KALBİ KARARANLARA GÜZEL BİR MİSAL “UFEYRET’UL ABİDE”

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

Hamd alemlerin Rabbi olan Allah Celle Celalühü’ya mahsustur. O’na yarattıkları sayısınca hamdolsun.Salat ve Selam ise bizlere kurtuluşun yolunu gösteren ve kendisine uyulmadığında da o kurtuluşun mümkün olmadığını bildiren örneğimiz ve önderimiz olan Hazreti Muhammed Sallallahu Aleyhi ve Sellem’e ve onun izini takip eden tüm Mü’minlere olsun.

Bu ay ki yazımızda yine bir İslam hanımının hayatını ele alacağız inşaAllah. Gayemiz bunlardan kendimize ibretler alıp nefisleri sorgulayıp onlar gibi olabilmektir. Bu hanımın adı “Ufeyset’ül Abide”dir. O Efendimizin ümmetinden olan bir hanımdır. Ufeyset’ül Abide hakkında çok fazla bir bilgiye sahip olmasak da onun tarihe geçecek ve  kıyamete kadar gelecek insanlara örnek olacak sözleri ile çokça düşünmemiz gerekecektir.

Ufeyset’ül Abide Allah teâlâ’ya kul olmayı en büyük bir saadet olarak kabul eden saliha bir kadındı. Bu büyük İslam hanımı duası makbul bir  kum idi. Halk bu Allah dostunun duasını almak da fırsat kollardı. Abid ve Zahidlerden meydana gelen bir topluluk kendisini ziyarete varmıştı.

Ufeyset’ül Abide;

“ Ne sebeple gelmiş bulunuyorsunuz” dedi.

Onlar;

“Senden bize dua etmeni istiyoruz.” dediler.

Ufeyset’ül Abide;

“Hata işleyenler, dilini tutmuş olsalardı, bu ihtiyar kadın da konuşmazdı. Ne yapayım ki dua isteğinin dileğini yerine getirmek sünnettir.” dedi.

Ve şöyle dua etti;

“ Allah karargahınızı Cennet bahçelerinde, ölümü hatırlamayı kalplerinizde kılsın. Ölesiye kadar imanınızı korusun. Zira o esirgeyenlerin en merhametlisidir.” buyurdu.

Düşünün ki Allah’ın izni ve emri ile dualarınız kabul ediliyor ve insanlar arasında da bu biliniyor. Kapınıza sürekli insanlar geliyor ve sizden dua istiyor acaba nasıl bir halde olurduk. Zannediyorum ki havamızdan  kibrimizden yanımızdan geçilmezdi. Belki de çok çok övünür insanları bile yererdik. Ya da belki bir kişiye dua ederken sadece dünyevi eksikliklerini düşünerek ( mal, mülk) bu yönde dua eder başımızdan atardık. Hatta bu durum bizleri ibadetler konusunda da gevşekliğe bile itebilirdi. Dua ederim Allah affeder derdik belki de. Fakat Allah Celle Celalühü bir kuluna böyle bir özelliği imtihan etmek amacıyla verir.

Bakalım bu Kul ne yapacak?

İşte Ufeyset’ül Abide bu denemeyi en güzel şekilde geçenlerden. İnsanlara dua ederken aynı zamanda nasihat de etmekte. Hata işleyenlerin niçin hataya düştüklerini söylemekte. “dilinizi tutmuş olsaydınız.” Kişiyi Cehenneme kadar iten şu susmak bilmeyen dilleri tutabilmek çok önemli değil mi?

Ufeyset’ül Abide aynı zamanda bir insanın nasıl Allah’tan bir şey isteyeceğini de bizlere göstermekte. O Allah’tan hem kendi için hem de yanındaki Müslüman Kardeşleri için edilecek en güzel duayı istemekte. Kalplere ölüm korkusunun yerleşmesi, imanın korunması, son yerleşim yerinin Cennet olması.

İşte bizlere çok güzel bir örnek ki dualarımızın isteklerimizin ne yönde olmasını gerektiğini gösteriyor. Allah’tan cennetini istemek…. Bunun için işlediğimiz günahlarda ısrar etmemek ve çok iyi tövbe etmek. En çok ihtiyacımız olan şey nefislerinize dönüp işlediğimiz her türlü günahtan dolayı Allah’a yalvarmak. yaşadığımız her anı O’na itaat için bir ganimet olarak kabul etmek gerekir ki umulur ki Hak Teala dünya ve ahirette bize Merhameti ile muamele eder.

“Ey Mü’minler, hep birden Allah’a tövbe ediniz ki kurtuluşa eresiniz.”( Nur 31)

Hani en başta dedik ya bu Hanım’ın sözleri nesle güzel bir örnektir diye işte aklını kullanabilenlere bir misal daha. Ufeyset’ül Abide Allah korkusundan dolayı çok ağlardı ki biz bugün neler uğruna çok ağlamaktayız… Bu sebeple artık gözleri görmez olmuştu. Bir kimse kendisine hitaben şöyle dedi;

“Gözlüksüz ne kadar zor değil mi?”

Cevap ise muhteşem!;

“Hakikati görmemek gönül gözü kör olmak daha zordur” cevabını verdi.

Gayesi laf söyleyerek karşısındakini yermek değil, onu düşünmeye sevk etmek ve tabii bizleri de. Evet onun kalp gözü açık olduğundan hakikatleri görüyordu. Sırları keşfettiğin den dolayı sıkıntısı yoktu. Asıl körlük, kafa gözü baktığı halde kalp gözünün kapalı olmasıdır. O sayılı nefeslerini bu hal ve kemal içinde tamamladı. Ebedi hayata bu idrak ile göç etti. Ruhu şen olsun inşaAllah.

Peki senin kalbin ne hal üzere, kalbine en son ne zaman dönüp baktın. Ne zaman onu arındırma yoluna girdin. Hani bazen deriz ya neden kendimi düzeltemiyorum, değişemiyorum, okuyorum ama anlayamıyorum. İşte bunun sebebi kararan kalbin. Kafa gözünün hakikatleri görüp de kalpteki gözünün kapalı olması.

“… Çünkü kör olan onların gözleri değildir, fakat göğüs boşluklarındaki kalpleri kördür, duyarsızdır.”( Hac 46)

VELHAMDULİLLAHİ RABBİL ALEMİN