SÜHEYL İBNİ AMR (R.A.)

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

Hamd yeri ve gökleri yaratan, kalplere imanı bahşeden, sapıklığı ve doğruluğu birbirinden iyice ayırıp belirginleştirmiş olan Allah (c.c.) mahsustur. Salat ve Selam Allah Rasulu (sav)’e Aline ve Ashabının üzerine olsun ve Selam bütün Mü’minlerin üzerine olsun inşaAllah.

Es Selamu Aleykum

Bu ayki konuğumuz Kureyşin efendilerinden, hatiplerinden, cahiliyye de İslam’a ve Rasulullah’a karşı düşmanlık eden ve insanları düşmanlığa kışkırtan bir isim Süheyl ibn Amr (R.a.)

Kendisi İslam’a karşı şedid olsa da oğlu Cendel(R.A.) İslam’ın karşı davetine icabet etmiş ve Allah’a teslim olanlardan olmuştu. Sahabe İslam’a girerken ağır bedeller ödedi. Kimisinin oğlu iman etti babası küfrün saflarında kaldı kiminin babası iman etti geri kalanlar küfrün safında yer aldı. Ama yine de onlar hiç taviz vermeden mukaddes dava uğruna mücadele ettiler.

Bedir savaşında Süheyl bin Amr (R.a.) Müslümanlara karşı savaşanlar arasındaydı Allah (c.c.) Müslümanlara zafer nasip edince Süheyl’de bir grup müşrikle birlikte esir alınanlar arasındaydı. Süheyl bu esir hainden fidye vererek kurtulma talebinde bulununca Ömer bin Hattab (R.A.) Rasulullah (sav) yönelerek Ya Rasulullah (sav) beni bırak da onun ön dişlerini sökeyim böylece bizim aleyhimize bir daha konuşamaz deyince Nebi (sav) O’na yöneldi ve dedi ki; bırak onları sökme Ey Ömer belki bir gün mutlu olmana sebep olurlar dedi.

Nebi (sav)’in dediği, Süheyl için düşündüğü şey bir zaman sonra gerçekleşmişti. Süheyl b. Amr (r.a.) Rasulullah’ın (sav) vefatında herkes üzgün perişan bir haldeyken o ayağa kalkıp insanlara yöneldi ve dedi ki; “kim Muhammed’e kulluk ediyorsa bilsin ki Muhammed ölmüştür. Kimde Allah’a kulluk ediyorsa bilsin ki o daima diridir ve asla ölmez” diyerek Ebu Bekir Sıddık’ın gösterdiği tutumu gösteren nadir kişilerden oldu. Hepimiz Rasulullah’ın ne kadar merhametli bir kalbe sahip olduğunu biliyoruz her zaman ümmetini düşünmüş, insanların hidayete ulaşması için kendini parçalamış, taifte taşlanmasına rağmen onlar bilmiyorlar, belki onların neslinden iman eden birileri çıkra diyerek eşsiz bir merhamet örneği göstermiştir.

Peki bugün Rasulullah’ı (sav) örnek alan davetçilerin bu olaydan çıkarması gereken dersler nelerdir. İnsanları Allah’ın (c.c.) dinine davet ederken karşılaştıkları zorluklarda, sorunlarda, insanların tevhid davetine ilk etapta kulaklarını tıkayıp yüz çevirdiklerinde, ailesinin, akrabalarının, arkadaşlarının, inancı, İslami yaşantısı sebebi ile ondan yüz çevirdiklerinde onlara öfke kusup arkasını dönüp gitmeyecek, sabırlı olarak, dua ehli olacak ve Nuh (as) gibi bıkmadan, yılmadan, usanmadan onlara hakkı anlatabilmek için uğraşacaktır.

Süheyl bin Amr (R.A.) Hudeybiye de Rasulullah (sav) görüşlerine karşı çıkanların başındaydı. Rasulullah (sav) katibine yönelip yaz “Bismillahirrahmanirrahim” dediğinde Süheyl hiddetli bir şekilde atılarak hayır olmaz Rahman ne demek vallahi onun ne demek olduğunu bilmiyorum. “Bismikelahumme” yaz diyerek itirazda bulundu. Yine Rasulullah (sav) anlaşmayı yazdırırken bunlar Allah’ın Rasulu Muhammed’in ve Suheyl’in mutabık kaldıkları hususlar dediğinde o yine hiddetlenerek itiraz etti ve dedi ki; Vallahi senin Allah’ın Rasulu olduğunu kabul etseydik sana beyti yani Kabe’yi kapatmazdık, seninle savaşmazdık da deyip bir çok noktada Rasulullah (sav) karşı çıktı. Konunun tamamını aktarmayacağım, sadece O’nun İslam’a ve Peygamber’e karşı nasıl bir tavır içerisinde olduğunu belirtmek istedim. Tafsilatlı bilgi için siyer kitaplarına başvurabilir.

Süheyl b. Amr (R.A.) bu hali Mekke’nin fethine kadar devam etti. Bu zaman diliminde Süheyl’in (R.A.) kalbi Rasulullah’a ve İslam’a karşı sevgi ile dolmaya başladı. Daha iman etmemişti ki oğluyla haber göndererek Huneyn savaşına katılmak için Rasulullah’tan izin istedi ve ona izin verildi Müslüman olmadığı halde savaşa katıldı ve Huneyn savaşı dönüşü iman etti ve Müslüman oldu.

Günler ilerledi oradan az bir zaman geçmişti ki Sühyl (R.A.) derin bir üzüntü içindeydi Hakkı davetine icabet etmede ve İslam’a girmede ki gecikmesinden dolayı kalbi elemle doluyor ve bunu dert ediniyordu. Bundan dolayı da ondan daha fazla ahirette kendisine fayda verecek amelleri çoğaltan hiç kimse yoktu. Kur’an okurken çok ağlar ve halsiz düşerdi. O’nun bu durumu nasıl anladığı ile ilgili bir kıssa aktararak yazımızı sonlandıralım.

Ömer b. Hattab’ın kapısına Süheyl b. Amr (R.A.), Haris ve Bilal (R.A.) birlikte gelmişlerdi. Ömer b. Hattab’ın görevlisi çıkarak Halis ve Bilal’i içeriye aldıı. Bunun gibisini görmedim bu kölelere izin veriliyor biz burada bekliyoruz ve yüzümüze bakılmıyor. Süheyl (R.A.) akıllı bir adamdı ona döndü ve şöyle dedi; “Ey topluluk! Onlarda çağrıldılar sizde çağrıldınız, onlar koştular siz yavaş davrandınız, geride kaldınız kıyamet günü onlar çağrılıpta siz bırakıldığınız da ne yapacaksınız? Vallahi faziletçe sizi geçmelerinde daha ağır bir şekilde öne geçecekler.” Bunun üzerine elbisesini düzeltti, sirkildi ve gitti.

Hasan (Rh.A.) bu konuyla ilgili şöyle dedi; “Vallahi Süheyl doğru söylemiştir. Allah kendisine koşan bir kulla O’na gitme de yavaş davrananı bir tutmaz.”

Süheyl b. Amr (R.A.)’nın tarihe altın harflerle yazılması gereken her Müslüman’ın üzerinde uzun uzun düşünmesi gereken şu sözü şehadetinden önce söyledi.

“Vallahi müşriklerle beraber bulunduğum her savaş için bir mislini Müslümanlarla birlikte yapmadan, müşriklerin yanlarında yaptığım harcamaların bir mislini Müslümanlar için yapmadan bırakmayacağım. Umulur ki bunlar öncekilerin silinmesini sağlar.”

(Allah Ondan Razı Olsun)