BIRAK BİR GERÇEK CANINI ACITSIN

Bismillahirrahmanirrahim

Hamd Alemleri yoktan var eden , aralarına düzen ve intizam koyan bizim, bizden öncekilerin ve sonrakilerin ilahı olan, insanlara doğru yolu bulmaları için peygamberler ve kitaplar gönderen     ALLAH (cc)’a mahsustur. Salat ve Selam alemlere rahmet olarak gönderilen, tek önderimiz ve liderimiz yaşayan Kur’an, kendisine itaat edilmedikçe kurtuluşun asla mümkün olamayacağı Hz. Muhammed (s.a.v)’e onun aline ve ashabına, bugüne kadar yaşamış bugün yaşamakta olan ve bugünden de kıyamete kadar yaşayacak olan, derdi Allah’ın dini, gayesi O’nun dinini ikame etmek olan tüm mü’min ve müminelerin üzerine olsun inşallah.

İmtihan için gönderilmiş olduğumuz ve bir yolcunun ağacın altında dinlenmesi kadar olan bu dünya hayatında her birimiz farklı farklı duygular, uğraşlar, meşgaleler içerisindeyiz. Her birimiz kendimize göre doğru dediğimiz ve peşinden gittiğimiz değerlerimiz var. Her birimizin gayeleri, hedefleri var, gerek dünyalık gerek ahiretlik ne olursa olsun gayesiz insan yoktur bu hayatta. Haydi kendi iç alemimize yolculuğa çıkalım ve bizim peşinden gittiğimiz, kendi doğrularımız deyip uğruna çaba sarf ettiğimiz bu olgular, Allah(cc)’ın tasdikleyip doğrudur dediği  Kendimize “doğru” diye belirlediklerimiz acaba Kur’an ve Sünnet’ten yola çıkarak belirlediklerimiz mi?

Haydi objektif olarak hayatlarımıza bir bakalım; bizim için doğru dediğimiz İslam düşüncesi, bir Müslümanlık var degilmi? Öyle bir Müslümanlık ki, bu topraklarda doğan herkesin kimliğine yazılan ve sanki bu sayede kişiliğine de yazıldığı sanılan… öyle bir Müslümanlık ki, Kelime-i Tevhid’i dille söyleyip de hayata yansıması gereken gerekliliklerini yerine getirmeden cennete girileceği sanılan. Öyle bir müslümanlık ki bu dinin pratik bir kaç ameli gerçekleştirildiği için bundan mükâfaat beklenilen, başını kapattığı için, sakal bıraktığı için, dinim İslam, yaratanım Allah dediği için adı Ayşe, Ali, Ahmet, Ömer olduğu için Müslüman sanılan. Öyle bir Müslümanlık ki, benim hangi elle yemek yiyeceğime, tırnaklarımı hangi sıraya göre keseceğime dahi karışan, fakat benim caddeme, sokağıma, eğitimime,

Evet… daha da çoğaltabiliriz. Ne kadar çok bilgimiz var İslam’a dair değil mi? Bu İslam’dandır veya değildir, Allah böyle emretmiştir veya emretmemiştir, bu müslümandır veya değildir diye hatsizce hükümlerde bulunduğumuz.

Bırakalım bütün bu düşünceleri bir tarafa! Haydi gerçeklerle yüzleşelim. Haydi o kapatmış olduğumuz duygularımızın düğmesini çevirip açalım. Haydi vicdanımızı rahatlatmak için sığındığımız bütün duyguları bir tarafa atıp kendimizi avutmayalım. Bırakalım milyonlarca yalanla avunacağımıza bir gerçek canımızı acıtsın.

Demeyelim “ben böyle öğrendim” diye. Demeyelim “annem, babam, dedem, atam, hocam… böyle yapıyordu diye. Demeyelim ” en azından ben bunları yapıyorum, bak şu veya bu onlarıda yapmıyor” diye.

“En azından” değil “en gerçeğinden” İslam,a yaklaşalım. Demeyelim ” bu kötünün iyisidir” diye.

Kötünün iyisi diye birşey yoktur, birşey ya iyidir ya kötüdür. Bırakalım bu düşünceleri, biz daima iyi, doğru, gerçek olmaya bakalım. Ama kendi kafamıza göre belirlediğimiz değil, Allah(cc)ın belirlediği gibi. Bakalım Allah(cc) ayetinde ne buyuruyor: “Ey Muhammed! Sana emredildiği gibi dosdoğru ol. Yanındakilerde eski sapıklıklarından tevbe edenlerde öyle olsunlar. Hud Suresi 112

” Ya Muhammed! Sen ve seninle birlikte iman edenler itikad amel ve ahlak konusunda ifrat ve tefrite düşmeden istikamet yoluna sarılın.

İstikamet, Allah’ın zat ve sıfatlarında birliğini kabul etmeyi cennet, cehennemde, öldükten sonra dirilme, hesaba çekilme, ceza ve mükâfaat görme, melekler ve arş gibi gaybi hususlara iman etmeyi Kur’anın ibadetler ve muameleler çerçevesinde sarılmayı gerektirir.

Bu yüksek bir derece olup nefsi ile cihad eden, nefsi arzu ve şehvetlerini tatmin etmekten vaz geçenler dışındaki kimseler için oldukça zordur.

Hz. Musa ve Hz. Harun a.s’da şu ayette istikamet ile emrolunmuştu. İkinizinde duaları kabul edildi o halde istikamet üzere dosdoğru olun. Hakkı bilmeyenlerin yoluna tabi olmayın (Yunus 89)

İstikamet Allah c.c. emrine uymaktır. Bu kolay bir iş değildir. Bu devamlı itaat etmeyi insanın nefsini muhakeme etmekten sakındırmayı gerektiren zor ve meşaketli bir iştir. (Tefsirul Münir)

İbn. Abbas diyorki Resulullah a.s’da bu ayetten daha şiddetli daha ağır bir ayet inmemiştir. Bunun içindirki ashabı kendisine size yaşlılık çabuk geldi dediklerinde efendimiz A.s; ‘Beni Hud suresi ve kardeşleri ihtiyarlattı.’ Demişlerdir.

Ebu Ali Es-Seriyye’den şöyle dediği rivayet olunur. Peygamberimiz s.a.v’i rüyada gördüm. ‘’Ya Rasulullah senden beni Hud suresi ihtiyarlattı rivayet olunuyor dedim, evet dedi. Ben seni bu sure’de ihtiyarlatan nedir geçmiş peygamberlerin kıssaları ve geçmiş ümmetlerin helak olmasımı diye sordum? Efendimiz s.a.v ‘hayır, sadece Allah c.c. Emrolunduğun gibi dosdoğru ol ayetidir dedi.

Evet Peygamber s.a.v saçını ağırtan bu ayetler bize bir şey ifade etmiyormuki hala kendi doğrularımız doğru sandıklarımız üzerini araştırmadan sormadan acıba böyle bir yaşantıyı Allah c.c. kabul ediyormudur diye Kur’ana ve Sünnete danışmadan devam etmekteyiz.

Dikkat edersek Peygamber s.a.v ‘dosdoğru ol’ değil ‘Emrolunduğun gibi dosdoğru ol’ buyurulmuştur. Onun geçmiş ve gelecek bütün günahları bağışlanmışken kendi nefsiyle hareket etmezken biz kendi kafamızdan doğrularmı uydurmaktayız? Haydi bırakalım kendi doğru bildiklerimizi bir tarafa bırakalım milyonlarca yalanla avunacağımıza gerçekler bi canımızı acıtsın. Acıtsınki telafi yoluna gidebilelim inşallah.

Bir sonraki yazımızda İnşallah kendimizi ağuttumuz yalanlarla gerçekleri karşılaştırmaya başlayacağız. Allah c.c. nasip ederse kıpırdanma bizden, Tefvik Allah c.c.’dandır.