BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

BUGÜN GÜNLERDEN CUMARTESİ

Gökleri, yeri ve ikisi arasındakileri emsalsiz bir şekilde yaratan, göklerin, yerin ve ikisi arasındakilerin tek ilahı, mabudu, kayıtsız ve şartsız hakimiyet sahibi Rahman, Rahim, Aziz, Cabbar, Kahhar olan Allah Azze ve Celle’nin azametine ve hükümranlığına yakışır şekilde O’na hamd-u senalar olsun.

Salat ve selam alemlere rahmet olarak gönderilen hatemul enbiya, yaşayan Kur’an, kendisine ittiba edilmediği sürece Cennetin hayal dahi olamayacağı, ulu önderimiz, baş komutanımız Hz. Muhammed (s.a.v.)’e, O’nun âline, ashabına, ehli beytine, bugüne kadar yaşamış, bugün yaşamakta olan ve kıyamete kadar yaşayacak olan, verdiği sözün şuurunda, olduğu imtihanın farkında, derdi Allah (c.c.)’ın rızası, rehberi Kur’an, önderi Hz. Muhammed (s.a.v.) olan bütün Mümin, Muvahhid, Mücahid, ve Mücahide kulların üzerine olsun İnşaAllah.

Allah (c.c.) Kitab-ı Kerimin’de geçmiş dönemlerdeki topluluklardan bahseder. Helak olan toplulukların misallerini verir ve insanların bu topluluklar gibi yaşamasından razı olmayacağını bildirir. Ve yine hidayete kavuşmuş ve doğru yol üzerinde gitmiş topluluklardan bahseder ve insanların bu topluluklar gibi yaşamasından razı olacağını bildirir.

“Onlara deniz kıyısındaki kasabanın halkının yaptığını sor. Hani onlar cumartesi yasağını çiğniyorlardı, ilahı sınırı aşıyorlardı. Çünkü cumartesi yasağına uydukları gün akın akın balık geliyordu, fakat cumartesi yasağını çiğnedikleri gün onlara hiç balık gelmiyordu. İşte biz, itaatten çıkmakta olduklarından dolayı kendilerini böylece imtihan ediyorduk.” ( Araf, 163 )

Daha önceleri İsrailoğulları, ibadet için tatil günü kabul edecekleri, dünya işleri ile uğraşmayıp, kendilerini ibadete verecekleri bir istirahat günü belirlemesini istemişlerdi. Bundan sonra yüce Allah (c.c.) onları eğitmek, kışkırtıcı, ayartıcı arzu ve isteklerin baskılarına karşı iradelerini nasıl güçlendireceklerini, bu aldatıcı arzu ve istekleri ile verdikleri söz çatıştığında nasıl harekete geçeceklerini hatırlatmak amacıyla denemiştir. Böyle bir deneme içinde yaşadıkları uzun zillet süreci boyunca şahsiyetleri ve karakterleri bozulan İsrailoğulları için bir sınama lazımdı. Zillet ve kölelikten onur ve sebata hazırlanmaları için her şeyden önce iradenin özgür olması gerekiyordu. Ayrıca böyle bir sınama, Allah’ın mesajını yüklenen ve yeryüzünde emanetine ehliyet kazanan herkes için zorunludur.

İradenin denenmesi ve nefsi ayartmanın üstesinde gelinmesi daha önce Hz. Adem (a.s.) ve Hz. Havva’nın geçirildiği ilk sınav olmuştur. Onlar bu sınavda direnememiş, ölümsüzlük ağacı ve eskimeyen mülk şeklindeki şeytanın aldatmasına yenik düşmüşlerdi. Sonra bu sınav, yüce Allah’ın yeryüzünde hilafet görevine izin vermesinden önce bütün cemaatlerin kendisinden geçirilmesi gereken bir sınav olarak önemini korumaktaydı. Sınama şekli değişebilir ancak sınamanın içeriği değişmezdi!

Nitekim İsrailoğulları’ndan deniz sahilindeki kasaba halkının başına böyle bir olay gelmişti. O sırada onlardan bir kesimin arzu ve istekleri, aldatıcı bu olay karşısında harekete geçmiş, azimleri kırılmış, Rab’lerine verdikleri söz ve yaptıkları antlaşmayı unutmuşlar, Cumartesi günü avlanmak için Yahudilerin kendi metodlarına uygun bir biçimde hilelere başvurmaya başlamışlardır! İnsanın kalbi kaypaklaşıp, takvası azaldığında; sırf hükümleri kalıbına uydurulmak ve hükümlerden kaçıp, anlamlarından kurtulmak istendiğinden hileler o kadar çoğalır ki, değme gitsin! İşte burada sınırı muhafaza edecek olan, ancak Allah korkusu ve heybetinin içinde bulunduğu kalplerdir.

Onlar Cumartesi günü avlanmanın bir yolunu bulmuşlardı. Rivayete göre, onlar bu planları gereği olarak Cumartesi günü balıkların önüne set çekiyor, Pazar günü olunca erkenden onları toplamaya gidiyorlardı. İçlerinden bir kesim de onların Allah (c.c.)’ı kandırmaya kalkıştıklarını söylüyordu, uyarmaya çalışıyordu. Yaptıklarını reddediyorlardı. Üçüncü grup ise iyiliği emretmeye ve kötülüğü önlemeye çalışanlara şöyle diyordu; Allah (c.c.) onları helak edip cezalandırdıktan sonra sizin uyarılarınızın ne faydası olacaktır?

Peki, ey Müslüman! Yaşadığın hayatta gün içerisinde bir çok emir ve nehiy ile karşı karşıya kalıyorsun, bu emir ve nehiy karşısında heva ve hevesinden uydurduğun türlü türlü tevillere, bahanelere mi başvuruyorsun? Yoksa tam bir teslimiyetle teslim mi oluyorsun?

Yoksa çirkin bir iş gördüğünde susuyormusun?

Yazımın başında belirttiğim üzere Rabbimiz (c.c) kitabında helak olan toplumların misalini vererek onların yaşantısından uzak durmamızı emreder. Peki bu nasıl gerçekleşir?

“İçinizde (insanları devamlı) hayra çağıran ve usulünce iyilik, doğruluk ve güzelliği teşvik edip yayan, kötülük, yanlışlık ve çirkinliğe ise engel olmaya çalışan bir topluluk bulunsun. Onlardır gerçek mazhariyet sahipleri ve gerçekten kurtuluşa erenler.” ( Âli İmran, 104 )

İnsan hayatında hiçbir boşluk bırakmayan Allah (c.c.) nefislerin, heva ve heveslerin tahakkümünden kurtulup, O’nun rızasına giden yolu gayet açık ve net olarak bildirmektedir. Peki insan kendinde olmayanı başkasına verebilir mi?

Gayret bizden, Tevfik Allah’tan (c.c.).

-ELHAMDULİLLAHİRABBİLALEMİN-