NASUH TEVBESİ

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

Hamd gökleri ve yer örnekleri yokken yaratan yarattığı tüm mahlûkatı bir düzen içine koyan ve kendisine boyun eğdiren tüm noksan sıfatlardan münezzeh ve kemal sıfatlara sahip olan Rahman, Rahim, Tevvab (tevbeleri çokça kabul eden) Allah Azze ve Celle’ye mahsustur.

Salat ve Selam Alemlere Rahmet olarak gönderilen Mü’minlerin örneği ve önderi kendisine tabi olmadıkça kurtuluşun mümkün olmadığı Hz. Muhammed (sav)’e, Aline, Ashabına ve onları takip eden Mü’minlerin üzerine olsun inşaAllah..

“Ey iman edenler dönülmez bir Tevbe ile Allah Teâlâ’ya Tevbe ediniz, umulur ki Rabbiniz sizin kötülüklerini örter.”(Tahrim 8)

Nasuh bir Tevbe imana dair makamların ilki hak yolcuğunun başlangıcı (sevgiliye) ulaşma kapısının anahtarıdır. Lügatte dönmek demek olan Tevbe, ıstılahta ise kabahatten, kabahat olduğu için pişmanlık duyarak vazgeçmektir. Vicdanında meydana gelen çirkinliğinden dolayı değil de bedenine, malına veya şerefine zarar verme gibi herhangi bir korku yahut ümit sebebiyle vazgeçmek Tevbe değildir. Asıl Tevbe yaptığı kabahatin bir menfaatini görse de esasen onun çirkinliğini duyup tiksinerek vazgeçmektir. Burada tövbenin sıfatı olan nasuh ise gafur vaznin de mübalağa maddesindedir. Bu madde kamus sahibinin de besairde beyan ettiği şekilde esasen iki anlama gelir. Birisi halislik ve saflık manasındadır. Nitekim mumu alınmış halis ve temiz demektir.

Diğeri de söküğü dikmek, yırtığı yamamak suretiyle onarıp düzeltmek anlamındadır. Nitekim elbisenin dikişine nesatüs sevb denilir. Bu manaya göre de nasuh çok ıslah edici hiçbir gedik bırakmayacak şekilde eksikleri düzeltip iyi onarıcı demektir. Her iki manada dikkate alındığı zamanda nush iyi niyet ve temiz kalp ile herkesin iyiliğini isteyerek eksiklileri düzeltip ıslah etmek öğüt vermek vaaz ve nasihat etmek manasına gelir ki nasihat o verilen öğüttür.

Böyle bir Tevbe nasıl olur? Kabahatlerinden başka bir sebeple değil sırf çirkinlikleri yani Allah’ın rızasına ters düşen bir kabahat oldukları için vicdanında pişmanlık duyarak ve işlemekten dolayı şiddetli üzüntü hissederek ve bir daha çirkinlik yapmamaya azmedip vazgeçmek, nefsini buna alıştırıp hiçbir sebep ve engel karşısında dönmemeye riayet ettiği bir hadiste şöyle denilmiştir. Muaz bin Cebel (r.a.) Hz. Peygamber (sav)’e;

“Ey Allah’ın  Rasulu! Nasuh Tevbe nedir?” Diye sordu

Hz. Peygamberde buyurdu ki; “kulun yapmış olduğu günaha pişmanlık duyup ve Allah’a özrünü arzedip sonrada, sütün memeye geri dönmediği gibi o (günaha) dönmemesidir.”

Hz. Ali(r.a.)’dan şöyle rivayet edilmiştir;

O bir çöl Arap’ının; “Ey Allah’ım Senden beni bağışlamanı diliyor ve sana (günahlarımdan dolayı) Tevbe ediyorum.” Dediğini işitmişti de ona; “Ey adam! Tövbede dil çabukluğu yalancıların tövbesidir. ” demişti. Adam; “O halde Tevbe nedir?” deyince de. Hz. Ali(r.a.) ona şöyle cevap vermişti; “O tövbenin altı özelliği vardır. Geçmiş günahlara pişmanlık duymak, farzları iade etmek, mazlumun hakkını vermek, düşmanlarla helalleşmek bir daha ona dönmemeye azmetmek ve nefsi günah içerisinde büyüttüğün gibi Allah’a itaatte eritmek ve ona günahların tadını tattırdığın gibi itaatin da acısını tattırmaktır.”

Tövbenin kabul edilmesi konusunda Allah(cc) şöyle buyuruyor;

“Ancak Allah’ın kabul etmesini vaad buyurduğu Tevbe edenlerin o kimseler içindir ki bilmeyerek günah işleyip hemen Tevbe edenlerin tövbesidir. İşte Allah Âlimdir, Hâkimdir.(Her şey bilendir. Hüküm ve Hikmet sahibidir.)”(Nisa Suresi 17)

Allah Teâlâ’nın kesin olarak kabul edilmesini söz verdiği ve taahhüt ettiği; “Tevbe ancak bir cahillikle bilmeyerek günah işleyip de sonra çok geçmeden Tevbe eden günahında ısrar etmeyen kimselere aittir. Yoksa günahları işleyip de nihayet her birine ölüm gelip çattığı zaman ben şimdi Tevbe ettim diyenlere bir de kâfir olarak ölenlere Tevbe yoktur.”(Nisa suresi 18)

Bilerek günah işleyen, çok geçmeden Tevbe etmeyip günah işlemeyi alışkanlık haline getiren ve böyle iken can çekişme haline gelip hayattan ümidini kesmeden önce Tevbe edenlerin tövbelerinin kabul edilmesi kesin değildir. Allah’ın iradesine kalmıştır. Can çekişme durumundan önce henüz hayattan ümitsiz olmadığı halde küfürden Tevbe ile iman etmek gereklidir. Fakat can çekişme halinde hayattan ümit kesme durumunda küfürden Tevbe etmek durumunda küfürden Tevbe etmek ve iman etmek geçerli değildir.

Peygamber (sav) bir hadisinde şöyle buyurmuştur; “Günahlarından Tevbe eden kimse hiç günah işlememiş kimse gibidir.” (İbni Mace 4250)

Hz. Ömer(ra) Medine sokaklarında dolaşırken elbisesinin altında şarap şişesi taşıyan bir gençle karşılaştı. Hz. Ömer(ra) gence; “Ey genç! Elbisenin altında ne taşıyorsun?” Diye sordu. Şişenin içinde şarap vardı. Ancak genç şarap var demeye utandı. İçinden şöyle dedi. Ey Allah’ım! Beni Hz. Ömer’in yanında rezil etme, utandırma. Onun yanında benim ayıbımı ört. Ben artık ebediyen şarap içmeyeceğim. Sonra genç şöyle dedi; “Ey Mü’minlerin emiri! Bu taşıdığım şey sirkedir. Hz. Ömer; “onu görmem için bana göster.” Dedi. Genç onu ellerinin arasına alarak gösterdi. Gerçekten sirke idi. Allah ondaki samimiyet ve ihlası sebebiyle şarabı sirkeye çevirdi.

Eğer fasit bozuk amellerinden dolayı iflas etmiş olan birisi Nasuh bir Tevbe ile Tevbe ederek günahlarına pişmanlık duyarsa Allah Teâlâ bütün günahlarını sevaba çevirir.

Günahtan pişmanlık duymak tövbedir. Buyrulmuştur. Bu ifade pişmanlığın önemini belirtmek içindir. Çünkü usul ve şartlarına uygun geçerli bir tövbeye yönelmek için önce günahtan pişmanlık duymak gerekir.

Bu duygu meydana gelince kişi günahı bırakır ve o günahı bundan sonra işlememeye karar verir. Böylece Tevbe olmuş olur. Şunu da belirteyim ki işlenen günah kul hakkı ile ilgili ise o hakkı ödemek veya hak sahibiyle helalleşmek başka bir deyimle hak sahibinin suçluyu bağışlaması gerekir. Şayet işlenen günah kaza edilmesi gereken bir ibadet ise tövbenin tamamlanması için o ibadeti kaza etmek gerekir.

Rasulullah şöyle buyurmuştur; “Nefsim elinde bulunan Allah’a yemin ederim ki eğer günah işleyip Tevbe ediyor olmasaydınız.
Allah sizin yerinize günah işleyen ve Allah’tan İstiğfar edip Allah’ın da onları bağışlayacağı bir kavim getirirdi.(Müslim, Tevbe 11)”

Bunun anlamı şayet nefsimize uyup da günah işlersek Allah’ın tövbeleri kabul edeceğinden şüphe etmemeliyiz demektir.

Dua;

Allah’ım sen benim Rabbimsin senden başka İlah yoktur. Sen beni yarattın. Ben de senin kulunum Gücüm yettiği kadar senin vaadin ve ahdin üzereyim. Yaptıklarımın şerrinden sana sığınırım. Senin bana verdiğin nimetini itiraf ederim. Beni mağfiret et çünkü günahları ancak sen bağışlarsın Âmin.

Velhamdulillahi Rabbil Âlemin