NEREDE OLMAK İSTERDİN?

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

Hamd; bizi kendisini gereği şekilde hamd etmekten aciz bırakan ve karşılığı verilemeyen hamd ve şükür ile kulundan razı olan cömert, lütufkâr; bunca ikrama ve lütfa rağmen nankörlük eden asileri cezalandıran, Kahhar olan Allah (cc)’a mahsustur. O (cc) ki yegâne İlah ve yegâne Rabbtır. O’na kulluk eder, O’ndan yardım dileriz. Sığınanlar yalnız O’na sığınsınlar. O ne güzel sığınaktır. Tevekkül edenler yalnız O’na tevekkül etsinler. O ne güzel Vekil ve Mevla’dır.

Salat ve Selam; son rasul, son nebi, kafirlere karşı şiddetli, müminlere karşı şefkatli, nefsi için bir kez olsun kızmayan, Allah için kızan ve Allah için seven yeryüzünün en büyük inkılapçısı, dost olmak isteyene fedakar bir dost olan, düşman olmak isteyene de çetin bir düşman olan Muhammed b. Abdullah (sav)’in üzerine olsun. O ne güzel kul, ne güzel önder, ne güzel liderdir. Ve yine selam tertemiz, pak, müminlere emanet edilen ehl-i beytine, adanmışlığın timsali sahabesine ve Allah’ı tevhid eden müminlerin üzerine olsun.

Bu ayki yazımızda Rahman’ın Arş’ında gölgelenecek olan 3. Sınıfı yani “Gönlü mescitlere sevgiyle bağlanmış olan kimse.” İzah edeceğiz inşaAllah. Gayret bizden Tevfik Allah’tandır.

Bu ay yine ağır bir misafiri ağırlıyoruz. Bu seferki misafirimiz, tanımaya, anlamaya gayret göstereceğimiz kişi, gönlü mescitlere sevgiyle bağlanmış adam… O zaman fazla beklemeden misafirimizi ağırlayıp kendisini tanımaya başlayalım.

Öncelikle bu hadiste vasfı bildirilmiş kişi; sabah akşam mescitlerde oturan kişi değildir. Burada bizim daha çok üzerinde duracağımız nokta; gönlünün mescitlere sevgiyle bağlanmış olması…

Her insanın gönlünü bağladığı, yapmaktan hoşlandığı, içinde bulunmaktan mutlu olduğu şeyler vardır. Örneğin kimisi bir insana gönlünü bağlayabilir ya da bir takıma. Bu gönül bağlama sebebi karşı tarafa yüklediği manadan kaynaklanmaktadır. Onda gördüğü şey kendisini ona bağlamış ve uğrunda adanacağı derecede kutsileştirerek bir mana yüklemiştir. Dolayısıyla gönlünü kaptırması hayatına mâl olarak hayatının tamamını bu bağladığı şeye göre düzenlemesine yol açmıştır.

Yapmaktan hoşlandığı şey ise; futbol oynamak, kumar oynamak, gezmek, dolaşmak, alışveriş yapmak, yüzmek vs. örnekler çoğaltılabilir. Bunlarda aslında gönül bağlamaktan kaynaklansa da bazı ince noktalar da yok değildir. Bunları yapmaktan hoşlanmasının sebebi kendisinin bunun için yaratıldığını ya da kendisine en uygun düşenin bu olduğunu düşünmesindedir. Yaparken elde ettiği başarı ya da aldığı zevk onu bunlara daha da çok bağlamaktadır. Yani tüm bunları yaparken aldığı pozitif sonuçlar(başarı, para kazanma, takdir edilme, hayalini gerçekleştirme vs.)  onunla arasında bir bağın kurulmasına sebep olmuştur.

İçinde bulunmaktan mutlu olduğu mekân; kahvehane, stadyum, oyun salonları, deniz kenarı, eğlence mekânları, erkek için kadının koynu, kadın için erkeğin koynu, sıcak yuvası vs. Buralarda bulunmaktan hoşlanmasının sebebi; ulaşmak istediği şeylere ortam hazırlayan imkân sağlayan bir yer olmasındandır. Bu mekânlarda istediğine ulaşabilir, istediğini yapabilir ve oradan çıkmak istemez. Hep orda bulunur ve devamlı surette oradadır. Kafasını çevirdiği her yerde kendisini mutlu eden şeyler var. Kulağına gelen ses de öyle. Eliyle uzanıp elde ettikleri ise onun için paha biçilemez. İşte tam olmak istediği yer. Kendisini bulduğu yer.

Yukarıda verilen örneklere ilaveten birçok misal verilebilir. Fakat yukarıda örneği verilen kişilerden farklı bir kimse var ki işte o da bahsettiğimiz ağır misafirimiz. Aslına yukarıda böyle örnekleri vermemin sebebi bu ağır misafirin ruh yapısını az da olsa anlayabilmek ve ona kendimizi benzetmek için hissettiklerinin kenarından geçebilmek.

Evet, bu kimse gönlünü bu dine kaptırmış ve Allah tarafından bu dine yüklenilmiş olan kutsiyeti fark ederek ömrünü bu din uğrunda harcamış ve hayatını bu dine göre dizayn etmiştir. Bu dinde görmüş olduğu mükemmellik onu adeta büyülemiş ve Hak Din olduğu hususunda inancını sürekli artırmıştır. Böyle bir dine mensup olmaktan dolayı duyduğu mutluluk her halinden anlaşılmaktadır. Çünkü hidayet; nefes alıp verdiği hayat boyunca elde edebileceği en önemli ve mühim şeydir. Dolayısıyla elde etmiş olmanın sevinci ve kaybetmenin korkusuyla hayatını sürdürür ve onun için sevinir onun için üzülür.

Bu kimsenin yapmaktan hoşlandığı şey ise; bu dinin emirlerdir. Yani kulluk vazifeleridir. Bunları yaparken niçin yaratıldığını anlar ve kendisine verilmiş olan organların, imkânların, nimetlerin niçin verildiğini ve yaptığı kulluk ile bunlar arasındaki müthiş uyumu fark eder. Namaz kılarken, cihad ederken kısacası kulluk vazifelerini yerine getirirken kendisine verilen organları kullanması yaptığı vazifelerin manasını anlamasına ve tüm bunlardan lezzet almasına sebep olmuştur. Vazifelerini yerine getirirken kalbinde meydana gelen huşunun ve mutmainliğin farkındadır. Bu vazifeleri yerine getirirken aldığı sonuçlar, fark ettiği şeyler Ahirete imanının daha da artmasına sebep olmuştur. Kısacası o bu vazifeleri yerine getirirken Âlemlerin Rabbi’ne ve O’nun rızasına yakınlaştığı için, vazifeleri onu sıkmaz daraltmaz, bilakis mutlu eder, güçlendirir ve az olduğunu düşünür.

Bu kimsenin bulunmaktan hoşlandığı mekân ise; Mescitlerdir. Allah’ın rızasını kendisine hedef olarak belirlemiş olan bu ağır misafirimiz, mescitlerde bu rızaya ulaşabileceği birçok imkân ve ortam bulduğu için gönlü buraya bağlıdır ve devamlı surette burada faal bir şekilde bulunur. Buradaki ilim meclisleri onun için bir hazinedir. Cemaatle kılınan namaz çok kârlı bir ticaret gibidir. Orada bulunanlarla olan diyaloğu ahirete azığı ve orada yaptığı çalışma omzunda rütbesidir. Buraya gelirken ayakları geri geri gider mi hiç. Buraya gelirken boş boş düşüncelerle gelir mi hiç. Çünkü biraz sonra gireceği yer en sevdiği zat olan Rabbi’ni hoşnut edeceği birçok imkânla dolu olan bir yer. Yolda yürürken elde edeceği fırsatları düşünerek tebessüm ederek yürür ve oraya girdiğinde orda olmaktan ne kadar mutlu olduğu her halinden anlaşılır. Çıkacağı saat belli değildir. Sürekli saati kontrol etmez. Gitmeye fırsat aramaz. Ne kadar bulunursa ne kadar çalışırsa o kadar kârdır onun için. Çünkü elinden alınırsa yani buraya gelememe gibi bir durum söz konusu olursa neler kaçıracağının farkındadır.

Burada suratı asık değildir. Bütün dertlerini unutur, unutturulur. Çünkü içeride var olan her şey derdi unutturacak şeylerdir. İlmi halkalar, ibadet, ilim elde etme, ilmi mütalaa, fikir alışverişi, hizmet vs. İlmi halkalar sana derdini unutturmuyorsa suçu kendin de aramalısın. Namaz sana derdini unutturmuyorsa suçu kendinde aramalısın. Öncelik kiminse duyguları o ele geçirir. Eğer ilim öncelikse derdi ele geçirir ve unutturur. Ama dert öncelikse (borç, harç, dünyalık sıkıntılar) ilmi unutturur arka sıralara atar. Mescitlere gönlü bağlı olan kimsenin önceliği ilim, namaz, ibadettir. Bu din için olan şeylerdir.

Gönlü mescitlere bağlıdır çünkü kafasını nereye çevirse kendisini mutlu eden şeyler görür, kendini mutlu eden huzur veren şeyler işitir. Neden çıkmak istesin ki oradan. Teneffüs etmiş olduğu ortam O’na Cennet’i hatırlatır. Orası kendini bulduğu yerdir. Rabbini tanıdığı yerdir, O’nu razı ettiği yerdir. Neden kaçsın ki oradan hemen. Ya da niye orada boş boş otursun ki binlerce Rabbini razı edecek imkân varken.

Kısacası bu misafirimizin mescide olan bağlılığı; kahvehaneye bağlı olan kişiden, stadyuma mabedim diyen taraftardan, oyun konsollarına hayatım diyen oyun severden, deniz kenarına huzur diyen tatilciden, bulunduğu eğlence mekânında sabahlar olmasın isteyen hovardadan daha köklü ve daha samimidir. Paraların içinde yüzen tacirden, sıcak yatağı seven yorgundan, televizyon karşısına geçen zombiden daha çok sever mescidi. Herkesin içinde bulunmaktan hoşlandığı bir yer vardır, istisnasız herkesin… İşte bu onun davasını belli eden şeydir. Kalbini ifşa eden bir deşifredir. Nerede olmaktan mutluysa, huzurluysa orası onun inancını ve hedefini belirler. Mescitler, İlim öğrenmek isteyenlerin, Allah’ın kelimesi yüce olsun diye mücadele edenlerin, Allah’ı razı etmeyi hedef olarak belirleyenlerin bulunmaktan büyük zevk duyduğu yerlerdir, su götürmez…

Nefsi tahrik eden birçok şerre davetin olduğu günümüzde; şerri ve nefsin istekleri olan mekânları bir kenara bırakıp mescitlere gönül bağlamak zoru başarmaktır ve bu da ancak Allah’ı tanımakla mümkün olur… Allah’ı tanımak da ancak ilim elde etmekle mümkün olur… İlim elde etmek de öğrenecek (doğru) bir yer bulmakla mümkündür…

TEVFİK ALLAH’TANDIR…

SELAM VE DUA İLE…

VELHAMDULİLLAHİ RABBİL ALEMİN…