BİRLİK VE BERABERLİK PUTU

Şahit olduğumuz kâinatı zerresinden küresine emsalsiz bir şekilde yoktan var eden ve bu yaratma işini bir hikmet üzerine inşa eden, kullarına mühlet veren fakat onları ihmal etmeyen, din gününün sahibi olan Allah’a (cc) şanına yaraşır şekilde hamd olsun.

Alemlere rahmet olarak gönderilen, müminlere kendi nefislerinden önce gelen, “kendisine itaat hakikati” kıyamete kadar tüm insanları bağlayıcı olan, ulu önderimiz Hz. Muhammed’e (sav) salat, tertemiz ailesine, güzide ashabına ve tevhid zincirine tutunan bütün Müslümanlara da selam olsun.

İslam öncesi Mekke cahiliye dönemine baktığımızda şunu net görüyoruz ki, toplum, belirli tabakalardan oluşuyordu. Bu tabakaların bir kısmını hürler, bir kısmını köleler, bir kısmını da mevali denilen, azad edilmiş köleler oluşturuyordu.

Hürler dediğimiz kısım, dünyalık olarak sınırsız hak ve menfaatlere sahip olmalarına karşılık, sorumluluk olarak çok sınırlıydılar. Yani, toplum içerisinde her türlü imkândan faydalanıp, yoğurdu da kaymağını da sıyıran, saraylarda mekânlarda yaşayanlar. Fakat buna karşılık, bir sorumlulukları olmayan kimseler. Bu kimselerin üzerinde herhangi bir yetkili yoktur. Vergi toplar ama vermezler. Diledikleri gibi yaşarlar, diledikleri gibi inanırlar, kimsede onlara hesap soramaz.

Köleler de, çok sınırlı haklara sahip olup, sorumlulukları sınırsız olan kimselerdir. Yani faydalandıkları dünyalık nimetler, konumları itibariyle sınırlı, karın tokluğuna hayatlarını sürdüren, fakat buna karşılık, çok fazla sorumlulukları, dertleri, meşguliyetleri olan kimseler. Hürler her daim bu köleler üzerinde yetkilidir. Onların yaşantılarını da, inançlarını da, belirleyen hürler sınıfıdır.

Mevali denilen kısımda, köleler kadar sorumluluğu olmayan, fakat hürler kadar da menfaatlere sahip olmayan kısmı temsil eder. Bir köle gibi muamele görmezler, fakat hürler gibi de hak sahibi değillerdir.

Şurası kesindir ki, böylesi tabakaların oluştuğu her toplumda, eğer birileri mevcut sistemin devamı için, birlik ve beraberliğin öneminden bahsediyorsa, onlar muhakkak ki, bu hürler dediğimiz “sınırsız menfaatleri olan ve sorumluluk sahibi olmayan” kişilerdir.

Çünkü bu kimseler, sayesinde menfaat elde ettikleri bu yapılaşmanın devamını isterler. Fakat onların bu isteklerinin yerine gelmesi için, üzerinde hükmettikleri diğer insanların, zorunlu bir görev olarak görmesi gereken bazı şartlar vardır. Ancak bu şartlar oluşursa, o üzerinde hükmedilen kitleler, her şeylerini feda edebilirler.

Bu şartların en başında,  “birlik ve beraberlik” gerekçesi vardır. Cahiliye toplumlarında, alt tabaka genelde yaşadıkları hayatı kabullenmiştir ve değiştirmeye fazla meyilli değildir. Üst tabakada, eğer şartlar değişirse, durumun daha da kötü olacağının propagandasını çok iyi yaptıklarından dolayı, mevcut sistemin devamı için gerekli şartlar kolaylıkla hazırlanmış olur.

İşte tam bu noktada, birileri çıkıpta, bu sistemin zulüm üzerine kurulu olduğunu ve değişmesi gerektiğini, bir kısmın saraylarda yaşamasına karşılık, bir kısmın maddi imkânsızlıklarla boğuşmasının doğru olmadığını, adaletin ancak Allah’ın cc indirdiği hükümler ile sağlanabileceğini söylemeye başlarsa…  O, baştaki mutlu azınlık tarafından, bu uyarıyı yapan, hemen vatan haini ilan edilir ve arkasından “birlik ve beraberlik” silahı çekilir.

Resulullah sav, içerisinde bulunduğu o topluma, Tevhid kelimesini getirince ne diyorlar?

“Ey Muhammed! Biz sana kusurlarını hatırlatalım diye adam gönderip çağırttık. Biz senin gibi kavmine fitne sokmuş başka bir arap bilmiyoruz. Atalarımıza sövdün, dinimizi ayıpladın, bizi cahillikle itham ettin, ilahlarımıza küfrettin, “Birlik ve beraberliğimizi dağıttın!” Ortada kötü bir şey varsa, aramıza onu sen soktun!”

Yine Firavun’un karşısına dikilen Musa (as)’ın, karşılaştığı tavırda farklı değil.

Musa a.s onları tevhide davet edince, bu işlerin böyle olmaması gerektiğini, İsrailoğullarının ezilen olmalarına karşılık, Mısırlıların rahatlık içinde yaşamalarının yanlış olduğunu beyan edince, Firavunda aynı iddiayı öne sürüyor.

Mümin/26 “ Firavun dedi ki: ‘Bırakın beni, Musa’yı öldüreyim de o (gitsin) Rabbine yalvarıp-yakarsın. Çünkü sizin dininizi değiştirmesinden ya da yeryüzünde fesat çıkarmasından korkuyorum.’ “

Mevdudi’nin (rha) tefsirine göz atalım: “ Firavun, Musa’nın (as) yaptığı davet sonucunda söz konusu sistemin değişeceğinden korkuyordu. Fakat, her sahtekâr politikacı gibi Firavun da, aslında kendi iktidarının elinden gideceğini söylememiş ve tam tersine “Ey Kavmim! Musa’nın hareketi, sizlerin dininizi yıkmaya yönelik olduğu için ben onu öldürmeyi istiyorum. Ama ben kendimi değil, sizleri düşünüyorum. Sizler benim iktidarımdan yoksun kaldığınız takdirde, çok kötü durumlara düşersiniz. İşte bu yüzden Musa’nın öldürülmesi gerekir. Nitekim o, bir vatan-millet düşmanıdır.”

Ne demiştik? Baştaki mutlu azınlık tarafından, bu uyarıyı yapan, hemen vatan haini ilan edilir ve arkasından, insanların önüne 2 tane put atılır. Bunlar vatanın bütünlüğü ve milletin birliği putlarıdır.  Ve hemen üst tabaka tarafından, alt tabadakiler, bu putlara itaate çağrılır.

Sonra, O baştaki mutlu azınlık, hemen yaygara koparmaya ve alt tabakadaki çoğunluğu canları ve malları pahasına, vatanlarını ve düzenlerini korumaya davet ederler. Alt tabakada kabullenmiş ya! Şartlar değişirse, durumları daha da kötüleşecek. İşte bu sebepten dolayı, hiç sorgulamadan, bu davete icabet ederek, meydanlara dökülürler. Neyi koruduklarını, niçin koruduklarını hiç düşünmezler ve bu yolda tüm imkânlarını seferber ederler.

Üstelik savaşı kazanmaları durumunda asıl kazananın kim olduğunu ve asıl kaybedenin kim olduğunu da bilmezler. Tüm bu süreç bu şekilde işlerken de, o üst tabakadaki mutlu azınlık, hiç etliye sütlüye karışmadan, kendi imkânlarını ve menfaatlerini korumaya devam ederler.  İşin nihayetinde, o baştaki, küçük ve mutlu azınlığın çıkarları korunmuş olur.

İşte bu yöntem, Cahiliye bataklığında yüzen topluluklara gönderilmiş peygamberlere karşı, kullanılan en büyük yöntemdir. İnsanların dış kalıpları farklı olsa da, davranış kalıpları birbirine çok yakındır. Her dönemin Firavunları, Tevhide yönelik tepkilerinin gerekçesi olarak, çoğu kez bu iddiayı öne sürmüşlerdir ve süreceklerdir… “Vatanın bütünlüğü” “Milletin birliği”

Gayret ve mücadele bizden, başarı ve tevfik ALLAH’tandır. (cc)