ZAHİRE ALDANMA

Şahit olduğumuz kâinatı zerresinden küresine emsalsiz bir şekilde yoktan var eden ve bu yaratma işini bir hikmet üzerine inşa eden, kullarına mühlet veren fakat onları ihmal etmeyen, din gününün sahibi olan Allah’a (cc) şanına yaraşır şekilde hamd olsun.

Âlemlere rahmet olarak gönderilen, müminlere kendi nefislerinden önce gelen, “kendisine itaat hakikati” kıyamete kadar tüm insanları bağlayıcı olan, ulu önderimiz Hz. Muhammed’e (sav) salat, tertemiz ailesine, güzide ashabına ve Tevhid zincirine tutunan bütün Müslümanlara da selam olsun.

Kuranı kerimdeki ayetlerin yaklaşık olarak %10 luk kısmı düşünmeye ve tefekkür etmeye yöneliktir. “Düşünmeyecek misiniz? Umulur ki düşünürler. Ne kadar az düşünüyorsunuz? İnsanlar düşünsünler diye bu örnekleri veririz” mealinde biten ayetler, Allah’ın cc tefekküre vermiş olduğu önemi vurgulamaktadır. Meselenin birde şöyle bir yönü var ki;  eğer Allah c.c kitabında bir konuya fazlaca değiniyor ve hatırlatıyorsa, bu bir yönüyle, insanların büyük bir kısmının, o konuda yanlış tercihler yaptığının ve sapıttığının göstergesidir.

Durum bugünde farklı değil. İnsanların büyük bir kısmı, düşünme eylemi konusunda, zahire odaklanıp yanlış tercih yapmış ve sapıtmışlar. Bu durum, İslam ile tanışana kadar bizim içinde öyle değil miydi? Tefekkür ediyorduk, düşünüyorduk belki ama bu düşüncelerimizin ahirete yönelik bize getireceği hiçbir faydası yoktu.  Düşünce ve dertlerimiz hep dünyalıklara yönelikti.

Bak bugün insanların düşüncelerine; “Parayı nasıl buluruz? Kafayı nasıl kurtarırız, arabayı nasıl değiştiririz, Evi nasıl genişletiriz, işleri nasıl büyütürüz, tatile nereye gideriz, daha sağlıklı ve uzun nasıl yaşarız…” Düşünce ve dertler, hep bu yönde. Yani düşüncelerin başlangıç noktası da dünyalık, biçimleri de dünyalık, varmayı hedeflediği son nokta da dünyalık.

Peki, neden böyle? Yani neden insanların büyük bir çoğunluğunun düşünce ve dertleri dünya ile sınırlanmış ve ötesine geçemiyor.

RUM/7 “ Onlar, bu dünya hayatının sadece dış yüzünü (zahirini) bilirler. Ahiretten ise gafildirler.”

Yani, “ Ahirete işaret eden birçok ayetler ve deliller bulunmasına rağmen ve insanların bundan gafil olmasına hiçbir sebep yokken, insanlar yine de kendi dar-görüşlülükleri nedeniyle ahiretten gafil kalıyorlar. Onlar dünya hayatının sadece görünen ve yüzeyde olan kısmını görüyorlar, onun arkasındaki gerçeklerden ise tamamen habersizler. “

İşte bu dünya hayatını zahiren, yani görünen kısmı üzerinden değerlendirmek, bu insanların düşünce ve dertlerinin, dünyalıklarla sınırlanmasına sebep olmuş. Bunun sonucunda da tefekkürlerini dünya hayatının ötesine taşıyamamışlar.

Fakat bir sonraki ayette, Allah c.c, bu düşünebilen, tefekkür yeteneği olan insanoğluna bir soru yöneltiyor;

RUM/8 “Allah’ın göklerde, yerde ve bu ikisi arasında bulunan her şeyi, ancak hak ile ve belirlenmiş bir süre için yarattığını, kendi kendilerine hiç düşünmüyorlar mı? “

Evet, bugün vahyi inkâr eden ve dünya hayatını sadece zahirinden değerlendiren toplumlar dahi, bilim putları vasıtasıyla, kâinattaki her şeyin bir hikmete binaen meydana geldiğini, hepsinin bir vazifesinin olduğunu, hepsinin parçalardan meydana gelip, büyük bir bütün oluşturduğunu tespit etmektedirler. Ve yine aynı bilim vasıtasıyla, kâinata yerleştirilen tüm bu varlıkların, sadece belirli bir süre için var olduklarını ve zaman içinde yok olmaya mahkûm olduklarını da tespit etmektedirler.

O zaman şöyle diyebilir miyiz? Bu ayeti kerime de, ahirete yönelik gelen iki delil de, bugün insanların tefekkürüne sunulmuş. Yani kâinatın bir hikmete binaen yaratılmış olması ve belirli bir süre için yaratılmış olması. Bunları fark edecek kadar bilimde ilerlemiş olan insanoğlunun, kendisinin de, bir hikmet üzere ve belirli bir süre için, bu dünya hayatına çıkarıldığını fark etmemesi mümkün müdür? Tabii ki değildir.

O halde sıkıntı nerde? Dünyanın zahirine aldanarak, bilinen ve şahit olunan bu gerçekler üzerinde, zihin yormamak ve işin şuuruna varamamakta. İşte bu hakikatler üzerinde tefekkür etmemek ve dünya hayatına zahiri üzerinden anlam yüklemek, insanı inkâra sürüklemektedir. Ki zaten ayetin devamında da Allah c.c “Gerçekten insanların çoğu, Rablerine kavuşmayı inkâr etmektedirler..” buyuruyor.

 Gayret ve mücadele bizden, başarı ve Tevfik ALLAH(CC)’tandır.