BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

SABREDEBİLİYOR MUYUZ?

Hamd, Sena, Övme ve Övülme kulları için rızasına giden yolları kolaylaştıran, onlara hidayet yollarını açan, Rasulu (s.a.v)’e tabi olmayı da hidayete delil kılan Allah Subhane ve Teâla’ya mahsustur. ‘O’ Subhane ve Teâla’da onları kendisine kullar edindi, onlarda ‘O’ Subhane ve Teâla’ya kulluklarını itiraf ettiler. ‘O’ Subhane ve Teâla’dan başka kendilerine vekil edinmediler. Allah Subhane ve Teâla’da onların kalplerine imanı yazdı. Rab olarak Allah Subhane ve Teâla’dan, Din olarak İslam’dan, Rasul olarak Muhammed (s.a.v)’den razı olmaları sebebiyle onları destekledi.

Salat ve Selam Muhammed’e (s.a.v). O ki hevasından konuşmayan, Rabbinin seçkin kulu, Müminlerin kumandanı Nebi-i Zişan, canlarından evla sevdikleri, yoluna azı dişleriyle yapıştıkları son Nebi’dir. Allah Subhane ve Teâla ‘O’na (s.a.v), temiz ehline, onları takip eden selefine göklerin ve yerlerin devamı sayısınca Salat ve Selam eylesin!

Bugünde onların yolundan ayrılmayan, getirdiğini şüphesiz kabul eden, yine O’nun (s.a.v) getirdiği nizamın insanlar üzerinde tahakkümü için mücadele eden Allah Subhane ve Teâla’nın erlerinin yolunu açsın, onları hayırla mükâfatlandırsın! Allahumme Âmin!

Allah Subhane ve Teâla tarafından vahiy yoluyla indirilen, peygamberler tarafından tebliğ edilen, insanların dünya ve ahirette kurtuluşuna vesile olan itikadi ve ameli nizama “İslam” denmektedir. Adem (a.s)’dan itibaren Rasulullah (s.a.v)’e kadar gelen nübüvvet risaleti ile tüm nebiler ise fertleri bu nizama davet etmişlerdir. Ancak bu davetten her zaman birileri rahatsız olmuş, bunun için gönderilen nebiler ve beraberindeki müminler ise kendileri için tehlike unsuru olmuştur. Çünkü davet edilen İslam nizamı fertlerden başlayarak tüm arz üzerinde ‘adalet’ temelinde tahakküm sürmeye gelmiştir. Bununla beraber yok olup dağılacağını anlayan batıl zulüm ehlinin de yok olmama mücadelesi beraberinde gelmiştir.

            “Biz Hakkı batılın üzerine fırlatırız, oda onun beynini darmadağın eder, birde bakarsın o yok olup gitmiştir.” (Enbiya 18)

            -Dağılmak korkusuydu onları rahatsız eden, tehdit eden şey ki Allah Subhane ve Teâla korktukları o şeyin başlarına geleceğini vaad etmiştir. Asrımıza gelene kadar da Sünnetullah gereği böyle olmuştu, kıyamete kadar da böyle devam edecektir. Küffar istemese de İslam hançer misali ciğerlerini yerinden kazıyıp çıkaracaktır, Zulüm ehlininde saltanatını yakıp yıkacaktır.

Kâfir istemese de, dirense de, Rasullerin davasını yüklenen tebliğcilere, davetçilere, nasihatçilere iftira da atılsa, zulümde edilse, tutsaktan edilse, şehidde edilse mutlaka Allah Subhane ve Teala dinini destekleyecektir. Bu destekle de müminler muzaffer olacak, İslam nizamı tüm arzda tahakküm sürecektir.

“Onlar ağızlarıyla Allah’ın nurunu söndürmeye çalışıyorlar. Ancak kâfirler istemese de Allah nurunu tamamlayacaktır.” (Saf 8)

Bu vaad haktır, gerçekleşmesinde herhangi bir kuşku yoktur. Ancak bunun zamanını ve mekânını Allah Subhane ve Teâla belirlemiştir. Bu süreçte müminin yapması gereken durmadan, yavaşlamadan, pes etmeden, ihlasla, sabırla Allah Subhane ve Teâla’nın dini için gayret göstermektir. İmtihanlar, denemeler olacaktır ki Allah Subhane ve Teâla kulunu sınayacaktır. Gerek kâfirlerin eliyle, gerek nefsiyle gerek sevdikleriyle gerek aynı yolda mücadele ettiği İslam kardeşleriyle bu imtihanların tamamında selametle çıkabilmesinin tek yolu vardır ki oda “Sabırla Allah Subhane ve Teâla’ya yönelmektir.” Şehid Seyyid Kutub (rh.a) Davetçinin Yol Azığı isimli kitabında şu açıklamalarda bulunmaktadır;

“İslami mücadeleyi kendisine şiar edinen Müvahhid için davet çalışmasında üzerinde barındırması gereken önemli hasletlerden biri Sabır’dır.”

Neden “Sabır” diye baktığımızda; Mümin her daim sabırlı olmalıdır. Çünkü insan fıtratı itibariyle acelecidir, her zaman yasak olan şeyler nefsinin hoşuna gider, mübah olanlar, yapılması gerekenler ise zor gelir. Buna misal getirecek olursak ilk insan nesli olan Âdem (a.s) ve havva validemize baktığımızda Allah Subhane ve Teâla onları yarayıp Cennete koymuştu ve onlara;

“Ve dedik ki: Ey Âdem, sen ve eşin cennete yerleşin ve orada, istediğiniz şekilde faydalanın fakat şu ağaca yanaşmayın, yoksa zalimlerden olursunuz.” (Bakara 35)

Aklen düşünüldüğünde serbest olanların sayısı dahi belli olmayacak kadar çokken tek bir yasak onlara tatlı geldi ve ona yöneldiler. Hâlbuki onca ağacın içinde o serbest olsaydı ona yönelmek akıllarına bile gelmeyecekti belki ancak ne zaman yasak oldu oda nefislerine hoş geldi. İnsan da bu misal serbest olan nice nice nimetler varken insan haram olana, yasak olana meyleder bu da kişi için imtihan olmuştur. Olmuştur ki Sabrın fazileti ortaya çıksın insan nefsinin istediklerine sabretsin ve mükâfatı hak etsin.

Yine neden “Sabır” diye baktığımızda; Mümin Allah’a ibadet ederken ve insanları Allah subhane ve Teâla’ya ibadete çağırdığı sırada kötü sözler işitecek kınanacak, uyarılacak, zulüm görecek. Ayrıca insanların tabiatı gereği şehvetleri, ihtirasları, bir kesimin maslahat ve çıkarları, bazılarının gurur ve kibirleriyle çarpışacağından zor olacaktır. Çünkü insanlar içerisinde zorba dikdatörler, baskıcı egemenler, adaleti sevmeyen zalimler, doğrudan nefret eden fertler olacaktır, olması imtihandır ki insan sabretsin ve sabrının karşılığını hesapsız ecir olarak alsın. Ecirler ise kurtuluşuna vesile olsun.

“Ey iman edenler! Sabredin, Rıbat edin, Allah’tan korkun. Umulur ki kurtulursunuz.” (Ali İmran 200)

            Ayeti tersten okuduğumuzda kurtuluşa ermiş olabilmenin yolu açıklanmaktadır ki oda Allah’tan korkmak, korktuğun için azabınla arana engel koyabilmek için dinin hâkimiyetini istemek bu istekle sınırda beklemek (Rıbat tutmak), yine bunun için sabırlı olmak. Hemen devamında Allah Subhane ve Teâla’dan müjde gelmektedir ki,

“Şüphesiz Allah sabredenlerle beraberdir.” (Bakara 153)

Beraberinde Allah olana kim bir zarar verebilir? Beraberinde Allah olanı kim yenebilir? Beraberinde Allah olanı kim öldürebilir, yok edebilir? Edemez o yaşar Rabbinin katında nimetlendirilir.

Bu sebeplerdir ki İslami mücadelede fertlerde olmazsa olmaz haslet “Sabırdır”. Sabrın önderleri peygamberlerdir. Yine onlardan bu mücadeleyi alıp sahiplenen muvahhidlerin peygamberlerin ahlakı olan sabrı anlayıp İslam’ın hâkimiyetine giden yolda “Sabırla Allah Subhane ve Teâla’dan yardım istemeleri gerekmektedir!

Adalet timsali Ömer (r.a);

“Bizler yaşamın hayrını sabırda bulduk.” Diyerek adaleti isteyen muvahhidlere hayrın yolunu göstermiştir. Yine Arif olan şöyle söyledi: “Sabredin güzel günler yakındır.”

Rabbim bizleri İslam’ı dert edinmiş, derdi uğruna mücadeleye girişmiş, mücadelesinde Sabırla ahlaklanmış fertlerden kılsın.Allah azze ve celle’nin kurduğu planın bir parçası olmaktan şeref duyarız. Allahumme Âmin!

ELHAMDULİLLAHİRABBİLALEMİN