NE VERDİĞİNİ UNUTANLAR!

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

Hamd okyanusları, yüksek dağları ve ovaları kendisine boyun eğdirip, halifesinin hizmeti için yaratan Allah’a (cc)’ya, salat ve selam kılıçların gölgesinde de olsa dini mübin için mücadeleden an ve an taviz vermeyen ulu önderimiz Hz.Muhammed (sav) ve aline, ashabına ve onların izinden hakkıyla gidenlere.

Bir önceki yazımızda Allah (cc) tanımakla ilgiliydi. Şimdi ise O’nu tanımakla ve yapılan antlaşmayla gelen sorumluluklarımızdan bir kaçından bahsedelim. Her şeyde örnek ve önder olan Peygamberimizle (sav) başlayalım. O’na Nur dağının Hira mağarasında, Rahman kendisini gönderdiği elçisiyle tanıttıktan ve bu olayın akabinde gelen; Ey örtüsüne bürünen kalk ve hakkı haykır! Emriyle muhattab olduktan yani âlemlerin Rabbiyle yapmış olduğu antlaşmayla(Rahman ve Rahim olan Allah’ın O’nu kendisine elçi seçmesiyle) başlayan bir mücadeleyle, almış olduğu emrin gereğini Mekke sokaklarında kapısını çalmadık ev kendisiyle konuşmadık insan neredeyse bırakmamıştı. Hakkı anlatmak ve alınan sorumluluğu yerine getirme azmi ve heyecanıyla dur durak bilmiyordu. Ve sonrasında panayırlar, nede Taif yolu üzerinde hiç kimseyi bırakmamıştı. Ve bu mücadelesi ruhunun kabzolunmasına kadar da devam etti. Ve bu uğurda başına gelenlere de aldırmadan tebliğini yerine getirdi. O’ndan ve O’nu takip edenlerden biz bir antlaşma yaptık ve artık kurtulduk gibi ya da gerekli çabayı da gösterdik. Bizden bu kadar; ne yapalım birazda dünyalıkla uğraşalım, bizimde çoluk çocuğumuz var, ev bark elde edelim gibi boş ve lüzumsuz sözlerle vakit geçirmiyor. Tam tersine bütün güç ve vakitleriyle tebliğe ilk andaki heyecan ve aşkla devam ediyorlar.

Ya bizlerde Allah’a verdiğimiz sözle her şeyi oldubittiye mi getirmeye çalışıyoruz. Ama söyleyip de amelini unuttuğumuz bir söz var ya; Resulullah’ın izindeyiz … Ağzımızdan hiçte eksik olmuyor. Evet gerçektende yapmış olduklarımız olmuyor. Ya birde Peygamberimizin Hatice annemize söylediği sözden ne anlıyoruz? Her zaman olduğu gibi Hz. Peygamberimiz (sav) gece ibadet ederken, Hatice annemiz ey Allah’ın Peygamberi biraz uyuyup dinlenseniz yorgun ve bitkin gözüküyorsunuz dediğinde; Bu söylemin üzerine Peygamberimiz (sav) ey Hatice uyuma vakti geçmiştir.

Evet uyuma vakti geçmiştir denileni yaklaşık 15 asır geçti.

Artık ağızlarda olan, araba ve evlerde yazılı olan izindeyiz sözünün ve asıl da Allah’a verdiğimiz sözün gereğini yapmalıyız.

Gerçekten sözünde ve izinde miyiz yoksa kendi kendimizi mi! kandırmaya çalışıyoruz?

Tabii ki bunun cevabı kalplerden dışarıya yansıyan, hayatlarda bellidir. Ve kardeşim sen ve ben unutmayalım ki kalk emri bizi de hitap olarak içine alıyor. O zaman ey örtüler altında ve dünya meşgaleleriyle örtünmüş Müslümanlar, kaldırın üzerinizden şu vurdum duymazlığı ve tembelliği vakit geçmekte, amellerde ise yetersiz kalmaktayız. Acaba bizden öncekilerin yaptıklarımı bizi gevşetiyor eğer böyle düşünüyorsan bak kitabımızda öyle bir ayet var ki;

Onlar bir ümmetti; gelip geçti. Onların kazandıkları kendilerinin, sizin kazandıklarınız sizindir. Siz, onların yaptıklarından sorumlu tutulmayacaksınız. ( Bakara- 134)

Bu ayetten sonra artık hareket vakti gelmiş ve zaman geçiyor demektir.

Tabii ki bütün bunları ancak Allah (cc) şu emri çerçevesinde yapmamız gerekiyor; Ey iman edenler, Allah’ın yardımcıları olun; Meryem oğlu İsa’nın havarilere: «Allah’a (yönelirken) benim yardımcılarım kimlerdir?» demesi gibi. Havariler de demişlerdi ki: «Allah’ın yardımcıları bizleriz.» Böylece İsrailoğullarından bir topluluk iman etmiş, bir topluluk da küfretmişti. Sonunda biz de iman edenleri düşmanlarına karşı destekledik, onlar da üstün geldiler. ( SAFF-14)

Ve birde hiç unutmamamız gereken bir nokta var ki bizleri kendi dininin yaşanması için seçen Allah (cc) dır. O zaman bizlere bu nimeti bahşeden için dur durak  bilmeden ve usanmadan ilk heyecan ve aşkla bir anlık duraksamaları yakıt ikmali gibi algılayarak devam tek hedef ve tek gayemiz olan Allah (cc) rızasına ulaşmak için.Bu yazımı şu ilahi fermanla şimdilik burada bitiriyorum;              Mü’minlerden öyle (mücahid ve mücahide) adamlar vardır ki, Allah ile yaptıkları ahide sadakat gösterdiler; böylece onlardan kimi adağını gerçekleştirdi, kimi de beklemektedir. Onlar, hiç bir değiştirme ile (sözlerini) değiştirmediler. (Ahzab-23)

Rabbim sen bu aciz Müslümanları bağışla ve sözlerinde sebat etmeyi nasib eyle. Âmin.

Sözümüzün başı olduğu gibi sonu da âlemlerin rabbi ve ilahı olan Allah (cc) hamddır.

VELHAMDULİLLAHİ RABBİL ÂLEMİN.