بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحٖيمِ

Hamd âlemlerin Rabbi Rahman ve Rahim, ölüden diriyi- diriden ölüyü çıkartan, geleceğinde hiç şüphe bulunmayan günün sahibi, mümin kullarına merhametli, inkârcılara şiddetli, indirmiş olduğu Kur’an ile bizlere izzet bahşeden ALLAH(CC) aittir

Salât ve selam âlemlere rahmet olarak gönderilen kendi döneminde ve kendisinden sonra var kılınan mükelleflerin ona(sas) itaatten başka kurtuluşunun mümkün olmadığı önderimiz komutanımız Hz. Muhammed sas’e âline ashabına, bugünden önce yaşamış bugün yaşamakta olan ve kıyamete kadar yaşayacak, hakkın gönüllerini aydınlattığı mücahid müminlere selam olsun.

Kendisi 155’te (772) Bağdat’ın Kerh semtinde doğmuştur. Babasının hurdacılık (sakatî) mesleğini devam ettirerek geçimini sağladı. Hayatının ilk döneminde hadis tahsil etmek için Mekke’ye kadar uzanan seyahatlerde bulundu. Aynı zamanda Serî es-Sakatî, Cüneyd-i Bağdadi’nin dayısı ve üstadıdır. Menkıbeleri, sözleri ve fikirleri genellikle Cüneyd tarafından nakledilmiştir.

Kaynaklarda, günaha düşmekten sakınarak kendini daima murakabe eden, öldükten sonra toprağın naaşını kabul etmeyeceği endişesiyle kimsenin kendisini tanımadığı bir yerde ölmeyi arzu edecek kadar riyadan kaçınan, oldukça mütevazi, ticaretle meşgul olanların gönüllerini bir an bile Hak’tan ayırmamalarını tavsiye eden, el emeğiyle geçinmelerini, gıdası şüpheli olan kimsenin kalbine ilâhî nurun yansımayacağını söylerdi. Nakledilen bir menkıbeye göre çarşıda çıkan bir yangının ardından kendi dükkânının yanmadığını haber alınca “elhamdülillâh” demiş, fakat dükkânları yananların üzüntülerini paylaşmadığı için hata ettiğini anlamış ve otuz yıl Allah’tan af dilemiştir.[1]

İbni Ebi’l Verd diyor ki; Seri es sakati’nin yanına gittim, ağlıyordu, testi kırılmıştı. Bende neyin var dedim. O’da testi kırıldı dedi. Bende; senin için bir tane daha alırım dedim. Bana; Yerine bir tane usta alırsın, alacağın para nereden, onu kim yaptı, toprağı neredendir, ustası onu yapıncaya kadar ne kadar yedi dedi. Haram,helal ve şüpheliler konusundaki titizliği ve dikkatini bu meselede açıkça anlaşılmaktadır.

Yine Ali Bin Abdulhamid diyor ki; kapısını çaldım ve Allah’ım, beni senden meşgul edeni sen kendinle meşgul et dediğini işittim.

Nefsin ıslahına yönelik terbiye metodunu açıklarken yaptığı nasihat bu konudaki ilminin bir eseridir. O şöyle derdi;

Bir kimsenin ahmak olduğuna alâmet, kendi ayıbını bırakıp başkasının ayıbıyla meşgul olmasıdır. Kendi nefsini terbiye edemeyen, başkasının nefsini hiç terbiye edemez.

Seri Es Sakatî (r.a.), bir gün vaaz veriyordu. Sultânın adamlarından birisi, merasim ile oradan geçerken, (Şuraya bir uğrayalım) deyip, içeri girdi. O sırada Seri Es Sekatî “Mahlûkât içerisinde en âciz ve zayıf olan mahlûk, insandır. Bununla beraber, bu kadar mahlûk arasında, Allahü teâlânın emirlerine insan kadar isyan edip yüz çeviren mahlûk da yoktur. Eğer insan iyi olursa, melekler ona gıpta eder imrenirler. Eğer insan kötü olursa, şeytanın dahi kendisinden nefret ettiği, kendisinden kaçtığı, şerli bir kimse olur. Ne kadar hayret edilir ki, bu kadar zayıf ve âciz olan insanoğlu, kendisine her ni’meti veren, her an varlıkta durduran, yaşatan, kudret ve azamet sâhibi olan Allahü teâlâya karşı gelmekte ve isyân etmektedir…” diye anlatıyordu.

Evet, o anlatıyor. Acaba dinleyenler anlıyor muydu? Biz okuyoruz peki biz anlıyor muyuz? Yahut bu olayı naklenden kişi anlamışmıydı? Beraberce devam edelim;

Sultânın yakınlarından olan bu kişi, bu hikmet dolu sözlerin tesîri ile, ağlaya ağlaya kendinden geçi. Bir zaman sonra kalkıp evine gitti. Hiç konuşmuyor, bir şey yiyip içmiyor, hep ağlıyordu. Sabah olunca, yürüyerek, Sırrî’nin (r.a.) sohbet ettiği yere gelip, anlatılanları dikkatle dinledi. Üçüncü gün yine geldi. Sohbet bittikten sonra, “Efendim! Sizin söyledikleriniz bana çok tesir etti. Kabûl ederseniz, sizin talebelerinizden olmayı arzu ediyorum.” dedi. Kabûl edildi. Hülasa bir nasihat, bir kelime, kulaklarda yansıyan bir ses dalgası sadece bumuydu? Hayır, kesinlikle değil. Kalbi, aklı ve vicdanları etkisi altına alan Kuran’ın hikmetleri idi tesir eden. Peki sen, yada biz, kenardan geçerken dinleyen bir kimsenin etkilendiğini okurken. Anlamak ve yaşamak için gittiğimiz meclislerden etkilenmeden dönen hallerimizden etkilenmeyiz. Allah Azze ve Celle kalplerimizdeki hastalıklara şifa versin İNŞAALLAH.

Selam ve dua ile   اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعَالَمٖينَ

[1] (İbnü’l-Cevzî, II, 371).