DOĞRU İNANÇ

Hamd yerleri, gökleri ve ikisinin arasındakileri emsalsiz bir şekilde yaratan, bizlere hidayet olarak kitabı vahiy eden, kâinatın efendisi, tek ve yegane İlah, Rab, ibadet ve itaat edilmeye layık olan Allah Azze ve Celle’ ye mahsustur. Salât ve selam Peygamberlerin sonuncusu, yaşayan Kur’an, kendisine tabi olunmadıkça cennetin imkânsız olduğu, müminlere karşı şefkatli, kâfirlere karşı ise şiddetli olan Hz. Muhammed Mustafa (sav)’ ya, Aline, Ashabına, bugüne kadar yaşamış, bugün yaşayan ve bugünden kıyamete kadar yaşayacak olan tüm Müslümanların üzerine olsun.

Allah(C.C) yaratmış olduğu insanoğlunu imtihan için yarattığı malum olan bir konudur. Allah’ın kuluna olan rahmetinin bir yönü de kulun imtihanı kazanabilmesi için ona gerekli olan şeylerin vermesidir. Bu imtihanda hem bedenin hem de ruhun bir takım ihtiyaçları yani hem maddi hem de manevi bir takım ihtiyaçları var. Bu ihtiyaçları Allah(C.C) kuluna bahşetmiştir. Dikkat edersek Mekke döneminde Hz. Muhammed sav’e peygamberlik verilmeden önce insanların şirk inancına dayalı bir hayatları vardı. O dönem cahiliyye dönemi olarak isimlendirilmişti. İnsanlar kendi katından kendilerini değerlendirdiklerinde üstün ve doğru bir inanca sahip oldukları düşündükleri, fakat Allah katındaki durumları ise apaçık bir sapıklıktı. şirk içinde olan, kendine zulmeden, Allah’ın hak ve yetkilerini başkalarına da veren sapık kimselerdi. Gerçek Allah bilgisinden uzak, kitabtan uzak, peygamberden uzak bir hayatları vardı. Hülasa insanların imtihanı kazanmak adına manevi olarak, ruhun ihtiyacı olarak tevhid inancına muhtaçtılar. Ve Allah(C.C) bu insanların aynı zamanda tüm insanların ihtiyacı olan tevhid inancı gönderdiği peygamber ve indirdiği kitabla onlara bildirdi. Şirkin her yönünü, her şubesini, her kısmını onlara ve bizlere aklımızın anlayabileceği örneklerle anlattı. Doğru bir inancın neleri kapsadığını, bir takım kısmi kabullenmelerin ya da bilmelerin tam bir inanç olmadığını onlara ve bizlere bildirdi.

Şimdi o toplumun doğru kabul ettiği, övündüğü fakat Allah’ın sapıklık olarak nitelediği ve kabul etmediği inançları nasılmış? Özelde cahiliyye dönemi Mekke toplumunun genelde ise bütün şirk toplumunun içine düştüğü hataları, sapmalarının nedenlerini  görüp aynı veya benzerinden sakınmak için Allah’ın kitabına yönelmeliyiz. Neden? Çünkü o toplumun ihtiyaç duyduğu şeyler sadece onlarla sınırlı değil. Bizler de Allah’ın razı olmadığı, sapıklık olarak nitelediği inançtan sıyrılarak imtihanı kazanmak adına aynı şeylere muhtacız.

Evet cahiliye Mekke döneminde hakim olan inanç şirk inancıydı. Yani Allah ile beraber başka bir takım ilahların var olduğu inancı. Bu inancın hayatta ortaya çıkış şekli ise  sırf Allah’a ait olan bir takım vasıf ve yetkilerin Allah’tan başka varlıklara verilmesi şeklinde idi. Allah’ın oğlu ya da kızı olduğu, yardımcısı ya da ortağı, muavini ya da bir takım işlerde yetkili kıldığı bir takım varlıklar olduğu inancı şeklinde idi. Diğer bir değişle Allah’a yetki sınırlaması şeklinde ortaya çıkıyordu. Yani Allah’ın varlığı inkar edilmiyor fakat birliğinde ortakları olduğu, mülkü idare ederken. yönetirken bir takım varlıklara yetkiler verildiği düşünülüyordu. Bir kısmı buna haşa Allah’ın ihtiyacı olduğu için, bir kısmı ise yetkiler verilenlerin üstün oldukları için bunları hak ettiği  düşüncesi ve inancı vardı. Aslında her iki düşüncenin temelinde de Allah’ı tanımamak yatmaktadır. Birazdan durumlarını ve inançlarını ve sapma sebeplerini anlatacağımız bu insanlar peygamber sav kendileriyle savaştığı kişiler ya da peygamber ashabına savaş açan, bir çok sahabeye gerek işkence eden gerekse de şehit edin kişiler. İşte Allah(C.C) onlarında kabul ettiği Allah’ın vasıfları ve yetkileri üzerinden kendisini onlara tanıtıyor ve  Kendisinden başka ilah olmadığını onlara bildirmiştir. Hem onların inancını hem de saptıkları noktayı bildiren ayetlerden biride…

Yunus 31- De ki: “Göklerden ve yerden sizlere rızık veren kimdir? Kulaklara ve gözlere malik olan kimdir? Diriyi ölüden çıkaran ve ölüyü diriden çıkaran kimdir? Ve işleri evirip-çeviren kimdir? Onlar: “Allah” diyeceklerdir. de ki: “o halde  korkup-sakınmayacak mısınız?”

“O halde korkmaz mısınız?” Buyruğu şu anlama gelmektedir. Sizler bunları kabul ettiğinize göre, eksiksiz mülk ve egemenin, eksiksiz bir şekilde kainatın işlerini çekip çevirenin Allah olduğunu, tek yaratıcının, rızık verenin, kulaklara ve gözlere mutlak hakim olanın Allah(C.C) olduğuna, ölüden diriyi, diriden de ölüyü çıkaranın, bütün işleri idare edenin, yönetenin O(C.C) olduğuna dair itirafta bulunduğunuz Allah’tan sakınmaz mısınız.? Yani böyle bir inanca sahip olmanız sizi O’ndan sakınmaya, O’dan başkasına ilahlık yetkisi vermemeye götürmelidir. Bir tek O’na ibadet etmeye yönlendirmelidir…Devam edecek.

VELHAMDULİLLAHİRABBİLALEMİN