ALLAH VE RASULÜNE DÜŞMANLIK

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

-ALLAH VE RASULUNE  DÜŞMANLIK-

Bütün hamdlar Allah (Subhane ve Teala)’ya mahsustur. O’na hamdederiz ve ondan yardımı dileriz. Mağfireti ondan ister, doğru yola iletilmemizi ondan bekleriz. Nefislerimizin şerrinden ve amellerimizin fenalığından Erbabı olmayan O Rabbe (Subhane ve Teala) sığınırız.

Allah Subhane ve Teala kimi hidayette kılmış ise, o hidayete ermiştir. Kimi de dalalette ve sapıklıkta kılmış ise, artık o kendisi için bir dost ve yardımcı bulamaz.

Şehadet ederim ki Allah Subhane ve Teala’dan başka ilah yoktur ve onun eşi benzeri, şeriki, endadı, erbabı asla yoktur. Yine şehadet ederim ki Muhammed (sav) Allah’ın Kulu ve Rasulüdür.  Salat ve Selam O’na (sav) , Ehli beytine, Ashabına ve O’na (sav) tabi olmuş bu kutlu davanın yolcularına olsun İnşaAllah. Rabbim bizleride onlardan kılsın. Allahumme Amin!

“Kelimet’ul Mübeddele; Allah’tan başka ilah yoktur. Hakimiyyet Kayıtsız şartsız Allah’ındır. Onun elçisi ise hakimiyyetin yeryüzündeki yegane temsilcisidir.” Gerçeğini insanlara haykırmak ve buna davet için geçmişten günümüze nice canlar, mallar ve evlatlar feda edilmiştir. Bu dini hayatlarında benimseyenler için BEN, ANNEM, BABAM, KOCAM, ÇOCUĞUM denen kavramlar ortadan kalkarak kişilerin sahip olduğu tek şey Allah ve Rasulu olmuştur. Şahid olanlarda bunun böyle olduğunu bire bir hayatlarıyla ispat etmiştir.  Bu hakikat fertleri yerlerinden kaldıran, alt üst olmuş hayatları dirayete kavuşturan, körleşmiş basiretleri açan, allak bullak olmuş sevgileri ve düşmanlıkları yerli yerine koyan tek kudrettir.

“Bu büyük kelime için mizanlar kuruldu, divanlar konuldu, Cennet ve Cehennem hazırlandı. Bu sayede yaratılanlar Mü’min’ler ve Kafirler diye ikiye ayrıldı. İyilikler ve kötükler taksim edildi. Sırf bu amaçla cihad etmek için kılıçlar çekildi, silahlar kuşanıldı. Çünkü bu Allah (c.c.)’nın insanlar üzerindeki hakkıdır.”( İbnul Kayyım El-Cevziyye)

Kelimenin aslına gelince ise Rasulullah’ın (sav) getirmiş olduğu bu gerçeği kesin bilmek, inanarak doğrulamak, dil ile de ikrah etmektir.O’na sevgi besleyerek boyun eğmektir. Zahirde ve batından O’nunla amel etmektir.

Kelimenin kemali ise Allah (c.c.) için sevmek, Allah (c.c.) için buğz etmektir. Allah (c.c.) için vermek Allah (c.c.) için engellemektir. Bunun yolu ise her yönüyle  Rasulullah’a içtenlikle bağlı bulunmak, ona tabi olmak, istikametleri; onun istikametinde sabitlemektir. İşte bu istikamete yöneliş insanı bilinmezlikler deryasından çıkarır, onu her yönüyle kuşatır.  Buna binaen biz diyoruz ki hayata anlam katan değer tevhiddir, Tevhid Kelimesidir. Bunun zıddı durumda ise Tevhidin olmadığı hayatlar anlamsızdır, değersiz. Bu yaşamlar rüzgarın savurduğu çerçöp misali yönsüz, istikrarsızdır. Ancak bu esasa yapışmış onunla hallenenin misali ise kökü toprağa sıkıca tutunmuş, gövdesi göğe uzanan ağacaın misali, kulbuna sapasağlam yapışmıştır.

“…Kim Allah’a inanırsa, kopmak bilmeyen sapasağlam bir kulba yapışmıştır…” (Bakara 256)

“Görmedin mi Allah nasıl bir misal getirdi: Güzel sözü kökü (yere) sabit, dalları gökte olan güzel bir ağaca benzetti. Kötü sözün misalini ise, gövdesi yerden koparılmış o yüzden ayakta durma imkanı olmayan (kötü) bir ağaca benzetti.” (İbrahim 24-26)

Öyle bir yönelişten bahsediyoruz ki tüm benliğinle ve sahip olduklarınla istisnasız kendini teslim etmektir Allah ve Rasulune. Ustasına bırakılan toprak gibi ustası dilerse onu tabak yapar, dilerse testi dilerse daha başkası. Toprağın ustasına direnmesi baş kaldırması mümkün değilse Mü’min’in Allah ve Rasulunun iradesine isyan etmesi, ona razı olmaması asla mümkün değildir. O iradesini Allah ve Rasulunun iradesiyle birleştirmişir. O iradesiyle Allah (c.c.)ya kulluğu tercih ederek yaratılmışların en hayırlısı olan “Allahın (c.c.) Kulları” arasına dahil olmuştur.

Bu kulluk perdesini biraz aralayacak olursak: Bu yazımızın temelini oluşturan Kalbi Kulluk bölümüne dahil olan aslında itikadi bir bahside içerisinde barındıran bir konu olan “Vela ve Bera” kavramlarına değineceğiz  İnşaAllah-u Rahman.

Bu konunun asıl amacı İslam gerçeğini ve bununla çatışan şeylerin tüm açıklığıyla ortaya koymaktır. Bu üzerinde düşünülmesi gereken bir konudur. Zira davetin geldiği sıralarda insanoğlu koyu ve cahili karanlıklar girdabında , kör ve sapık gidişin içerisinde saplanıp kalmıştı.

“Ölü iken dirilttiğimiz ve kendisine insanlar arasında yürüyebileceği bir ışık verdiğimiz kimse, karanlıklar içinde kalıp çıkamayan kimse gibi midir?” (En’am 122)

Seleften Mikdâd Bin Esved (Radyallahu Anh) İslamın inzarını şu şekilde tasvir etmektedir:

“Allah(c.c.)’a yemin ederim ki, Rasulullah(sav) peygamberlerden herhangi birisinin gönderildiği şiddetli durumlardan daha  şiddetlisiyle gönderildi. Biz o zaman puta tapardık, O (sav) ‘Furkan’ ile gönderildi bu sayede Hak ile batılın arası açıldı. Bu gelen baba ile çocuğu ayırdı. Öyle ki kişi babasını ,oğlunu, kardeşini düşman gördü. Bizlerin gönüllerini İslam açtı. Böylece Müslümanlar Ciğerparelerine savaş açtı.” (Hilyetul Evliya- Ebu Nuaym- 1.175)

Nasıl bir azamet ki; kendinden önceki tüm kan ve toprak bağlarını, ırka dayalı düşünceleri, kavimleri ilgilendiren akrabalığı silip atıyor ve sonrasında aralarında bambaşka kopması mümkün olmayan İmana dayalı “İslam Kardeşliği” bağını tesis etmekte. Eften püften sebeplerle, birilerinin yok demesiyle, yada olmaz olsun böylesi gibi söylemlerle bozulacak cinsten değilde,  Ancak İslam irtidadıyla bozulacak bir hukuktan bahsediyoruz. O toplum ki Allah için sevmeyi ve Allah (c.c.) için düşman bellemeyi iyi anlamış şahsi ve menfi maslahatları için o hukuka zarar vermekten Allah (c.c.) için korkan fertlerin oluşturduğu, hedefleri tek, sesleri tek, yürekleri İslam üzere sabitlenmiş, Allah için bir araya gelmiş bir birliktelik. Bu gayeyle birbirine yardım eden, birine gelmiş zararı hepsi kendisine gelmiş sayan, faydayı ve zararı gözeten, hatayı ve kusuru Allah (c.c.) için örtmeye çalışan, yine Allah (c.c.) için nasihat eden ve Allah (c.c.) için nasihati kabul eden, düşeni elinden tutup kaldıran bir vücudun azaları misali o olmazsa olmaz şuurunda olanların meydana getirdiği sevgi bağıyla perçinlenmiş bir birliktelik.

İşte ‘Vela’ bu temel üzerine kurulup, bunun üzerinde yapılanıp yükseldiği ve ayakta durduğu müddetçe duvarları birbirine kenetlenmiş saf bağlayarak küffarla çarpışan cepheler tesis olunacaktır.

“İbrahim’de ve onunla beraber olanlarda sizin için en güzel örnek vardır. (Usvetun Hasetun) Hani onlar kavimlerine:’ Biz sizden ve Allah’tan başka ilah edindiğiniz şeylerden uzağız. Sizin dininizi inkar ettik. Tek olan Allah’a iman edinceye kadar, bizimle sizin aranızda ebedi bir düşmanlık vardır.’ demişlerdi.” (Mümtehine 4)

Bu Ayeti Kerime’de ise karşımıza ‘Bera’ kavramı çıkmaktadır. Allah (c.c.)’ya düşmanlık yapmak veya Allah (c.c.)’ya düşmanlık yapanlara düşmanlık yapmak, “Evliyâuşşeytan” ismi altında toplananlara karşı düşmanlık yapmak. Bu gerek kin güderek, gerek kalpteki sevgilerini kazımakla, gerek buğz ederek, gerekse savaşarak cihad edilmesi gereken Allah (c.c.)’nın kalıplarını göstererek karşımıza çıkardığı kin, hased, nifak, kibir gibi haslatlerde birleşerek karşımıza çıkanların oluşturduğu birliktelik.

Bunlar Allah (c.c.) ‘nın gösterdiği bütün açık delillerden sonra böbürlenerek Rablerine isyan etmişler, ve Allah (c.c.) ile sınır yarışına girişmişleridir. Yalnız farkında olamadıkları bir nokta var ki bu zihniyette olanlara o hakikati beyan etmek isteriz: “Senin İlahlığını kabul etmeyerek düşmanlık ettiğin o Yüce İlah (c.c.) ki sahip olduğun herşeyin yaratıcısıdır. Yaratıcısı olmasından sonra senin istifadene sunanda odur. Dilerse tümünü elinden almaya gücü yetendir,O (c.c.) bu dünyada buna irade buyurduğu gibi ahirette ebedi azabına irade buyuracak, eğer bugün ona isyan ediyorsan yarın ahirette sana vuracağı bağı engelle bakalım. Engelleyemezsin daha evveline gelelim: Kabirde Allah (c.c.)’nın emriyle sorgu melekleri geldiğinde onları def et edemezsin. Daha evvelinde yine Rabbi (c.c.)’nın emriyle gelen ölüm meleği geldiğinde ona engel ol canını alamasın. Onuda beceremezsen Allah yarattığı arzdan git ve kendine sığınacak başka bir yer bul, bulamazsın, onuda yapamadın onun verdiği nimetlerle hayatını idame ettirme kendi rızkını kendin var et edemezsin çünkü sen  ACİZSİN , hiçbirini yapamazsın Allah (c.c.) yarattığı oksijeni ciğerlerine alma, almadan bir saniye yaşayamazsın.  Şimdi kendine bak kalbin Allah (c.c.)’nın dilemesiyle atıyor atarken onu tesbih ediyor hadi ona engel ol Rabbini zikretmesin, gözüne söyle kırpılmasın yada böbreğine söyle kanı süzmesin damarlarına söyle kanı taşımasın yapamazsın çünkü acizsin Allah Subhane ve Teala’ya mecbursun. Bu mecburiyetle Rabbine hasım kesilmek senin ne haddine? O halde acziyetini kabul et ve Rabbini yücelt .

“Size azabın en şiddetlisi gelmeden önce tevbe ederek Rabbinize dönün. Ona teslim olun.” (Zümer 54)

Şimdi hepimiz soralım nefsimize Ey İsyankar Nefis! Şimdi kaypaklık yapmadan cevap ver: bu acziyetini fark ettikten sonra yapman gerek şey belli Rabbini (c.c.) Tesbih, Tahlil ve Tenzih etmendir. Sen Allah, Peygamberi ve Mü’minlerle mi çaba sarf edeceksin; yoksa  tam tersi isyanına, haddi aşmana devam mı edeceksin hangisi? Eğer cevabın Alemlerin Rabbine Teslim olacağım ise Rabbim yolunu açacak ve sana bilmediklerini öğreterek seni dinine kabul edecektir. Yok eğer diyorsan ki Ben hasımlığıma, cedelime devam edeceğim o halde Rabbinin indinde azabı, Müminlerin indinde düşmanlığı hak ettin ve  Muhakkak ki onlar üstün gelecektir. Sayıca çok olmanız sizin gibi nicelerinin olmasıda ölçü değildir. Allah (c.c.),Peygamberi (sav) ve beraberindekiler şahit olmuştur ki az topluluklar çok topluluklara üstün gelmiştir.

“Nice az topluluklar çok topluluklara üstün gelmiştir.” (Bakara 249)

“Bizim ordumuz şüphesiz üstün gelecektir.” (Saffat 173)

Biz onlardan beriyiz onlarda bizden beridir.

Son olarak: Sadık ve samimi her Müslüman, Allah’ın nizamına düşman olan her fert, sistem, zümre,  kanun, yasa, nizam, tüzükden beri olduğunu açıkça bildirmelidir ve hemen BERA kavramının gereğini hayatına lanse ettirmelidir. Çünkü bizden önceki büyüklerimiz Selef-i Salihin böyle yapmış böylelikle yardıma, izzete ve şerefe sahib olmuşlar. Rabbim bizleri onların yolundan ayırmasın. Allahumme Amin!

ELHAMDULİLLAHİRABBİLALEMİN