MÜSLÜMANLARA KISA BİR ÖĞÜT

Hamd alemlerin Rabbi olan Allah (c.c.)’a, Salat ve selam Hz. Muhammed (sav.)’e, aline, ashabına, ehli beytine ve tüm müminlerin üzerine olsun. Amin.

Her birimizin nefsini dünya ve dünyalıklardan arındırıp Allah (c.c.)’a yöneltmemiz gerektiği hakikati aşikardır. Bu hususta bizler her zaman öğüt ve nasihatlere ihtiyaç duymaktayız. Bu yazımda, başarıya ulaşabilmemiz için birkaç nasihatte bulunmaya gayret edeceğim inşallah.

Hatim el-Esam, İmam Şakik’in sohbetlerine devam eden talebelerinden biriydi. Bir gün İmam Şakik ona:
“Otuz senedir benim yanımda bulunmaktasın; bu zaman içerisinde ne elde ettin?” diye sorar. Hatim el-Esam:
“Ben okuduğum ilimden sekiz faydalı şey elde ettim, onlar da bana yeter. Çünkü kurtuluşumun bunlarda olduğunu ümit ediyorum” der.

İmam Şakîk:
“O sekiz şey nedir?” diye sorar. Hatim el-Esam şöyle anlatır:

Birinci fayda: Ben bütün mahlûkata baktım; onların her birinin âşık olduğu ve sevdiği birinin var olduğunu gördüm. O sevgililerden bazıları, sevdiklerine ya ölüm hastalığına yakalanana ya da mezarının başına kadar eşlik ediyorlardı. Sonra onu tek başına bırakıp gidiyorlardı. Kimse onunla kabir çukuruna girmiyordu. Ben de düşündüm ve kendi kendime: “Kişinin en sevgili dostu, kendisiyle beraber kabir çukuruna girip ona arkadaşlık edendir” dedim. Kabrimde bana dostluk yapacak hayırlı ve salih amellerden başka bir şey göremedim. Ben de kabrimde bana ışık olsun, benimle muhabbet kursun, beni yalnız başıma bırakmasın diye salih amelleri kendime sevgili edindim!

İkinci fayda: Ben insanları, arzu ve isteklerinin peşinde koştuklarını, onun emirlerini yerine getirmek için acele ettiklerini gördüm. Allah Teâlâ’nın:

“Rabbinin makamından korkan ve nefsini kötü arzulardan uzaklaştıranın varacağı yer cennettir” ayetini düşündüm; Kur’an-ı Kerim’in hak ve sadık olduğuna inandım. Ben de nefsimin kötü arzularına muhalefet etmek için çalıştım, onu terbiye etmek için kolları sıvadım; nefsim, Allah Teâlâ’ya itaate razı olana ve O’na boyun eğene kadar buna devam ettim.

Üçüncü fayda: Gördüm ki, bütün insanlar dünya malı toplamak için çırpınıyorlar, sonra da onu ellerinde tutmak için çaba sarf ediyorlar. Ben yüce Allah’ın:
“Sizin yanınızdaki (dünya malı) tükenir, Allah katındakiler ise bakidir” ayetini düşündüm. Ben de dünyadan elde ettiğim her şeyi Allah için harcadım ve onları Allah katında benim için ahiret azığı olsun diye fakirlere ve miskinlere dağıttım.

Dördüncü fayda: Bazı insanların, izzet ve şerefin akraba ve kabilenin çokluğunda olduğu zannedip bununla aldandıklarını gördüm. Bazıları bunu, mal ve evlâdın fazlalığında olduğunu zannedip onunla iftihar ediyorlardı. Bazıları da izzet ve şerefin, insanların mallarını zorla alıp onlara zulmetmekte ve kan akıtmakta olduğunu sanıyorlardı. Bazıları ise bunun, malı ve mülkü israf etmek, onu saçıp savurmakta olduğunu zannediyorlardı. Sonra ben Allah Teâlâ’nın:
“Muhakkak ki Allah yanında en değerli olanınız, O’na karşı en çok takvalı olanınızdır” ayetini düşündüm ve takva ile (Allah korkusuyla) amel etmeyi tercih ettim. Ben inanıyorum ki Kur’an hak ve doğrudur. Onların kıymetli olarak düşündükleri şeyler ise boş ve geçicidir.

Beşinci fayda: Ben insanların birbirlerini kötülediklerini, arkalarından gıybetlerini edip çekiştirdiklerini gördüm. Bunun sebebinin, mal, makam ve ilimde birbirlerine karşı haset olduğunu tespit ettim. Ben de Allah’ın:

“Dünya hayatında onların geçimlerini (rızıklarını) aralarında biz paylaştırdık” âyetini düşündüm; anladım ki her şey ezelde Allah Teâlâ tarafından taksim edilmiştir. Ben de hiç kimseye haset etmedim ve Allah’ın taksimatına razı oldum.

Altıncı fayda: İnsanların bazı amaç ve maksatlarla birbirlerine düşmanlık ettiklerini gördüm. Allah Teâlâ’nın:
“Gerçekten şeytan, sizin düşmanınızdır, siz de onu düşman edinin” ayetini düşündüm; anladım ki, asıl düşman şeytandır; ondan başkasına düşmanlık beslemek doğru değildir. Ben de, diğer insanları bırakıp onu düşman edindim.

Yedinci fayda: Gördüm ki insanlar azık ve maişetlerinin temini için hırsla, gayretle çabalıyorlar. Öyle ki, bunu yaparken şüpheli ve haram şeylere düşüyor, kendilerini zelil ve hakir durumlara düşürüyorlar. Ben, Allah’ın:
“Yeryüzünde yürüyen (yaşayan) her canlının rızkı yalnızca Allah’a aittir’’ ayetini düşündüm; anladım ki, rızkım Allah’a aittir ve O rızkıma kefil olmuştur. Bundan sonra ben de Allah’a ibadetle meşgul oldum ve O’ndan başkasından ümidimi kestim.

Sekizinci fayda: Herkesin bir şeye bağlandığını gördüm. Bazıları paraya, bazıları mal ve mülke, bazıları bir sanata ve mesleğe, bazıları da kendileri gibi insanlara bağlanıyorlardı. Yüce Allah’ın:

“Kim Allah’a güvenirse O, ona yeter. Şüphesiz Allah, her emrini yerine getirendir. Allah her şey için bir ölçü koymuştur” ayetini düşündüm; ben de Allah’a güvendim, O’na tevekkül ettim. O bana yeter. O ne güzel vekildir, dedim.

Bunları dinleyen İmam Şakik, Hatim’e: “Allah seni bütün işlerinde başarılı kılsın! Ben Tevrat, İncil, Zebur ve Kur’ân-ı Kerîm’i inceledim ve gördüm ki, bu dört kitap senin bahsettiğin sekiz fayda üzerinde dönüyor. Kim bunlarla amel ederse dört kitapta bulunanların tamamı ile hareket etmiş olur” dedi.

Gayret bizden, Tevfik Allah (c.c.)’tan.