بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحٖيمِ

Hamd âlemlerin Rabbi Rahman ve Rahim, ölüden diriyi- diriden ölüyü çıkartan, geleceğinde hiç şüphe bulunmayan günün sahibi, mümin kullarına merhametli, inkârcılara şiddetli, indirmiş olduğu Kur’an ile bizlere izzet bahşeden ALLAH(C.C)’a aittir.

Salât ve selam âlemlere rahmet olarak gönderilen kendi döneminde ve kendisinden sonra var kılınan mükelleflerin ona(sas) itaatten başka kurtuluşunun mümkün olmadığı önderimiz komutanımız Hz. Muhammed sas’e âline ashabına, bugünden önce yaşamış bugün yaşamakta olan ve kıyamete kadar yaşayacak, hakkın gönüllerini aydınlattığı mücahid müminlere selam olsun.

Geçen ki yazımızda Kur’an’ da bulunan kıssaların müminler için ifade ettiği önem ve kıymetten bahsetmiştik.  Her akıl sahibi bilir ki herhangi bir meselede ve daha evvel tecrübe edinilmiş bir konuda o meselenin olumlu ya da olumsuz yönleri o mesele hakkında malumat sahibi olan bir kimse için yol göstericidir.  Zaman kaybetmemek, hataya düşmemek, enerjinin boşa tükenmemesi en önemlisi de kendisine verilen ve tekrar geri gelmesi mümkün olmayan hayat sermayesinin zayi edilmemesi açısından çok çok ehemmiyetlidir. Daha evvelde dediğimiz gibi Kur’an’da ismi geçen ya da geçmeyen Peygamberler ve kişilerin hayatları Müminler için tecrübe mesabesindedir. Tecrübeler de akıldır.

Bir önceki yazımızda Allah Azze ve Celle peygamberlere karşı çıkışın temelindeki sebebin nefislerin hoşlanmaması ve kibirlenme olarak açıklamıştı. Bugün ise Allah’ın Resullerinden İsa(A.s)’ın elçi olarak görevlendirdiği davetçi topluluğa karşı takınılan tavrı ve elçilerin topluma karşı uyarılarından bahsedeceğiz.

“Şehrin en uzak yerinden bir adam koşarak geldi: “Ey kavmim, elçilere uyun” dedi. Sizden ücret istemeyenlere uyun, onlar hidayet bulmuş kimselerdir.”(Yasin 20 21)

Demek önce hemşerilik şefkatini ileri sürerek öğüdü takdim ve onların resul olduklarını haber vermekle imanını açıkladı, bunu gerektiren sebepleri de şu tekit ile izah etti; Uyun o kimseye ki sizden bir ücret istemez. Dünya ile ilgili bir maksat ve karşılık talep etmez. Kendileri ise hidayete ermiş, doğru yolu tutmuşlar. Burada şöyle bir kıyas-ı mukassim (ikilem, yani mantıkta iki şıkkı da aynı sonuca varan kıyas), bir dilem vardır: Bir yolcunun bir rehbere uyması için iki engel düşünülebilir. Ya biçimsiz bir ücret istemesi yahut ehliyetine güven duyulmamasıdır. Bunlar ise hem bir ücret istemiyorlar, hem hidayet sahibi kimseler.[1]

Bu ayet pasajı Kur’an’a davet ettiğini söyleyen insanların ayrılmaz 2 vasfını dile getirmektedir. Gerçektende samimi olan, vahyin mesajını dikkate alan ve düşünebilen her insan fıtratının karşısında teslim olacağı bir delildir.  Şöyle ki;

Bir önceki ayetler dikkate alındığında elçiler; “Siz çok müsrif bir kavimsiniz” diyerek kavmin genel hastalığından bahsetmiştir. Yani; Size sunulan bu imkanı zayi etmekle israfta bulundunuz. Size verilen kabiliyet ve imkânları varlık maksatlarına uygun kullanmayarak heba ettiniz. Bu vasıtaları kullanarak kendisinden istifade edeceğiniz mesajları dikkate almadınız. Rabbinizin üzerinizdeki hakları size açıklanırken görmezden geldiniz. Hatta sonrasında vicdanlarınıza hitap edilerek doğruyu idrak edebilmeniz maksadıyla şüpheye düşme ihtimaliniz olan iki mazerette ortadan kaldırıldı. Sizi davet edenler sizden bir karşılık beklemedi ve muhakkak ki hidayete ulaştırılmışlardı. Bu itibarla mazeretleriniz geçersiz kılındı. Tabi ki problem aslında bu şüphede değildi. Çünkü bu olsaydı ilim geldikten sonra teslim olurdunuz…

Allah Azze ve Celle bu Süre-i Celile’nin ilk ayetlerinde Resullere uyan ve onların beyanlarına samimi olarak yönelen insanların vasıflarını açıklamıştır; “Sen ancak zikre(Kur’an)’a tabi olan ve görmediği halde Rahman’dan korkan kimseyi uyarabilirsin.”(Yasin 11)

Evet, sürece baktığımızda gerçektende İslam’a tabi olan ve Resullerin hak olarak tebliğ ettiği bilgiler ışığında hayatını düzenleyen insanların bu kimseler olduğu görülmektedir. Allah’tan korkan ve zikre tabi olanlar ilimden istifade eden ve müsrif olmayanlardan olmuşlardır. Samimi olanların istikametlerini ilimle sorgulamaları, bu samimiyetin kendileri için hayra dönüşmesine vesile olmuştur ve olacaktır. Ne var ki alışılan hayat ve dünya insanoğluna kendisi için en kıymetli olanı ötelemesine sebep olmuştur. Bugün dünyevi açıdan bile baktığımızda, beden gücünü kullanma bakımından aynı olan çalışma saatleri eşit olan fakat kazanım olarak farklı olan 2 işi dikkate alan ve daha fazla kazanacağı işi tercih eden akıl sahibi insanlar mukayese edilemeyecek derece farklı olan iki hayattan daha düşüğü tercih edecek kadar akıllı olamamaktadır. Bize verilen zamanı zayi etmemek ve müsrif olmamak bizim tercihimizdir…

Selametle

اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعَالَمٖينَ

[1] Elmalılı Hamdi Yazır Tefsiri( Yasin 20 21)