KİME BUĞZ EDİYORUZ

Kime Buğz Ediyoruz?

Hamd âlemlerin Rabbi, Maliki olan, ihtiyaçları karşılayan, Tasarrufun kendisine ait olduğu Aziz ve Âlim olan Allah(c.c)’ya aittir. Salât ve selam âlemlere rahmet, uyarıcı ve müjdeleyici olarak gönderilen Hz. Muhammed(s.a.v)’e âline, ashabına ve bu yolda mücadele eden tüm mü’minlerin üzerine olsun.

Allah(c.c) bizlerden toplu olarak yaşamamızı, beraberce bir İslami mücadele vermemizi, zorluklara ve güzelliklere hep beraber göğüs germemizi yani birlik olmamızı istemiştir(1) ki burada Müslümanların iyice anlayıp idrak etmeleri ve hayatlarına ikame etmeleri gereken yeni bir kavram ortaya çıkmaktadır ki buda kardeşliktir. Kardeşlik paylaşmak, yardımlaşmak, desteklemek, elini uzatmak, kardeşine nasıl yaklaşacağını, onun nelerden hoşlanıp nelerden hoşlanmayacağını bilmektir. Nitekim Allah (c.c) şöyle buyurmuştur:

“Müminler ancak kardeştirler. Öyleyse kardeşlerinizin arasını düzeltin ve Allah’tan korkun ki rahmete eresiniz.” (hucurat 49/10)

Bu evrensel kardeşlikte onları birleştiren, onları bir araya getiren yani onları kardeş yapan şey hiç şüphesiz ki akide bağıdır. Bu bağ öyle bir bağdır ki, kopması mümkün olmayan kulpa(2) sarıldığı müddetçe seninde kardeşine sarılıp kenetlenmen onu hiçbir şekilde terk etmemen gerekir. Kardeşin bir hata yaptığı zaman bir günah işlediği zaman ona sırtını dönüp onu yalnız bırakmak yerine elini uzatıp onu oradan çıkarman ona destek olman gerekir. Kardeşine değil onun yaptığı kötü amele buğz(nefret) etmen, ona yani o kötü amele karşı yüz çevirmen gerekir bunun tam tersini yaparsak eğer, kardeşlerimizle aramız düzelmek yerine her gün biraz daha açılır ve birbirini tutan yapıtaşları gibi olan müminler, zamanla yıkılmaya yüz tutmuş bir bina gibi olacaktır. Ebu Derda(r.a) bu konu hakkında şöyle demiştir:

“Kardeşinize sövmeyiniz, sizi onun durumuna düşürmekten koruyan Allah’a hamd ediniz. Kardeşinize buğzda etmeyiniz ancak onun ameline buğz ediniz.”

   O halde ilk önce kendi nefsime sormakla beraber sizlere de soruyorum: Kardeşimize mi buğz(nefret) ediyoruz yoksa onun yaptığı amele mi? Veya kaç defa kardeşimize nasihat edip onun üzerinde bulunduğu hali düzeltmek, ona sebep olabilmek için mücadele ettik? Nitekim buğz etmemizin sebebini Allah Rasulu(s.a.v)’den gelen şu hadisle açıklarsak eğer:

 Enes (r.a) rivayetle Allah Rasulu(s.a.v) şöyle buyurmuştur:

“Üç şey kimde bulunursa imanın tadını bulur;

1.Allah(c.c) ve Rasulu(s.a.v)’nu başka her şeyden çok sevmek.

2.Sevdiğin kişiyi yalnızca Allah için sevmek.

3.İnkarcılığa dönmeyi, ateşe atılmak kadar kötü görmek  (Buhari,iman/9)

Kişiyi yalnızca Allah için sevmek hakkında Yahya b. muaz şöyle demiştir:

“Allah için sevmenin hakikati, sevginin sevilen kişinin iyiliğinden dolayı artmaması, kötülüğünden dolayı da azalmamasıdır.”

Eğer bizlerinde, kardeşimizin bir iyiliği dokunduğunda sevgimizde bir artış ancak bir kötülüğü dokunduğunda veya hoşumuza gitmeyecek bir şey yaptığında sevgimizde bir azalış oluşuyorsa Allah için sevmenin hakikatini anlamamışızdır. Allah için sevmek demek, karşılığını Allah’tan beklemek demektir aynı şekilde Allah için seversek eğer kardeşimizin şahsımıza karşı bir kötülüğünü gördüğümüzde sevgide bir azalma olmayacaktır. Kardeşimizi Allah için değil de başka sebeplerden dolayı seversek, onun yapacağı hatalar ona olan sevgimizde azalma oluşturacak ve bu bizi kardeşimize buğz(nefret) etmeye yöneltecektir çünkü bizi ona nefrete iten ondan bir menfaat beklememizdir.

O halde birbirimizi yalnız Allah(c.c)’ın rızasını gözeterek sevmemiz gerekir, kardeşimizin bir şeye canı sıkıldığında bir derdi olduğunda ona ortak olmamız,  sıkıntısını beraber çözmemiz gerekir ki eğer sen onun sıkıntısını Allah için gidermeye çaba gösterirsen Allah(c.c.)’da senin sıkıntını giderecektir. Rasulullah (s.a.v) şöyle buyurmuştur:

“Müminlerin içinde bir mümin, bir vücut ile ondaki başa benzer. Vücut, baş ağrısından acı duyduğu gibi müminde iman ehlinin ızdırabından acı duyar.” (Ahmed b. Hanbel, müsned, C.5,S.340.)

Allah(c.c) bizleri bir vücudun azaları gibi olmayı, birimiz acı duyduğunda diğerinin hissedeceği bir imana sahib olmayı, birbirine kenetlenmiş bir binanın tuğlaları gibi olmayı nasip etsin.AMİN

ELHAMDULİLLAHİRABBİLALEMİN

Kaynakça:

1:Ali İmran 103

2:bakara 256

3.Ibn Hacer el-Askalani,Fethu’l-Bari