Nefse ve Şeytana Karşı Koymak

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

Hamd maddi ve manevi görülen ve görülmeyen zerresinden kürresine kadar kainatı yoktan var eden ve idare eden kayıtsız ve şartsız hakimiyet yetkisine sahip olan Allah (c.c.) mahsusdur. Selat ve Selam alemlere Rahmet olarak gönderilen, mahlukatın önderi yeryüzünün yegane inkılapçısı Hz. Muhammed (s.a.v), selam onun nurlu yolcusu Tevhidi inkılapla öncü cemaate ashabı kirama onları takip eden Muvahhidlerin üzerine olsun İnşallah.

Akıllı insan nefsin azgın isteklerini açlıkla yok eder zira Allah (c.c.)’nın düşmanı olan nefis ancak açlıkla dizginlenebilir. Çünkü Şeytanın insana ulaşma yolları sehevi arzular yemek içmektir. Peygamber Efendimiz (s.a.v) şöyle buyurmuştur: ‘’Şeytan insan vücudunda kan damarları yolu ile dolaşır o halde siz onun yollarını açlık ile daraltınız. Kıyamet günü insanların Allah (c.c.)’a en yakın olanı açlık ve susuzluk halini uzun tutan kimsedir insanoğlunu helak eden en büyük tehlike midesinin doymak bilmeyen arzularıdır. Hz. Adem (a.s) ile Havva’nın cennet gibi huzur ve istikrar yurdundan çıkarılarak horluk ve darlık diyarı dünyaya gönderilmesinin sebebi odur. Çünkü onlar Allah (c.c.)’nın yaklaşmalarını yasakladığı ağacın meyvelerini nefsi arzularına uyarak yediler zira mide Şehevi duyguların kaynağıdır.

Ehli hikmetten biri şöyle demiştir; Nefsi kendisine hakim olmuş kimse arzularının peşinde esir olur ve nefsinin hataları içinde mahsur kalır nefsi onun kalbini birçok faideden alıkoyar.

Vucud azalarının toprağını azgın istekleri ile sulayanlar kalplerine pişmanlık ağacı dikmiş olurlar. Allah (c.c) mahlukatı üç grupta yaratmıştır.

Melekleri akıllı olarak fakat şehvetsiz bir şekilde yarattı, heyvanları akılsız fakat şehvet sahibi olarak yarattı. İnsanları hem şehvetli hemde akıllı olarak yarattı.

Kimin şehveti aklına galebe çalarsa o kimse hayvanlardan daha aşağıdadır ama kimin aklı galip gelirse o meleklerden daha hayırlıdır.

İbrahim Havvas anlatıyor: Birgün Lükam dağında idim bir nar ağacı gördüm ve canım çekti bir nar kopardım ve tadına baktım nar pek ekşiydi narı yere attım ve yoluma devam ettim az ileride birini gördüm yere serilmiş ve üzerine arılar üşüşmüştü adama Selamun Aleyküm dedim, Aleyküm Selam ya İbrahim diye cevap verdi. Beni nereden tanıdın diye sordum şöyle dedi kim Allah’ı bilirse ona hiçbirşey gizli kalmaz ona Allah (c.c.) ile aranın iyi olduğunu görüyorum ondan seni bu arılardan kurtarmasını istemedinmi deyince bana şu cevabı verdi. Bende senin Allah (c.c.) ile aranın iyi olduğunu görüyorum ondan seni narı teme isteğinden kurtarmasını istemedinmi insan nara olan düşkünlüğünden dolayı cezasını insan bu dünyada kısa bir süre çeker arı sokması insanın bedenini incitir fakat şehvet iğneleri kalbi yaralar bu söz üzerine o adamı bıraktım ve oradan uzaklaştım.

Bilinmelidirki şehvet kralları köle yapar sabırda köleleri kral yapar. Yusuf (a.s) sabrı ile Mısıra kral oldu. Züleyha ise şehvetinden dolayı kral hanımı iken zelil hakir fakir ve aciz oldu çünkü Züleyha Yusuf’a olan sevgisinden dolayı sabretmesini bilemedi.

Ebul Hasan Er Razi anlatıyor; Babasının vefatından iki yıl sonra rüyasında babasını üzerinde katrandan bir elbise olduğu halde görür ey babacığım ne oldu da seni cehennemlikler arasında görüyorum der babası, yavrum beni nefsim cehenneme sürükledi. Sakın nefsine aldanma diye cevap verdi.

Şairirin biri bu konuda şöyle demiştir; Başıma dört bela sarıldı. Sapıklığım iradesizliğim yüzünden düştüm pençelerine Şeytan dünya nefsim ve sonu olmayan arzular hepside düşmanım acaba kurtuluş nasıl ihtiras ve kuruntuların karanlığında nefsimin beni sonu olmayan arzulara çağırdığını görüyorum hatimul esam (r.a.) şöyle demiştir. Nefsim nöbetim (Nöbet bekleme sebebimdir) İlmim silahım günahım hüsranım Şeytan ise düşmanımdır ve ben sadece nefsimi aldatırım.

Bir Mutasavvıfında şöyle dediği rivayet edilir; Cihad üç çeşittir. 1) Kafirlerle cihad etmektirki cihattan zahir anlaşılan budur. Allah (c.c.) buyurduğu gibi Allah yolunda cihad ediniz (Maide 54). Batılın peşinden gidenlerle, İlim ve delillerle cihad etmektir. Kur’anı Kerimde Allah (c.c.) şöyle buyuruyor ‘’En iyi usullerle onlarla mücadele et (Nahl 25). Nefsi emareye karşı yapılan cihaddır nitekim cenabı Allah şöyle buyurmaktadır ‘’Bizim yolumuzda cihad edenlere yollarımızı açık olarak gösteririrz. (Ankebut 67)

Peygamberimiz (s.a.v) şöyle buyurmuştur en büyük cihad nefse karşı yapılan cihaddır. Sahabei İkram savaştan döndükten sonra küçük cihad’dan büyük cihada döndük derlerdi onlar nefis Şeytan ve heva ile yapılan cihadı büyük cihad olarak vasıflandırırlar zira bunlarla yapılan mücadele devamlı mücadeledir. Kafirlerle cihad ise muayyen vakitlerde yapılır ve cihadın küçük olarak isimlendirilişinin nedeni şöyledir. Gaza eden mücahid düşmanı açıkça görür ama Şeytanı göremez gördüğü bir düşmanla savaşmak görmediği bir düşmanla savaşmasında daha kolaydırki birde şeytanın senin nefsinde yardımcısı olarak heva ve hevesin vardır. Fakat kafirlerin senin nefsinde herhangi bir yardımıcı yoktur. İşte bundan dolayı nefisle cihad daha zordur hem küffar ile cihad ederken kafirir öldürdüğün zaman zafere ve ganimete ulaşırsın eğer o seni öldürürsede cennete ve şehadete kavuşursun fakat sen şeytanı öldüremezsin o seni öldürürsede Rahmanın azabına uğrarsın denilirki kim savaşta atını kaçırırsa düşmana esi düşer kimse imanı kaçırır kaybederse azaba mütehak olur.. Her kim düşman elinde esir olur yüzü kararmaz elleri boynuna bağlanmaz ayakları kelepçelenmez karnı aç bırakılmaz bedeni uryan halde soyulmaz ama Allah (c.c)’în gazabına uğrayan kimsenin yüzü ateşten kararır elleri boynuna zincirlerle bağlanır ayakları ateşten iple bağlanır onun yiyeceği ateşten ve giyeceğide ateşten olur.

Selam ve Dua ile…