ŞİRK VE SEBEPLERİ-2

Hamd alemlerin Rabbi olan ALLAH(Celle Celaluhu)’a mahsustur. Salat ve Selam alemlere rahmet olarak gönderilen Muhammed Mustafa (sav)’ya ve O’nun yolundan yürüyenlere olsun İnşaALLAH.

1- DÜŞÜNMEMEK: müşriğin temel vasfıdır. Bu da peşin hüküm, aklını çalıştırmamak zan ve tahmine uymakla tezahür eder.

Ad kavminde, kendilerini şirkten temizlenip yalnız ALLAH(Celle Celaluhu)’a kulluğa davet eden öğütler veren Hz. Hud (a.s)’a müşrikler şöyle derler;

“ İster öğüt ver, ister öğüt verenlerden olma, bizce birdir.” (ŞUARA 136)

Bu tepki peşin hükümden, inattan başka bir şey değildir. Müşriklerin düşünmemeleri ve akli muhakemeye dayanmamaları iman konusunda sadece bir zan ve bir esasa dayanmayan, tahminden öteye geçmemeleri sonucunu doğurur. Yüce ALLAH(Celle Celaluhu) müşriklere hitaben;

“Siz ancak zanna uyuyorsunuz ve sadece tahminde bulunuyorsunuz.” ( En-am 148)

İnsan eğer inancını delillerin üzerine inşa etmezse zanna mahkum bırakır.

“Onların çoğu zanna uyuyorlar. Halbuki zan, hakikat karşısında hiçbir şey ifade etmez.” Zanda hakikatten hiçbir şey içermez.

2- İLME DAYANMAMAK:

ALLAH (Celle Celaluhu) müşriklere şöyle dememizi emreder;

“ De ki; Yanınızda ilim varsa onu çıkarıp bize gösterin.” (En-am 148)

Buradaki ilimden maksat ALLAH(Celle Celaluhu)’ın, müşriklerin şirklerinden razı ve şirkin geçerli olduğuna dair ilimdir. Bu konuda onların hiçbir bilgileri yoktur. Mümin Suresinin 42.ayetinde de inkar ve şirkin ilimsiz delilsiz olduğu bildirilmektedir. ALLAH(Celle Celaluhu) ile beraber başkalarını kabul edenler “bilmeyenler”dir (Neml 61) kıt düşünceli olanlardır(Neml 62)

3- ŞÜPHECİLİK: Kendilerini tevhide çağıran Hz. Salih(as)’e müşrikler şöyle demişler;

“Ey Salih! Sen, bundan önce aramızda (fikir bakımından) ümit bağlanan bir kimseydin; şimdi babalarımızın taptıklarına bizi tapmaktan men mi ediyorsun? Doğrusu bizi çağırdığın şeyden tam bir şüphe içindeyiz. (HUD 62)

Bu şüpheleri tefekküre dayanan metotlu, bir dereceye kadar haklı bir şüphe değildir. Hatta daha önce pek güvendikleri bir şahsın söylediğine, taraftar olmaları normal olarak beklenirdi. Fakat gelenek sebebiyle bırakmadıkları şirke, şüphe bahanesini bulmuşlardır. Zira makbul şüphe azda olsa tefekkürü gerektirir. Halbuki başka yerlerden olduğu gibi buradan da anlaşılıyor ki onlar bu şüpheye düşünme sonucunda ulaşmış değillerdir. Şüpheyi gerçeğe ulaşmak için metod olarak uygulasalardı, asırlardan beri körü körüne bağlandıkları putlara ibadet etme hususunda da kendilerine bir şüphe gelmeliydi. Nuh, Ad, Semud kavimlerinin ve onlardan sonra gelenlerin davranışı;

“Onlara Resulleri açık delillerle geldiler. Fakat(müşrikler) ellerini ağızlarına götürüp: “ Biz sizinle gönderileni inkar ettik! Bizi çağırdığınız şeyden de tam bir şüphe içindeyiz”

4- HEVA VE HEVESE UYMAK:

İnsanların, arzularına göre ve akıllarına esen her şeyi yapmaları ALLAH(Celle Celaluhu)’tan uzaklaşıp şıpsevdi nefis ve hevalarının hoşlandığı her şeyi, bazen kendi kendilerini bile ilahlaştırmalarına yol açmaktadır. Sahte ilahlar icat edenler hakkında şu ayeti dinleyelim;

“Bunlar sizin ve geçmiş babalarınızın ibadet ettiği bir takım kuru isimlerden başka bir şey değillerdir. ALLAH(C.C) onları teyid eden bir delil indirmemiştir. Onlar sadece zanna ve nefislerinin hevasına uymaktadırlar.” (NECM 23)

Kur’an bundanda öte nefsin ilahlaştırılmasından bahseder;

“ Baksana şu nefsini ilah edinene.” (Furkan 43)

5-KİBİR:

Hükümranlık, saltanat, dünyaca güçlü olmak refah içinde yaşamak da şirk ve inkara götürebilmektedir. Halkının yalnız kendine kul olmasını isteyen firavun adeta ilahlarının dayanaklarını bildirircesine onlara şöyle diyordu;

“Mısır hükümranlığı ve ülkemde olan bu ırmaklar, kanallar benim değil mi? görmüyor musunuz? (ZUHRUF 51)

İşte bu gururdur ki Rabbulaleminin elçisine karşı çıkarak Rabbulaleminde ne imiş ( Şuara 23) dedirtecektir. Bu gurur, toplum planında görülebilir. Ad kavmi haksız yere büyüklük taslamış ve; “Bizden daha güçlü kim vardır? Demişlerdi. Görmüyorlarmıdı ki kendilerini yaratan ALLAH(C.C.) onlardan daha kuvvetlidir. (FUSSİLET 15)

Ayetin son kısmı onların gururlarının Yüce ALLAH(Celle Celaluhu)’a karşı olduğunu gösterir.

SELAM VE DUA İLE

ESSELAMU ALEYKUM