AHİRETTE HUZUR: ÖLÜMÜ HATIRLAMAK

Hamd âlemlerin Rabbi, Maliki, ölümü ve hayatı biz kullarının hangisinin daha iyi amel işleyeceğini belirlemek için yaratan, yolundan gidildiği takdirde emniyetin elde edildiği Allah (Celle Celaluhu)’a aittir.

Salat ve selam rehberimiz ve önderimiz, âlemlere rahmet olarak gönderilen Hz. Muhammed (sav)’e onun ehli beytine, dinin yaşanması konusunda bizlere örneklik teşkil eden Ashabına, bugüne kadar yaşamış ve yaşamakta olan tüm Müslümanların üzerine olsun.

İnsanlar, dünya hayatının cazibesi, çekiciliği ve güzelliği karşısında, kimi zaman nefislerinin isteklerine karşı çıkmayarak, yaratılışlarının nedeni olan asıl görev ve sorumluluklarını unuturlar.
Dünyanın kendilerine sunduğu fırsat ve imkânları değerlendirme gayesi ile zevk ve sefa içerisinde bir hayat sürmeye başlayan bazı kimseler, dünya hayatının geçici zevkleri peşinde koşarlarken Rablerinden kendilerine gönderilen ilahi mesajın hükümlerini önemsemez ve görmezden gelirler.

Oysaki dünya hayatı: İnsanın doğumundan ölümüne kadar yaşadığı süre, ömür. İnsan bu sınırlı hayatını dünyada geçirir; orada yaratıcısı tarafından sunulan nimetlerden faydalanır. İyi veya kötü işlerle bu hayatını geçirir. Sonunda Allah’ın huzuruna gider.

Allah, yapacağımız işlere göre bizi hesaba çekmek, iyi işlere mükâfat, kötü işlere ceza vermek üzere bu dünya hayatını yarattığından iyi ve kötü işleri peygamberleri ve kitapları aracılığıyla insanlara bildirmiştir.
Bu, Allah’ın rahmetinin bir eseridir. İnsanlar Allah’ın gönderdiği programa göre hayatlarını düzenlerlerse kurtuluşa ererler. Bunu düşünüp muhakeme etsinler diye Allah insanlara akıl da vermiştir.

Allah’ın bildirdiği emir-yasak ve tavsiyeler aklıselim ile birlikte insanı sırat-ı müstakime (doğru yola) götürür. İnsanda meleklerden farklı olarak, kötü yola sevk eden nefis ve şeytan vardır. İnsan nefis ve şeytanın saptırmalarına karşı daima uyanık olmalı, onlarla devamlı mücadele halinde bulunmalıdır.

Peki insan nasıl uyanık olacak?
işte dünya hayatına neden geldiğinin idrakına varırsa ve bu amaca uygun yaşarsa işte o zaman kurtuluşa erer bakın bu amacı ALLAH  Subhanehu ve Teala ayeti kerimede bu hakikati bizlere bildiriyor

Mülk 2- O hanginizin daha güzel amelde bulunacağını denemek üzere ölümü ve hayatı yaratandır. O Aziz’dir, Gafur’dur.

Yani ölümü ve hayatı ezel­den beri var eden ve takdir eden O’dur. Mükellef olmanın anlamını idrak etmeleri ve gereğini yerine getirmeleri için insanlara aklı O vermiştir. Böy­lelikle O onlara karşı amellerini sınayan bir kimsenin tutumu ile davrana­cak ve bundan dolayı amellerinin karşılığını verecektir ve böylelikle arala­rında Yüce Allah’a kimin daha itaatkâr, daha ihlaslı, hangilerinin amelinin daha hayırlı olduğunu onlara göstermiş olacaktır.

O güçlü, mutlak galip, kimse tarafından yenik düşürülemeyen ve kimsenin aciz bırakamayacağı, kahredici gücün sahibidir.
Bununla birlikte kendisine isyan edip, muhale­fette bulunduktan sonra günahlarından tevbe edip kendisine yönelen kim­seleri de mağfiret edendir, günahlarını örtendir.

İbni Ebi Hatim, Katade’den rivayetle Yüce Allah’ın: “Ölümü ve hayatı yaratandır.” buyruğu hakkında dedi ki:
Rasulullah (s.a.) şöyle derdi: “Şüp­hesiz Allah, Adem oğullarını ölüm ile zelil kılmıştır. Dünyayı hayat yurdu, sonra da ölüm yurdu kılmıştır. Ahireti ise önce amellerin karşılıklarının gö­rüleceği yer, sonra da ebedi kalıcılık yurdu olarak takdir buyurmuştur

İmam Kurtubî (R.A) şöyle buyurmuştur: “Süddî, ‘hanginizin daha güzel amel yapacağını’ ifadesini ‘hanginizin daha çok ölümü hatırlayacağını, ona güzelce hazırlanacağını ve ondan çokça korkup sakınacağını’ diye söylemiştir.

O zaman bir müminin dünyaya bakışı ölümü hatırlayıp salih ameller işleyip ölümden sonraki hayat için hazırlık yapıp ilahi rızayı kazanmak için mücadele etmesi gerekir ölüm müminin gözünde dünyayı küçültür dünya lezzetlerini yok eder.

Yok ölüm aklına gelmezse dünyaya dalar istek ve arzularının peşinde koşar ve sonu harap olur.

Nitekim Ebû Saîd el-Hudrî radıyallâhu anh’ın naklettiğine göre, (Ahmed İbn-i Hanbel, Müsned, III, 18)
Efendimiz sallâllâhu aleyhi ve sellem yere bir çubuk dikmişti. Sonra bunun yanına ikinci bir çubuk, biraz ilerisine de üçüncü bir çubuk diktiler.
Daha sonra ashâbına dönerek: Bunun ne demek olduğunu biliyor musunuz?” diye sordular.
Onlar her zaman yaptıkları üzere: Allah ve Rasûlü daha iyi bilir!” diye mukâbelede bulundular.
Peygamber Efendimiz sallâllâhu aleyhi ve sellem, kendisini merakla dinleyen ashâbına meseleyi şöyle îzâh ettiler:
Bu birinci çubuk insan, ikincisi onun eceli, üçüncüsü de istek ve arzularıdır. İnsan, kuruntular peşinde koşup dururken ecel önünü keser ve onu alıp götürür

Çocuklar deniz kenarında oynarken kumdan evler yapar, onunla bir müddet oynar, canları sıkılınca da kendilerini saatlerce oyalayan bu evi bir tekmeyle yerle bir ederler. Yahut kuvvetli bir dalga gelir, o evcikleri yutuverir.

Ölüm de aynen böyledir. Gelecek günlere dâir nice hayaller kuran, nice plânlar-projeler yapan insanoğlu, ölümü hatırlayınca gönül ufkunu acı bir hüzün kaplar. Zihnindeki plânları gerçekleştirmek üzere olan kimseler, “ha bugün ha yarın” diye çırpınıp dururken, ölüm her şeyi bir anda yıkıp dağıtıverir. Onca emek ve zahmet, çocukların kumdan evleri gibi yok olup gider.

Ölüm hepimizi yakalayacak, varacağımız yer topraktır. Arkadaşlarımız böcekler, konuşacaklarımız Münker ve Nekir melekleri, yatağımız mezar, devamlı duracağımız yer toprak, uğrak yerimiz kıyamet, son varacağımız yer ise Cennet veya Cehennemdir. Böyle olunca da en çok düşünülmesi gereken şey ölüm olmalıdır.

Ölümü unutan ahiretini harap eder dünyasını imar eder ve ölmekten korkar yani ölmek istemez bakın

Emevi halifelerinden Süleyman bin Abdülmelik devrinin büyük âlimlerinden Ebu Hâzım hazretlerine sorar: “Biz niçin ölümden korkuyoruz, hiç ölmek istemiyoruz sebebi nedir?”

O da şöyle cevap verir: “İki sebebi var.
Birincisi; siz dünyanızı mamur ettiniz, ahiretinizi harap ettiniz hiç kimse mamur yerden şen yerden virâne yere gitmek istemez.
İkincisi ise; siz malınızı dünyada bıraktınız, harcamadınız, hayırlı işlerde kullanmadınız, insan malından ayrılmak istemez. Allah için harcasaydınız, ahirete göndermiş olurdunuz. Malınıza kavuşmak için ölümü severdiniz!..”

Ahirete hazırlık yapmamakla ölüm gelmeden kendini öldürme
Ölümü unutanlarla yol yürüme
Çünkü gaflete alışmakla başlar çürüme!
Bize her an ölüm gelebilir her yerde
Emelimiz ecelimize olmuş perde
Biz düşmüşüz binbir derde
Ölümü unuttuğumuz günden bu yana umut bağlamışız gaflet içinde yaşayan namerde
Ölümü unutmadan yaşayan mü’min-i mertler nerede?

Ölüm, dirileri terbiye eden, ahlâklarını düzelten, ruhlarını kaplamış olan gaflet perdesini yırtan bir vaizdir. Ölümden ve ölenlerden ibret alıp ötelere hazırlık yapan mü’min azizdir.

VELHAMDULİLLAHİRABBİLALEMİN