VAHY’İN AYDINLIĞI – 2

                               BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

Bundan önceki yazımızda hatırlıyorsanız Allah ‘ın Resülü Hz. Muahammed s.a.v’in akıllı ve akılsız kimsenin tarifini yaptığı hadisi şerifini paylaşmıştık. Akıllı adam o kimsedir ki aklını vahye tabi kılar ve ölümden sonraki hayat için en güzel şekilde hazırlık yapar. Ama hazırlık yapabilmesi için nasıl bir hazırlık yapması gerektiğini bilmesi gerekir. Yani Allah Subhane ve Teala nasıl bir hayattan razı olacak bunun bilinmesi gerekiyor. Bunu da ancak vahy ile tespit edebiliriz. Vahyin kaynağı olan Kur’an’a baktığımızda Allah’ın c.c vaadidir ki müminleri karanlıktan aydınlığı çıkaracağını bildirmektedir. Demek ki Allah’a c.c iman edenlerin karanlıkta kalması söz konusu değildir. Bunu Kur’an’da Bakara suresinin 257’nci ayetinde çok net olarak görmekteyiz. Allah, iman edenlerin velisi (dostu ve destekçisi) dir. Onları karanlıklardan nura çıkarır; küfredenlerin velileri ise tağut’tur. Onları da nurdan karanlıklara çıkarırlar. İşte onlar, ateşin halkıdırlar, onda süreki olarak kalacaklardır.

Cabir r.a babası ve kendi durumu hakkında mahzun bir halde iken Allah resulü Hz. Muhammed s.a.v onu vahiy ile aydınlatmıştır.

Sahih bir ha­diste haber verildiğine göre Allah Rasûlü (s.a.), Câbir İbn Abdullah’a: Allah Teâlâ bir perde arkasından olmaksızın hiç kimse ile konuşmamıştır. Ancak O, senin babanla yüz yüze konuştu, buyurdu. Câbir’in baba­sı Uhud günü öldürülmüştü. Abdullah ibni Amr ibni Haram radıyallahu anh Uhud’da şehid düştükten sonra Rasul-i Ekrem sallallahu aleyhi ve sellem Efendimiz oğlu Câbir radıyallâhu anh’a her hususta yardımcı oldu.  Câbirradıyallâhu anh’a Kendisi şöyle anlatır: “-Bir defâsında ben mahzun bir hâlde iken Rasûlullah sallâllâhu aleyhi ve sellem ile karşılaştım. Bana: “-Seni niye böyle üzgün görüyorum?” buyurdu. Ben de:“-Babam Uhud’da şehîd düştü. Geriye bakıma muhtaç kalabalık bir âile ve bir hayli de borç bıraktı” dedim. Bunun üzerine bana:“-Allâh’ın babanı nasıl karşıladığını sana haber vereyim mi?” buyurdu. Ben de:“-Evet!” deyince şöyle devâm etti:“-Allah, hiç kimse ile yüz yüze konuşmaz, dâimâ perde arkasından konuşur. Ancak, babanı diriltti ve onunla perdesiz yüz yüze konuştu. Ey kulum, ne dilersen Ben’den iste, vereyim!» buyurdu. Baban da: «-Ey Rabbim, beni dirilt, Sen’in yolunda tekrar şehîd olayım!» dedi. Allah Teâlâ Hazretleri: «Ama ben daha önce; ölenlerin artık dünyâya geri dönmeyeceklerine hükmettim» buyurdu. ( Tirmizî, Tefsîr, 3/3010.)Baban da: «-Ey Rabbim, öyleyse (benim hâlimi) arkamda kalanlara bildir!» dedi. Bu talep üzerine şu âyet-i kerîmeler nâzil oldu:“Allah yolunda öldürülenleri sakın ölü sanmayın. Bilâkis onlar diridirler; Allâh’ın, lutuf ve kereminden kendilerine verdikleri ile mesrûr bir hâlde Rableri yanında rızıklara mazhar olmaktadırlar. Arkalarından gelecek ve henüz kendilerine katılmamış olan şehîd kardeşlerine de hiçbir keder ve korku bulunmadığı müjdesini vermek isterler.”(Âl-i İmrân, 69-170) (İbn-i Mâce, Mukaddime,) Babam şehîd olduğu zaman bir yahûdîye otuz vesk borç bırakmıştı. Yahûdîden borcunun ödenmesi için biraz mühlet talep ettim. Ancak yahûdî kabul etmedi. Bunun üzerine Rasul-i Ekrem sallallahu aleyhi ve sellem Efendimiz’e gelerek Yahûdî nezdinde şefaatçi olmasını talep ettim. Efendimiz Yahûdiyle konuştu, lâkin o yine kabul etmedi. Bunun üzerine Efendimiz hurmalığa girdi, içinde biraz yürüdü. Sonra bana dönerek: “-Hurmayı topla ve ona borcunu öde!” buyurdu. Ben hurmayı topladım, Yahûdîye olan borcu ödedim. Geriye o kadar daha hurma arttı. Bunu Ömer ibni Hattâb radıyallahu anh’a haber verdim. O da: “-Ben, Rasûlullah sallâllâhu aleyhi ve sellem Efendimiz bahçede yürümeye başlayınca, hurmanın bereketleneceğini anlamıştım zâten” dedi.

Mesela Allah’ın c.c neden vahy’i inzal ettiğini veyahutta neden peygamber gönderdiğini merak edenlere Allah c.c Kur’an’ın Şura suresinin 52’inci ayetinde cevap vermektedir. İşte biz böylece sana da emrimizden Kur’ân’ı vahyettik. Yoksa sen kitap nedir? İman nedir? bilmiyordun. Fakat biz onu bir nur kıldık. Onunla kullarımızdan dilediğimizi doğru yola iletiyoruz. Şüphesiz ki sen de insanları doğru bir yola götürüyorsun.  (Şûrâ – 52)

Elmalılı Hamdi Yazır`, Yani diğer peygamberlere daha önce vahiyde bu­lunduğumuz gibi, sana da Allah’ın emri olan ve insanlara doğruyu gösterdi­ği için gönüllere hayat veren bu Kur’an’ı vahyettik. Müfessirlerin genel kanaatine göre 52. âyetin metninde geçen ruh ke-ümesi mecazî bir anlamda ve Kur’ân-ı Kerîm için kullanılmış olup, asıl anlamıyla bağlantılı olarak “insana hayat veren ilâhî mesaj” şeklinde açıklanmıştır. Rabbimizin katından gönderdiği bu kitap ruhtur. Tıpkı kupkuru bir toprağın Rahmân’ın rahmetiyle dirilip canlandığı gibi. Yağmur da Allah’ın başka bir âyetidir ve o âyetiyle nasıl ölü toprağa can veriyorsa, vahiyle de ölü insanları diriltiyor. Artık vahyin, hidâyetin dirilttiği bu adam Allah’ı, kitabı, peygamberi, kendisini, çevresini, hayatı, ölümü, ölüm ötesi hayatı, varlığı, varlık gâyesini tanıyor. Ayrıca bir de o kitabı, biz insanlar için yol gösterici, bir nûr kıldık. Ona rehberlik edecek, yaşadığı hayatta onun yolunu aydınlatacak, hayatı boyunca onu yalnız bırakmayacak bir nûr kıldık, diyor. Yâni kişi eğer vahiyle, Allah’la, peygamberle beraber değil, Kur’an’dan peygamberden ve onun ashabından örnek alacak kadar onlara yakınlık kurmuş değilse, Rasûlullah’ın ve sahâbesinin tatbikatını bilmiyorsa, ölüdür o insan. Kur’an’dan ayrı kalması sebebiyle ölüdür. Rasûlullah’ın hayat veren çağrısına uymamışsa, hayattan mahrumdur o insan. Çünkü Rabbimiz Enfâl sûresinde şöyle buyurur: “Ey inananlar! Allah ve Peygamber, sizi, hayat verecek şeye çağırdığı zaman icabet edin.”(Enfâl 24)

Âyet-i kerîmeden anlıyoruz ki, Allah ve Resûlünün çağırdığı şey, hayat veren şeydir ve ondan mahrum olanlar da ölüdür. Yine biliyoruz ki, Kur’an’ın bir adı da ruhtur ve bu ruhla ilişkisi kesilmiş insan ölüdür. Pek çok âyet ve hadiste aklın ve insanın fıtratına yerleştirilmiş donanımların iyiyi kötüden ayırt etmedeki rolü ve önemi üzerinde durulur; fakat bu âyet göstermektedir ki insan (aklıyla evrendeki düzene hakim bir iradenin ve gücün varlığını tespit edebilir ve fıtrî özellikleriyle bir takım insanî değerlere ulaşabilirse de,  Allah’a nasıl kulluk edileceği ve O’nun hoşnut olacağı hayat çizgisinin hangisi olduğu hususunda ancak vahyin rehberliğinde tam ve kuşatıcı bilgiye sahip olabilir; ilâhî dinlerin ortak amacı da aklın beşerî zaaflara yenik düşmemesi için onun önündeki yolu aydınlatmaktır. Özellikle Kur’an vahyine, insanın dünya hayatının kaynağını teşkil eden unsura benzetilerek mecazi anlamda ruh denilmiştir (eş-Şûrâ 42/52; Fahreddin er-Râzî,)

Malik b. Dinar şöyle dermiş: Ey Kur’ân ehli! Kur’ân sizin kalbinize neler ekti? Şüphesiz yağmur yeryüzünün baharı olduğu gibi, Kur’ân da kalplerin baharıdır.

Vahiyden yoksun olan toplumlar insanları bunalımdan kurtaracak bir sistem ortaya koymaktan âciz kalmışlardır.

Ey insanlar! Size Rabbinizden bir öğüt, gönüllerdekine bir şifa, müminler için bir hidayet ve rahmet gelmiştir. (Yûnus – 57)                                                   

Kalplerde bulunan şek ve şüpheler, iki yüzlülük, küfür ve kötü inanç, kötü ahlâk gibi hastalıklara karşı şifadır. Kur’ân-ı Kerîm’in özellikle müminler için bir rehber ve rahmet olarak gösterilmesi, insanların Kur’an karşısındaki tavrıyla ilgilidir. Çünkü inatçı ve ön yargılı tavırlarıyla daha baştan doğru ve hayırlı olan şeylere kendilerini kapatanlar, nübüvvet ve vahiy nurundan yararlanamazlar; bu yüzden de Özünde hidayet ve rahmet olan Kur’an bunlara fay­da sağlamaz Nitekim A’râf sûresinde (7/179) “…Onların kalpleri vardır ama onlarla kavrayamazlar; gözleri vardır ama onlarla göremezler; kulakları vardır ama onlarla işitemezler. Onlar hayvanlar gibidir, hatta daha da akılsızdırlar. İşte asıl gafiller onlardır “ buyurularak bu hususa açıklık getirilmiştir.  Allah Teâlâ başka bir âyet-i kerîme’de de şöyle buyurur: «De ki: İmân edenler için hidâyet ve şifâdır. İmân etmemiş olanların kulaklarında ise bir ağırlık vardır ve bu; onlara kapalıdır. Sanki onlara uzak bir mesafeden sesleniliyor da anlamıyorlar.» (Fussilet, 44)                                                                      Allah c.c göndermiş olduğu  vahy’den kendisinin razı olacağı şekilde istifade eden kullarından eylesin bizleri inşallah.

ÇALIŞMA BİZDEN , TEVFİK ALLAH”TANDIR.

SELAMIN ALEYKUM