MUHTAÇ OLDUĞUMUZ ŞEY NE?

MUHTAÇ OLDUĞUMUZ ŞEY NE?

Hamd, sena ve övgülerin hepsi âlemlerin Rabbi, Maliki olan dilemesiyle hayatımızı ikame ettiğimiz, kendisine muhtaç olduğumuz fakat kendisinin hiçbir şeye muhtaç olmadığı Allah(c.c)’a aittir.

Salât ve selam âlemlere rahmet olarak gönderilen, Allah(c.c)’tan aldığı vahyi insanlara ileten, önderimiz ve yegâne örneğimiz olan Rasulullah(s.a.v)’a onun âline ashabına ve bütün muvahhit kullarının üzerine olsun

İnsanı yaratan ona kabiliyetler veren onun ihtiyaçlarını karşılayan Allah(a.c)’a insan veya yarattığı herhangi bir varlık ne fayda nede zarar verebilir, çünkü fayda ve zarar verme yetkisi mutlak anlamda Allah(c.c)’a aittir. O, yaşatır ve öldürür, ihtiyaçları karşılar ve rızık verir, onun dilemesi olmadan insan ne bir adım ileri, nede bir adım geri gidebilir. Bunun gibi insanın fiziksel hareketlerinden tutunda, zihinsel hareketlerine kadar her şey buna dâhildir. Nitekim Allah(c.c) şöyle buyurmuştur:

 ‘ Ey insanlar! Siz Allah’a muhtaçsınız. Allah ise zengin ve her hamde lâyıktır.’

                                                                                                                       (Fatır/15)

İnsan her şeye muhtaç olduğu halde acizliğini gün içerisinde gerek acıkarak, gerek susayarak, gerekse lavabo ihtiyacını giderme gereksinimi hissederek görmektedir. Fakat bunların önüne insanın Rabbine olan nankörlüğü geçince ona yapılan tüm ikramları unutarak, bunların zaten olması gerektiği veya kendi gücüyle başardığı algısına kapılıp, biranda tekebbür(kendini büyük görme) duygusuyla Rabbinden, asıl ihtiyacını giderecek olan merciden gün geçtikçe uzaklaşıp arasına mesafeler koymakta, bu sebeple doğru yoldan uzaklaşmaktadır.

İslam’ın insana değil, insanın İslam’a ihtiyacı vardır ancak İslam ile ebedi saadete erişilebilinir. İnsanlara vahyin başlangıcından bu yana birçok peygamber ve davetçi gönderildi, bunlar Allah’ın dinine davet uğruna türlü türlü eziyet ve işkencelere katlandılar, onların bu eziyet ve işkencelere katlanmalarının, bu yolda hiç yılmamalarının, asla taviz vermemelerinin nedeni neydi peki? Elbette İslam’a olan ihtiyaçlarıydı, onlar İslam’a muhtaç olduğunu biliyor ve bunun için mücadele ediyorlardı, çünkü onlar değer bilmek için kaybetmek gerekmediğini biliyorlardı. Ellerindeki bütün imkânları o gün Allah için değerlendiriyorlardı, bunu ise ancak muhtaç olduğunu hisseden kimse yapabilir. Ne muazzam şeydir ki şu aciz ve zavallı insan Allah(c.c.)’ın ilgisine muhatap oluyor ve o yüce zatın rızasını kazanmak, onu hoşnut edebilmek gibi nimetlerle alakalanıyor hâlbuki Allah(c.c) Samed sıfatının sahibi olandır bunun manası ise: Kendisinin üstünde hiç kimse bulunmayan, bütün ihtiyaçları bizzat kendisi karşılayan, hiçbir şeye muhtaç olmayan demektir.

Allah(c.c) şöyle buyurmuştur:

‘O halde beni anın, ben de sizi anayım. Bana şükredin de nankörlük etmeyin.’

                                                                                                   (Bakara/152)

Yani ibadet ve itaatle beni hatırlayın size verdiğim nimetine şükredip, isyan ve inkârla ona nankörlük etmeyin.(1) Nimetlerin en büyüğü İslam’dır, nankörlüğün en büyüğü ise İslam gibi muazzam bir nimetin değerini bilmemektir.

Nitekim fatır 15’in devamında:

 ‘Eğer O dilerse sizi yok eder ve yerinize yeni bir halk(yaratma) getirir. Ve bu, Allah’a göre zor bir şey değildir.’

                                                                                                              (Fatır/16,17)

Hamd etmek istemeyen siz nankörleri savar da yerinize hiç bilmediğiniz başka bir kavim, hamd edecek bir devlet getirir. Veya yeryüzünde bütün insanları yok eder siler süpürür de hiç görülmedik bambaşka yeni bir mahlûk, tanımadığınız bir âlem yaratır. Ve bu Allah(c.c)’a göre bu olmaz bir şey de değildir.(2)

Bu gelen ayetler insanlara bir tehdit ve uyarı niteliğindedir, Allah Teâla, ‘Eğer dilerse, sizi giderir’ buyurmuştur ki bu, ‘kendisine ihtiyaç duyulan şeyin aksine, sizi gidermek O’nun dilemesine bağlıdır demektir.(3) Yani kişi elinde olan bir malı eğer kâr getirmez ona bir yararı olmaz ise satmak ister veya onu elinden çıkarmak ister daha sonra Allah(c.c) ‘Yepyeni bir halk(yaratma) getirir’ ifadesiyle, kendisinin hiçbir şeye muhtaç olmadığını beyan etmiştir. Bu Allah(c.c)’ın kendisine ihtiyacı olduğu zannına kapılanların zanlarını çürütecek bir ifadedir.

Biz insanlar Allah’a ve O’nun dinine muhtacız, zaten şu koca evrende bir nokta mesabesinde bile değiliz, bunların hepsine rağmen insanların Rablerine karşı şu cahil cesaretleri, bir türlü bitmez bahaneleri, dünyada kalacakmış gibi çalışmaları, yarına karşı veya 1 saniye sonrasına emin emin bakışları, aldanmanın boyutlarını göz önüne sermektedir. Bizler aciziz Allah(c.c.) ise acizlikten muhaldir, bizlerin şu dünyada sahip olduğu mallar sınırlıdır Allah(c.c) ise yarattığı her şeye sahip olan, her şeyin tasarrufu altında olandır. Bizlerin bilgisi sınırlıdır 1dakika sonrasına bile emin konuşamayız fakat Allah(c.c) öncesini ve sonrasını takdir edendir. Kısacası bizler aciziz ve Allah(c.c)’a muhtacız.

Muhtaç olan insanın yanına ihtiyacını giderecek şeyler alması gerekir, nitekim yola çıkan bir insan yanına su, ekmek gibi ihtiyacını karşılayacağı şeyler alır. Bizlerin Müslümanların ise bu yolda yanına alması gereken şeyleri Rasulullah(s.a.v) bizlere şu hadisinde bildirmiştir:

‘Size iki şey bıraktım ona sarıldıkça asla sapıtmazsınız. Allah’ın kitabı ve nebisinin sünneti.’

(Hâkim, müstedrek)

O halde hiç terk etmeyeceğimiz yani terk etmememiz gereken iki nimet Kuran ve sünnettir. Allah(c.c) aldığımız her nefeste ona olan ihtiyacımızı hissetmemizi nasip etsin.

ELHAMDULİLLAHİRABBİLALEMİN.

 KAYNAKÇA:

 1.Safvetü’t tefasir

2.Hak dini Kur’an dili

3.Tefsiri kebir