KAFİRLERİ ŞAŞIRTAN İMAN

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

Hamd sena yücelik alemleri yoktan var eden, yarattıklarını bir amaç ve gayeye göre yaratıp taktir eden, onlara sayısız rızıklarla nimetlendiren Allah (cc) mahsustur.

Salat ve selam son Rasul alemlere rahmet olarak gönderilen takip edilip tabi olunmadan cennetin hayal dahi edilemeyeceği Hatemul Enbiya Hz. Muhammed (sav)’e ailesine, ashabına ve bütün müslümanların üzerine olsun inşaAllah

Yüce Rabbimiz kuranı kerim için onun amacını gayesini açıklarken çok veciz bir anlatımla ortaya koymuştur. Bunu bir ayet ile örneklendirirsek iddiamızın ispatı ortaya çıkacaktır.

KAMER 17: “Andolsun biz kuranı öğüt almak için kolaylaştırdık öğüt alan yokmudur?”

Çok açık anlaşılır ve her akıl sahibinin kavrayabilceği şekilde bir örnek kuran öğüt alınması gereken bir klavuzdur.

Bizler günlük hayatımızda bir işe atılmak, bir yatırım yapmak istediğimizde o işi bilen ehil olan birinden öğüt alırız. Öğüt veren söylesel olarak şunu yap bunu yapma der asılda karşı tarafın tamam duydum ama diyerek o öyle diyorda ben böylede yaparım dediğinde işi kurduktan kısa süre sonra hüsrana uğruyorsa kurandan ayetleri duymak kişiye ancak onu anlayıp doğruluğunu kabul edip hayatında uygularsa ancak kurtuluşuna sebep olur aksi takdirde sonsuz hüsranla bitecektir.

Bizlerde kolaylaştırılmış olan bu öğütten faydalanmak için kuranın ayetlerine kulak verelim.

BAKARA 256: “Dinde zorlama yoktur doğruluk sapıklıktan ayrılmıştır. Artık kim Tağutu inkar edip Allah’a inanırsa sapa sağlam bir kulpa yapışmıştır. O hiç bir zaman kopmaz. Allah her şeyi işitir ve bilir.”

Bu ayetin tefsirinde müfessirlerimizden Muhammed Hamdi Yazır (rh) bu ayet La İlahe İlallah ın tefsiri açıklamasıdır demiştir. Çünkü La İlahe yoktur İllaAllah ancak Allah ilahtır diyoruz. Önce inkar red sonra tasdik geliyor ve sonunda Allah (cc) iki sıfatını zikrediyor: işiten bilen. Kurtubi (rh) bu sıfatlarla ilgili şöyle bir açıklama yapar: Allah sözlerinizle ikrar ettiğiniz şehadetide işitir kalbinizle tasdiklediğiniz şehadetide bilendir.

Dikkat edersek imanın asıl yeri kalptir. Ne bilgidir ne de söylem. Bilgi olsaydı Allah (cc) kitabında yahudileri yermezdi, dil yetseydi münafıkları yermezdi. Öyleyse o sapıklıkları doğruluktan ayırt edip sapasağlam bir imana kalben ulaşılması gerekir. Nasıl sorusunun cevabını sıbaktaki ayetler vermektedir.

BAKARA 257: “Allah iman edenlerin velisidir. Onları karanlıktan aydınlığa çıkarır inkar edenlerin velileride tağuttur. Onları aydınlıktan karanlığa çıkarırlar. İşte onlar cehennemliklerdir. Orada ebedi olarak kalırlar.”

Allah’a iman edenler iradeyi ve idareyi ona tahsis etmeleri kendi heva ve hevesi ya da başka hevalara iradeyi ve idareyi vermemesi gerektiğini anlayıp hayal sahasında değil hayat sahasında bunun tatbikini yapmalı Allah’ın ve Rasulünün yetkileri dışında hiçbir yetkinin sultanın ona eti dahi etmemesidir. Allah’ın dostu olmak,

aksi yaşantılar inkardır inkar ise şeytanın baş rolünü oynadığı Allah’ın secde emrine karşı bence diyerek ben ondan üstünüm ben ateş o toprak diyerek ilk tuğyan eden (haddi aşan) olarak kayıtla geçmiş, şeytan kafirlerden oldu denmiştir. Oysa ki şeytan o anda tekti ve ilki oydu buradaki incelik kim böyle saparsa haddi aşarsa Allah’ın indirdiği kanun ve kurallara karşı muhalefet ederse aynı sıfata sahip olarak ebedi cehennemde kalmasına sebep olacaktır bu inançla ölürse .Zaten insanlar iman ehli küfür ehli olarak ikiye ayrılmıştır.

Bir sonra ki ayette de apaçık önümüze aklımıza sunulmaktadır.

BAKARA 258: “Allah, kendisine hükümdarlık verdiği için, İbrahim ile Rabbi konusunda tartışanı görmedin mi? İbrahim: “Benim Rabbim O’dur ki diriltir ve öldürür” dediğinde, o da”Ben de diriltir ve öldürürüm” dedi. İbrahim: “Allah Güneş’i doğudan doğduruyor, hadi sen batıdan doğdur bakalım” dediğinde ise, o inkarcı herif şaşırıp kaldı! Allah zalimler topluluğunu doğru yola iletmez.”

Halilullah ünvanını alan İbrahim (as) inkarcılardan olan Nemrud (aleyhilane)’nin olayında bir sahne İbrahim (as) onların putlarını kırıp büyük putun boynuna baltayı astığında müşrikler onu hemen yaka paça Nemrud’un karşısına götürerek onun cezalandırılmasını istediler, Nemrud İbrahim (as)’a neden bozgunculuk çıkarıyorsun derdin malmı makam mı ünvan mı diye sorduğunda ona Allah’tan başka ilah olmadığını ilan ettiğinde Nemrud senin Rabbin nerdedir kimdir suallerini yöneltince İbrahim (as) öldüren dirilten yoktan var vardan yok etme yetkisine sahip dediğinde Nemrud bende öldürür yaşatırım dedi. İki esiri zindandan çıkartarak mühebbet hapse mahkuma sen serbestsin dedi. Diğerini öldürttü, İbrahim (as) onun soluğunu kesecek ve kıyamete kadar nemrutlaşmış zihniyetlerin soluğunu kesecek karşılığında sadece bakakalacakları karşılığı veriyor:

Benim ilahım ve Rabbim Güneşi sayısız gezegenler, saman yollarını, bilineni bilinmeyeni yaratıp yönetendir, haydi sende bu işleyişi tersine çevirsene kafir şaşa kaldı kalmayada mahkumdur.

Şimdi sen İbrahimin yolunda olduğunu iddia eden sapıklıkları nemrutları red edip Allah’ın kopmaz ipine sarılan müslüman (teslim olan) teslimiyetin ispatı her ne şartta zorlukta imkansızlıkla karşılaşırşan karşılaş durmadan hedefe yürümek imanın gereği ispatıdır. İnsanların şirkten tevhide küfürden imana sevk etmek için canınla malınla zamanınla o nurlu yolun yolcusu olup inancın ispatını gerçekleştirmiş olacağız. Yazımız söylediklerimizi ispatlaması için bir ayetle bitirelim:

AL-İ İMRAN 104: “İçinizden hayra çağıran iyiliği emredip kötülükten men eden bir topluluk bulunsun. İşte kurtuluşa eren onlardır.