HZ. SEHL B. SA’D (R.ANH)

HZ. SEHL B. SA’D (R.ANH)

Hamd âlemlerin Rabbi gökleri ve yeri kendisine boyun eğdiren hayatı ve ölümü yaratan, Malik ve Meliklikte eşi bulunmayan Rahman, Rahim ve Esma’ul Hüsna isimleriyle yarattığı varlıklara ihsanda bulunan Allah’a (CC) salat ve selam iki cihan güneşi, cahiliyyenin yok olması, hakikatin gün yüzüne çıkması için gönderilen Hz.Muhammed (S.A.V.) aline ve ashabına ve selam Rahman’ın emirlerine boyun eğen ve işittik itaat ettik şuuruyla yaşayan tüm Müslümanlara.

Gençliğini Allah ve Resulüne adayan genç sahabe Sehl bin Sa’d çok genç yaşta olduğundan Peygamberimizle hiçbir savaşa katılamadı, ama ondan, çok ilim öğrendi. Hz. Sehl’in babası Sa’d bin Malik, Bedir savaşında çok yararlılıklar gösterdi. Müslümanlar arasında kahramanca savaşırken ansızın yemiş olduğu bir darbe ile şehid oldu. Peygamberimizin duasını alarak, “Eshâb-ı Bedir” sıfatını kazandı. Bu sırada Sehl bin Sa’d sekiz yaşlarında idi. Peygamberimiz yetim kalan Sehl’e Bedir savaşında kazanılan ve dağıtılan ganimetlerden babasının hissesini ayırarak verdi.

Sehl bin Sa’d, Uhud savaşı sırasında yaşı küçük olduğu için bu savaşa da katılamamıştı. Diğer yaşı küçük sahabeler gibi Medine’de kalmıştı. Ancak Peygamberimiz yaralandığı haberi Medîne’ye ulaştığı zaman, herkes gibi O da çok üzülmüştü.

Bu arada Peygamberimizin sevgili kerimeleri Hz. Fatıma’nın, babasının yaralanma haberini duyar duymaz hemen O’nun yanına koştuğunu ve yardım etmeye başladığını, Sehl bin Sa’d, şöyle bildirmektedir:

Resulullah (S.A.V.)Uhud savaşında yaralandığı haberini duyduğumuz zaman çok üzüldük. Kızı Hz. Fatıma’nın bir kalkan içinde su getirerek Peygamberimizin yaralarından akan kanları temizlediğini, bir hasır parçasını yakarak küllerini Peygamberimizin yaralarının üzerine sürdüğünü bizzat gördüm.

Sehl bin Sa’d, Hendek savaşına da yaşı küçük olduğu için katılamadı. Çünkü bu sırada on bir yaşlarında idi. Fakat hendeğin kazılmasında sahabelere çok yardımcı oldu. Bütün sahabelerin hizmetlerinin hepsine koşardı. Ayrıca hendek kazımın da  yardımcı olur, Peygamberimizin yanından hiç ayrılmazdı. Her an O’nun hizmetinde bulunurdu.

Sehl bin Sa’d, Hendek’te gördüklerini anlatırken der ki:

Hendek’te Peygamberimiz ile hep beraber idim. Onlar hendek kazıyor, biz küçük yaştakiler omuzlarımız üzerinde toprak taşıyorduk. Bu sırada Resûlullah’ın şöyle dua buyurduğunu işittim:

“Ya Rabbi! Bütün hayat, ahiret hayatıdır. Muhacir ile Ensarı mağfiretine (affına) nail eyle.”

Sehl bin Sa’d, Peygamberimizin bir emir ve isteği olduğu zaman hemen yerine getirir, hiç bir zaman geciktirmezdi. O’nun bu durumunu Hz. Sehl’in oğlu Abbas şöyle anlatmaktadır:

“Peygamberimiz hutbe okuyacağı zaman hurma ağacından bir direğe yaslanır öyle okurlarmış. Bir gün Peygamberimiz buyurur ki:

Artık cemaat çoğaldı, bir şey yapılsa da üzerine otursam. 

Bunu duyan babam (Sehl bin Sa’d) hemen, okun yaydan fırladığı gibi kalkmış ve gitmiş. 

Kısa bir zaman sonra minberin direklerini getirmiş. Yalnız babamın getirdiği bu direklerin kendisinin veya bir başkasının hazırladığı hakkında bilgim yoktur.” 

Daha sonra Sehl bin Sa’d’a, Peygamberimizin minberi hakkında sual sorulduğunda şöyle cevap vermiştir:

Ben minberin hangi ağaçtan, hangi tarihte, hangi gün yapıldığını, hangi gün kurulduğunu, Peygamberimizin ilk defa o minberden hangi gün hutbe okuduğunu ve oturduğunu bilirim.

Sehl bin Sa’d, Peygamber efendimizin cömertliğini, kendi ihtiyacı olan bir malı isteyen herkese verdiğini şöyle anlatmaktadır:

Kadının birisi Peygamberimize gelir, yanında getirdiği ve kendi eli ile dokumuş olduğu güzel bir elbiseyi uzatarak der ki:

Ey Allah’u Teala’nın Resulü, bunu sizin için bizzat kendi elimle dokudum, ne olur onu kabul ediniz.

Peygamberimizin de bu şekilde bir elbiseye ihtiyacı vardı. Bu hediyeyi kabul ederek içeri girdi ve hemen giydi. Daha sonra dışarı çıktı.

Bu sırada Peygamberimizin ziyaretine gelenlerden birisi, bu elbiseyi görerek:

Ey Allah’u Teala’nın Resulü! Bu ne kadar güzel bir elbise, bunu bana verseniz, dedi.

Peygamberimiz hemen içeri girerek elbiseyi çıkardı ve isteyen sahabeye verdi. Diğer ziyaretçiler, elbiseyi isteyen adama sitem ederek:

Hiç de iyi etmedin, Peygamberimizin bu elbiseye çok ihtiyacı vardı. Sen onu istemekle doğru bir hareket yapmadın. Bilirsin ki, Hz. Peygamber kendisinden bir şey isteyenleri hiç reddetmez ve geri çevirmez, dediler.

Elbiseyi isteyen kişi ise şöyle cevap verdi:

Ben bu elbiseyi giymek için istemedim. Aksine, o benim öldüğüm zaman kefenim olacaktır.

Sonra öldüğü zaman bu elbiseyle kefenlendi ve gömüldü. Bunun üzerine Peygamberimiz şöyle buyurdu:

Müminin; iman sahibine karşı vaziyeti, bir kafanın vücuda karşı vaziyeti gibidir. İman sahibinin her derdi diğer bir Mümine ızdırab verir. Nasıl ki kafanın her derdi bütün vücudu üzüntüye uğrattığı gibi.

Sehl bin Sa’d diyor ki:

Bir gün birisi Peygamberimize gelerek dedi ki:

Ey Allahın Resulü! Allah’u Teala’nın ve insanların,beni sevecekleri bir işi bana öğretir misin? 

Bunun üzerine, Resulullah efendimiz buyurdu ki:

Dünyadan yüz çevir ki, Allah’u Teala da seni sevsin. İnsanların eline bakma ki, onlar da seni sevsin.

Sehl bin Sa’d şöyle anlatıyor:

Peygamberimiz, bir gün bir topluluğa dünyanın boş, gerçek hayatın ahirette olduğunu anlatmak için onları bir koyun ölüsünün başına götürerek buyurdu ki:

Şu gördüğünüz koyun ölüsünün, sahibi yanında bir kıymeti var mı? 

Eshab-ı Kiram:

Onun bir kıymeti olmadığı için onu buraya attı, diye arz ettiler. 

Bunun üzerine Peygamberimiz buyurdular ki:

Nefsim yed-i kudretinde olan Allah’u Teala’ya yemin ederim ki, bu dünya, koyunun sahibi yanında olan kıymetinden ziyade Allah’u Teala katında değerli değildir. Eğer dünyanın Allah’u Teala katında bir sivrisinek kanadı kadar kıymeti olsaydı, Allah’u Teala ondan (dünyadan) kafire bir yudum su içirmezdi. 

Hz. Sehl, Ensarın Hazrec kabilesi kolundandır. Babasının ismi Sa’d bin Malik olup, hicretten önce Müslüman olmuştur. Sa’d, dört halife devrinde çeşitli savaşlara katıldı. Gittiği şehirlerde yeni Müslüman olanlara din bilgilerini öğretti. 712 yılında Medine’de vefat etti.

ELHAMDULİLLAHİRABBİLALEMİN