Hamd âlemlerin Rabbi Rahman ve Rahim, ölüden diriyi- diriden ölüyü çıkartan, geleceğinde hiç şüphe bulunmayan günün sahibi, mümin kullarına merhametli, inkârcılara şiddetli, indirmiş olduğu Kur’an ile bizlere izzet bahşeden ALLAH(C.C)’a aittir

Salât ve selam âlemlere rahmet olarak gönderilen kendi döneminde ve kendisinden sonra var kılınan mükelleflerin ona(sas) itaatten başka kurtuluşunun mümkün olmadığı önderimiz komutanımız Hz. Muhammed sas’e âline ashabına, bugünden önce yaşamış bugün yaşamakta olan ve kıyamete kadar yaşayacak, hakkın gönüllerini aydınlattığı mücahid müminlere selam olsun

Kur’an’ı Kerim nazil olmaya başladığı andan itibaren, kendisine tabi olmaya davet ettiği akıl sahiplerinin sınırlarını en belirgin vasıflarla açıklamıştır. Bu sınırları gözeten, koruyan ve yaşayarak muhafaza eden bir topluluğa hitap ettiği sayısız delillerle ifade edilmiştir. Münferit ibadetlerin yanında içtimai ibadetlerin çokluğu ve toplum üzerindeki etkileri dikkate alındığında ıslah ve ifsat yönünden terk edilmeleri halinde meydana gelebilecek olumsuzlukların çokluğuna da Kur’an dikkat çekmektedir.

“Kâfirler birbirlerinin velileridirler. Eğer siz emredildiğiniz gibi yardımlaşmazsanız yeryüzünde bir fitne ve fesat baş gösterir.”(Enfal 73)

Tarih sürecine baktığımızda Kur’an’ın bu Nas’ları unutulup göz ardı edildiğinde toplumlar maalesef çağımızın içine düştüğü fısk ve fücur yuvasına dönmüştür. Elbette ki bunda en büyük pay sahibi İlme tabi olduğunu söyleyen kitlelerin ilmin gerektirdiği tavrı sergileyememesidir. İçtimai olarak terk edilen her emir ve yasak Müslüman toplumların fesadına sebep olmuştur. Kur’an hidayet ve saadet sebebi olarak gelmiştir. Bir toplum ilmin ekseninde hayatını düzenlediği süre içerisinde elbette huzur ve güven ortamı hakim olur. Ne var ki insanoğlu şeytanın ve taraftarlarının saldırı ve telkinlerine maruz kalan bir varlıktır. İç âlem de ve dışarıda defaatlerce imtihanlara maruz kalmaktadır. İmtihanın bir gereği olarak tepkilerinin ve gerçek niyetinin ortaya çıkması da ancak bu vesileyle sağlanmıştır. Sözde değil de özde olup olmadığı zorluk ve sıkıntı anlarında anlaşılır.

İçtimai veya münferit sorumluluklar bu açıdan ele alındığı zaman kendinle başbaşa kaldığın zamanlarda Allah’ın dışında insanlar bu durumunu bilmeyebilir. Fakat içtimai sorumluluklarda bu böyle değildir. Diğer insanlarında şahitliği söz konusudur. Hesap gününe hazırlanan her bir mükellef Allah’ın kendisini hesaba çekeceği bilinciyle hareket etmelidir. Yeryüzünde İslam ahkâmının yaşanmasından en büyük rahatsızlık duyan şeytandır. Alim olması sebebiyle faydalının ve zararlının ne olduğunu bilerek her zaman faydalıdan daha az faydalıyı seçmen, zararlıdan da daha zararlıyı tercih etmemiz için bizimle mücadele etmektedir. Bu süreçte imtihan hem ilim hem de amel etmek suretiyle kazanılabilir. Müslümanların hedefleri, gayeleri, varlık amaçları ve bu amaca hizmet ederken birbirleriyle münasebetlerinde dikkate alacağı hükümler Kur’an’da açıklanmıştır.

Müminlerin bu konularda taviz verme gibi bir hakları söz konusu bile değildir. Kur’an’da mealen şöyle buyrulmaktadır;

…Oysa kendilerine apaçık ayetler geldikten sonra, birbirlerine karşı-olan azgınlık ve kıskançlıkları yüzünden anlaşmazlığa düşenler, o kitap verilenlerden başkası değildir. Böylece Allah, iman edenleri, hakkında ayrılığa düştükleri gerçeğe kendi izniyle eriştirdi. Allah, kimi dilerse onu doğruya yöneltip iletir. (Bakara 213)

…Onlara gerçek gösterildiği halde, sadece kendilerine ayrılan paydan ve verilen haktan daha fazlasını elde etmek için böyle yapmışlardır. Bu sapık insanları kötülüklerinden alıkoymak için Allah, onlara, gerçek “Hak Yol’u” gösteren peygamberler göndermiştir. Bu peygamberler, kendi adlarıyla anılacak yeni dinî topluluklar kurmak için gönderilmemişlerdir. Bilâkis onlar, doğru yoldan sapanları insanlığın ilk ve gerçek dinine ve insanın yeryüzündeki hayatına ilk başladığı zaman, Allah’ın hidayeti üzere kurulan tek ümmet haline döndürmek için gönderilmişlerdir.”[1]

…Tıpkı önceki peygamberlerin türlü sıkıntılarla, oldukça ağır üzüntülerle karşı karşıya kaldıkları gibi. Onlar bu hallere kurtuluncaya ve zafere erinceye kadar sabrettiler, sebat gösterdiler. Çünkü cennetlere girmek, Allah’ın rızasına nail olmak, cihad etmeyi, sıkıntılara katlanmayı, eziyetlere göğüs germeyi gerektirir. Fitne ve mihnetleri başarıyla geçmeyi, imtihanları başarı ve sebatla bitirmeyi gerektirir. Herhangi bir şekilde darlık göstermeden usanç ve tahammülsüzlük belirtileri ortaya koymadan, hidayet yolundan sapma göstermeden. Bununla birlikte de ilahî tekliflerin yükümlülüklerini yerine getirerek.[2]

“Şüphesiz ki Allah, kendi yolunda birbirine kenetlenmiş bir bina gibi saf bağlayarak çarpışanları sever.”(Saf 4)

Bu ayetten öncelikle, müminlerin ancak canlarını feda etme tehlikesini göze aldıklarında, Allah’ın rızasını kazanabilecekleri anlaşılmaktadır. Ayrıca Allah’ın ancak şu üç vasfa sahip olan orduyu tasvip ettiği vurgulanmaktadır:

A) İmanlı ve Allah yolunda savaştıklarının şuuruna ermiş askerlerden müteşekkil,
B) Dağınık olmayıp, disiplin içinde ve düzenli saflar halinde savaşan,
C) Düşmana kurşunla kaynatılmış duvarlar gibi (sağlam ve sarsılmaz bir şekilde) karşı koyan bir ordudur bu.

Özellikle bu ordunun son vasfı dikkat çekicidir. Çünkü hiçbir ordu savaş meydanında, şu aşağıdaki özellikleri uhdesinde bulundurmaksızın kurşunla kaynatılmış duvarlar gibi duramaz.

1. İnanç ve hedef bakımından mükemmel bir görüş birliği, yani subaylar ve erler arasında mükemmel bir dayanışma olmalıdır.
2. Askerler birbirlerine samimi bir şekilde bağlı olmalıdır. Ancak bu bağlılık, gayeye ihlasla sarılmadıkça ve ortada yüce gaye olmadıkça gerçekleşemez. Aksi takdirde, savaş gibi çetin bir imtihanda, niyetlerdeki zaafların saklı kalması mümkün değildir. Dolayısıyla güven sarsıldığında, askerler itimadlerini kaybeder ve birbirlerinden şüphe etmeye başlarlar.
3. Yüksek derecede ahlâk sahibi olmalıdırlar. Şayet bir ordunun subay ve erleri ahlâken zayıf kimselerse, aralarında saygı ve sevgi yok demektir. Bu ahlâki zaafları dolayısıyla da birbirleriyle kavga ve münakaşa etmekten kurtulamazlar.
4. Ordu mensupları arasında, gaye ve hedefe duyulan arzu ve onu elde etmek için gösterilen kararlılık, öyle bir etkileşim meydana getirir ki, hiçbir güç onları yenemez ve onlar savaş meydanında kurşunla kaynatılmış duvarlar gibi sağlam, sarsılmaz bir şekilde çarpışırlar.

İşte bu esaslar, Rasulullah’ın (s.a) liderliğinde muhteşem bir askeri güç meydana getirmiştir. Bu güce en büyük kuvvetler bile karşı koyamamış ve asırlarca tüm dünya onlarla baş edememiştir.[3]

Devam edecek İNŞAALLAH…

اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعَالَمٖينَ

[1] Tefhim’ul Kur’an (Mevdudi)

[2] Tefsir’ul Münir (Vehbe Zuhayli)

[3] Tefhim’ul Kur’an (Mevdudi) İlgili Ayetin Tefsiri

The post ÖZDE Mİ SÖZDE Mİ? appeared first on Ebrar Medya.

Hamd âlemlerin Rabbi Rahman ve Rahim, ölüden diriyi- diriden ölüyü çıkartan, geleceğinde hiç şüphe bulunmayan günün sahibi, mümin kullarına merhametli, inkârcılara şiddetli, indirmiş olduğu Kur’an ile bizlere izzet bahşeden ALLAH(C.C)’a aittir

Salât ve selam âlemlere rahmet olarak gönderilen kendi döneminde ve kendisinden sonra var kılınan mükelleflerin ona(s.a.v) itaatten başka kurtuluşunun mümkün olmadığı önderimiz komutanımız Hz. Muhammed sas’e âline ashabına, bugünden önce yaşamış bugün yaşamakta olan ve kıyamete kadar yaşayacak, hakkın gönüllerini aydınlattığı mücahid müminlere selam olsun

Geçen ki yazımızda kıssaların akıl sahipleri yanındaki ehemmiyetinden bahsetmiştik. Allah(C.C) kendisine kulluğa davet ettiği muhataplara, kendisine kullukta önlerinde herhangi bir engelin bulunmaması gerektiğini defaatlerce açıklamıştır. Bu açıdan engellerin neler olduğu ya da olabileceği her bir mükellefin hassaten iyi anlaması gereken zaruretlerdendir. İmtihan süreci içerisinde farklı zaman, şekil ve miktarlarda Allahu Teâlâ kullarını dener. Bunlar samimiyetin ispatlanması içindir. Hatta bütün imtihanlar imanda ki samimiyetin kendileri açısından ortaya çıkması içindir. İmtihanların çeşitleri çoktur. Kur’an’ın verdiği haberlerde de bu durum gözler önüne serilmektedir. Birçok ihtimalin yanında aldanış sebepleri ekseriyetle 3 başlık altında toplanmaktadır; Şehvet, servet, şöhret.

Şehvet; Malumdur ki şehevi arzu ve isteklere düşkünlük olarak tanımlanır. Şöhret; Makam ve mevki arzusu taşımak, övülmekten ve bu yetkinin beraberinde getirdiği imkânlardan hoşlanmaktır. Servet; Mal ve mülkün esiri olacak kadar insanı azgınlaştıran bir durumdur. Elbette bu özellikler doğru yönlendirildiğinde kişiye faydalı da olabilmektedir. Ne var ki dünyalıkları arzulayan onu hedefleyen beklentileri dünyevi kazançlar olan birisinden bu beklenmeyecektir. Bu durumun arka planında ki sebeplere baktığımızda Kur’an’da tafsilatlı olarak açıklanmaktadır. Hesap gününe hazırlanan her bir mükellefin bu mesajları dikkate alarak kendisi için doğru tercihleri yapması istenmiştir.

“Onlara şöyle bir örnek ver: İki adamdan birisine iki üzüm bağı verip etrafını hurmalıklarla çevirmiş ve aralarında ekin bitirmiştik. Her iki bahçe de ürünlerini vermişler ve hiçbir şeyi eksik bırakmamışlardı. İkisinin arasından bir de ırmak akıtmıştık. Onun başkaca gelirleri de vardı. Bu yüzden arkadaşıyla konuşurken ona: “Ben malca da senden zengin, sayıca da senden üstünüm.” derdi. O nefsine böylece zulmederek bahçesine girerken dedi ki: “Bu bahçenin ebediyen yok olacağını hiç sanmam” “Kıyametin kopacağını da tahmin etmiyorum. Faraza Rabbime döndürülecek olsam dahi, andolsun ki bundan daha iyi bir dönüş yerim olur. Arkadaşı ona cevap vererek dedi ki: “Seni topraktan, sonra bir damla sudan yaratıp sonunda da seni doğru dürüst bir insan haline getireni mi inkâr ediyorsun? “Ben ise şöyle diyorum: O benim Rabbim olan Allah’tır ve ben kimseyi Rabbime ortak koşmam. “Bahçene girdiğin zaman: Maşallah, Allah’ın yardımından başka kuvvet yoktur demen gerekmez miydi? Her ne kadar malca ve evlatça beni kendinden daha az buluyorsan da; “Rabbim senin bahçenden daha iyisini bana verebilir ve seninkinin üzerine gökten bir yıldırım gönderir de kaypak bir toprak haline geliverir. ‘Yahut suyu çekilir de bir daha onu bulamazsın.” Nihayet bütün serveti yok edildi. Uğrunda harcadıklarına içi yanarak ellerini ovuşturmaya koyuldu. Çardakları hep yere düşmüştü ve diyordu ki: “Ne olaydım, Rabbime hiç kimseyi ortak koşmayaydım.”(Kehf 32 42)”

Kehf suresinin bu pasajlarında yer verilen ifadeler gayet belirgindir. Kendilerine verilen nimetlere ve olaylara bakış açıları farklı 2 kişinin tutumları konu edilerek akıl sahiplerine yol gösterilmektedir. Bir Mümin’in, Allahu Teâlâ hakkındaki inancı ve teslimiyeti, bir nankörün Allahu Teâlâ’yı (Hâşâ) devre dışı bırakmaya çalışmak suretiyle mülk üzerinde eşyayı sahiplenmeye çalışması aktarılmıştır.

Kulun hakkı olmadığı halde aldanmasına sebep olan kibrin sebepleri pek çoktur. Servet ve aşiretin çokluğu bunun bir yönüdür. Bu kimse kendisini, ailesini, aşiretini ve servetini yoktan var edeni unutmak suretiyle bu hastalığa yakalanmıştır. Hatta bu hastalık öyle bir hale gelmiştir ki “Bu bahçenin ebediyen yok olacağını sanmam” diyecek kadar haddini aştırmıştır.

Fakat şuurlu Mümin’lerin takındığı tavır, öncelikle karşısındakine bu ifadelerin hakkı olmadan söylenen lakırdı olduğunu açıklamak ve doğruyu göstermek olmuştur. “Seni topraktan, sonra bir damla sudan sonra da seni düzgün bir insan haline getireni mi?  İnkâr ediyorsun?” “Bahçene girdiğin zaman: Maşallah, Allah’ın yardımından başka kuvvet yoktur demen gerekmez miydi?”

((( Bahçene girdiğin zaman; Mâşâallah, Allah’ın yardımından başka kuvvet yoktur, demen gerekmez miydi?” Sen bahçene girip oraya bakıp da ondan hoşlandığın vakit sana verdiği bu nimetleri dolayısıyla, sana ihsan ettiği, başkalarına vermediği mal ve servet dolayısıyla Allah’a hamd edip Mâşâallah bu ancak Allah’ın gücü iledir, demen gerekmez miydi? Yani Allah böyle istedi de oldu. Allah neyi takdir etmişse o olur, demen gerekmez miydi? Böyle demeliydin ki bu senin ibadetini ve acziyetini ortaya koysun.

Bundan dolayı seleften bazıları şöyle demiştir: Her kim kendi halini, malını yahut çoluk çocuğunu beğenip hoşlanacak olursa hemen bu âyet-i kerime ile amel ederek; “Mâşâallah lâ kuvvete illâ billâh= Allah’ın dediği olmuştur. Allah’ın yardımı olmadıkça hiçbir kuvvetin varlığı olamaz” deyiversin.

Müslim’in Sahih’inde de Ebu Musa’dan Rasulullah (sas)’in kendisine şöyle dediğine dair rivayet kaydedilmektedir: “Ben sana cennet hazinelerinden bir hazineyi göstereyim mi, bu lâ havle velâ kuvvete illâ billâh’tır.”[1]

Bu delil ve hakikatleri dikkate aldığımızda hayatımızın her anında söylem ve amelleri ne derece dikkate almamız gerektiği daha da önem kazanmaktadır. 2 mükellefin aynı olayda 2 farklı tutumu. Sahip oldukları akide ve amel onları bu söylemlere itmektedir. Fakat birisi imtihanı kaybederken diğeri kazanmaktadır. Dolayısıyla münferit olarak okuyucu toplumsal olarak bütün Müslümanlar bunu dikkate almak suretiyle sahip oldukları her şeyin Allah’ın Rahmet ve Kudreti’nin eseri olduğunu unutmayarak yine Allah Celle Celaluhu’ya kulluk etmeleri için kendilerine verilen vasıtalar olduğunu bilmelidirler.

اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعَالَمٖينَ                                                    

[1] Tefsiru-l Münir (Vehbe Zuhayli) Kehf suresi (32 42)

The post KUR’AN’DAKİ KISSALARIN HİKMETLERİ – 3 appeared first on Ebrar Medya.

بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحٖيمِ

Hamd âlemlerin Rabbi Rahman ve Rahim, ölüden diriyi- diriden ölüyü çıkartan, geleceğinde hiç şüphe bulunmayan günün sahibi, mümin kullarına merhametli, inkârcılara şiddetli, indirmiş olduğu Kur’an ile bizlere izzet bahşeden ALLAH(C.C)’a aittir.

Salât ve selam âlemlere rahmet olarak gönderilen kendi döneminde ve kendisinden sonra var kılınan mükelleflerin ona(sas) itaatten başka kurtuluşunun mümkün olmadığı önderimiz komutanımız Hz. Muhammed sas’e âline ashabına, bugünden önce yaşamış bugün yaşamakta olan ve kıyamete kadar yaşayacak, hakkın gönüllerini aydınlattığı mücahid müminlere selam olsun.

Geçen ki yazımızda Kur’an’ da bulunan kıssaların müminler için ifade ettiği önem ve kıymetten bahsetmiştik.  Her akıl sahibi bilir ki herhangi bir meselede ve daha evvel tecrübe edinilmiş bir konuda o meselenin olumlu ya da olumsuz yönleri o mesele hakkında malumat sahibi olan bir kimse için yol göstericidir.  Zaman kaybetmemek, hataya düşmemek, enerjinin boşa tükenmemesi en önemlisi de kendisine verilen ve tekrar geri gelmesi mümkün olmayan hayat sermayesinin zayi edilmemesi açısından çok çok ehemmiyetlidir. Daha evvelde dediğimiz gibi Kur’an’da ismi geçen ya da geçmeyen Peygamberler ve kişilerin hayatları Müminler için tecrübe mesabesindedir. Tecrübeler de akıldır.

Bir önceki yazımızda Allah Azze ve Celle peygamberlere karşı çıkışın temelindeki sebebin nefislerin hoşlanmaması ve kibirlenme olarak açıklamıştı. Bugün ise Allah’ın Resullerinden İsa(A.s)’ın elçi olarak görevlendirdiği davetçi topluluğa karşı takınılan tavrı ve elçilerin topluma karşı uyarılarından bahsedeceğiz.

“Şehrin en uzak yerinden bir adam koşarak geldi: “Ey kavmim, elçilere uyun” dedi. Sizden ücret istemeyenlere uyun, onlar hidayet bulmuş kimselerdir.”(Yasin 20 21)

Demek önce hemşerilik şefkatini ileri sürerek öğüdü takdim ve onların resul olduklarını haber vermekle imanını açıkladı, bunu gerektiren sebepleri de şu tekit ile izah etti; Uyun o kimseye ki sizden bir ücret istemez. Dünya ile ilgili bir maksat ve karşılık talep etmez. Kendileri ise hidayete ermiş, doğru yolu tutmuşlar. Burada şöyle bir kıyas-ı mukassim (ikilem, yani mantıkta iki şıkkı da aynı sonuca varan kıyas), bir dilem vardır: Bir yolcunun bir rehbere uyması için iki engel düşünülebilir. Ya biçimsiz bir ücret istemesi yahut ehliyetine güven duyulmamasıdır. Bunlar ise hem bir ücret istemiyorlar, hem hidayet sahibi kimseler.[1]

Bu ayet pasajı Kur’an’a davet ettiğini söyleyen insanların ayrılmaz 2 vasfını dile getirmektedir. Gerçektende samimi olan, vahyin mesajını dikkate alan ve düşünebilen her insan fıtratının karşısında teslim olacağı bir delildir.  Şöyle ki;

Bir önceki ayetler dikkate alındığında elçiler; “Siz çok müsrif bir kavimsiniz” diyerek kavmin genel hastalığından bahsetmiştir. Yani; Size sunulan bu imkanı zayi etmekle israfta bulundunuz. Size verilen kabiliyet ve imkânları varlık maksatlarına uygun kullanmayarak heba ettiniz. Bu vasıtaları kullanarak kendisinden istifade edeceğiniz mesajları dikkate almadınız. Rabbinizin üzerinizdeki hakları size açıklanırken görmezden geldiniz. Hatta sonrasında vicdanlarınıza hitap edilerek doğruyu idrak edebilmeniz maksadıyla şüpheye düşme ihtimaliniz olan iki mazerette ortadan kaldırıldı. Sizi davet edenler sizden bir karşılık beklemedi ve muhakkak ki hidayete ulaştırılmışlardı. Bu itibarla mazeretleriniz geçersiz kılındı. Tabi ki problem aslında bu şüphede değildi. Çünkü bu olsaydı ilim geldikten sonra teslim olurdunuz…

Allah Azze ve Celle bu Süre-i Celile’nin ilk ayetlerinde Resullere uyan ve onların beyanlarına samimi olarak yönelen insanların vasıflarını açıklamıştır; “Sen ancak zikre(Kur’an)’a tabi olan ve görmediği halde Rahman’dan korkan kimseyi uyarabilirsin.”(Yasin 11)

Evet, sürece baktığımızda gerçektende İslam’a tabi olan ve Resullerin hak olarak tebliğ ettiği bilgiler ışığında hayatını düzenleyen insanların bu kimseler olduğu görülmektedir. Allah’tan korkan ve zikre tabi olanlar ilimden istifade eden ve müsrif olmayanlardan olmuşlardır. Samimi olanların istikametlerini ilimle sorgulamaları, bu samimiyetin kendileri için hayra dönüşmesine vesile olmuştur ve olacaktır. Ne var ki alışılan hayat ve dünya insanoğluna kendisi için en kıymetli olanı ötelemesine sebep olmuştur. Bugün dünyevi açıdan bile baktığımızda, beden gücünü kullanma bakımından aynı olan çalışma saatleri eşit olan fakat kazanım olarak farklı olan 2 işi dikkate alan ve daha fazla kazanacağı işi tercih eden akıl sahibi insanlar mukayese edilemeyecek derece farklı olan iki hayattan daha düşüğü tercih edecek kadar akıllı olamamaktadır. Bize verilen zamanı zayi etmemek ve müsrif olmamak bizim tercihimizdir…

Selametle

اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعَالَمٖينَ

[1] Elmalılı Hamdi Yazır Tefsiri( Yasin 20 21)

The post KUR’AN’DAKİ KISSALARIN HİKMETLERİ-2 appeared first on Ebrar Medya.

بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحٖيمِ

Hamd âlemlerin Rabbi Rahman ve Rahim, ölüden diriyi- diriden ölüyü çıkartan, geleceğinde hiç şüphe bulunmayan günün sahibi, mümin kullarına merhametli, inkârcılara şiddetli, indirmiş olduğu Kur’an ile bizlere izzet bahşeden ALLAH(C.C)’a aittir

Salât ve selam âlemlere rahmet olarak gönderilen kendi döneminde ve kendisinden sonra var kılınan mükelleflerin ona(sas) itaatten başka kurtuluşunun mümkün olmadığı önderimiz komutanımız Hz. Muhammed sas’e âline ashabına, bugünden önce yaşamış bugün yaşamakta olan ve kıyamete kadar yaşayacak, hakkın gönüllerini aydınlattığı mücahid müminlere selam olsun

Geçen yazımızın son bölümünde Allah Celle Celaluhu’nun Kuran’ı Kerimde zikrettiği kıssaların hikmetlerinden bahsetmiştik. Hz. Muhammed(Sas)’in kalbini sağlamlaştırmak, kuvvetlendirmek, daha dayanıklı hale getirmek olduğu apaçık şekilde tarif edilmiştir. Tabi ki ALLAH Azze ve Celle bu durumun sadece Hz. Peygamberle sınırlı olmayıp aksine müminler içinde birçok ibret ve nasihatler olduğunu da hatırlatarak iman ehlinin takınacağı tavrın ne olduğunu da ölçülendirmiştir. Bu itibarla Kur’an’i Kıssaların mümin kalplerde oluşturacağı etki ve tesir bilhassa kıssanın atmosferine uygun ortamda yaşayan müminler için kaçınılmazdır. Şöyle ki; Kur’an’ı Kerim’de zikredilen ilk kıssa Âdem Aleyhisselam’ın kıssasıdır. Ta ki Kur’an’ı Kerim’in son sure ve ayetlerine kadar ismen zikredilmeyenler olsa da sıfatları zikredilerek birçok fert ve toplumun olumlu ya da olumsuz yönleri ifade edilerek Kur’an’ın medresesinde yetişen bir nesil oluşturulması amaçlanmıştır.

Elbette ki Bu olaylardan doğru dersler çıkartabilmek Kur’an’a Kur’an’ın istediği şekilde yaklaşmakla olacaktır. Yüzeysel ve doğru yaklaşım tarzından başka niyetler güderek; Okumak, ezberlemek, paylaşmak, bilgi sahibi olmak, sevap kazanmak, tarihi bilgi elde edinmek, merak etmek, muhaliflere cevap vermek kastıyla okumak vs. insanı hataya düşüren en büyük problemlerdir. En başta samimi ve ihlâsla Allah’ın razı olduğu kişileri tanımak onlar gibi olmaya çalışmak razı olmadıklarını tanımak ve onlar gibi olmamaya çalışmak gayesi güdülmelidir. Bu niyetle okunan ve hayata yön verilen anlayışın yanında elbette ki bilgi öğrenebilirsin, tarihi tanıyabilirsin, kavimlerden haberdar olabilirsin, ezber yapabilirsin. Ancak bu kavramların niyeti etkilemesine müsaade edilmemelidir.

Allah Azze ve Celle’nin Hz. Muhammed (Sas)’e ve ümmetine hitap eden ayetlerine baktığımızda birçok kavimden bahsedildiğini dile getirmiştik. Birçok peygamberin hayatı, daveti, kavimlerini İslam’a davet yöntemleri, sabırları, sorumluluklarına sadakatleri, iffetleri, güzel ahlakları, teslimiyetleri, itaat ve ibadetleri aktarılmıştır. Bu mesajlar (Haşa) sadece okunsun veya Kur’an’da yer kaplasın diye bildirilmemiştir. Genel maksat muhatap bu bilginin ışığında doğru bir fikre sahip olsun doğru bir inanca bağlansın doğru amel etsin, yaşantısına yön versin olmuştur. Tabi ki sadece peygamberler değil kavimlerinin davete karşı tavırları elçinin mesajına yönelik tepkileri detaylıca anlatılmıştır.

Şimdi yukarıda ki bilgileri dikkate alarak zikredeceğimiz örnekleri anlamaya çalışalım;

“Andolsun biz Musa’ya kitabı verdik ve ardından peşpeşe elçiler gönderdik. Meryem oğlu İsa’ya da apaçık belgeler verdik ve onu Ruhu’l-Kudüs’le teyid ettik. Demek size ne zaman bir elçi nefsinizin hoşlanmayacağı bir şeyle gelse büyüklük taslayarak bir kısmınız onu yalanlayacak bir kısmınız da onu öldürecek misiniz?” (Bakara 87)

Allah Celle Celaluhu gönderdiği elçilere karşı çıkışın sebeplerini apaçık anlatmıştır. Demek ki insanlar İman ettiğini söylediği peygamberin getirdiklerini yaşama konusunda zaafiyet gösteriyorsa bu nefsin hoşlanmaması ve Allah’a büyüklenme olarak açıklanmıştır. Bu gibi detaylar samimi olan kulların hayatlarında ciddi etkiler oluşturmuştur ve ıslah olmaları yolunda birçok ders almalarına sebep olmuştur. İNŞAALLAH bir sonraki yazımızda devam edeceğiz…

Selam ve dua ile   اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعَالَمٖينَ

The post KUR’AN’DAKİ KISSALARIN HİKMETLERİ appeared first on Ebrar Medya.

بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحٖيمِ

Hamd âlemlerin Rabbi Rahman ve Rahim, ölüden diriyi, diriden ölüyü çıkartan, geleceğinde hiç şüphe bulunmayan günün sahibi, mümin kullarına merhametli, inkârcılara şiddetli, indirmiş olduğu Kur’an ile bizlere izzet bahşeden ALLAH(C.C)’A aittir

Salât ve selam âlemlere rahmet olarak gönderilen kendi döneminde ve kendisinden sonra var kılınan mükelleflerin O’na(saV) itaatten başka kurtuluşunun mümkün olmadığı önderimiz komutanımız Hz. Muhammed sas’e âline ashabına, bugünden önce yaşamış bugün yaşamakta olan ve kıyamete kadar yaşayacak, hakkın gönüllerini aydınlattığı mücahid müminlere selam olsun

Sahabe-i kiramın peygamberi takip etme ve peygambere vahiy edilen dini yaşama konusunda örnek şahsiyetler olduğundan bahsetmiştik. Geçen yazımızda da belirttiğimiz gibi Allah Azze ve Celle Tevbe suresi 100. Ayette mealen “Allah ensardan muhacirden ve onlara güzellikle tabi olanlardan razı oldu” buyurmuştur. Tabi ki onların bu hitaba mazhar olmalarının sebebi yaşadıkları coğrafya değildir. Bilakis akide ve Kuran’ın gösterdiği hedeflere olan bağlılıklarıydı.

Ashabım, gökteki yıldızlar konumundadır. Hangisine tutunursanız, doğru yolu bulursunuz.[1] Bu itibarla birkaç olay naklederek meseleyi izaha gayret edelim.

Bedir Savaşı başlamadan önce, Peygamberimiz Mekkeli müşriklerin bir ordu hazırlayıp, Medîne’ye doğru harekete geçtiklerini haber alınca, bir danışma meclisi kurup, Ashâb-ı kirâm ile istişâre yaptı. Onlara, fikirlerini sordular. Bazıları dediler ki: – Biz kervan için yola çıkmıştık. Onların kâr etmesine, mâni olmamız elzemdi. Çünkü kazanacakları parayla, bize karşı ordu hazırlayacak idiler!. Eğer savaştan önceden haberimiz olsaydı; daha hazırlıklı hareket ederdik. Resûl-i Ekrem efendimiz de buyurdu ki: – Kervân, sahil yolundan savuşup gitmiştir. Şu Ebû Cehil ordusu ise bize doğru gelmektedir. Bunun üzerine Evs kabîlesi reisi, Sa’d bin Mu’âz ayağa kalkarak şunları söyledi: – Yâ Resûlallah! Bizler, Allaha ve son Peygamberi olan Sana, îmân ettik. Allah tarafından sana tebliğ edilen İslâmın, hak dîn olduğuna kalbden inandık, doğruladık. Senin emirlerini dinlemek ve itâat etmek üzere, söz verdik. Temînat verdik. Seni hak Peygamber olarak gönderen Yüce Allaha yemîn ederim ki, bize şu denizi gösterip içine dalsan; Seninle birlikte denize dalarız. Hiç birimiz, geri kalmayız. İslâm düşmanlarıyla çarpışmayı da, seve seve kabûl ederiz. Savaştan, geri dönmeyiz. Düşman karşısında sabır ve sebâtla savaşırız. İşte, cenâb-ı Hakka yalvarıyorum: Ey Yüce Allahım! Bize öyle hizmetler nasîb eyle ki; gayretlerimizi görünce, Resûlünün göz bebekleri dahî gülsün! Yâ Resûlallah! Artık bizleri, cenâb-ı Hakkın lütfû ile, istediğin yere götür. Sa’d bin Mu’âz’ın bu sözleri üzerine Peygamber efendimiz şöyle buyurdu: – Öyle ise, Allahın lütûf ve bereketine doğru yürüyünüz! Cenâb-ı Hak kat’î olarak, ya kervanı, ya Kureyş ordusunu va’ad buyurmuştu. Vallahi ben, Kureyşlilerin ölüp düşecekleri yerleri şimdiden görüyorum.

Bu ve benzerleri gibi samimiyet ve fedakarlık olmadan başarılamayacak bir çok işte kendilerini ispatlamışlardı. Zaten şartların ağırlaştığı durumlarda kişilerin içindeki gizli haller mutlaka ortaya çıkar. Sahabe’nin hepsi âlim değildi. İçlerinde ilmi az olan kişilerde elbette ki vardı. Ancak genel olarak dikkate alındığında Allah Azze ve Celle’nin razı olduğu topluluğun sıfatlarını taşıyorlardı.

Talha bin Ubeydullah Bedir’den sonraki birçok savaşa katılmıştır. Uhud günü Peygamber (s.a.v.)’i kahramanca müdafaa etmiş, O’na bir şey olmasın diye atılan oklara, indirilen kılıç darbelerine karşı vücudunu siper etmiştir. Sonuçta birçok kılıç ve ok yarası almış, aldığı yara neticesi bir kolu çolak kalmış, yine Resulullah(sav)’ı müdafaadan geri durmamıştır.

Allah azze ve Celle Sahabeyi dine göstermiş olduğu hassasiyetten dolayı övmüştür. İnanç, amel ve ahlak bütünlüğünü sağlayabilmişlerdi. Zaten Kuran’ın bize öğrettiği de bundan başka bir şey değildir.

“Böylece peygamberlerin haberlerinden, senin kalbini sağlamlaştıracak her şeyi sana anlatıyoruz ki, sana gerçekler ulaşmış olsun, mü’minlere de böylece bir öğüt ve hatırlatma gelmiştir.”(Hud 120)

Kıssalar Allah(C.C)’ın yeryüzündeki askerleridir. Allah(C.C) Kullarından dilediği kimselerin kalbini onunla sağlamlaştırır. Peygamberlerin kıssalarının maksadının ne olduğunu Allah bildirmiştir. Rabbim istifade edebilmeyi nasip etsin.

Selam ve dua ile

اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعَالَمٖينَ

[1] Beyhaki, El-medhal Sh:162

The post ASHAB’A(R.A) BAKIŞ AÇIMIZ-2 appeared first on Ebrar Medya.

Hamd âlemlerin Rabbi Rahman ve Rahim, ölüden diriyi- diriden ölüyü çıkartan, geleceğinde hiç şüphe bulunmayan günün sahibi, mümin kullarına merhametli, inkârcılara şiddetli, indirmiş olduğu Kur’an ile bizlere izzet bahşeden ALLAH(C.C)’a aittir.

Salât ve selam âlemlere rahmet olarak gönderilen kendi döneminde ve kendisinden sonra var kılınan mükelleflerin ona(sas) itaatten başka kurtuluşunun mümkün olmadığı önderimiz komutanımız Hz. Muhammed sas’e âline ashabına, bugünden önce yaşamış bugün yaşamakta olan ve kıyamete kadar yaşayacak, hakkın gönüllerini aydınlattığı mücahid müminlere selam olsun.

Sahabe’nin dindeki konumu nedir? Kendilerinden sonraki insanların sahabeye karşı takınacağı tavır nedir? Sahabe’i Kiramın mü’minler nezdinde itibarları ne ölçüdedir? Bu ve buna benzer sorulara Allah Azze ve Celle Kitabında Hz. Muhammed(Sas) İse hadislerinde tafsilatlı açıklamalarda bulunmuştur.

Peki, sahabe kimdir? Sahabe; “Hz. Peygamber’e mü’min olarak erişen ve Müslüman olarak ölen kimsedir.[1] Şimdi öncelikle Kur’an’daki bilgilere bir göz atalım;

Allah Azze ve Celle ayeti Kerimede mealen; “Allah ensardan muhacirden ve onlara güzellikle tabi olanlardan razı olmuştur…”(Tevbe 100) Buyurmuştur.

Muhammed b. Kâ’b el-Kurezi diyor ki: “Ömer b. el- Hattab, “İlk iman eden muhacirler ve Ensar ile iyilik yaparak onlara tabi olanlardan Allah razı oldu. Onlarda Allahtan razı oldular.” ayetini okuyan bir kişinin yanından geçti. Ömer onun elinden tutup “Bunu sana kim okuttu?” diye sordu. O da: “Übey b. Kâ’b” dedi. Ömer: “Benden ayrılma seninle birlikte ona gidelim” dedi. O kişiye varınca Ömer ona: “Buna bu ayeti bu şekilde sen mi okuttun?” diye sordu. O da: “Evet” dedi. Ömer “Sen bunu Resulullah’tan mı duydun?” dedi. Übey “Evet” dedi. Ömer “Ben sanıyordum ki biz, bizden sonra kimsenin ulaşamayacağı bir mertebeye ulaştırıldık” Bunun üzerine Übey dedi ki: Bu ayetin manasını ifade eden diğer ayetler de vardır.

Şüphesiz ki çağlar, zamanlar ve mekânlar aynı dönemde yaşamış bu kadar faziletli bir topluluğa şahit olmamıştır. Muhakkak ki bu tartışılmaz bir gerçektir. Kendilerinden sonra yaşayan insanlar için sözleri ve davranışları dinde ölçü kabul edilmiştir. Hz. Peygamberin medresesinde yetişen bu toplumun her ferdi vahyin nurundan aldığı bir meşaleyle çevresini aydınlatan bir ışık olmuştur. Sahabe’i Kiramın Kitaba ve Sünnete bakış açısı diğer toplumlar için ölçüdür. Dikkat edilirse Allah Azze ve Celle ayette onlara ihsan üzere tabi olanlardan razı olmuştur buyurmaktadır. Bu Ashabın faziletlerine işaret eden bir ifade olmasının yanı sıra kendilerine tabi olanlara da müjdeyi haber vermektedir; Allah’ın razı olması gerçeği.

Yine Allah Azze ve Celle başka bir Ayeti Kerime’de mealen; “Muhammed Allah’ın elçisidir. O’nun yanında bulunan mü’minler, kâfirlere karşı, kararlı ve tavizsiz; ama birbirlerine karşı daima merhametlidirler. Onların namazda eğilerek ve yere kapanarak, Allah’ın lütuf ve rızasını aradıklarını görürsün, onları yüzlerindeki secde izinden tanırsın…”(Fetih 29) buyurmaktadır.

Kur’an’ı Kerimdeki ifadele ve benzetmeler eşsizdir. Allahu Teala onların çeşitli vasıflarını sayarak övmektedir. Önceki Ayeti Kerime’de dikkate alındığında mü’minler için bağlayıcılık ifade eder. Dolayısıyla onları yüzlerindeki secde izinden tanırsın ayetini izah ederken İbni Abbas; “müminlerin yüzlerinde görülen secde alameti İslami bir sima taşımaları, mütevazı ve huşu içinde olmalarıdır.”[2] Bu ifadeye göre onların üzerlerindeki; Takva, vakar, ihlas, tevazu ve buna benzer bir çok vasıf alamet sayılmıştır. Mü’minler için bağlayıcılık ifade etmesi açısından sahip olunması gereken üstün sıfatlardır ki Allahu Teala onları bu vasıflarla övmüştür.

Yine Allah Azze ve Celle Ayette mealen; “Siz insanlar arasında ortaya çıkartılmış en hayırlı ümmetsiniz…”( Al-i İmran 110)

Bu ve benzeri birçok Ayeti Kerime’de Allahu Teâlâ faziletlerini açıkladığı bu toplumu kendilerinden sonraki kuşaklara örnek olarak gösterilmiştir. Sadece bu cümle bile dikkate alındığında özenerek kendilerine benzeme çabasında bulunulacak kişilerin sahabe olduğu kolay anlaşılır. Ne var ki söylemsel olarak kendileri hakkında ulaşan haberleri vicdanen gönül hoşnutluğuyla karşılıyoruz. İslam’a olan bağlılıklarını kesin bir dil ile belirtiyoruz. Ancak kendilerini model kabul etme örnek alma hatta daha öncesinde araştırma ve hayatlarını öğrenme konusunda yeterli bir gayrette maalesef bulunmuyoruz. Bütün insanların kıymeti Kur’an ve Sünnete olan itaatleri ile ölçülür. Onların izinden gidilmesi gerekliliği de bu sebepledir. Bu konuya bir dahaki yazımızda devam edeceğiz İNŞAALLAH.

اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعَالَمٖينَ

[1] İbni Hacer (El-isabe 1.cilt 6)

[2] İbni Cerir Et- Taberi tefsir

The post ASHAB’A (R.A) BAKIŞ AÇIMIZ appeared first on Ebrar Medya.

Hamd âlemlerin Rabbi Rahman ve Rahim, ölüden diriyi- diriden ölüyü çıkartan, geleceğinde hiç şüphe bulunmayan günün sahibi, mümin kullarına merhametli, inkârcılara şiddetli, indirmiş olduğu Kur’an ile bizlere izzet bahşeden ALLAH(C.C)’a aittir.

Salât ve selam âlemlere rahmet olarak gönderilen kendi döneminde ve kendisinden sonra var kılınan mükelleflerin ona(sas) itaatten başka kurtuluşunun mümkün olmadığı önderimiz komutanımız Hz. Muhammed sas’e âline ashabına, bugünden önce yaşamış bugün yaşamakta olan ve kıyamete kadar yaşayacak, hakkın gönüllerini aydınlattığı mücahid müminlere selam olsun.

İnsanoğlunu Kur’an’ın davet ettiği hakikatlere teslimiyetten ve bu konuda fedakarlıklardan alıkoyan etkenler çok çeşitlidir. Aldatıcı sebeplerin en başını içinde yaşadığımız dünyanın çektiğini daha evvelki açıklamalarımızda da belirtmiştik. Bu, suyun içinde yüzen geminin misali gibidir. Gemi suyun üzerinde durduğu ve suyu içine çekmediği sürece onun yol almasına sebep olur, ama gemi suyu içine almaya başladığında suyun dibine doğru gömülmeye başlar. Su ile irtibatımız kendisinden faydalanmak ve hedefe yaklaşmak için kurulursa doğru yapılmış olur.

İnsanlık tarihine baktığımızda Ahiret inancı fert ve toplumların ıslahında en önemli etken olmuştur. Böyle bir kaygısı olmayanların dünya ve içindekilerden vazgeçmesi için herhangi bir sebep yoktur. Bu dünyanın imarında, insanlar arasında samimi ilişkiler kurulmasında, ruhların çıkar kaygılarından temizlenmesinde, geleceğe yönelik beklentilerin anlık lezzetlerden ibaret olmayıp ulvi amaçlara dönüşmesinde… Hülasası hayatın her noktasında…

Küçük düşünen insan küçük yaşar ve küçük ölür. Rabbin rızası yolunda verilecek mücadele ebedi hayata arzu ve gayretle bakan insanlar için mümkündür. İşte bundan dolayıdır ki dünya ve ahiret bilgisi zihinlerde zayıf ve silik olursa karmaşa ve kargaşa kaçınılmaz olur. Zorlu anlarda yani imtihanlarda ve Kur’an’ın hayatımız hakkında açıkladığı hükümlerle dünya çatıştığında kişi doğru tercihi yapamayacaktır. Dolayısıyla Allah Azze ve Celle’nin kitabında bu gerçeği defaatlerce tekrar eden birçok ayetin bulunmasının hikmetlerinden birisi de budur. Daima hazırlıklı olmak…

“Her nefis ölümü tadacaktır. Böylece kıyamet günü yapıp ettiklerinizin karşılığı size tam olarak ödenecektir. Orada ateşten uzaklaştırılıp cennete konulacak olanlar, gerçek kurtuluşa ermişlerdir. Zira bu dünya hayatına düşkünlük, aldatıcı bir zevkten başka bir şey değildir.”(Ali İmran 185)

Bu dünya hayatı fitneye sebep olan bir şeydir. Çünkü yapılan iyi ve kötü amellerin nihaî sonucu ile ilgili yanlış izlenimler uyandırır. Bu nedenle kişi, dünya hayatında sahip olunan varlık veya yokluğu hak ve batılın ölçüsü olarak kabul etmek gibi yanlış bir düşünceye yönelebilir. Bu nedenle sonraki sonuçlar (yani ahiret’te elde edilenler) asıl değerlerdir ve insanın önemsemesi gereken sonuç da budur.[1]

Aldatıcı olması kendisi ile ihtiyaçtan fazla meşgul olunup vakit ayrıldığında ehemmiyeti ve kıymeti dünya değerleriyle ölçülemeyecek hakiki değerlerden uzaklaştırması sebebiyledir. Oyalanmak zaman kaybına ve sermayenin boşa tükenmesine sebep olur.

“Ne zaman kendilerine bir uyarıcı, hatırlatıcı mesaj gelse, onu ancak alaya alarak, aldırmayarak, oyun yerine koyarak dinliyorlar.” (Enbiya 2)

Günlerden bir gün kral 2 askerini bir Alimi çağırması için görevlendiriyor. Bu alim mezarlıkta bir mezarın yanı başında uyuyorken askerler gelip uyandırıyor. O esnada güzel bir rüya gördüğünü söyleyerek askerlere kızıyor beni neden uyandırdınız diye. Daha sonra yola çıkıyorlar ve saraya kralın yanına geliyorlar. Alim aynı şekilde ona da kızıyor. Kral diyor ki neden bu kadar kızgınsın. Alim; Çok güzel bir rüya görüyordum her şeyim vardı. Saraylar, cariyeler, hizmetçiler, süslü eşyalar ve bir çok şey daha. Ancak askerler uyandırınca diyor hepsi gitti. Kral; Zaten uyandığında gitmeyecek miydi? Deyince. Alim; İşte diyor aramızdaki tek fark bu ben uyandığımda elimdeki her şey gitti sen uyuduğun zaman elindeki her şey gidecek.

İşte hayat bundan ibaret olmamalı. Elinden gidecek olanı kazanmanın derdinden başka derdi olmayanlar kaybedenlerdir. Allah Azze ve Celle mesajını iyi anlayan ve gereğince harekete geçen kullarından eylesin. Amin.

اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعَالَمٖينَ

[1] Tefhim’ul Kuran (Mevdudi)

The post DÜNYA VE AHİRET appeared first on Ebrar Medya.

Hamd âlemlerin Rabbi Rahman ve Rahim, ölüden diriyi- diriden ölüyü çıkartan, geleceğinde hiç şüphe bulunmayan günün sahibi, mümin kullarına merhametli, inkârcılara şiddetli, indirmiş olduğu Kur’an ile bizlere izzet bahşeden ALLAH(C.C)’a aittir.

Salât ve selam âlemlere rahmet olarak gönderilen kendi döneminde ve kendisinden sonra var kılınan mükelleflerin ona(sas) itaatten başka kurtuluşunun mümkün olmadığı önderimiz komutanımız Hz. Muhammed sas’e âline ashabına, bugünden önce yaşamış bugün yaşamakta olan ve kıyamete kadar yaşayacak, hakkın gönüllerini aydınlattığı mücahid müminlere selam olsun.

Siyer kitaplarına baktığımızda Kuran’ı Kerim’in nazil oluşu ortalama 23 yıllık bir süreçte tamamlanmıştır. Vahyin peyder pey nazil oluşunda birçok hikmetler mevcuttur. Bu hikmet başlıca Allah’ın Kuran’ı akıl sahipleri tarafından anlaşılması ve yaşanması için nazil etmiş olmasıdır.

“Elif, Lam, Ra. (Bu,) Ayetleri muhkem kılınmış, sonra hüküm ve hikmet sahibi ve herşeyden haberdar olan (Allah) tarafından birer birer (bölüm bölüm) açıklanmış bir Kitap’tır.(Hud 6)”

“Tüm esasları birbiriyle uyumlu ve dengelidir: İçine ne bir söz kalabalığı, ne teferruat, ne cerbeze(Güzel sözlerle aldatma), ne şiirsel hayal ve ne de hitabi aşırılık karışmıştır. Hakikat net biçimde zikredilmiştir ve hakikatten ne bir fazla ne bir eksik bir şey vardır. Ötesi, bu muhteva ayrıntılarıyla verilmiş ve her şey öylesine açık ve net hale getirilmiştir ki, herhangi karışıklık, karmaşıklık ve muğlaklığa rastlanmaz.[1]

Bu açıdan baktığımızda yazılar manaların şekle bürünmüş halidir. Dolayısıyla manalarda şekil ve harflerin akıl ve kalpteki ifadesidir. Bundan dolayıdır ki Kur’an sadece okunmak için nazil olmuş bir kitap değildir. Müminlere yol gösterici olmak, önlerini aydınlatmak için gelmiştir. Yukarıda ki açıklama doğru anlaşılırsa Kuran’ın ayetleri eşittir insanın içi ve dışı diyebiliriz. Yani Kuran uyumlu ve dengelidir= İnsan uyumlu ve dengelidir. Kur’an’da ne aşırılık vardır ne boş söz= insan aşırıya kaçmaz boş işlerle meşgul olmaz. Kur’an’da karmaşa, karışıklık ve kapalılık yoktur= İnsanın ruhu ve bedeni karmaşık, bulanık, dağınık değildir. Bu itibarla tam bir bağlılık ve adapte olmalıdır. Yoksa düzensizlik ve karmaşa kaçınılmaz olur.

Kur’an’ın nüzulü ve hayata yansıtma metodu Allah Azze ve Celle’nin biz kullarına olan en büyük lütfu ve ikramıdır. Peki, nasıl olmalı? Şüphesiz bütün açıklığıyla bunun cevabı Kur’an’dadır;

“Peygamber: “Ey Rabbim! Doğrusu kavmim, bu Kur’an’ı bırakıp terk etti.” dedi.”(Furkan 30)

“Biz her peygamberin karşısına böylece suçlulardan bir düşman gurubu çıkarmışızdır. Yol gösterici ve yardımcı olarak sana Rabbin yeter.”(Furkan 31)

“Kâfirler: “Kuran, Muhammed’e toplu halde bir defada indirilmeli değil miydi?” dediler. Oysa biz onu senin kalbine iyice yerleştirmek için böyle indirdik. Onu tertil üzere okuttuk.”(Furkan 32)

“Oysa biz onu senin kalbine iyice yerleştirmek için böyle yaptık”  Bu ifade gayet açık ve berrak. Kur’an’ı Kerim evvelce peygamberin kalbine yerleşiyor. Amaç ve maksat önce budur. Sonra uygulama sahasında kendisini gösteriyor. Peygambere iman edenlerde bu eğitimin gölgesinde gün gün an ve an kendilerini yetiştiriyorlar. Bu o zamana mahsus bir hal olmaktan öte kıyamete kadar iman iddiasında bulunan herkesi içine alan bir hükümdür. Her ayetin insanı içine alan bir yönü vardır. Bazen akılda ve kalpte bazen davranış ve sözlerde bazen düşünce ve ahlakta bazen sosyal ve toplumsal düzeyde vardır. Ama mutlaka Mümin’i bağlayan bir yönü vardır. İşte her ayet, Allah’ın murad ettiği toplumun oluşmasında bir ya da birçok yönden fert ve topluma etki eder.

Abdullah İbn Mesud(Ra) rivayet edildiğine göre; Biz diyor peygambere giderdik on ayet ezberlerdik sonra onları yaşardık daha sonra gidip yenilerini alırdık. İşte metot budur. Bugün her akıl sahibinin dikkate alması gereken en önemli mesele budur. Bu bilgiden öte ihlasla amel edilmesi gereken bir anlayıştır. Bazen yaptığı işi iyi yapan insanları gördüğümüzde deriz ya “ Bu adam bu işin nasıl yapılacağını anlamış ve nasıl yapacağını gerçekten çok iyi biliyor”. Kur’an’a bakış açımız Allah’ın öğrettiği şekilde olursa Kur’an’ın hikmetlerinden istifade edebiliriz.

اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعَالَمٖينَ

[1] Mevdudi(Rah) Tefhim’ul Kuran

The post KUR’AN VE HAYAT appeared first on Ebrar Medya.

Hamd âlemlerin Rabbi Rahman ve Rahim, ölüden diriyi- diriden ölüyü çıkartan, geleceğinde hiç şüphe bulunmayan günün sahibi, mümin kullarına merhametli, inkârcılara şiddetli, indirmiş olduğu Kur’an ile bizlere izzet bahşeden ALLAH(Celle Celaluhu)’a aittir.

Salât ve selam âlemlere rahmet olarak gönderilen kendi döneminde ve kendisinden sonra var kılınan mükelleflerin ona(sas) itaatten başka kurtuluşunun mümkün olmadığı önderimiz komutanımız Hz. Muhammed sas’e âline ashabına, bugünden önce yaşamış bugün yaşamakta olan ve kıyamete kadar yaşayacak, hakkın gönüllerini aydınlattığı mücahid müminlere selam olsun.

Mümin’leri Mü’min olmayandan ayıran birçok vasıf Kur’an’da hassaten bildirilmiştir. Bu vasıflar ihtiyaçları olan her ilmin Kur’an’da bulunmasının yanında ayrıca farklı ifadelerle öğretilmektedir. İslam toplumu ve bu toplumun fertleri Müminlere özgü bir akide, bir ibadet ve birde ahlak sahibidir. Bu bir tavsiye değil hak ve hakikat yolcusu olmanın zaruri esasıdır. Zaman ve mekan fark etmeksizin coğrafya ve kültürel farklılıklara rağmen müminler daima yaşam şekli itibari ile Kur’an’ın canlı bir şahidi birbirleri ile olan irtibatları yönüyle de birbirlerinin temsilcileri olmuşlardır. ALLAH(Celle Celaluhu)mealen şöyle buyuruyor:

“…Senin üzerinde bulunduğun (yönü, Kâ’be’yi) kıble yapmamız, peygambere uyanları, iki topuğu üzerinde gerisin geri dönenlerden ayırt etmek içindir. Doğrusu (bu,) Allah’ın hidayete ulaştırdıklarının dışında kalanlar için büyük (bir yük)tür…”(Bakara 143)

Dikkat edilirse hidayette olanlar peygambere uyanlar olarak açıklanmış.  İki topuğu üzere dönenler ise çağrının ve davetin kendilerine ağır geldiği kişiler olarak tarif ediliyor. Bu zamanların ve çağların değişmesiyle değişmeyen bir gerçektir. ALLAH(Celle Celaluhu) ve  Resulünden (sav) gelen her habere rızayı kalb ile yönelmek. Bu Allah’ın kullarını denemeyi murad ettiği her hususta aynıdır. Bazen itaat etmemiz istenenlerde tepkilerimiz ortaya çıkar, bazen de sabretmemiz gerekenlerde. Ancak her halükarda ortaya çıkar. Burada anlaşılması zaruri mesele tepkilerimizin ortaya ne şekilde çıktığı değil hangi sebeple çıktığıdır. Mesela yukarıda ki ayet dikkate alındığında tefsir kitaplarında bu ayet nazil olmadan evvel Müslümanların Beytül Makdisi kıble edindiği bilgisi mevcuttur. Fakat ayeti Kerime nazil olduğunda Allah’ın hidayet ettikleri peygamberle beraber Kâbe’ye doğru yönelmişlerdir. Ancak hidayetten mahrum kalanlar ise şimdi neden buraya yöneliyoruz diyerek olumsuz tepki göstermişler. Dolayısıyla iki farklı tepki ama temeldeki sebep Allah ve resulünden gelene boyun eğmekle işine gelene boyun eğmek istemek arasındaki fark gibidir.

Dolayısıyla İman kayıtsız ve şartsız teslimiyeti gerektirir. Müminler ilim ve amel bakımından farklı olabilirler ancak en temel ve ortak vasıfları ilim ve imkan ulaştığında aynı samimiyetle boyun eğerek itaat etmeleridir. Bu anlayış netleşmediğinde beklide birçok noktada itaat veya bağlılık söz konusu olabilir. Lakin yaptıklarımız yapacaklarımızın sınırını çizmemeli. Mümin kendisini itaatte sınırlandıramaz. Kişinin kendisini geliştirmesi ve yetiştirmesi ilim ve amelle sağlanabilir.

Kur’an’dan bize ulaşan her haber bağlayıcıdır. Tevhid ehli olmakla vasıflanmak için bu sıfat şarttır. Yoksa Allah(C.C)’ın kendilerini yerdiği, hükümlerin kendilerine ağır geldiği ve hidayetten mahrum kalan kişilerden olmak kaçınılmaz olur.
اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعَالَمٖينَ

The post AYIRICI BİR ÇİZGİ appeared first on Ebrar Medya.

İlgi ve alaka, kalbin yakınlık duyduğu şeye meyletmesidir. İnsanoğlu neye ilgi duyarsa dikkatini o yöne doğru çevirir. Diğer yetenekler görmek, işitmek, dokunmak, koklamak ve tat almak kalbin ve aklın meylettiği neyse onunla irtibatını arttırır. Bu birçok insanda müşahede edilebilen apaçık bir olgudur. Haddizatında kıymetli olması veya olmaması, ehemmiyetli veya önemsiz bir mesele olması durumu değiştirmiyor. Kalbin ona ilgi duyması ve yakınlık göstermesi ilk unsurdur. Mesleklerde ki tercih sebepleri, arkadaş çevresi, vakit geçirmekten mutlu olduğu ameller veya azımsanmayacak derecede kendisine vakit ayrılan faaliyetler hep bu olgunun tezahürüdür. Şüphesiz ki ALLAH Celle Celaluhu’nun bizi kendisinden dolayı hesaba çekeceği İslam dini de, ilgi, alaka ve yakınlık duymak suretiyle öğrenilmeye, anlaşılmaya ve yaşanmaya başlanılabilir.

Kendi alanımızda meşgul olduğumuz iş dalları farklı farklıdır. Bunlar bildiğimiz gibi toplumda da bilinen tabiriyle (baba mesleği) olabilir. Veya teknolojinin gelişmesiyle ilgi duyulan bir işte olabilir. Sağladığı dünyevi rahatlık sebebiyle getirisinden dolayı yapılan bir işte olabilir. Ya da altın bileklik diye tabir edilen boş kalmamak için tercih edilmiş bir meslek. Bunlardan hangisi olursa olsun mutlaka bir eğitim süreci, ya da yapma konusunda azimli olma, istemsiz olarak bile olsa hata yaparak tecrübe edinme, geneli dikkate alındığında bilen bir kimseden ilminden → istifade ederek bu mesleği icra etmek bu yolculuğun parçalarını teşkil eder.

Bu konularda herhangi bir girişim veya var olan mesleksel konuda ekstra bir gelişim bu konuda araştırma yapmayı ve daha fazla veriyi kendinden toplamayı zaruri kılar. Ey arkadaşlarım yaptığımız ya da yapmayı planladığımız işlerde belki de katımızda kıymetsiz olan nice insanların sözlerine kulak veriyoruz. Bunun sebebi onun tecrübesinden istifade etmek. Zamanımızı ve emeğimizi biraz daha kar sağlayabilmek veya yaptığımız işlerde az hata etmek için harcayabiliyoruz. Bakın ALLAH Celle Celaluhu Resulüne bize neyi öğretmesini istiyor;

De ki: “Gelin, Rabbinizin size haram kıldığı şeyleri okuyayım: O’na hiçbir şeyi ortak koşmayın, ana babaya iyilik edin, fakirlik korkusuyla çocuklarınızı öldürmeyin; sizi de onları da biz besliyoruz. Fuhuşların açığına da, kapalısına da yaklaşmayın ve haksız yere Allah’ın yasakladığı cana kıymayın! ( Enam 151)

Yazımızın başında belirttiğimiz gibi hayatın içerisinde zaman ayırdığımız her şey kalbimizin o şeye duyduğu ilgi ile alakalıdır. Tablo bu kadar acı maalesef. Kıymeti ve değeri dünya vaktiyle ölçülebilen ve kısa zaman mefhumunun gölgesinde yok olacak maddeler ve kazanımlar  için yakınlık duymada sınır tanımıyoruz. Yeter ki dünyevi menfaatlerimize hizmet etsin. Gel gelelim ebedi ve sonsuz bir hayatı tanıma ve bilme ona yakınlık duyma konusunda zafiyetler gösterelim. Hatta o kadar ki üst satırlarda ifade ettiğimiz ayetin gereği olarak peygamberin sözüne dahi itibar ve ilgi yok denecek kadar az olsun.

“Gelin Rabbinizin size neyi haram kıldığını okuyayım…”

Nasıl merhamet ve uyarı içeren bir ifade. Gel kaçma, uzaklaşma, ilgisiz davranma, yüz çevirme gel sana okuyayım. Biraz olsun vicdanı olan ve ALLAH’ın ayetlerine saygısı olan birinin kalbini yerinden oynatır bu ayetteki ifadeler.

Ey okuyanlar ya ALLAH(C.C.)’ın bu mesajını dikkate alarak ilgi duyduğumuz her şeyi sorgulayacağız ve gereğince oturup dizinin üzerinde bu eğitime ilgi ve yakınlık duyarak kalbini, aklını ve nefsini eğiteceksin veya bizden önce dünyada yaşamış insanların kullandığı fakat bugün çöpte dolaşan eşyalarla boğuşacağız. Tercih bizim. ALLAH AZZE VE CELLE merhametiyle, bize rağmen bize merhamet etsin. Amin

The post AH KALBİM appeared first on Ebrar Medya.