ÜMMÜ MABED

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

HİÇ CENNETE KOŞMAYI DÜŞÜN DÜN MÜ?

   Hamd alemlerin Rabbi Meliki din gününün sahibi Allah azze ve celle’ye mahsustur.Salat ve selam müminlerin kıyamete kadar önderi ve önderi olan son nebi Hz.Muhammed(s.a.v.)e onun yüklendiği davayı yüklenen ashabına ve bugün de onların yolundan gidenlere olsun.

Bu ay ki hanım sahabimiz gene hepimize konuşmasıyla,tavrıyla,ahlakıyla ve ilmiyle örnek olacak bir hanım. Rabbim hepimize faydalanabilmeyi nasip etsin inşallah.Bu hanım hicretle gündeme gelen bir sahabidir. Çok meşur, temiz,güçlü ve kuvvetli bir hanımdı.Bu hanımın ismi Atike’dir. Ümmü Mabed ise künyesidir. Mekke ile Medine arasında adete bir durak ve mola yeri olan bir çadırda yaşıyordu. Oradan gelip geçenlere yemek ve su veriyordu. Bir gün Allah Resulü onun yanında mola verip ona misafir oldu.Onunla beraber Hz.Ebubekir ve çobanı Amir b.Fuheyre ile yol rehberleri Abdullah b.Uraykıt vardı.Bu rehber müşrik biriydi.

Ümmü Mabed’e misafir olan Allah Resulu varsa ondan süt,et veya hurma istedi.Fakat hiçbir şey bulamadı. Ümmü Mabed şöyle dedi ”eğer ikram edecek bir şeyimiz olsaydı ikram edip sizi ağırlamaktan çekinmezdik’.Sonra hepimizin tefekkür etmesine sebep olacak şu olay vuku buldu.

Allah Resulü çadırın gölgelik bölümünde bitkinlikten dolayı sürüden geri kalan bir koyun gördü.Ona bu koyunun sütü var mı diye sordu.Kadın o süt verecek durumda değil dedi. Hz.Peygamber izin verir misin sağayım dedi. Kadın annem babam sana feda olsun,eger bir damla süt görürsen sağabilirsin dedi. Hz.Peygamber koyunu istedi.Onu sağmak için elini memesine götürdü,Allah’ın ismiyle sağmaya başladı. Birden koyunun memesi şişerek sütle doldu. Bir kap isttedi, onu doldurarak herkese ikram etti.Doya doya içtiler,en son Hz.Peygamber içti. Sonrada” bir topluluğa içecek ikram eden en son kendisi içer”buyurdu.Sonra hayvanı bir daha sağdı.Bu sütü de yavaş yavaş içtiler. Üçüncü kez sağdığında ise sütü kadına verdi.Daha sonra bineklerine binerek gittiler. Ümmü Mabed’in kocası Ebu Mabed zayıf ve cılız sürüsüyle döndü.Kaptaki sütü görünce hayretle eşine sordu.”bu süt sana nereden geldi?”çünkü evde sağlam bir hayvan yoktu  eşi”bir mübarek insan buradan geçti”dedi sonra bütün detayları ile olayları ona anlattı.

Burada bu hanımın rastgele söylediği bir cümle üzerinde durmak istiyorum.Çünkü bu hanım gözleri ile gördüğü ve vicdanen etkilendiği bir olay neticesinde bu cümleyi kullanmıştır.Bundan önce Allah Rasulünü ne görmüş ne de beraber oturmuşlardı.Evet bir çok sahabi resulullah’ın özellikle ahlakı potresini anlatıp rivayet etmişlerdir.Çünkü bu insanlar Resullullah ile hayatlarının bir bölümünü beraber geçirmiş ve onun bir çok vasfına şahit olup bunları rivayet etmişlerdir.Bu hanım ise kısa bir süreliğine,sadece bir bereketine sahip olup Hz.Peygamberi mübarek insan olarak vasfetmiştir.

Allah Resulü’nden gördüğü bereket onu mutlu etmişti.Gözlerini bu mübarek insana dikerek kendi hayal aleminde onun büyük potresini çizdi.Doğrusu çölde yaşayan okuma yazma bimeyen sosyal hayattan uzak bir kadının bu seviyede bir şuur ve incelikle Hz.Peygamberi vasfetmesi oldukça ilginçtir.Kocasına Resulullahı şöyle anlatıyordu.”gördüğüm kişi dış görünüşü hoş,yüzü ve ahlakı güzel biriydi.Göbeği çıkmamıştı,başıda küçük değildi, gözlerinin siyahlığı tam siyah,beyazlığı tam beyazdı.Ayrıca gözleri sürmeli,dudakları büyük ve ince,kaşları bitişik,saçları çok siyah,boynu uzun ve sık sakallıydı. Sustuğu zaman ağırbaşlıydı, konuştuğu zaman ise onu bir güzellik kaplıyordu.Konuşması bir ipe dizilmiş boncukların tek tek düşmesi gibi ne az ne de çoktu,öz konuşurdu.Sesi netti,uzaktan kulağa hoş yakından ise çok tatlıydı.Gözünü kısa süreliğine de uzun zaman da ondan ayırmak istemezsin. Kendisi ile beraber olan üç arkadaşından dış görünüş olarak en parlagı,en güçlüsü oydu.Arkadaşları etrafını sarmış,bir şey söylediği zaman dinlerler, bir şey emrettiğinde hemen yerine getirirler.Yüzü asık kınayıcı değildir.

   Bunu dinleyen kocası ”Allah’a yemin ederim ki bu o Kureyşli.Onu görseydim dinine girerdim”dedi. Karı koca hemen hazırlanıp Medine’ye gittiler. Resulullah’ı bulup anında ona tabi oldular ve iman ettiler.Eğer sadece kafa gözüyle değil aynı zamanda kalp gözüyle de okursak bir ayrıntıyı fark ederiz ki yoldan gelen Ebu Mabed eşini dinledikten sonra dur biraz soluklanayım,yemek yiyeyim,şimdi yol yorgunuyum,tamam anlattıklarına inandım ama yarın gideriz acelesi yok deyip oturmamıştır.Bu adam ve baş karakterimiz olan Ümmü Mabed resmen cennete koşmak için yarışmışlar ve bir an dahi duraksayıp beklememişlerdir.

Peki bizlerde cennet için koşuşanlardan mıyız yoksa ilim öğrenmek için yan odaya dahi gitmeye üşenenlerden miyiz. Nefisleri bir muhasebe etmek gerek değil mi? Ve şu ayeti hiç bir zaman akıllardan çıkartmamak gerek.”Rabbinizin affediciliğine ve genişliği gökler ile yer arası kadar olan cennete koşunuz.Burası takvalılar için hazırlanmıştır.(ali imran 133)”Şu kısacık dünya hayatında bir Müslümanın tek derdi cenneti kazanmak olması lazım ki bunun için de çok çalışmak ve yorulmak ve yeri geldiğinde Ümmü Mabed gibi koşmak lazım.

Bu hanım sahabi ve eşi Allah resulü ile beraber olup onun yüklendiği davayı yüklendiler ve kendi başlarına sakin bir hayat yaşarken iman ettikten sonra artık her daim İslam için mücadele eden müminler oldular. Vakıdi’nin rivayet ettiğine göre Allah Resulü’nün sağdıgı koyun uzun seneler yaşamış ve bol süt vermiştir.Bununla ilgili pek çok rivayet vardır.Biz bunda bir gariplik değil,Allah Resulü’nün bereketini görüyoruz.Biz yine sözümüzü ve gözümüzü bu mümine sahabi hanıma çeviriyoruz ve diyoruz ki Allah senden razı olsun ey Ümmü Mabed! Ey çölde ve köyde büyümüş,okuma yazma bilmeyen kadın!Sen hangi üniversteyi bitirdin,hangi ilimleri aldın da biz senden ondört asır sonra bile bu tılsımlı sözlerini çözmek için sözlüklere ihtiyaç duyuyoruz.

Allah Resulü’nden bahsederken ne bir yapmacıklık,ne bir abartı ne de bir eksiklik.Onun vasıflarını anlatırken tüm benliğiyle ve kalbiyle anlatmıştır.Onun Allah’ın elçisi olduğunu öğrendiğinde ise dünyalık hiç bir şeyi düşünmeden tek bir mazeret üretmeden iman etmeye koşmuşlardır. Rabbim bizleride islam uğrun da çalışan,koşturan,yorulan ve bu yolda can veren müminlerden eylesin inşallah.”iman edip salih amel işleyenler varya, onları içinden ırmaklar akan ve içinde ebedi kalacakları cennet köşklerine yerleştireceğiz.Çalışanların mükafatı ne güzeldir.(ankebut_58)”

                                   Elhamdulillahirabbilalemin