İNSANIN HAYATI

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

İNSANIN HAYATI

Hamd Âlemlerin Rabbi, Maliki, Her şeyin yaratısı, insanların hangisinin daha iyi amel işleyeceğini belirlemek için ölümü ve hayatı yaratan Allah(cc)’a aittir.

Salat ve selam Âlemlere rahmet olarak gönderilen, önderimiz, rehberimiz Hz. Muhammed(sav)’e, ehli beytin, dinin yaşanması hususunda bizlere örnek olan ashabına ve müminlerin üzerine olsun.

İnsan genel anlamda dünya hayatında üç evreden geçer; doğum, yaşam ve ölüm. İnsanı saadete, huzura veya azaba götürecek olan doğumundan ölümüne kadar yaptıklarıdır.

Bilmeliyiz ki şu bir satırda özetlediğimiz insanın hayat serüveni aslında o kadar mühim bir şeydir ki kimi o doğumdan ölüme kadar olan kısmını isyan ile dünyayı ahirete tercih eder;

       ‘Dünya hayatını ahirete tercih edenler, (insanları) Allah yolundan çevirip onu eğri ve çelişkili göstermek isteyenler var ya, işte onlar derin bir sapıklık içindedirler’ ( İbrahim/3)

Kimi ise dünya hayatını ahiretin tarlası olarak görür ve ona çalışır;

     ‘ Onlar, ne ticaret ne de alışverişin kendilerini Allah’ı anmaktan, namazı kılmaktan ve zekât vermekten alıkoymadığı insanlardır. Onlar, kalplerin ve gözlerin allak bullak olduğu bir günden korkarlar.’(nur/37)

Ortalama 1,70 boylarında iki ayağı üzerinde yürüyen, karnını doyurmak için yemeğe muhtaç olan, aciz ancak kiminin itaatle kiminin isyan ile geçirdiği insanın hayat ile bağı, akılların kavramakta zorluk çektiği bir evreden geçmektedir. İnsanı hayrete düşüren şeydir ki bir meniden; konuşan, akıl erdiren, yürüyen, yazan ve daha nice kabiliyetleri olan bizler yaratılıyoruz.

  ‘Andolsun, biz insanı, çamurdan (süzülmüş) bir özden yarattık.

Sonra onu az bir su (meni) halinde sağlam bir karargâha (ana rahmine) yerleştirdik.

Sonra bu az suyu “alaka”[1] haline getirdik. Alakayı da “mudga” yaptık. Bu “mudga”yı da kemiklere dönüştürdük ve bu kemiklere de et giydirdik. Nihayet onu bambaşka bir yaratık olarak ortaya çıkardık. Yaratanların en güzeli olan Allah’ın şanı ne yücedir!’(müminun/12-14)

Hâlbuki bizler daha önce;

 ‘İnsan (henüz) anılır bir şey değilken (yaratılmamışken) üzerinden uzunca bir zaman geçti.’(insan/1)

İnsan bebekliğinden çocukluğuna, çocukluğundan yetişkinliğine, yetişkinliğinden yaşlılığına ve son olarak ölüm ve sonrası yaşama doğru bir yolculuk seyreder. Kur’an bu evrelere tek tek değinmektedir. Nitekim bebeklik yani süt evresi Bakara/233, çocukluk dönemi Nur/59, yetişkinlik ve yaşlılık dönemi Hac/5’te geçmektedir.

İnsanın ana karnındaki ve dünya hayatındaki evrelerini muazzam bir şekilde yaratan Allah(cc)’ın bunları boş yere yaratmış olabileceği ihtimali söz konusu bile olamaz. Nitekim Allah(cc);

‘Ben cinleri ve insanlar, ancak bana kulluk etsinler diye yarattım.’(zariyat/56)

Şu bir satır bile etmeyen insan hayatının, birçok manaları kapsayan bu ayetle yaratılış gayesi gayet açık bir şekilde belirtiliyor. Bu yaratılış gayesini yerine getirenler, sırtlarına yüklendikleri emanet ile yaşamlarını Allah’ın emirleri doğrultusunda yaşamaya gayret eden, mazeret ve ertelemeleri bir kenara bırakan kimselerdir. Çünkü insanların bir kısmı gereğini yerine getirirken bir kısmı ise bu evreler içinde gerek harici(dış etkenler) kimselerin gerekse kendi istekleri ile kulluk görevini ertelemekte veya ertelendirilmektedir. Örneğin bir çocuğun anne ve babasının ‘Daha küçük büyüyünce öğrenir’ demesi veya kişinin ‘Daha gencim’ demesi gibi. Bu mazeretleri çoğaltabiliriz. İşte bu tarz mazeret ve ertelemeleri yapanlar, vahyin getirdiğini yaşamayarak emaneti( Akıl ve düşünce kabiliyeti, yapıldığında sevap, terkinde ikab(ceza) olan Allah(cc)’ın bütün emirleridir) yüklenmekten çekinen kimselerdir.

Yaşamını hidayetin nuru ile aydınlatıp, anlamdırmayan kimseler hayat ve ölüm arasında kayda değer hiçbir şey elde edemez. Daha bu dünya hayatında bile pişmanlık üstüne pişmanlık yaşayan biz insanlar bir düşünün geçmişte yaptıklarınızdan memnun musunuz, yeterlimi sizce? Veya bugüne kadar ya İslamı diye kendi dininizi yaşadıysanız o zaman haliniz nice olur koca bir hüsran. Senin veya benim yaratılmamızın bir hikmeti var boş değil, olamaz çünkü Allah (cc);

 ‘Sizi boş yere yarattığımızı ve bize döndürülmeyeceğinizi mi zannediyorsunuz?’(müminun/115)

Allah(ac) bizlere bu sorunun cevabını zariyat 56 ile verdi.

İnsanın kısaca doğumuna, yaşamına değindikten sonra bilmeliyiz ki birde onun ölümü var.

 ‘Nerede olursanız olun, sağlam ve tahkim edilmiş kaleler içinde bulunsanız bile ölüm size ulaşacaktır.’(nisa/78)

Ölüm var ne kadar kaçmaya çalışsa da insan, onu yakalayacak, ne kadar korkarsa korksun, bir gün mutlaka onunla buluşacak. Sonra ne mi olacak:

 ‘Herkesin yaptığı iyiliği ve yaptığı kötülüğü hazır bulacağı günde kişi, kötülükleri ile kendi arasında uzak bir mesafe bulunmasını ister. Yine Allah sizi kendisine karşı dikkatli olmanız hakkında uyarmaktadır. Allah kullarını çok esirgeyicidir.’(ali imran/30)

Sonra hesabını vereceksin her yaptığının, konuşmandan oturmana, yemene içmene her şeyin. Otur bir düşün ben ne yapıyorum de acaba İslamı gerçekten yaşıyor muyum, günahlarım mı ağır basacak, farkına varmadan yaptıklarım neler?  Riya mı, samimiyetsizlik mi, yoksa ben tamamım diye mi düşünüyorsun? Son olarak unutma ÖLECEĞİZ, SENDE BENDE GÖMÜLECEĞİZ, SORGUYA ÇEKİLECEĞİZ.

ELHAMDULİLLAHİRABBİLALEMİN