O’na Döneceğiz. (İstisna Yok)

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

Hamd alemlerin Rabbi Rahman Rahim din gününün sahibi Allah (c.c)’ ya mahsustur. Salat ve selam kendisine iman ve itaat edilmediği sürece ebedi saadet beklentisinin ancak hüsran olacağı Hz Muhammed (s.a.v)’e, vesveselere ve dünyaya aldanmayan sahabesine, gayesi Allah (c.c)’nin rızası, derdi Allah (c.c)’nin davası olan bütün mümin ve müminelerin üzerine olsun inşaAllah.

Mümin herhangi bir musibet ile karşı karşıya kaldığı vakit -ki musibet in­sana gelip çatan bir sıkıntıdır, küçük olsa dahi-: “Muhakkak biz Allah’ınız ve şüphesiz ki biz O’na dönücüleriz.” der. Genelde bir ölüm haberi alındıktan sonra söylenir diye biliyoruz. Yani ölen kişinin ardından söylenebilecek sözlerden bir tanesidir. Bu aynı zamanda Bakara Suresi 156. Ayetinde geçmektedir.

İkrime’den rivayet edildiğine göre gece­nin birisinde Resulullah (Sav)’ın kandili söner. Bunun üzerine O da: “Muhakkak biz Allah’a aidiz ve şüphesiz ki biz O’na dönücüleriz.” der. Ona: Bu bir musibet midir ey Allah’ın Rasulü? diye sorulunca O da: “Evet. Mümini rahatsız eden, ona eziyet veren her bir şey bir musibettir.” diye buyurur. Buna göre musibet mümini rahatsız eden, ona isabet eden her şeydir.

Bir başka hadis de Müslim’in Ebu Hureyre ile Ebu Said’den (Allah ikisinden de razı olsun) rivayet ettiğine göre Resulullah (sav)’ı şöyle buyururken işitmişler: “Müslümana herhangi bir ağrı, bir yorgun­luk, bir hastalık, bir üzüntü ve keder, hatta onu kederlendiren bir şey olsa dahi gelip isabet etti mi, şüphesiz onun karşılığında küçük günahları keffaret olu­nur.”

İstirca, Allah’a teslimiyet, O’na boyun eğip itaat etmektir. Bu ise Yüce Allah’ın, “Muhakkak biz Allah’a aidiz ve muhakkak biz O’na dönücüleriz” buyruğudur. Biz yalnız Allah için varız. Hepimiz, varolan her şeyimizle, bütün varlığımızla, dönüşümüz, nihaî başvurumuz sadece O’nadır. Teslimiyet… Mutlak teslimiyet… Biricik realite ile ve doğru düşünce ile yüzyüze gelmekten, bütünleşmeden kaynaklanan nihaî sığınmanın teslimiyeti!..

Said b. Cübeyr (Yüce Allah’ın rahmeti üzerine olsun) der ki: Bu kelimeler Peygamberimizden(sav) önce hiç bir peygambere verilmiş değildir. Eğer Yakub(as) bu kelimeleri bilmiş olsaydı: “Ey Yusuf için duyduğum keder!..” (Yusuf, 12/84) de­mezdi.

Yüce Allah bu sözleri musibet zedelerin sığınağı, imtihana uğrayanların korunağı kılmış­tır. Yüce Allah’ın, “Muhakkak biz Allah’ınız” buyruğu tevhid, ubudiyeti ikrar ve (kulun kendisi dahil herşeyin) Allah’ın mülkü olduğunu ifade etmektedir. “Ve muhakkak biz O’na dönücüleriz.” buyruğu da bizim öleceğimizi ve kabirlerimizden dirileceği­mizi bir ikrardır. Bütün işlerin Yüce Allah’a döndüğüne dair yakinin ifadesi­dir. Madem kabire doğru istisnasiz bir sevkiyat var ve dünyada ne yaptıysak hepsi bizimle. Dik durmalı, dik duralım ki sabrederek geçelim sınavdan. Unutmayalım Allah’ı sevenler hep sınanırlar.

Gerçekten sabreden kimseler hakka, doğruya hidayet bulan, faydalı fiiller işlemeye Allah tarafından yönlendirilenler, dünya ve ahiret hayrını elde ederek umduklarına kavuşanlardır. Buharî’nin Enes’ten rivayet ettiği: “Sabır ancak ilk sadme esnasında (felaket ve musibetin çöktüğü ilk anda) olandır.” hadis dolayısıyla sabır, birinci sadme esnasında söz konusu olur. Kaza ve kadere teslimiyet göstermekte birlikte ağlamak ve üzülmek sabra ve imana ay­kırı değildir. Buharî ile Müslim’deki rivayete göre Resulullah (sav) oğlu İbrahim’in vefat ettiği sırada ağlamıştır. Ona: “Sen bize bunu yasaklamamış mıy­dın?” diye sorulunca, o şöyle buyurdu: “Şüphesiz ki bu rahmetin kendisidir.” Daha sonra şöyle buyurdu: “Şüphesiz göz yaş akıtır ve kalp rahatsızlaşır, fakat Rabbimizin razı olduğundan başka bir şey demeyiz. Şüphesiz ki biz ey İbrahim, senden ayrıldığımız için üzüntülüyüz.”

Sabredenlerin müjdesine gelince; bu ya musibetleri ile kaybettiklerinin ye­rine başkasının verilmesi şeklindedir. Yüce Allah’ın kocası Ebu Seleme’nin ve­fatı üzerine Ümmü Seleme’ye Resulullah (sav)’ı vermesi gibi. Ya da pek çok se­vap ve ecir ile olur. Yüce Allah, sabredip istirca’da bulunan kimseler için mağfiret ve rahmet­ten ibaret olan büyük nimetler ihsan etmiştir. Yüce Allah sabredenlere üçüncü bir şeyi de fazladan vermiştir ki bu da hidayettir: “Ve onlar hidayete erenlerin ta kendileridir.” (Bakara-157)

İlk sadme esnasında sabredip kaza ve kadere razı olarak, musibetine karşılık Allah’tan ecir ve sevabı isteyip bunun ecrini Allah’tan bekleyen ve bu konuda kendisinden Allah’a karşı edebe aykırı tek bir söz dahi çıkmayan kimseye Yüce Allah, onun yerine dünyada daha ha­yırlısını verir. Dünya ve ahirette onu ilahî lütfa boğar. Ahirette de ona oldukça büyük bir nimet ve büyük bir lütuf ihsan eder: Bu da günahların hataların mağfiret edilmesi, cennete girmek ve sabredenlere cennette verilecek olan Beytül-hamd (Hamd Evi’n)de ikamet et­mektir. Yüce Allah bize imanı nasib etsin, küçük ya da büyük olsun her türlü musibet karşısında güzel bir şekilde sabretmeye muvaffak kılsın. Yardım tale­bimiz Allah’tandır. Allah, sabredenlerle onlara yardımcı olup, onları dost edinerek koruyup gözetmek suretiyle beraberdir.

ElhamdulillahiRabbilalemin