Dikkat edersek bugün yanlış anlaşılan kavramlardan biridir ümmet kavramı. ve bu yanlış anlamanın neticesinde bir çok tehlikeli durum ve anlayış ortaya çıkmıştır. Günümüzde ümmet kavramı, peygamberden sonra dünya hayatına gelip ve O’nun sav peygamberliğini kabul ettiğini söyleyen herkesin O’nun ümmetinden olduğu algısı var. O’nun ümmetinden olması da kendisine her türlü şefaat edilecek inancına götürmüştür. İmam nevevinin dediği gibi, ümmet ikiye ayrılır. Ümmete davet, ümmeti icabet. Bu kavram günümüzde yanlış ve eksik anlaşılan bu konuyu açıklamaktadır. ÜMMETİ İCABET; Peygamber sav getirdiği inaç ve ilkeleri kabul edip, O’nu önder kabul edip, yolundan giden, İslam’ı hayata hakim kılmak ve Kur’an’ın gölgesinde hayat yaşamak isteyen, bunun için mücadele eden kişilerdir. ÜMMETİ DAVET ise davete muhtaç olan, Peygamber sav’in getirdiğinin neler olduğunu bilmeyen, yolunu, davasını, mücadelesinin farkından olmayan, hulasa Peygamber olduğunu inkar etmemiş olsa da fakat ittiba da etmeyen herkesi kapsar. Şimdi soru şu? Bizler ümmeti davette miyiz yoksa ümmeti icabet temiyiz.? Peygamber’i ne kadar tanıyoruz, getirdiğini ne kadar biliyoruz,  mücadelesini ne kadar biliyoruz, davasına ne kadar sahip çıkıyoruz, gittiği yoldan gitmek adına ne kadar mücadele ediyoruz.?

“İstemeyip kaçınanlar hâriç, bütün ümmetim cennete girecektir!” “Kaçınanlar da kim?” dediler. Rasûlullah (s.a.s.) şöyle buyurdu: “Kim bana itaat ederse cennete girer; kim bana itaat etmez, âsi olursa, o cennete girmekten kaçınmış demektir.” (Buhârî, İ’tisâm 2)

Bakın vasat ümmet olmak, mutedil ümmet olmak, şahit ümmet olmak sadece bir fikir, bir düşünce değil. Seçilmiş ümmeten olmanın insanlara yüklediği bir takım vazifeler var.

Ali imran 110  —“ Siz, insanlar için çıkarılmış en hayırlı bir üm­metsiniz. İyiliği emreder, kötülükten alıkorsunuz. Ve Al­lah’a inanırsınız.”

İbni kesir: Sahîh olan ise bu âyetin bütün bir ümmet hakkında umûmî ol­duğudur. Her nesil bundan nasibini alacaktır : Bu ümmetin en hayır­lısı Rasûlullah (s.a.) in aralarında gönderilmiş olduğu nesildir, sonra onları ta’kîb edenler, sonra da onları ta’kîb edenlerdir. Hz. Ömer ra; KİMİ bu ümmetin içinde olmak mutlu ediyorsa ayette sayılan şartları yerine getirsin. İbni kesir diyor ki; Bu ümmetten her kim bu nitelikleri taşırsa bu övgüye dâhil olur. Nitekim Katâde diyor ki: Bize ulaştığına göre, Ömer İbn el-Hattâb bir kerresinde hacca gitmiş ve insanların hızlı davrandıklarını görmüş: «Siz insanlar için çıkarılmış en hayırlı bir ümmetsiniz.» âyetini okuya­rak; kimin bu ümmetten olmak hoşuna gidiyorsa Allah’ın bu ümmet için koyduğu şartları yerine getirsin, buyurmuş.

Her kim de bu nitelikleri taşımazsa Allah Teâlâ’nın : «Birbirlerinin yaptıkları fenalıklara engel olmuyorlardı.» (Maide, 79) âyetinde zem­metmiş (kötülemiş) olduğu ehl-i kitâb’a benzemiş olur.

Maide 78-79;”İsrailoğullarından kâfir olanlar, Davud ve Meryem oğlu İsa diliyle lânetlenmişlerdir. Bunun sebebi, söz dinlememeleri ve sınırı aşmalarıdır.  Onlar, işledikleri kötülükten, birbirini vazgeçirmeye çalışmazlardı. Andolsun yaptıkları ne kötüdür!”

Yani Allah’ın razı olmadığı herhangi bir şeye karşı sessiz kalamaz, normal göremezsin. Yani bu ümmeten olan yahudilerin yaptığı gibi yapmakla olmaz. Yan gelip yatmakla, biz üstün insanlarız, seçilmiş insnalarız her türlü cennete gidecez, zaten la ilahe illallah dedik müslüman olduk demekle olmaz. Tam zıddı seçilmiş olmak insana ekstra sorumluluklar yüklüyor. Seçilmişsen o zaman şahitlik yapacaksın. Yaşayışınla, mücadelenle, duyarlı olmanla, hayatın içinde olarak, sahada efor sarf ederek mücadele edeceksin. İyiliği emredecek, kötülükten alıkoyacaksın. Her koyun kendi bacağından asılır, bana dokunmayan yılan bin yaşasın, ben etli sütlüye karışmam demiyeceksin. Allah’ın razı olmadığı bir şey gördüğünde, mahalledeki olayları perde arkasından izleyen kişiler gibi olmayacaksın. Onlar yahudiler böyle yaptılar. Biz seçildik, zaten cennetliğiz , biraz yanar çıkarız dediler. Seçilmenin getirdiği sorumlulukları unuttular ya da nefislerine ağır geldi dünyaya daldılar. Üstünlükleri elden gitti. “Müslüman, yahûdi ve hıristiyanların misali şuna benzer: Bir adam var, bir grup kimseyi ücretli olarak tutmuş; kendisi için belli bir ücret mukabilinde, geceye kadar çalıştırıyor. Bunlar, gündüzün yarısına kadar çalışıp: ‘Bize şart koştuğun ücrete ihtiyacımız yok (biz gideceğiz). Şu âna kadar yaptığımız iş için de para istemiyoruz’ derler. Adam onlara: “Böyle yapmayın, işin geri kalan kısmını da tamamlayın ve ücretinizi tam olarak alın!” diye rica eder. Ancak onlar buna yanaşmazlar ve terk edip giderler. Adam onlardan sonra işi için başkalarını ücretle tutar. Onlara:”Şu gününüzü tamamlayın, öncekilere vaad ettiğim ücreti size tam olarak vereyim!” der. Bunlar, ikindi vaktine kadar çalışırlar. O zaman: ‘İşin senin olsun, yaptığımız çalışmanın ücretini de istemiyoruz (çalışmayı terkediyoruz)!’ derler. Adam onlara da:”İşinizin geri kısmını tamamlayın, şurada az bir zamanınız kaldı” diye ricâ eder, ancak onlar dinlemeyip giderler. Adam geri kalan zamanda çalışmaları için yeni işçiler tutar. Bunlar da geri kalan zamanda güneş batıncaya kadar çalışırlar ve önceki iki grubun ücretini de alırlar. İşte bu, onların ve bu nurdan kabul ettikleri miktarın misalidir.” (Buhârî, İcâre 11, Mevâkîtu’s-Salât 17)

Selam Ve Dua ile…

The post ÜMMET’TEN OLMA SORUMLULUĞU-3 appeared first on Ebrar Medya.

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

Hamd yerleri, gökleri ve ikisinin arasındakileri emsalsiz bir şekilde yaratan, bizleri hidayet olarak kitabı vahy eden, kainatın efendisi, tek ve yegane İlah,Rab, ibadet ve itaat edilmeye layık olan Allah Azze ve Celle’ ye mahsustur.Salet ve selam peygamberlerin sonuncusu, yaşayan Kur’an , kendisine tabi olunmadıkça cennetin imkansız olduğu müminlere karşı şefkatli, kafirlere karşı ise şiddetli olan Hz.Muhammed Mustafa (sav)’ ya, aline , ashabına, bugüne kadar yaşamış, bugün yaşayan ve bugünden kıyamete kadar yaşayacak olan tüm müslümanların üzerine olsun.

“… Enes bin Mâlik (Ra)’den; Şöyle demiştir  :

Resûlullah (Sallallahü Aleyhi ve Sellem) «Allahümme sebbit kal­bi alâ dinike = Allahım! Benim kalbimi dinin (olan islâmiyet) üze­rinde sabit kıl» duasını çok söylerdi. Bunun üzerine bir (gün bir) adam:

Yâ Resûlallah! Sana imân ettiğimiz ve getirdiğin (Kur’ân ve is­lâmiyet) hakkında seni tasdik ettiğimiz halde bizim (âkibetimiz) için korkuyor (mu) sun? dedi. Bunun üzerine Resul i Ekrem (Sallallahü Aleyhi ve Sellem) :

«Kalbler şüphesiz Rahman (olan Allah) (Azze ve Celle) ‘nin par­maklarından iki parmak arasındadır, (dilediği şekilde) döndürür», buyurdu.”

Bu hadiste Resûl-i Ekrem (sav), ümmetine bir duâ şeklini öğretmek üzere zikredilen duayı çokça tekrarlamıştır. Şu halde bu duayı tekrarlaması ümmeti için duyduğu endişeden dolayıdır. Hadiste sözü geçen sahâbi bu durumu bildiği için müslümanların bu duayı bol bol tekrarlamasının arzulandığını sezmiş ve hadîs­te geçen konuşmayı yapmıştır. Sahâbî olan zât, Peygamber (sav)’e  ilgili soruyu kişisel sormayıp da ümmet ile ilgili soru sormuştur.

Kalbler Allah’ın iki parmağı arasındadır, dilediği şekilde döndü­rür, mealindeki ifadeden maksad; kalblerin dalâletten hidâyete ve hidâyetten dalâlete döndürülmesinin an meselesi hâlinde olduğunu ve bu nedenle hak ve hidâyet üzerinde sabit kalmak için her zaman Allah’a sığınmanın gerekliliğini ifade etmektir.

Hadisin açıklamasından da anlaşıldığı gibi imanımızın muhafaza edebilmek, din üzere sabit kalabilmek için Allah’a dua etmeliyiz.Çünkü tüm bunlar ancak Allah’ın dilemesi ile gerçekleşebilir.

Yine İbni Mace’de Adamın (kişinin) Sabah ve Akşam Okuyacağı Dua babında:

“…Büreyde (bin el-Husayb) (ra)’den rivayet edildiğine göre Resulullah (sav) mealen; Allahım! Rabbim sensin, senden başka İlah yoktur.Sen beni yarattın.Ben senin kulunum ve gücüm yettiği kadar sana verdiğim ahde ,söze sadakat gösteririm ve (mü’min olarak ölenlere verdiğin mağfiretle cennet’e dair) vaad (i ilahine inanç) üzereyim.İşlediğim (kusurlar)ın şerrinden sana sığınırım.Senin nimetini itiraf ederim.Günahımıda itiraf ederim.Bu itibarla günahımı bağışla.Çünkü şüphesiz, günahları ancak sen bağışlarsın,” duasını okudu.

Büreyde demiştir ki;Resulullah (sav) şöyle buyurdu;“Kim bu duayı gününde ve gecesinde okuyup da sonra o gün veya gece ölürse inşaallah Teala o kimse cennete girer.”

Büreyde (Radıyallâhü anh)’ın hadisini Ebû Dâvûd ve N e s â i de rivayet etmişlerdir. Buhâri ve Tirmizi de bunun benzerini Şeddâd bin Evs (Radıyallâhü anh) ‘den rivayet etmişlerdir. Buhâri’ nin rivayetinde Resûl-i Ekrem bu duaya “Seyyidü’l-İstiğfâr” yâni Allah’tan mağfiret dileme dualarının büyüğü ismini vermiştir.

Bu hadîsteki duada geçen;  «Ve ben senin ahdin ve vaad’ın üzerindeyim» cümlesinin izahı bölümünde  ibn Battal şöyle demiştir: Bu cümledeki Ahd’den maksad, Allah Teâ­lâ insan neslini yaratmadan önce onlan zerreler hâlinde çıkarıp ken­di nefisleri hakkında konuşturduğunda;    «Ben sizin Rabb’ınız değil miyim?» şeklinde yönelttiği soruya cevaben onların: Evet, sen Rabb’ımızsın, diyerek Allah’ın rablığını ve birliğini itiraf et­meleridir. Şu halde ahid’den maksad o zamanki imân ve itirafları­dır. Cümledeki “Va’d”den maksad da Allah’ın Resûl-i Ekrem (Aley­hi’s-salâtü ve’s-selâm) vasıtasıyla bildirdiği şu sözdür: «Kim imanlı olarak ölürse cennete girecektir.»

El-Hafız’ın beyânına göre Hattabi de: Bu fıkradan maksad, şudur: Yâni ben sana imân etmek ve kulluk etmek yolun­da verdiğim söze sadakatle bağlıyım, gücümün yettiği nisbette kul­luk görevimi îfa etmeye azimli ve kararlıyım, demiştir.

Hulasa 2 hadisten anlaşılan kişinin hak üzerinde kalabilmesi, iman üzere bir hayat yaşayıp iman üzere ölebilmesi için Allah cc ‘dan yardım istemekle beraber Allah cc’ a verdiği sözün şuurunda olup bunun gereklerini yerine getirmek için çalışmalı, yapamadıklarından dolayı da Allah ‘tan mağfiret dilemelidir.

Allah kalbimizi dini üzeri sabit kılsın inşaallah. AMİN

The post NASIL DUA ETMELİYİZ ? appeared first on Ebrar Medya.

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

Hamd yerleri, gökleri ve ikisinin arasındakileri emsalsiz bir şekilde yaratan, bizleri hidayet olarak kitabı vahy eden, kainatın efendisi, tek ve yegane İlah,Rab, ibadet ve itaat edilmeye layık olan Allah Azze ve Celle’ ye mahsustur.Salat ve selam peygamberlerin sonuncusu, yaşayan Kur’an , kendisine tabi olunmadıkça cennetin imkansız olduğu müminlere karşı şefkatli, kafirlere karşı ise şiddetli olan Hz.Muhammed Mustafa (sav)’ ya, aline , ashabına, bugüne kadar yaşamış, bugün yaşayan ve bugünden kıyamete kadar yaşayacak olan tüm müslümanların üzerine olsun

İnşaallah bu yazımda Kur’an’ı Kerim’i okumanın ve ondan elde edilecek sevap hakkında bahsedeceğim.

Ebu Said El Hudri (ra)’dan rivayet edildiğine göre :Resulullah (sav) şöyle buyurmuştur:  “Kuran ehli (yani O’nu devamlı okuyup onunla amel edene)’ ne cennete gireceği zaman: oku ve (cennetin mertebelerine) yüksel denilecektir.Bunun üzerine okumaya başlayacak ve Kur’an’dan bildiğini bitirinceye kadar ve her ayete karşılık bir dereceye yükselecektir.” İbni maceh 3780

Bu hadisin benzerini Ebu Davud ve Tirmizi , Abdullah Bin Amr (ra)’ dan rivayet etmiştir. Hadis şöyledir: “(Ahirette) Kur’an ehline:Oku ve yüksel. (Okurken) de dünyada nasıl acele etmeksizin okuduğun gibi tertil ile (yani acele etmeksizin) oku.Çünkü senin konağın, okuyacağın son ayetin bitireceği yerdir, denilecektir.”

Daha sonra: Bu hadisten anlaşılıyor ki , bu muazzam sevaba ancak Kur’an’ı Kerim’i ezberleyip de usulüne uygun biçimde ve hatasız okuyanlara verilir, derler.

Hattabi de: Kur’an’ı Kerim’in tamamını okuyabilenler, cennetin en yüksek mertebesine erişirler.Bir kısmını okuyabilenler ise buna göre yükselirler, demiştir.

Tıybi de: Kur’an ehlinin cennette yükselişleri sonsuzdur.Çünkü dünyada iken Kur’an’ı hatmettikçe tekrar başından okumaya devam ettiği gibi cennette de devamlı okuyacak ve devamlı yükselecektir.Bu yükselişin nihayeti yoktur.Kur’an ehlinin cennette okumaya devam etmeleri onların cennet nimetlerinden zevk duymalarına engellemez.Bilakis bu okuyuş onlara en büyük lezzet ve zevk kaynağı olur, demiştir.

Bazı alimler demişler ki: Kur’an’ı Kerim ile amel edenler , yani durum ve davranışlarını O’na uydurup yaşantılarını bu ölçüye göre düzenleyenler, Kur’an okumasını bilmeseler bile devamlı okuyormuş gibidir.Kur’an ile amel etmeyenler, yani yaşantılarını O’na göre düzenlemeyenler ise devamlı okusalar bile hiç okumamış gibi sayılır.Bu itibarla sırf okuyup ezberlemek cennetteki yüce mertebelere erişmeye vesile olmaz.Önemli olan , O’nunla amel etmektir.

Başka bir hadiste:”Kur’an’ı Kerim’de maharetli olan (becerikli yani hafızlık veye yüzünden okumakta pişkin)mümin , Allah’ a itaatkar ve saygın meleklerle beraberdir.Okuyuşunda güçlük çekerek ve ayet ile kelimeleri tekrarlamak suretiyle ( yani okuyuşta pişkin olmayarak) okuyan (müslümana) iki sevap vardır.”

Kadı İyaz ve başka alimler demiştir ki: Hadisten maksad ,Kur’an’ı Kerim okuyuşu pişkin olmayan müslümanın sevabı okuyuşu pişkin olanın sevabından fazla olduğu manası değildir. Bilakis maharetli olanın derecesi daha üstün ve sevabı daha çoktur.O’nun için bildirilen makam ve mevki başkası için bildirilmemiştir.

Hadiste zikredilen sevab ve mertebeler, Kur’an’ı Kerim ile amel eden müslümanlara mahsustur.Yani Kur’an’ı Kerim’i okuduğu gibi durum ve davranışlarını da o kutsal kitaba göre ayarlayan mü’minler zikredilen sevaba ve makamlara Allah’ın yardımı ile erişirler.Fakat Kuran’ı Kerim’ i pişkin okumasına rağmen, durum ve davranışları başka bir deyimle yaşantısı Kur’an’ ters düşen bir kimse makbul bir müslüman sayılamaz.Bu şart buna benzer hadislerde vaad edilen mükafatlara erişebilmek için de mevcuttur,demiştir.

Yine başka bir hadiste: Ebu Derda (ra)’ dan rivayetle :Biz, Peygamber (sav)’ in berbaberinde bulunuyorduk. O , mubarek gözlerini havaya doğru kaldırarak ( yani göğe bakarak) :Bu (vahye dayalı ) ilmin insanlardan kapılıp alınacak zamandır.Öyle ki artık insanlar bu ilimden bir şey almaya muktedir olamayacaklardır buyurdu.Bunun üzerine Ziyad bib Lebid el-Ensari (ra):Kur’an’ okuduğumuz halde ilim nasıl bizden kapılıp alınacaktır.Allah’a yemin ederim ki , biz Kur’an’ı muhakkak okumaya devam edeceğiz ve onu kadınlarımıza ve evladlarımıza muhakkak okutacağız, dedi.Resül-i Ekrem (sav): Anan seni kaybedesiye ( yani hayret sana) Ya Ziyad! Ben seni muhakkak Medine fıkıhçılarından sayardım.Şu Tevrat ve İncil , yahudilerin ve hıristiyanların yanındadır? Buna rağmen onlara bir fayda sağlamıyor, buyurdu. (tirmizi ahmed-i müsned)

Alimler yahudiler ve hıristiyanlar Tevrat ve İncili okudukları halde bu kutsal kitablarla amel etmedikleri için hiçbir yarar elde edemekleri gibi müslümanlar da Kuran ‘ı Kerim ile amel etmedikten sonra bunu okumaları ve okutmaları bir yarar sağlamayacaktır.Önemli olan Kur’an’ın hükümlerini uygulamaktır , onunla amel etmektir.

ELHAMDULİLLAHİRABBİLALEMİN

The post KUR’AN-I ANLAYARAK OKUMAK appeared first on Ebrar Medya.

Kur’an’a baktığımızda İslam Ümmet’inin bir takım vasıfları var;

“İşte böylece sizleri vasat (orta, âdil, dengeli) bir ümmet kıldık. İnsanlara şâhid (örnek) olasınız ve Peygamber de size şâhid/örnek olsun diye…”(Bakara/143)

Vasat  arapçada iki ucun ortası demektir. Bu maddi ya da manevi bir şey de olabilir. Somut olarak futbol sahasının ortası, soyut olarak da harcama yaparken cimrilik ve israf iki uçtur ortası ise cömertliktir. Şeri anlamı ise adl olandır. Yani adeltli olandır. Bunun anlamı da seçilmiş olan, en iyi olan, bütün toplumların üzerinde en iyi olandır. Bu ümmettin bir özelliği şahit ümmet olması. Şahit ümmet dendiğinde ne kastediliyor? Bu ümmetin Şahitliği hem dünya da hemde ahirette buhari ve müslim de geçen 2 cenaze hadisi,  biri geçince sahabeler onu hakkında güzel şeyler söylüyor, hayır ile yad ediyor, onu övüyor. Peygamber sav  vacip oldu diyor. Sonra başka bir cenaze geçiyor bu sefer sahabeler bunu yeriyor, şer ile yad ediyor, ne kadar kötü bir adamdı, çok şerli bir adamdı diyor. Peygamber sav yine vacip oldu diyor. Sahabeler Peygambere soruyor ey Allah’ın Resulü  birinci cenazeye de vacip oldu dediniz ikinci cenazeye de vacip oldu dediniz bu durum nedir? Peygamber sav birinciyi hayır ile yad ettiniz,  hayır ile şahitlik ettiniz, ona cennet vacip oldu. İkincisini de şer ile yad ettiniz böyle şahitlik ettiniz ona da cehennem vacip oldu. “Çünkü Siz Allah’ın yeryüzündeki şahitlerisiniz” diyor. Bu dünyadaki şahitlik. Bir de ahirette ki şahitlik var. O da Buhari de geçen bir hadis. Ebu Said el Hudri ra rivayet ediliyor. Nuh as ve kavmi arasından hesap günü geçen olay. Allah cc Nuh as’ın ümmetini çağırır ve onlara der ki; Nuh size hakkı tebliğ etti mi? Onlar hayır derler, Nuh bize hakikatı ulaştırmadı. Sonra Nuh as çağırır. Der ki; Ey Nuh sen kavmine tebliğ ettin mi? Evet ya Rabbi der. Allah cc senin kavmin hakikati tebliğ etmediğini söylüyor, senin şahidlerin var mı? Evet Rabbim var  Muhammed sav ümmeti der. Sonra islam ümmeti çağırılır. Siz Nuh’un hakikati tebliğ ettiğine şahitlik ediyor musunuz? İslam ümmeti;  evet ya Rabbi biz şahidiz ki, Nuh kavmine hakikati tebliğ etti. Allah cc der ki sizin deliliniz ne? Siz Nuh’u görmediniz O da sizi görmedi? Muhammed sav ümmeti diyecek ki biz bize indirdiğin kitabı okuduk ve orda Nuh as kavmine tebliğ ettiğini gördük ve biz buna şahit olduk  ve Peygamber sav bakara 143. Ayeti okuyor. Yani şahit ümmet dendiğinde ne kasdeliyor, doğrunun doğru olduğunu söyleyecek, doğruya ve hakka şahitlik edecek, batılın batıl olduğunu söylecek, batılın yanlış olduğuna ve batıl olduğuna şahitlik edecek. Bir insan hayatını hak üzere ikame etmişse, Allah’a iman etmiş, dine hizmet etmiş ve itaat etmiş ise bunun doğruluğuna şahitlik edecek, övgüde bulunacak, hayır üzere yad edecek  yine bir insan inkar etmiş, dine zarar vermiş ,hayatını batıl üzere yaşamış, isyan etmişse bunun da yanlışlığına ve batıllığına şahitlik edecek, çünkü bu ümmet yeryüzünde Allah’ın şahitleridir. Tabi tüm bu konularda ölçü Kur’an ve Sünnettir. DOLAYISIYLA  ister akidevi olsun, ister ameli olsun tüm şahitliklerimiz Kur’an ve sünnet üzerinden olmalıdır. Bu bizim şahitliğimiz. Peygamberinde bize şahit olması demek ne demek? Bir de Peygamber sav bize şahit olması için bu ümmet vasat kılınmıştır. Kıyamet gününde Allah cc her ümmeti çağırdığında, o ümmette şahitlik etmesi için aynı zamanda onların peygamberini de çağıracak her peygamber kendi ümmetine şahitlik edecek. Bizim Peygamberimiz sav ondan sonra ne kadar Allah’ın dinine bağlı kaldığımız ne kadar O’nun sav sünnetine bağlı kaldığımıza göre bize şahitlik edecek. Kim peygamberden devraldığı dini fazlalaştırmadan ve eksilktmeden olduğu gibi O’na sav ittiba etmişse kevser havuzunun başında onunla buluşacak. Dünyada ona ümmet olduğu gibi ahirette de O’na ümmet olacak. Ama kim bozmuşsa, değiştirmişse, gerisin geriye dönmüşse kıyamet günüde Peygamberin ümmeti olarak orada bulunmayacak.

Müslim «Ben havzın başında olacağım. Sizden bana gelenleri gözeteceğim. Allah’a yemin ederim ki, bir takım insanlar yanıma gelmesinler diye önleri kesilecek. Ben : Ey Rabbim (bunlar) benden ve benim ümmetimdendir, diyeceğim. Allah(C.C): Sen onların senden sonra ne yaptıklarını bilmiyorsun. Onlar gerisi geriye dönmekte devam ettiler, diyecektir.»

Kıyâmet gününde bütün insanlar kendi imamlarıyla (önderleriyle) çağrılacaklar (/İsrâ, 71- Biz o gün bütün insan gruplarını önderleri ile birlikte huzurumuza çağırırız.). Şüphesiz ki dünya hayatında haktan sapmış, azmış ve yoldan çıkmış günahkâr kimseleri imam-önder edinenler, Âhirette zarara uğrayacaklardır. Allah (cc) bütün ümmetlere karşı kendi içlerinden şâhid çıkaracaktır. Bu şâhitler, onların dünyada iken peşlerinden gittikleri önderleridir. Yanlış yaptıklarını, doğru yolda olmadıklarını bizzat itiraf edeceklerdir (16/Nahl, 84).

Selam ve Dua ile…    devam edecek…

VELHAMDULİLLAHİRABBİLALEMİN

The post ÜMMET’TEN OLMA SORUMLULUĞU-2 appeared first on Ebrar Medya.

Allah(C.C) yaratmış olduğu insanoğlunu imtihan için yarattığı malum olan bir konudur. Allah’ın kuluna olan rahmetinin bir yönü de kulun imtihanı kazanabilmesi için ona gerekli olan şeylerin vermesidir. Bu imtihanda hem bedenin hem de ruhun bir takım ihtiyaçları yani hem maddi hem de manevi bir takım ihtiyaçları var. Bu ihtiyaçları Allah(C.C) kuluna bahşetmiştir. Dikkat edersek Mekke döneminde Hz. Muhammed sav’e peygamberlik verilmeden önce insanların şirk inancına dayalı bir hayatları vardı. O dönem cahiliyye dönemi olarak isimlendirilmişti. İnsanlar kendi katından kendilerini değerlendirdiklerinde üstün ve doğru bir inanca sahip oldukları düşündükleri, fakat Allah katındaki durumları ise apaçık bir sapıklıktı. şirk içinde olan, kendine zulmeden, Allah’ın hak ve yetkilerini başkalarına da veren sapık kimselerdi. Gerçek Allah bilgisinden uzak, kitabtan uzak, peygamberden uzak bir hayatları vardı. Hülasa insanların imtihanı kazanmak adına manevi olarak, ruhun ihtiyacı olarak tevhid inancına muhtaçtılar. Ve Allah(C.C) bu insanların aynı zamanda tüm insanların ihtiyacı olan tevhid inancı gönderdiği peygamber ve indirdiği kitabla onlara bildirdi. Şirkin her yönünü, her şubesini, her kısmını onlara ve bizlere aklımızın anlayabileceği örneklerle anlattı. Doğru bir inancın neleri kapsadığını, bir takım kısmi kabullenmelerin ya da bilmelerin tam bir inanç olmadığını onlara ve bizlere bildirdi.

Şimdi o toplumun doğru kabul ettiği, övündüğü fakat Allah’ın sapıklık olarak nitelediği ve kabul etmediği inançları nasılmış? Özelde cahiliyye dönemi Mekke toplumunun genelde ise bütün şirk toplumunun içine düştüğü hataları, sapmalarının nedenlerini  görüp aynı veya benzerinden sakınmak için Allah’ın kitabına yönelmeliyiz. Neden? Çünkü o toplumun ihtiyaç duyduğu şeyler sadece onlarla sınırlı değil. Bizler de Allah’ın razı olmadığı, sapıklık olarak nitelediği inançtan sıyrılarak imtihanı kazanmak adına aynı şeylere muhtacız.

Evet cahiliye Mekke döneminde hakim olan inanç şirk inancıydı. Yani Allah ile beraber başka bir takım ilahların var olduğu inancı. Bu inancın hayatta ortaya çıkış şekli ise  sırf Allah’a ait olan bir takım vasıf ve yetkilerin Allah’tan başka varlıklara verilmesi şeklinde idi. Allah’ın oğlu ya da kızı olduğu, yardımcısı ya da ortağı, muavini ya da bir takım işlerde yetkili kıldığı bir takım varlıklar olduğu inancı şeklinde idi. Diğer bir değişle Allah’a yetki sınırlaması şeklinde ortaya çıkıyordu. Yani Allah’ın varlığı inkar edilmiyor fakat birliğinde ortakları olduğu, mülkü idare ederken. yönetirken bir takım varlıklara yetkiler verildiği düşünülüyordu. Bir kısmı buna haşa Allah’ın ihtiyacı olduğu için, bir kısmı ise yetkiler verilenlerin üstün oldukları için bunları hak ettiği  düşüncesi ve inancı vardı. Aslında her iki düşüncenin temelinde de Allah’ı tanımamak yatmaktadır. Birazdan durumlarını ve inançlarını ve sapma sebeplerini anlatacağımız bu insanlar peygamber sav kendileriyle savaştığı kişiler ya da peygamber ashabına savaş açan, bir çok sahabeye gerek işkence eden gerekse de şehit edin kişiler. İşte Allah(C.C) onlarında kabul ettiği Allah’ın vasıfları ve yetkileri üzerinden kendisini onlara tanıtıyor ve  Kendisinden başka ilah olmadığını onlara bildirmiştir. Hem onların inancını hem de saptıkları noktayı bildiren ayetlerden biride…

Yunus 31- De ki: “Göklerden ve yerden sizlere rızık veren kimdir? Kulaklara ve gözlere malik olan kimdir? Diriyi ölüden çıkaran ve ölüyü diriden çıkaran kimdir? Ve işleri evirip-çeviren kimdir? Onlar: “Allah” diyeceklerdir. de ki: “o halde  korkup-sakınmayacak mısınız?”

“O halde korkmaz mısınız?” Buyruğu şu anlama gelmektedir. Sizler bunları kabul ettiğinize göre, eksiksiz mülk ve egemenin, eksiksiz bir şekilde kainatın işlerini çekip çevirenin Allah olduğunu, tek yaratıcının, rızık verenin, kulaklara ve gözlere mutlak hakim olanın Allah(C.C) olduğuna, ölüden diriyi, diriden de ölüyü çıkaranın, bütün işleri idare edenin, yönetenin O(C.C) olduğuna dair itirafta bulunduğunuz Allah’tan sakınmaz mısınız.? Yani böyle bir inanca sahip olmanız sizi O’ndan sakınmaya, O’dan başkasına ilahlık yetkisi vermemeye götürmelidir. Bir tek O’na ibadet etmeye yönlendirmelidir…Devam edecek.

VELHAMDULİLLAHİRABBİLALEMİN

The post DOĞRU İNANÇ appeared first on Ebrar Medya.

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

Hamd yerleri, gökleri ve ikisinin arasındakileri emsalsiz bir şekilde yaratan, bizlere hidayet olarak kitabı vahiy eden, kâinatın efendisi, tek ve yegane İlah, Rab, ibadet ve itaat edilmeye layık olan Allah Azze ve Celle’ ye mahsustur. Salât ve selam Peygamberlerin sonuncusu, yaşayan Kur’an, kendisine tabi olunmadıkça cennetin imkânsız olduğu, müminlere karşı şefkatli, kâfirlere karşı ise şiddetli olan Hz. Muhammed Mustafa (sav)’ ya, Aline, Ashabına, bugüne kadar yaşamış, bugün yaşayan ve bugünden kıyamete kadar yaşayacak olan tüm Müslümanların üzerine olsun.

“Ümmet”, sözlükte, cemaat, yol, din, nesil veya topluluk demektir.  Aslında ‘ümmet’ kelimesi bir çoğunluğu, bir cemaati ifade ederken, ‘ümem’ sözcüğü, çoğulun çoğulu gibidir.

“Ümmet”  kavram olarak, kendi irâdeleriyle veya bir zorunluluk sonucunda aynı yerde, aynı zamanda veya aynı dine uymak sûretiyle bir arada yaşayan insan topluluğudur. Bu tanımdan hareketle birçok alim ve ilim ehli , ‘ümmet’ kelimesiyle İslâm’a inanan toplulukların kast edildiği görüşündedir.

‘Ümmet’ kavramı, bir diğer deyişle ‘imam’ sözünden alınmış çoğul bir isimdir ki, çeşitli insan gruplarına önder olan ve kendisine uyulan cemaat demektir. Yani, ümmet, bir imamın (önderin) başkanlığı altında sağlam bir topluluk oluşturup düzenli bir şekilde faâliyette bulunan ve diğer insanlara önderlik yapabilen bir topluluktur. Bu topluluk, iman üzere olduğu gibi, küfür üzere de bulunabilir; Faâliyetleri sâlih amel de olabilir, fitne ve fesat da.

Kişilere göre ‘imam-önder’ hangi konumda ise, gruplara/topluluklara göre de ‘ümmet’ o konumdadır. ‘İmam’ insanlara öncülük eden, kendi yolundan giden ve peşinden gelen bir ümmet (topluluk) oluşturan önderdir. Allah’ın yolunda hidâyet imamları olduğu gibi, insanları ateşe ve azâba götüren imamlar (liderler) da vardır. Tıpkı Firavun gibi Ümmet, kuvvetli bir önderlik kurumunun yönetimi altında bir araya gelen topluluktur. O topluluğun fertleri inanç ve gaye yönünden bir köke, bir asıla bağlıdırlar.

Aslında insanlar, başlangıçta tek bir ümmet idi. Allah’ın gönderdiği peygamberler, onların sorunlarını çözüyorlardı. Ancak daha sonradan aralarındaki bağy (taşkınlık) yüzünden anlaşmazlığa düştüler. Farklı farklı dinler uydurdular ve değişik ümmetler haline geldiler (2/Bakara, 213; 10/Yûnus, 19).

“İnsanlar bir tek ümmetti. Sonra Allah, müjdeleyici ve uyarıcı olarak peygamberleri gönderdi. İnsanlar arasında, anlaşmazlığa düştükleri hususlarda hüküm vermeleri için, onlarla beraber hak yolu gösteren kitapları da gönderdi. Ancak, kendilerine kitap verilenler, apaçık deliller geldikten sonra, aralarındaki kıskançlıktan ötürü dinde anlaşmazlığa düştüler. Bunun üzerine Allah iman edenlere, üzerinde ihtilâfa düştükleri hakkı, izniyle gösterdi. Allah dilediğini doğru yola iletir.” (2/Bakara, 213)

Allah cc ilk insan Hz. Adem’i (a.s) yarattığında O’na Hakk’ı vahyetmiş ve doğru yolu göstermişti. Hz. Adem’in (a.s) o dönemde insanlar bir tek ümmetti. Yani tek bir ilaha kulluk eden, tek bir önder kabul eden, tek bir kitap kabul eden, problemlerini çözen yada hayatlarını şekillendiren tek bir kaynak benimsemişlerdi. Allah’ın vahyi ve gönderdiği peygamber. İnsanlarda  uzun bir süre bu yolda gitmişler ve hepsi de bir ve aynı ümmete bağlı kalmışlardır. Fakat sonraları yeni yollar ve sapık dinler icat etmişlerdir. Onlara gerçek gösterildiği halde, sadece kendilerine ayrılan paydan ve verilen haktan daha fazlasını elde etmek için böyle yapmışlardır. Bu sapık insanları kötülüklerinden alıkoymak için Allah, onlara, gerçek “Hak Yol’u” gösteren peygamberler göndermiştir. Bu peygamberler, kendi adlarıyla anılacak yeni dinî topluluklar kurmak için gönderilmemişlerdir. Bilâkis onlar, doğru yoldan sapanları insanlığın ilk ve gerçek dinine ve insanın yeryüzündeki hayatına ilk başladığı zaman, Allah’ın hidayeti üzere kurulan tek ümmet haline döndürmek için gönderilmişlerdir.

Allah (c.c.) dileseydi yeryüzündeki bütün insanlar bir tek ümmet olurdu (5/Mâide, 48; 11/Hûd, 118; 42/Şûrâ, 8). O zaman da hür irâdenin ve imtihanın bir anlamı kalmazdı. İnsanlardan dileyen İslâm ümmetinin, dileyen de küfür ümmetlerinin bir üyesi olabilir. İnsan, sonucuna katlanmak şartıyla bu konuda serbesttir. Bakara 213. Ayette Allah cc razı olduğu topluluğun, ümmetin şartlarını bildiriyor. Aynı zamanda bir uyarı var.

Müslümanlara bu konuda özellikle İsrailoğulları’na bakıp ibret almaları tavsiye edilmektedir; çünkü onların yerine, dünyanın önderliğini üstlenen müslümanlar için İsrailoğulları, yaşayan bir örnektir. İsrailoğulları’na nimet olarak peygamberler ve ilâhî kitaplar verilmiş ve bütün dünyanın önderleri olma görevi onlara emanet edilmişti. Fakat onlar kendilerini dünyevî arzulara, iki yüzlülüğe ve kötü amellere teslim ettikleri için kendi kendilerini bu nimetlerden mahrum bıraktılar. Bu nedenle onların makamına geçen müminler, bu kötülüklere karşı uyanık olmaları ve onların tarihinden ders almaları konusunda uyarılıyorlar.

İşte, insanlar arasından çıkartılmış en hayırlı ümmet olan İslâm ümmeti, diğer ümmetlere karşı üstün bir konumdadır. Bu ümmetin Üstünlüğü; soy, kabile, renk, sosyal sınıf, zenginlik ve iktidar sahipliği gibi şeylerde değildir. Üstünlüğü Allah’ın yüklemiş olduğu vazifeyi yerine getirmelerinde ve takvâyı üstünlük derecesi saymıştır. İnsanlar içinde, kim takvâ sahibi olursa, kim en yüce değerleri Allah rızâsı için ahlâk haline getirirse o üstün olur.

Selam ve Dua ile… devam edecek

The post ÜMMET’TEN OLMA SORUMLULUĞU appeared first on Ebrar Medya.

Hamd yerleri, gökleri ve ikisinin arasındakileri emsalsiz bir şekilde yaratan, bizlere hidayet olarak kitabı vahiy eden, kâinatın efendisi, tek ve yegane İlah, Rab, ibadet ve itaat edilmeye layık olan Allah Azze ve Celle’ ye mahsustur. Salât ve selam Peygamberlerin sonuncusu, yaşayan Kur’an, kendisine tabi olunmadıkça cennetin imkânsız olduğu, müminlere karşı şefkatli, kâfirlere karşı ise şiddetli olan Hz. Muhammed Mustafa (sav)’ ya, Aline, Ashabına, bugüne kadar yaşamış, bugün yaşayan ve bugünden kıyamete kadar yaşayacak olan tüm Müslümanların üzerine olsun.

Tevbe, kulun Allah (C.C)’a karşı işlemiş olduğu yanlışlardan kurtulması için açılmış bir kapıdır. İnsanın akıbetinin ateş olmasını isteyen şeytan ise bu kapıyı daima kapalı göstermek için mücadele edecektir. Kula Allah’ın affediciliğini unutturarak onu karamsarlığa sevk edip kendi akıbetine ortak etmek isteyecektir. Oysa ki Allah (C.C), Tevvab’tır, Ğafur’dur, Rahman’dır, Rahim’dir. Bakın şeytanın insanoğlundan aldığı en büyük nasibi nedir diye bir soru sorsak hemen aklımıza günahlara daldırmasıdır cevabı gelir. Halbuki bu değil en büyüğü günahlardan sonra Allah’ın rahmetinden ümit kestirmesi, ümitsizliğe sevk etmesidir. Neden? Çünkü biri Haram iken diğeri ise küfürdür. Şeytanın hedefi de insanları küfre sokmaktır. Ateşte yanına geçmektir.

Allah(C.C) bu kapıyı mümin kullarına açarak adeta onlara enerji depolayacakları bir imkan sağlamıştır. Bu enerjiyle cihad eder, bu enerjiyle itaat ederler. Allah’ın onları affedeceği hissi onları ayağa kaldırıp hasenat işlemeye sevk edecektir ki Allah tevbe edenlerin günahlarını hasenata çevireceğini vaad etmiştir.

“Ancak tevbe eden, iman eden ve salih amellerde bulunup davranan başka; işte onların günahlarını Allah iyiliklere çevirir. Allah, çok bağışlayandır, çok esirgeyendir.” (Furkan/70)

Dikkate değer olan noktalardan bir tanesi de günah işlendiği vakit hemen tevbeye yönelmektir.

“Onlar, fena bir şey yaptıklarında veya kendilerine zulmettiklerinde Allah’ı hatırlayıp anarlar ve günahlarından dolayı hemen tevbe-istiğfar ederler/günahlarının bağışlanmasını dilerler…” (3/Âl-i İmran, 135)

Zira bu ertelenirse kişi için zararları beraberinde getirecektir. Gündelik hayatımızda dahi yemeği soğutmamak için büyük gayret gösteririz bunun sebebi iştahlı bir yemek olması için olsa da insan vücuduna verdiği zarar da buna dahildir. Yemeği soğutmak iyi görülmediği gibi tevbeyi soğutmamaya da daha fazla özen göstermeli insan. Çünkü bu zaman dilimini şeytan ve kötülüğü emreden nefis fırsata çevirecektir, tıpkı tesirini yok edecek panzeherin gecikmesini bekleyen bakteriler gibi. Nasıl ki faydalı olması ve vücuddaki enfeksiyonu yenmesi için antibiyotiği zamanında kullanmalısın geçiktirmemelisin aynı şekilde tevbeyi de geçiktirmemelisin. Dolayısıyla , günah işlendiği vakit hemen tevbe etmek dikkatlerden kaçmaması gereken bir meseledir. Neden? Çünkü, böyle olmazsa Tevbe isteği azalacak; pişmanlık, katılaşan kalp sebebince tesirini yitirecektir.

Tevbe aynı zamanda kişiyi Allah’a yakınlaştıran bir ibadettir. Acizliğinin ifadesini tevbe sebebiyle dile getiren insan Allah’ın hoşnutluğuyla karşılaşacaktır. Kul ne kadar günahlar da olsa onun için Allah’tan başka gideceği bir kapı yoktur. Allah’ın kuluna rahmeti birde şöyle gör; bugün hangi kapıya 2 defa gitsen yine mi sen derler, aynı kelimeleri 2 defa üst üste söylesen aynı şeyleri konuşuyorsun, derler. Fakat Allah (C.C)’ın tevbe kapsına, dua kapısına her an gitsen yine mi sen demez, sen ya Rabbi dediğinde sana kapılarına açar. Günahlarının çokluğu sebebince tevbeden vazgeçmek şeytanın açık oyunudur.

Hz. Enes (radıyallahu anh) anlatıyor: “Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) buyurdular ki: “Allah Teâlâ Hazretleri diyor ki: “Ey âdemoğlu! Sen bana dua edip, (affımı) ümid ettikçe ben senden her ne sâdır olsa, aldırmam, ben seni affederim. Ey âdemoğlu! Senin günahın semanın bulutları kadar bile olsa, sonra bana dönüp istiğfar etsen, çok oluşuna bakmam, seni affederim. Ey âdemoğlu! Bana arz dolusu hata ile gelsen, sonunda hiç bir şirk koşmaksızın bana kavuşursan, seni arz dolusu mağfiretimle karşılarım.” Tirmizî, Da’avât 106, (3534)

“…Ebû Hüreyre (Ra)’en rivayet edildiğine göre; Peygamber (Sallallahü Aleyhi ve Sellem) şöyle buyurmuştur; Hatalarınız göğe ulaşacak kadar günah işleyip de sonra (onlar­dan) tevbe etmiş olsanız, Allah tevbenizi kabul eder.” İbni mace 4248

“Bu hadis, günahların çokluğunun tevbeye mâni olmadığına ve günahlar ne kadar çok olursa olsun on­lardan edilecek tevbenin kabul edilebilecek olduğuna delâlet eder”. Bu konuda çok ama çok dikkatli olmamız gerekir. Çünkü şeytanın aldatmalarından biri de insanları bataklığa soktuktan sonra çıkamayacağı , suya düştükten sonra kurtulamayacağı hissini vermektir. Fakat insan suya düştüğü için değil, sudan çıkamadığı için boğulur.

Herhangi biriniz tevbe etmesinden Allah(C.C)’ın duyduğu hoşnutluk, ıssız bir çölde giderken üzerindeki yiyecek ve içeçeğiyle birlikte devesini elinden kaçıran, arayıp taraması sonuç vermeyince deveyi bulma ümidini büsbütün kaybederek bir ağacın gölgesine uzanıp yatan, derken yanına devesinin geldiğini görerek yularına yapışan ve aşırı sevincinden dolayı ne söylediğini bilmeyerek Allah’ım Sen benim kulumsun, bende senin Rabbinim, diyen kimsenin sevincinden çok daha fazladır. Müslim tevbe 7  bu hadiste Allah’ın sonsuz rahmetini çarpıcı bir şekilde ortay koymaktadır. İmam nevevi diyor ki; günahların bağışlanıp bağışlanmayacağı endişesinden insanları kurtarmakta, tevbe eden kulundan Allah’ın nasıl hoşnut olduğu açıklayarak güven vermektedir. Tevbe etmeye bundan daha büyük bir teşvik düşünülemez.

Elhamdülillahirabbilalemin

The post İSYANDAN İTAATE DÖNMEK: TEVBE 4 appeared first on Ebrar Medya.

Dikkat edersek  Allah(C.C)’ın Kur’an’da Adem (as) kıssasını bize anlatırken  en önemli meselelerden biri de hata yaptıktan sonra nasıl döneceğini öğretmesidir. Nasıl Allah(C.C)’a tekrardan rucu edeceğini, nasıl tekrardan tevbe edeceğini öğretmektir. Yani bir peygamber bile hata yaparsa Allah ona tekrardan dönüş hakkı veriyor. Ey insan sende hatadan sonra sakın şeytan gibi büyüklenme, sakın şeytan gibi günahın üzerinde diretme, ısrarcı olma tekrardan Rabbine dön. Bakın ayetleri hatırlayalım.

Bakara 34 ;”Ve meleklere: “Ademe secde edin” dedik  de İblis’ten başka (diğerlerinin tümü) secde ettiler. O ise, dayattı ve kibirlendi ve kâfirlerden oldu. 35- Ve dedik ki: “Ey Adem, sen ve eşin cennette yerleş. İkiniz de ondan, neresinden dilerseniz, bol bol yiyin; ama şu ağaca yaklaşmayın, yoksa zalimlerden olursunuz.” 36- Fakat Şeytan, oradan ikisinin ayağını kaydırdı ve böylece onları içinde bulundukları durumdan çıkardı. Biz de: “Kiminiz kiminize düşman olarak inin,  sizin için yeryüzünde belli bir vakte kadar bir yerleşim ve meta vardır” dedik.  37- Derken Adem, Rabbinden (birtakım) kelimeler aldı. (Allah da) Bunun üzerine tevbesini kabul etti. Şüphesiz O, tevvabdır (tevbeleri kabul edendir), rahimdir (esirgeyendir).”

Adem as hatadan sonra tevbe etmek isteyince Allah cc ona bazı kelimeler öğretiyor. Bu kelimeler nelerdir. Özellikle araf 23’te belirtilen kelimelerdir. Konu hakkında kur’an’da verilen bilgi budur.

Araf 23. (Adem ile eşi) dediler ki: “Ey Rabbimiz! Biz kendimize zulmettik. Eğer bizi bağışlamaz ve bize acımazsan mutlaka ziyan edenlerden oluruz.”  Adem as bu söz ile Allah(C.C)’a tevbe etmiştir. Burada tevbe edecek olan kişiye edep ve yol öğretiliyor. Tevbe edecek olan kişi önce nefsine zulmettiğini itiraf ve kabul edecek. Yaptığının kendine bir zulüm olduğunu, Allah’ın onu eşrefi mahlukat olarak yaratıp, ona şereflendirerek koyduğu makama, yaptığının uygun olmadığını, affedilmezse cezaya mustahak olduğunu ve bunun sebebinin kendisini olduğunu, kendi kendine zulmettiğini anlayacak. Çünkü tevbenin başlangıcı pişmanlık ve itiraftır. İnsanın hata içinde olduğunu, eksiklik içinde olduğunu kabul etmesidir. “Ey Rabbimiz! Biz kendimize zulmettik.   Sonra Allah’a olan ihtiyacını dillendirmesidir . Sen bize merhamet edip bizi bağışlamazsan biz hüsrana uğrayanlardan oluruz. Bu kulluğun ta kendisidir. Kulluk nedir?  muhtaç ve aciz olmak. Yani ben kendi acizliğimi görüyorum ve Senin yüceliğinden de af ve mağfiret umuyorum. Allah cc tevvab olandır. Tevbeleri çokça kabul edendir. Günahları çokça bağışlayandır. Kendisine pişmanlık ile dönene af ve mağfiret ile dönendir. Allah tevvab olandır, kul ne kadar büyük, ne kadar çok günahlar işlemiş olursu olsun Allah’a pişmanlık ile döndüğünde, pişmanlığı kalbinde hissettiğinde  Allah(C.C)’ı tevvab olarak bulacaktır. Bunun sebebi nedir? Çünkü o Rahimdir. Çünkü O bizlere annelerimizin bize olan merhametinden daha fazla merhametli olandır. Bütün yeryüzü O’nun yüz parça olan rahmetinin tek bir parçasıyla ayakta dururken, vahşi hayvanlar yavrularına bu bir parçayla ya da annelerin evladlarına olan merhameti bu bir parça sebebiyle oluyorken, rahmetinin  tamamını  kendi yanında tutan Allah’ın merhametini siz düşünün.

Bunun şuurunda olan alimler konuya nasıl yaklaşmışlar. Ünlü hadis alimlerinde hammad bin  seleme rha diyor ki; “ ben kıyamet günü Allah(C.C)’ın beni hesaba çekmesiyle anne ve babamın hesabı çekmesi arasında muhayyer bırakılsaydım vallahi Allah’ın beni hesabı çekmesi isterdim. Çünkü Allah cc bana anne ve babamdan daha merhametlidir.”

O cc merhametinden, şefkatinden, kullara olan acımasından kulları O’na geldiklerinde, O’na boyun büküp ya Rabbi dediklerinde, ellerini pişmanlık içinde açanlara, ellerinde hiçbir şey olmadan, boş bir şekilde, elini açıp yalvarmasından dolayı pişman olmuş vaziyette, bir şey elde edememiş bir vaziyette geri çevirmez. Çünkü O Rahim’dir. Çok ama çok merhametlidir. Zatına rahmeti yazmıştır. O’nun rahmeti gazabını geçmiştir. Allah’ın rahmeti her şeyi kuşatmıştır. Dolayısıyla madem Allah’ın böyle bir rahmeti var, böyle bir merhameti var ve buna sonsuz hamd olsun, onun için hiç kimse günahında ısrar etmemeli, hatada diretmemeli, her geceyi yeni bir fırsat, her günü yeni bir fırsat bilmeli. Her başını yastığa koyduğunda bu fırsatı hatırlayıp Allah’a tevbe etmeli, gözünü güne tevbe ile kapatmalı. Her güne başladığında gözünü tevbe ile  açmalı, o günü yeni bir fırsat bilip, güzel güzel amellerle, Allah’ın razı olacağı amellerle doldurmalı.

Selam ve Dua ile..  devam edecek..

The post İSYANDAN İTAATE DÖNMEK: TEVBE 3 appeared first on Ebrar Medya.

Geçen ay tevbe konusuna giriş yapmış ve bizim için önemimden bahsetmeye çalışmıştık. Peki tevbenin tevbe olabilmesi için ya da bu yönelişin doğru olabilmesi için islamda her şeyin usul ve adabı olduğu gibi tevbenin de vardır. Ve unutulmaması gerekir ki bir işten ancak doğru bir şekile yapıldığında tam fayda elde edilir.

İbni abbas anlatıyor; “ Resulullah sav bir gün tevbe kapısından  bahsediyordu. Hz Ömer ra; ey Allah’ın Rasulü tevbe kapısı nedir? Diye sordu. Allah Resulu şöyle buyurdu; tevbe kapısı güneşin battığı yerin ardındadır. Bu kapının altın kaplamalı, inci ve yakutla süslü iki kanadı vardır. Kapının iki kanadı arası, hızla at süren bir süvarinin gidişiyle 40 yıllık mesafe kadardır. Bu kapı Allah mahlukatı yarattığı günde açılmış olup, güneş batıdan doğuncaya kadar açık kalacaktır. Nasuh tevbe eden her kulun tevbesi bu kapıdan geçip kabul edilir. Muaz bin Cebel ra; anam babam sana feda olsun ya Resulullah nasuh tevbe nasıl olur? Resulullah sav şöyle dedi; “samimi tevbe; kulun yapmış olduğu günahtan şiddetle pişmanlık duyup, bütün içtenliğiyle özür dileyip, sonra  da tıpkı sütün memeye dönmemesi gibi bir daha asla günaha dönmemeye karar vermesidir. “

Allah Rasulü sav ; günahtan pişmanlık duymak tevbedir. İbni Mace 4252 yine başka bir hadiste “Günahtan tevbe etmek: günahı terk edip, bir daha ona yönelmemektir. İbni hanbel- müsned bu iki hadis birlikte ele alındığında aslında yine bir çok nass da var tabii ki, şöyle bir tanım ve tevbenin şartlarının ne olduğu ortaya çıkar. Tevbe; işlenen günahtan pişmanlık duyup, onu bırakıp, bir daha işlememeye azmetmektir. Tevbe konusuyla beraber bir de istiğfar kavramı da önemlidir. Zaten dikkat edersek İslam’da tevbe-istiğfar birbiriyle özdeşleşmiş kavramlardır. Yani bunu yapmakla beraber Allah’ın kendisini affetmesini de istemesidir.

Tahrim 8. Ayetin tefsirinde Elmalılı H. Yazır rha şu rivayeti aktarır. Hz. Ali, bir defasında bir bedevinin tevbe ve istiğfar kelimelerini aceleyle tekrarladığını görür ve “Bu sahte bir tevbedir”der. Bedevi “O halde sahih tevbe nasıl olur?” diye sorduğunda, Hz. Ali şöyle cevap verir: “Tevbenin sahih olabilmesi için 6 şart gerekir. 1) işlediğin günahtan pişman olman, 2) Gaflet ettiğin farzları iade etmen, 3) kul haklarını geri vermen, 4) Eziyet ettiğin kimseden özür dilemen, 5) İşlediğin günahı tekrarlamamaya azmetmen,6) Nefsini Allah’a itaatle eğitip, günah işlerken zevk aldığın gibi, Allah’a itaat ederken de sıkıntı ve zorluğu tattırman.

Allah(C.C) insanoğluna verdiği en büyük nimetlerden biri de tevbedir.  Çünkü insan günaha meyilli yaratılmıştır. Allah(C.C) insanın bu zaafını tevbe ile dengelemiştir. Ne kadar bozarsan, ne kadar dönersen, ne kadar günah işlersen, ne kadar Rabbini unutursan unut, Allah(C.C) sana bir fırsat daha sunuyor. İnsanoğlunun gözünü açtığı her sabah insan için bembeyaz bir sayfadır. Yani orayı o günü istediğin gibi doldurabilirsin, dün hatalarla karalamış olduğun, günahlarla kirletmiş olduğun sayfalarla bugün hiçbir alakası yoktur. Bakın Allah(C.C)’ın rahmet kapıları gece gündüz hep açık, bu fırsat günde bir defa, ayda bir defa, yılda bir defa ya da on yılda bir defa sunulan bir fırsat değildir. Her güneşin doğuşu insana berberinde yepyeni bir sayfa açar, dilersen insan isterse insan o yeni sayfayı istediği gibi doldurabilir.

Allah(C.C)’ın kullarına olan rahmetinin bir tecellisi de, tevbeyi kullar için sınırlı sayıda tutmamasıdır. Yani yaşadığımız hayatta bizlere on, yüz, ya da bin defa tevbe hakkı tanınmış olsa hangi günahımız için kullanacağımızı bilemezdik. Allah(C.C) kullara son nefeslerine kadar sayısız, sınırsız tevbe imkanını bahşetmiştir, bu O’nun kullarına olan rahmetidir. Allah(C.C) şeytanın üzerimizdeki etkisini ve bize düşmanlığının neticesinde bir çok hata ve günah işleyeceğimizi sonsuz ilmiyle bilmektedir. Ve bu savaşta yaptığımız hatalardan sonra  Allah(C.C) kullarının tevbe etmesi istiyor ve hatta tevbelerini kabul etmeyi istiyor.    Allah; sizin tevbelerinizi kabul etmek ister. Şehvetlerine uyanlarda sizin büyük bir sapıklığa düşmenizi isterler. (Nisa 26-27)

Allah’ı tanımak her konuda şart olduğu gibi tevbe de de şarttır. Tevbenin şartı da pişman olmaktır. Yaptığına pişman olmak da çok şiddetli bir şekilde üzülmek demektir . Âlemlerin Rabbine karşı işlemiş olduklarından sebep mahcubiyet içerisinde pişmanlığını dile getirmelidir. Zira Allah ona çeşitli nimetler vermiş, ikramda bulunmuş, ona gereken bütün levazımatı vermiştir. Bunun karşılığında işlemiş oldukları insanın içini acıtmalıdır. Acziyet ancak bu şekilde dile getirilebilir. Hikmet ehline mekruhlardan, haramdan kaçınırmışçasına uzak durmayı nasıl başardıkları sorulduğunda şu cevabı vermişlerdir; “Biz şuça değil, suçu kime karşı işlediğimize bakarız.” Onlardaki pişmanlık kendilerini Allah(C.C)’a karşı derin saygı ve haşyete götürmüştür. Bundaki en önemli faktör de Allah(C.C)’ın affedici olmasıdır.

Tevbe meselesine ek olarak; Tevbe namazı da her ne kadar kabul olunması açısında şart olmasa da Sünnet olan bir davranıştır.

Ali bin Ebî Tâlib (r.a.), Hz. Ebu Bekir (r.a.)’den rivayet ederek Rasulullah’ın şöyle buyurduğunu bildirmiştir: “Günah işleyen bir adam, günah işledikten sonra abdest alır, abdestini (sünnet ve âdâbına dikkat ederek) güzelce alır, sonra iki rekât namaz kılar ve günahının mağfiretini Allah’tan dilerse, Allah ona mağfiret eder.” Rasülüllah sav devamla şu mealdeki âyeti sonuna kadar okudu: “Onlar, fena bir şey yaptıklarında veya kendilerine zulmettiklerinde Allah’ı hatırlayıp anarlar ve günahlarından dolayı hemen tevbe-istiğfar ederler/günahlarının bağışlanmasını dilerler…” (3/Âl-i İmran, 135)- İbn Mâce, İkametü’s-Salât 193; Ebû Dâvud, Vitr 26

Selam ve Dua ile..   Devam Edecek

The post İSYANDAN İTAATE DÖNMEK: TEVBE-2 appeared first on Ebrar Medya.

Tevbe; Rücu etmek, geri dönmek, pişman olmak, nedamet duymak, yaptığı günahı bırakıp Cenab-ı Hakk’a yönelmek. Tevbenin asıl anlamı dönmektir. Gazali Allah’a isyana giden yoldan, itaate giden yola dönmektir, demiştir. Kurtubi ; kulun tevbe etmesi, Allah’ın emir ve yasaklarına aykırı davranmaktan vazgeçip, bu emir ve yasaklara uygun davranmaktır, demiştir.

“tevvâb” kelimesi tevbe işini çok çok yapan anlamında aşırılık ifade eden ism-i faildir. Yüce Allah’ın bir ismi, bir sıfatı da  “et-Tevvâb” ; günahlarından pişman olup, Allah’a itaate dönen kuluna, merhamet ve lutfü ile muamele eden, iyiliklerini geçersiz kılmayan ve yaptıkları iyiliklere karşı itaat edenlere vaad ettiklerini ondan esirgemeyendir.  Tevbe eden  kulunu huzuruna alan ve onu affeden anlamındadır. Bakın tevbe biri Allah hakkında, diğeri kul hakkında kullanılır. Ve tevvab da tevbe işini çok çok yapan anlamındadır.  Bu itibarla tevbe, kul hakkında günahlardan dönmeyi, yüce Rabb’imiz hakkında da cezalandırmaktan dönmeyi ifade eder, yani kul Rabb’ine döner, Rabb’i de onun bu yönelişini kabul eder ve onu cezalandırmaktan vazgeçer. İşte bu mânâda “et-Tevvab” sıfatı, kulların tevbelerini her yönelişlerinde rahmet ve mağfiretiyle kabul eden demektir. Tevbe bir ibadettir ve yalnızca Allah’a yapılır.

Ve gerçekten her insanın muazzam derecede ihtiyaç duyduğu bir nimettir tevbe. İlim seviyesi ne olursa olsun, kulluk seviyesi ne olursa olsun, her kul tevbe etme ihtiyacı duyar ya da duymak zorundadır. Çünkü günahsız hiçbir insan yok peygamberler müstesna. Bunula beraber Allah Rasulü sav; ey insanlar Allah’a çokça istiğfarda bulunun. Ben günde yüz defa istiğfarda bulunmaktayım. Ahmed ibni hanbel- müsned yine Allah cc nur 31. Ayette “ Ey müminler, hep birlikte Allah’ a tevbe edin ki kurtuluşa eresiniz” buyurmaktadır. Peygamber (sav) ve ashabıyla tevbe istiğfar özdeşleşmiş. Onlar şeçkin ve faziletli insanlar, sevapları günahlarından çok ama çok olan insanlar, şuurlu olmaları gaflet hallerinden çok ama çok fazla olan insanlar. Onların sahip olduğu bu özelliklere sahip olmayan bizler belki tam tersiyle vasıflanan bizler çok ama çok daha fazla buna ihtiyacımız var. Tevbe ve istiğfarların çok daha fazla olması gerekir.

İman nasıl kendinden önceki işlenen cürümleri silip süpüyorsa, tevbe de kendinden öncekileri siler yok eder. Tabi dil ucuyla tevbe etmek değil, şartlarına uygun ve samimi bir şekilde yapılan tevbe siler.

Abdullah bin Mes’ûd (Ra)’den rivayet edildiği­ne göre; Resûlullah (Sav) şöyle buyurdu, demiştir: “Günahtan tevbe eden kimse, hiç günahı olmayan kimse gibidir.” ibni mace 4250

Hadîste, günahtan tevbe eden kimsenin günahsız kimse gibi olduğu bildirilmektedir.Bu hadis, günah çeşidi ne olursa olsun on­dan tevbe etmenin geçerli olduğuna delâlet eder. Çünkü hadîste her­hangi bir kayıt ve sınırlama yoktur. Ayrıca sağlıklı yâni şartlarına ve usûlüne uygun olarak edilen tevbenin kabul olunacağı da hadisin zahirinden anlaşılır. Hadiste günahtan tevbe eden kimse, günahsız kimseye benzetilmiştir. Bu benzetmeden maksad tevbe eden kişinin o günahtan dolayı cezalandırılmaması olabilir. Yâni günah işlememiş olan kimse nasıl cezalandırılmayacaksa, günahından tevbe eden de onun gibi cezalandırılmayacaktır. İkinci bir ihtimal tevbe eden kişinin günahının defterinden silinmesidir.

Bu hadiste de tevbe etmenin faziletine delâlet eder ve günahkâr kulları tevbe etmeye teşvikte bulunur.

Tahrim 8; “Ey iman edenler! Samimi bir tevbe ile Allah’a dönün. Umulur ki Rabbiniz sizin kötülüklerinizi örter. Peygamberi ve Onunla birlikte iman edenleri utandırmayacağı günde Allah sizi, içlerinden ırmaklar akan cennetlere sokar. Onların önlerinden ve sağlarından (amellerinin) nûrları aydınlatıp gider de, “Ey Rabbimiz! Nûrumuzu bizim için tamamla, bizi bağışla; çünkü sen her şeye kadirsin” derler. Ayette geçen samimi tevbe diye çevrilen tevbeten nasuha kelimesi, nasuh tevbedir. Nasuh tevbe gayet ciddi ve samimi olarak yapılan tevbe. Elmalılı h. Yazır rha nasuhun iki manası olduğu söylemiştir. 1- çok halis ve temiz  2- söküğü dikmek, yırtığı yamamak suretiyle onaran, düzeltici, hiçbir gedik bırakmayacak şekilde eksiklikleri gideren. Yani öyle bir tevbe ki kişinin dinini, ahlakını çok ıslah edecek, eksikliklerini kapatacak etkili bit tevbe. Yine öyle bir tevbe ki yapan kişi önce kendi nefsini ıslah eder sonra da çevresine çok iyi nasihat verip düzeltmiş bir tevbe.  Şunu da belirtelim alimler diyor ki herhangi bir amelden Allah razı olmadığı için değil de yani ALLAH katında çirkinliğinden değilde sağlığına, şerefine, malına gelecek bir zarardan dolayı kişinin bir takım haramları terk etmesi, dönmesi  tevbe sayılmaz. Örnek ,İçkiyi sağlına verdin zarardan dolayı pişman olup bırakması, kumarı malının elden gitmesinden dolayı terk etmesi, zinayı elaleme rezil olurum evim barkım yıkılır diyerek terk etmesi tevbe değildir.

Yani nasuh tevbe, kötülüklerden, haramlardan, çirkinliklerden hulasa Allah’ın senden razı olmasına ve rahmetinin tecelli etmesine, rahmetiyle muamelesine perde olacak fillerden, sırf bunlardan mahrum olmamak için kalbinde pişmanlık duyarak, rabbine karşı  işlemiş olduğun suçtan yoğun üzüntü duyar ki bir daha o fiili işlememeye kesin karar vererek vazgeçmek. Aldığın bu karardan dönmemeye azmetmekle olur.

Selam ve dua ile…                 Devam edecek…

The post İSYANDAN İTAATE DÖNMEK: TEVBE appeared first on Ebrar Medya.