ‘’ Ben babamla tartıştım ve yanına üç gün boyunca gitmeyeceğime dair yemin ettim. Bu süre geçene kadar yanında kalmamı kabul eder misin ? dedi.  Adam evet cevabını verdi.

Enes (ra) şöyle devam eder :  Abdullah bu adamın yanında  bu üç geçe boyunca kaldığını ve sabah namazına dek, onun gecenin herhangi bir vaktinde namaz için kalktığını görmediğini fakat yatağında dönerken  Allah azze ve celleyi zikredip tekbir  getirdiğini söyledi. Ve ben onun ancak hayırdan başka bir şey söylediğini duymadım dedi.

Sahabe Allah Rasulu (S.A.V) min iki dudağı arasına bakıyor ve işaret ettiği tarafa doğru gidiyordu. Rasulullah (S.A.V) kimi övdüyse onu takip ediyor , amellerine bakıyor ve o övdüğü amel neyse onu öğrenip hayatına geçirmek için bütün sebeplere sarılıyordu. Sahabe Abdullah ibn Amr İbnul As (ra) nı seçti ve onun getireceği haberi heyecanla bekliyordu. Acaba bugünlerde Müslüman Topluluğun içerisinde sünnete  bu denli uyan, sahabenin amellerini böyle uygulayan müslümanlar mevcut mu ? Acaba insanlar bize baktıklarında sahabenin amellerini mi görüyor yoksa Dünya ehlinin amellerini mi ? Müslümanlarla birlikte olduğumuzda onlara ahretimi hatırlatıyoruz yoksa geçici olan heveslerimi ?

Devamla Abdullah ibn Amr İbnul As (ra) anlatıyor : Bu üç gece bittiğinde, onun amelini neredeyse küçümseyerek kendisine şöyle dedim : ‘’ Ey Allah’ın Kulu ! Aslında  benimle babam arasında herhangi bir kızgınlık yada terk yok. Ancak Rasulullah (S.A.V) in senin için üç kere ‘’Şimdi cennet ehlinden bir adam göreceksiniz ‘’ dediğini duydum. Bende bunun üzerine senin yanında kalarak ne amel işlediğini göreyim de bende onu işleyeyim dedim. Fakat senin çok amel ettiğini görmedim. Öyleyse seni Rasulullah (sav) in söylediği şeye ulaştıran nedir ?

Sad İbnur Rebi (ra) : Gördüğünden başka bir şey yok ! dedi. Ben gitmek için dönüp yürüdüğümde beni çağırarak , ‘’ Gördüğünden başka bir şey yok fakat birde şu var ki , ben içimde Müslümanlardan hiç kimseye karşı ne bir samimiyetsizlik bulurum, nede Allah’ın ona verdiği hayırdan dolayı bir kıskançlık duyarım. SubhanAllah.Bunun üzerine Abdullah ibn Amr İbnul As (ra)  ‘’ Seni bu dereceye ulaştıran ve bizim güç yetiremediğimiz şey işte budur ‘’ dedi.

Sahabe denilince  Allah yolunda ettikleri mücadele , zorluklara sabretmeleri, gerektiğinde canlarından vazgeçip cihad meydanlarında ölümü aramaları ,ilim uğrunda verdikleri mücadele ve dillere destan olan kardeşlikleri vb. geliyor değil mi ? Hiçbir kardeşine karşı içinde samimiyetsizlik varmı ?  Allah’ın onlara verdiği hayırdan dolayı, maldan dolayı, ilimden dolayı   bir kıskançlık duyuyor musun ? Allah için sevmek, Allah için buğz etmek zor olan amellerdendir. Nefis bunu sevmez. Çünkü kendisine bundan bir pay yoktur.

Müslümanlar Medine ye hicret ettiğinde  onları Ensar karşıladı. Bazıları birbirlerini ilk defa görmüşlerdi.  Allah Rasulu (S.A.V) in Müslüman devletini üzerine kurduğu esaslardan bir tanesi de Muhacir ile Ensar arasında oluşturduğu kardeşlikti.  Allah azze ve celle bu kardeşlikle onlara nice zaferler nasip etti Elhamdulillah.  Abdurrahman İbn Avf’ın nasibine Sad İbnur Rebi (ra) düştü. Allah’ın Peygamberi ikisini kardeş yaptı. Sad İbnur Rebi (ra) hemen Abdurrahman ibn Avf’ı (ra) evine götürdü. Önce kardeşine evindeki en güzel yiyeceklerden hazırlattı ve birlikte yemek yediler. Sonra aralarında Akılların ve kalplerin anlamaktan aciz düştüğü şu konuşma geçti :

Sad İbnur Rebi (ra) şöyle dedi :  Benim iki hanımım var. Sen Allah yolunda benim kardeşimsin. Senin hanımın yok. İkisinden birini boşayayım sende onunla evlen. Abdurrahman ibn Avf (ra)  : Allah’a yemin olsun ki olmaz ! dedi. Sad ibnue Rebi (ra)  : Ey kardeşim  Senin hiç malın yok malımın yarısını sana vereyim dedi. Abdurrahman ibn Avf (ra) : Hayır ! Allah azze ve celle sana aileni ve malını bereketli kılsın kardeşim sen bana çarşısının yerini göster yeter dedi.SubhanAllah.

Kardeşlerim Sahabeye nolur bir bakın yaşlısıyla , genciyle , kadınıyla, erkeğiyle ,çocuğuyla hiç fark etmez nerde bir hayır varsa, nerde bir iyilik varsa onun peşinden koştuğunu görürsünüz. Kördür onun peşinden koşar, sesleri işitmeye çalışır  ecirlerin olduğu noktaya doğru ilerler, sağırdır gözüyle görebildiği yere kadar ilerlemeye çalışır, topaldır kimse destek vermese bile yerde sürüne sürüne mücadele meydanlarına atar kendini . Rasulullah (S.A.V) faziletli bir amelden bahseder , kendisinin de o vasıfta olması için her şeyinden vazgeçer. Şimdi nolursun kendimizle kıyaslayalım. Onlarda iman etti bizde iman etmekteyiz. Onlarda namaz kılıyorlardı bizde namaz kılmaktayız. Onlarda hayır işlediler , bizlerde hayır işlemeye çalışıyoruz. Farkımız onlar iyiliği büyük küçük ayırt etmeden iyiliklerin içerisine koştular.Ayırt etmediler. Öğrendikleriyle güçleri yettiğince, sınırlarını zorlayarak amel etmeye çalıştılar işte aramızdaki en büyük fark budur ! Allah (cc) hiçbir gölgenin bulunmadığı günde  bütün ashabı kendi gölgesine alsın inşaAllah . Allhumme Amin

Hadi  hep birlikte Uhudun eteklerine gidelim  Sad İbnur Rebi (ra) nin  tüm sahabelerin kalplerini meşgul eden bir temenni için, yani şehadeti kazanmak için kahramanca verdiği mücadeleye şahit olalım ve sözü Zeyd ibn Sabit (ra) e bırakalım.

Zeyd ibn Sabit (ra) anlatıyor :  Uhud günü Rasulullah (S.A.V)  beni Sad İbnur Rabi’yi aramaya göndererek şöyle dedi : ‘’ Onu görürsen benden Selam Söyle ve Rasulullah senin ne durumda olduğunu soruyor  de. ‘’ Bende ölüler arasında dolaşmaya başladım. Onu bulduğumda son nefeslerindeydi. Bedeninde mızrak , kılıç ve ok yaraları olmak üzere yetmiş kadar darbe vardı.  Dedim ki Ey Sad ! Rasulullah sana selam söylüyor ve ne durumda olduğunu soruyor . Rasulullah’a selam olsun dedikten sonra şöyle devam etti :  Ona de ki Ey Allah’ın Rasulu Cennetin Kokusunu Duyuyorum . ALLAHUEKBER. Kavmim Ensara da selam söyle. Onlara da ‘’ Sad bin Rebi  size akabe gecesinde , Rasulullah (S.A.V) mi  korumaya dair söz vermediniz mi ?  Vallahi hayatta bulunduğunuz müddetçe,  Efendimizi (S.A.V) iyi korumayıp, ona bir zarar gelirse, sizin için Allah azze ve cellenin yanında  gösterebileceğiniz hiçbir mazeret yoktur diyor de. Bunları söyledikten bir müddet sonra vefat etti.

Son anına kadar Allah için yaşadı, hayatını bu denli düzene soktu.  Aslında o sadece Ensar’a seslenmedi. Bizlere de seslendi, bu akideyi korumayıp ona bir zarar gelirse Allah azze ve celle’ye gösterebileceğiniz hiçbir mazeretiniz olmaz.

Rabbim bizleri sadıklardan eylesin. Sahabe gibi hissetmeyi ve onlar gibi bir kardeşlik yaşamayı hepimize nasip etsin İnşaAllah. Allahumme Amin.

AMELLERİMİZİN BİDAYETİ VE NİHAYETİ ALLAH’A (CC) HAMD ETMEKTİR.