GAFİL İNSANOĞLUNUN UYANIŞI

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

GAFİL İNSANOĞLUNUN UYANIŞI

Hamd, bolluk ve darlığı veren, öldüren ve dirilten, güldüren ve ağlatan, var ve yok eden, zengin ve fakir eden, yaratan ve yöneten Allah’a (c.c) mahsustur. O (c.c) ki, her canlıyı rahme atılan bir nutfeden yarattı. Kendisi bütün yaratılmışlardan müstağni olmak vasfıyla teklendi. Sonra imtihan etmek suretiyle hidayeti ve delaleti, yarattığı nutfenin tercihine sundu. Sonra gönderdiği elçiyi hidayete delil kıldı.

Salat, hidayetin güneşi, insanlığın önderi, müminlerin kumandanı Nebi-i Zişan Muhammed (s.a.v)’in, iyilerin efendileri Ashabının, Ehli Beytinin üzerine olsun.

Selam, Nübüvvet nurunun ışığına, aydınlığına tabi olmuş tüm Mümin ve Müminelerin üzerine olsun İnşaAllah.

Rasulullah (s.a.v)’in Nübüvvet Risalet’inin gönderildiği zaman dilimi içerisinde dünyanın durumu; şiddetli sarsıntı geçirmiş kara parçası misali doğruları ve yanlışları birbirine karışmış, ahlaki olgular temelinden sökülmüş, değerler götürülmüş değersizlikler etrafa saçılmış, zulüm ayakta duramayan harabe misali parça parça insanların üzerine yıkılan hurda yığını haline getirilmişti. Göz olabildiğine fitneye saplanılmış, azaların küfrün ve şirkin zirvesinde olduğu yitirilmiş insanlık, bozulmuş hayatlar her cepheden kuşatıcı bir ıslahçıyı yeni doğmuş bir bebeğin annesini arama içgüdüsüyle arıyordu.

Islahçı Âlemlere Rahmet olarak gönderilen Rasulullah (s.a.v)’di. Allah’ın (c.c) merhametinin bir tecellisi olarak çobansız sürüler gibi başıboş milletlerin, yuların sıyrılmış avare develerin serkeşliğindeki insanlık bir anda iman ateşiyle yanan, şerefli, üstün, kavimlere yön veren, öncü topluluğa Allah’ın (c.c) yardımıyla dönüştü. Nasıl ki usta marangozun eline geçince gemi olup, dümen olup, iskele olup değer kazanan, diğer ifadeyle değeri açığa çıkan tahta parçaları misali, insanlıkta yaratılıştaki ahsenliğini gerisin geriye kazandı.

Yıllarca bu mübarek topluluğun nasıl birleştiğini bizlere anlatmak yerine Rasulullah’ın gelmesiyle (doğmasıyla) kâinatta olan mucizevi halleri anlattılar. Rasulullah’ın getirdiği tevhidi öğretmek yerine O’ (s.a.v)’in doğduğu gece doğuyu ve batıyı aydınlatan ışığı, Şeytan (Aleyhi Lane)’nin attığı en büyük çığlığı, Semâve Vadisini su bastığı, Kisra’nın sarayının yıkıldığını, tapınaklardaki sönmeyen ateşin bin yıl sonra söndüğünü ağızlarının suyunu akıtırcasına anlattılar. Ya da Hira Mağarasındaki vahyin ışığından Nur dağının aydınlandığını, Rasulullah’ın elindeki taşların konuşmasını, yine miraca çıkışı, ayın yarılmasını yıllarca iştahlanarak anlattılar, toplumlar tarafından da ağlanarak dinlendi. Peki ya ne değişti elimize ne geçti?

Muhammed Kutub (rh.a)’in tanımıyla;

“Adı anıldığında ağlanılan, doğumunda gül dağıtılan ölümünde özel programlar(!) düzenlenen Allah’ın Peygamberi… “Ne yazık ki tüm bunlardan sonra kazanılan koca bir “HİÇ” ! Allah (c.c) onların amellerini kül zerreciklerine benzetmekte:

“Onların durumu; fırtınalı bir günde rüzgârın şiddetle savurduğu külün misali gibidir. İşte uzak bir sapıklık içerisinde olmak budur.” (İbrahim 18)

Yıllarca dilden dile dolaşan bu hadiselerin hemen arkasındaki sebep olan “Peygamberlerin doğumu (gönderilişi) kavimlerin uyanışı demektir!” gerçeği sır gibi saklandı. “Onların getirdiği tüm insanlığın hayrı olan Tevhid müjdesidir!” “Yine Onlar (Aleyhimusselam) insanların kula kulluktan kurtarıp yalnız Allah’a (c.c) kulluğa davet etmiş, kulluğun tekvini (yaratma) ve Teşri (yönetme) yetkisini kullardan alıp layık olan tek merci Allah’a (c.c) vermek için (has kılmak) gönderilmişlerdir. Bugün biz insanların yaşadığı kimlik karmaşası buradan başlamaktadır ki Peygamberin var olduğuna inanan kendisini onun ümmeti diye vasfetmektedir. Ancak Rasullerin ümmetleri getirilmiş olan ortak çağrıya icabet edenlerden oluşmaktadır. Yukarıda saydığımız maddeleri ezberleyen ya da ağlayarak Salat ve Selam getirenler değil!

Nasıl ki İsa (a.s) “Haşa İsa Allah’ın oğludur!” diyenlerden beri olduysa Rasulullah (s.a.v)’de bugün kendisini yalnızca anma törenlerinde(!) ananlardan, salavat getirip metodunu parçalayanlardan, Rasulüm deyip Allah’a ortak isnad edenlerden beridir. Yine kendisini Rasulullah’a isnad edip nefislerine küfredilince katliam çıkartan ama getirdiği dine küfredip ayakaltı edildiğinde çıtı çıkmayan insanlardan O pak Nebi beridir.

Cibril’i Emin’in üzerine Kur’an’ı indirdiği o Nebinin (s.a.v) bugünde ümmeti yine indirilen Kur’an’ı Kerimi yaşayan yaşanması için mücadele edenlerdir. Allah (c.c) onların yolunu açsın, önlerinde ki engelleri kaldırsın. Allahumme Âmin!

Geçmişte yaptığı hatalardan ders almayanlar (Allah’ın (c.c) izni ile) geleceğe sağlam adımlarla ilerleyemez. Dün atalarımızın ve bizim yaptığımız yanlışlar sebebiyle Allah (c.c) bizlerden razı olmamış ve üzerimize musibeti isabet ettirmiştir. Bu musibet ehli zalim ve kâfir olan topluluk içerisinde imanı elde etme ve muhafazasının zorluğudur. Yine bu beldelerde Allah’ın yardımıyla kazanan: her durum ve şartta Allah’a (c.c) yönelen, faydayı ve zararı ondan uman, Sibğatullah’a sımsıkı yapışan, toplumları Nebi’nin (s.a.v) çağırdığı hakikate çağıranlar, bolca ibadet eden ihlaslı olan, tevazu sahibi, vakarlı müminlerdir. Allah’ın Onlardan Razı olduğu Ashab böyle yaptı. Razı olunmayan gazaba uğrayan kavimler ise bunlardan uzaklaştığı için gazaba uğradı.

Rabbim bizleri “Razı olunan Kullarından” eylesin: ki dünya hayatının gayesi Allah’ın (c.c) “Kulum senden razıyım!” müjdesini duyabilmekti. Bu değerli nidaya yeryüzünün tüm güzellikleri yeğlenir!

“Andolsun içinizden sabredenleri, cihad edenleri belirleyinceye kadar sizi deneyeceğiz.” (Muhammed 31)

ELHAMDULİLLAHİRABBİLALEMİN