İŞGAL ALTINDA MAHKÛMİYET

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ

Hamd; gökleri ve yeri yaratan, göklerde ve yerde hamd ile tesbih edilen, ezeli ve ebedi hayat sahibi âlemlerin Rabbi,İlah’ı ve mabudu Allah’adır. Salat ve Selam son Rasul yaşıyan Kur’an âlemlere Rahmet olarak gönderilen Hatemul Enbiya Hz. Muhammed’e (sallallahu aleyhi ve sellem) aline, ashabına ve müminlerin üzerine olsun

İŞGAL ALTINDA MAHKÛMİYET

Biz bu Kur’ân’ı bir dağa indirseydik, Allah’ın korkusundan onu baş eğmiş, parça, parça olmuş görürdün. Bu misalleri düşünsünler diye insanlara veriyoruz. HAŞR SURESİ 21

Hira’ da Hz. Cebrail a.s geldi ve Hz. Muhammed’e (s.a.v) oku dedi. Ben okuma bilmem dedi Rasulullah (s.a.v). Cebrail a.s sıktı ve oku dedi ve bunu tekrarladı. Alak suresinin ilk ayetleri böylece nazil oldu.  Mekke şirk devletinde söylenen sözler ve uygulanan ameliyeler Rasulullah’ı ve temiz akıl ve vicdan sahiplerini rahatsız eden türdendi. Tıpkı 21. yy’ da gündemimiz de yaşananlar gibi.. Demokrasi çığırtkanlığı ile ceplerini ve kasalarını doldurma yarışına girenler toplumun aklını hiçe sayarcasına verdikleri mücadele ve yaşananlar. Bu mücadelenin temsilcilerini destekleyen topluluklar ise Allah’ı (c.c) ve Rasul’unü(s.a.v) bırakıp içinde demokrasinin olduğu hangi safta olursa olsun temelinde küfrün 6 okuna hizmet ettiklerinin ve bekası için mücadele verdiklerinin farkında olmadan zillet içinde küresel ekonomik bunalımlar ve küresel ruhsal depresyon ile çökmeye yüz tutmuş bir uçurumun kenarında küfrün bataklığında debelenip durmaktadırlar. O günün Mekke şirk devletinde uzza putu için lat putu için mücadeleler veriliyordu, bugün ise çağımızın belası laiklik için demokrasi için küfür mücadeleleri verilmektedir. Mekke şirk devletinde de namussuz sahtekar devlet başkanları ve yaverleri toplulukları lat ile uzza ile aldatıp kullanıyordu bugünün namussuz sahtekar devlet yöneticileri ve yaverleride demokrasi ile laiklik ile kullanıyor.

Kur’an-ın üstünlüğünü ve yüceliğini açıklayan bir ayeti okuyalım ;

” Şüphesiz kendilerine zikir gelince onu inkar edenler (ateşin içine bırakılırlar); oysa o, aziz (şerefi yüksek, üstün) bir kitaptır.” Fussilet Suresi 41

Kur’an-ı Kerim Allah kelamı olması nedeni ile El-Aziz kelimesi Kur’an-ın sıfatı olarak gelmiştir.

Yüce Allah tarafından Peygamberimiz Hz. Muhammed (sav)’e gönderilen Kur’ân-ı Kerim, pek çok özelliklere sahip son mukaddes Kitaptır. Onun bu özellikleri, yine kendisi tarafından muhataplarına tanıtılmıştır. Bilindiği gibi, bir şey veya bir kimse tanıtılırken, öncelikle onun sahip olduğu isim ve sıfatlar nakledilir. Kur’ân’ı tanımak ve tanıtmak için de, aynı yoldan hareket edilerek, onun hâiz olduğu isim ve sıfatların zikredilmesi gerekir. Nitekim Kur’ân da, aynı metot üzere hareket ederek, kendi niteliklerini yine kendisi tanıtmış; çeşitli âyetlerde bazen uzun uzun, bazen de bir iki kelimeyle, sahip olduğu özelliklerden bahsetmiştir

Kur’ân’ın, “el-Kur’ân” lâfzı dışında daha pek çok isim ve sıfatları vardır ki, bunların sayısının 90’dan fazla olduğu söylenmiştir.Yüce Allah, Kendi Kitabını, çeşitli özellikleriyle tanımlayıp niteleyerek, onun sahip olduğu sıfatları, yine Kur’ân’ında anlatmıştır.Birlikte okuyalım ;

1- Aceb:

Hayrete düşüren, hoşa giden, hârikulâde güzel, benzeri görülmemiş, çok hayret verici anlamındadır. Kur’ân-ı Kerim, bir âyette bu sıfatla nitelendirilmiştir:

“De ki: Cinlerden bir topluluğun Kur’ân’ı dinleyip, sonra şöyle dedikleri bana vahyolundu: Biz, hârikulâde güzel bir Kur’ân dinledik’.” (Cinn 72/1)

Âyetteki “aceben” kelimesi, “acîb” yerine kullanılmış bir mastardır; fakat “acîb”den daha beliğdir ve te’kid için sıfat olarak kullanılmıştır.

2- Adl:

Doğru olmak, hakkıyla hüküm vermek, hakkını yerine getirmek, düzeltmek ölçülü hareket etmek, denkleştirmek, eşit kılmak, aşırılıktan kaçınarak dengeli davranmak, haksızlıktan uzaklaşarak doğruluk üzere bulunmak, hak tanırlık; zulüm ve haksızlığın zıddı.

“Rabbinin sözü, hem doğruluk, hem de adâlet bakımından tamamlanmıştır. O’nun sözlerini değiştirebilecek hiç kimse yoktur. O işitendir, bilendir” (En’âm 6/115)

Âyette geçen “adl” kelimesiyle, Kur’ân’ın koyduğu hükümlerde tam ve mükemmel olduğu, zulüm ve eğrilikten uzak bulunduğu vurgulanmış olmaktadır.Kur’ân-ı Kerim’de, çeşitli müştaklarıyla farklı mânâlarda kullanılan “adl” kelimesi, esmâ-i hüsnâ hadîsinde, Allah’ın 99 isminden birisi olarak sayılmıştır ki bu takdirde mânâ; çok adâletli, aslâ zulmetmeyen, hakkâniyetle hükmeden, haktan başkasını söylemeyen ve yapmayan anlamına gelir.

( HER CUMA GÜNÜ OKUNAN NAHL SURESİ 90. AYETTE ” ALLAH SİZE ADALETİ EMREDER ” EMRİNİ DAHA İYİ ANLADIK ) Allah size Adaleti emreder ( Kur’an-ı emreder) onunla yönetilmeyi ona teslim olmayı anayasa yapmanızı emreder demokrasinin uşakları belamları sizi islam ile aldatır.

3- Ahsenü’l-Hadîs:

Sözün en güzeli, en güzel söz.

“Allah, sözün en güzelini, (güzellikte) birbirine benzer, tekrarlanan bir Kitap hâlinde indirdi..” (Zümer 39/23)

Kur’ân-ı Kerim, hem lâfız hem de mânâ bakımından fesahat ve belâgatıyla, kendine has üstün üslûbuyla sözlerin en güzelidir; onda çelişki ve tutarsızlık yoktur. Birçok ilimleri ihtiva eder. Verdiği bütün bilgi ve haberlerin hepsi de doğrudur. Peygamberimiz de Kur’ân için aynı mahiyette “Hayru’l-Hadîs” (sözün en hayırlısı) buyurmuştur.

4- Aliyy:

Çok yüce, yüksek, şerefli, kıymetli, kadri yüce.

“O, katımızda bulunan ana kitaptadır. Şânı yücedir, hikmetle doludur” (Zuhruf 43/4)

Kur’ân çok yücedir; ebedî mu’cize olması sebebiyle, indirilmiş olan diğer Kitapların hepsinden yüksektir. Doğru yola götürür. Kur’ân’ın anlaşılmasıyla, onun yücelik sıfatına uygun olarak, üstün düşünce ve değerler ortaya çıkar.Bu âyetteki “aliyy” ve “hakîm” kelimeleri, Kur’ân’la ilgili olabileceği gibi, “Ümmü’l-Kitâb”la da ilgili olabilir.

“Aliyy” kelimesi, aynı zamanda Allah’ın sıfatlarındandır. Bu takdirde: Yücelik ve hükümranlıkta kendisine eşit veya kendisinden üstün bir varlık bulunmayan, mutlak olarak yüce olan; örf, akıl ve din açısından övgüye değer (bütün müspet vasıfları kendisinde toplayan; yine örf, akıl ve din açısından yerilmiş bulunan ve ulûhiyetle bağdaşmayan bütün menfi sıfatlardan münezzeh bulunan, kemâl sahibi ulu Allah, anlamına gelir.

5- Azim:

Ulu, yüce, büyük, muazzam.

“Andolsun, Biz sana, tekrarlanan yedi (âyetli Fâtiha’yı ) ve büyük Kur’ân’ı verdik.” (Hicr 15/87)

Bu kelime, aynı zamanda Yüce Allah’ın sıfatlarındandır. Bu takdirde: En büyük, ululukta en üstün, ta’zim olunan, yüceltilen, kendisini hiçbir şeyin âciz kılamayacağı kâdir, kudreti yüce, şânı büyük… vb. mânâlara gelir.

6- Aziz:

Eşsiz, yüce, şerefli, değerli, üstün, kuvvetli, galip, benzersiz, kendisine üstün gelinemez, erişilemez, âciz bırakılamaz.

“Onlar, kendilerine gelen Kur’ân’ı inkâr ettiler. Halbuki o öyle eşsiz bir Kitaptır” (Fussılet 41/41)

Peygamberimiz, Kur’ân-ı Kerîm’in, kendisinin en büyük mu’cizesi olduğunu buyurmuştur. Gerçekten Kur’ân; bir benzerinin meydana getirilememesi demek olan “mucize”liğini ve eşsizliğini dil ve üslûbuyla, tutarlı ve çelişkisiz oluşuyla, prensiplerinin canlılığıyla, günümüze kadar hiçbir değişikliğe uğramadan gelmesiyle, bilinmeyenleri bildirmesiyle, ilmî buluşlara ışık tutan âyetleri, vb birçok yönleriyle ispat etmiştir. O, kendisiyle zıtlaşanları yenen, eşi ve benzeri olmayan bir Kitaptır.

“Azîz” kelimesi, aynı zamanda Yüce Allah’ın sıfatlarındandır ve kendisine üstün gelinemeyen, güçlü, mutlak galip, eşi benzeri olmayan, vb mânâlara gelir. Bu kelime Peygamberimiz ve mü’minler için de kullanılmıştır. Böylece; azîz bir Kitabı, azîz bir ümmet için, azîz bir Peygambere, azîz olan Rabb indirmiştir, demek olur.

7- Beliğ:

Tebliğ, dâvet, duyuru; yeterli ve beliğ nasihat; yetecek şey, yetecek miktar; yetişmek, kifâyet, istenen şeye ulaşmak; yetiştirilen nesne; yetiştirmek, eriştirmek.

“Bu (Kur’ân) insanlara bir tebliğdir. Bununla uyarılsınlar; O’nun yalnız tek Tanrı olduğunu bilsinler ve sağduyu sahipleri öğüt alsınlar diye (gönderilmiştir)” (İbrahim 14/52)

Kur’ân, bütün insanlara bir tebliğ ve duyurudur, doğru yola çağrıdır. En güzel öğüttür. İnsanlara yetecek her şey onda en mükemmel şekliyle mevcuttur.

8- Besâir:

Basîret’in çoğuludur. Basîret: idrâk, bir şeyin zâhir ve bâtınını gereği gibi idrâk etmek, anlamak, firâset, kalbin idrâk gücü, kalb gözüyle görmek, bilmek; ilim; zekâ; ibret; delil; tecrübe; perde, vb mânâlara gelir.

“Bu (Kur’ân), Rabbinizden gelen basîretler (gönül gözlerini açan nûrlar)dır ve inanan bir toplum için yol gösterici ve rahmettir”. (A’râf 7/203).

“Bu (Kur’ân), insanlara (kurtuluş yollarını gösteren) deliller (sunmakta)dır; kesin olarak inananlara kılavuz ve rahmettir” (Câsiye 45/20)

Kur’ân, insanların hakka doğru kalb gözlerini açan basîret nurlarıdır. Onda gerekli her türlü açıklama yapılmıştır. Allah’ın, hükümlerini gösteren işaretlerle, gerçekleri gösteren delillerle doludur.

9- Beşir:

Müjdeci, müjdeleyen, sevindiren; güzel yüzlü, güler yüzlü, sevecen. () “Hâ mîm. (Bu), Rahmân, Rahîm’den indirilmiştir. Bilen bir toplum için âyetleri açıklanmış, Arapça okunan bir Kitaptır. Müjdeleyici ve uyarıcı olarak (gönderilmiştir). Fakat çokları (onu düşünüp kabul etmekten) yüz çevirmiştir; onlar işitmezler.” (Fussılet 41/4)

Kur’ân, kendisine tâbi olan mü’minlere dünya ve âhiret nimetlerini müjdeleyici olarak gelmiştir.

Bu kelime, “nezîr (uyarma)” ile birlikte olmak üzere, bir yerde Kur’ân’a, yedi yerde de Peygamberimize nisbet edilmiştir.

“Beşîr”in, daima “nezîr” ile birlikte yer alması, birincinin iyi habere, ikincisinin ise kötü habere tahsisini gösterir. Buna göre “beşîr”, itaatkâr mü’minlere dünya ve âhiret mutluluğunu ve cenneti müjdeleyen mânâsına gelir. Bununla birlikte “beşîr” veya “tebşîr” kelimesi, Kur’ân’da kinâye ve istihzâ yoluyla, üzücü bir haberi bildirmek mânâsında da kullanılmıştır.

10- Beyân:

Açıklama; delil; şüpheyi ortadan kaldırarak kastedilen mânâyı muhataba açıklamak, mânâdaki kapalılığı giderip, ona muhatabın anlayacağı biçimde açıklık kazandırmak, açık seçik olmak. Kastedilen mânâyı açıklayıp ortaya koyduğu için kelâma (söze) da beyân adı verilir.

“Bu (Kur’ân), insanlara bir açıklama, takvâ sahiplerine bir yol gösterme ve bir öğüttür.” (Âl-i İmrân 3/138)

Âyette geçen “beyân” kelimesi, bütün insanlara tahsis edilmiş; böylece Kur’ân’ın, bütün insanlara bir açıklama olduğu vurgulanmıştır.

11- Beyyine:

Açık delil, gerçeğin ortaya çıkarılmasına yarayan kesin delil, hüccet, burhân, kesin belge. Nûr gibi kendisi gayet açık olup da, başkasını da beyân eden, açıklayan demektir. Bunun için, dâvâcının dâvâsını açık bir şekilde beyân ve ispat eden şâhide; ayrıca mu’cizeye de beyyine denilir.

“Yahut Eğer bize Kitap indirilseydi, biz onlardan daha çok doğru yolda olurduk’, demeyesiniz. İşte size de Rabbinizden açık delil, hidâyet ve rahmet geldi..” (En’âm 6/157)

“Beyyine” kelimesinin çokluk şekli “beyyinât’dır. Kur’ân, bu kelime ile de nitelendirilmiştir:

“Ramazan ayı, insanlara yol gösterici, doğrunun ve doğruyu eğriden ayırmanın açık delilleri olarak kendisinde Kur’ân indirilen aydır”. (Bakara 2/185)

12- Büşrâ:

Müjde, sevindirici haber; müjdelik, muştuluk; büyük hayır husûlüne delâlet eden haber. “…Sana bu Kitabı, her şeyi açıklayan ve Müslümanlara yol gösterici rahmet ve müjde olarak indirdik.” (Nahl 16/89)

(..) “Tâ sîn. Bunlar Kur’ân’ın ve apaçık bir Kitab’ın âyetleridir. Mü’minlere yol gösterici ve müjdedir.” (Neml 27/1-2)

Müjde demek; kişiye bilmediği, duymadığı hayırlı, sevinçli bir şeyi bildirmek demektir. Kur’ân da mü’minlere, kendileri için dünya ve âhirette hazırlanan nimetleri bildirmekle bir müjdedir. Mü’min, Kur’ân’dan istifade eder, onunla sevinir ve tatmin olur; Allah’ın Kur’ân’da ona vadettiklerine inanır ve tasdik eder. Bu bakımdan, onun için en büyük müjde, Kur’ân’dır. Kur’ân’ın verdiği müjde ve haberlerin tamamı da gerçektir.

13- Fasl:

Gerçek ve kesin söz; hak ile bâtılın arasını ayıran hüküm; aralık, engel; bir şeyi kesip ayırmak, kesmek, açıklamak.

“Şüphesiz Kur’ân, hak ile bâtılı ayıran bir sözdür. O, şaka değildir.” (Târık 86/13-14)Kur’ân-ı Kerim, hak ile bâtılı ayırt eden, doğruyu ve eğriyi açıklayan İlâhî bir sözdür; oyun eğlence türünden boş bir şey değildir, bütünüyle ciddî ve haktır. Bu bakımdan onu can kulağıyla dinlemeli, hüküm ve öğütlerinden yararlanıp gereği yapılmalıdır. O, kıyamette de insanların ayrılıp (fasl), dünyada kendisine uyanların Cennet’e, uymayanların da Cehennem’e girmelerine sebep olur.

14- Furkan:

İki şey arasını ayırmak; açıklamak; hükme bağlamak; iyiyi kötüden, hakkı bâtıldan ayırma ölçüsü demektir.

“Âlemlere uyarıcı olsun diye, kulu Muhammed’e Furkan’ı indiren Allah yüceler yücesidir” (Furkan 25/1)

Kur’ân-ı Kerim; hak ile bâtılı, helâl ile haramı, iyi ile kötüyü, güzel ile çirkini, doğru ile yanlışı, Müslüman ile kâfiri, mü’min ile münâfığı birbirinden ayırdığı ve insanları kurtuluşa götürdüğü için, ona bu isim verilmiştir. Ayrıca peyderpey, bölüm bölüm ayrılarak indirildiği için de bu ismin verildiği söylenmiştir.Kur’ân-ı Kerim’in 25. sûresinin adı da el-Furkan’dır. Bundan başka, Tevrat da bu vasıfla nitelendirilmiştir: Andolsun Biz, Mûsâ ve Hârûn’a takvâ sahipleri için bir ışık ve öğüt olan Furkan’ı verdik” (Enbiyâ 21/48)

“Furkan” ile ilgili daha başka yorumlar da yapılmıştır.

15- Hablullâh:

Habl: ip, urgan; ahit, tutulacak söz, yemin; emân, güven; bir şeyi iple bağlamak demektir.

Hablullah: Allah’ın ipi, Allah’a vuslat sebebi olan delil ve vâsıta demektir ki bu da Kur’ân, İslâm, ihlâs, tâat, İslâm birliği, Allah’ın ahdi, Allah’ın emri, vs diye tefsir edilmiştir.

“Ve topluca Allah’ın ipine yapışın, ayrılmayın..” (Âlü İmrân 3/103)

“Allâh’ın ipi” sözü, bir istiâredir. Allah’ın ipi, insanları sapıklıktan kurtarmak için, gökten yere indirdiği Kitaptır, Kur’ân’dır. Peygamberimiz de bu gerçeği vurgulayarak, Kur’ân’ın, semâdan yeryüzüne uzatılmış Allah’ın sağlam ipi olduğunu ve buna sımsıkı sarılmayı emir buyurmuştur. İşte, Allah’ın ipi durumundaki bu İlâhî Kitaba sarılıp, prensiplerini gönülden uygulayanlar, sapıklıktan çıkıp, düşmanlık ateşinden kurtulurlar, Allah’ın rızasına ve cennetine kavuşurlar. Kuyuya inen kimse, dibe düşmemek için, sarkıtılan ipe nasıl sıkıca tutunursa, Kur’ân’a sımsıkı sarılmak da, insanı cehennemin dibine yuvarlanmaktan korur.

İçinde bulunduğu durumu Kur’an-ın bildirdiği hakikatler ışığında sorgulayan bir çok şeyin farkına varır. Dünya ve ahiret kurtuluşunun Kur’an-ın bildirdiklerine teslimiyet ile mümkün olduğunu idrak eder. Taş yapısı itibari ile sorgulamaya akletmeye elverişli değildir belki.. İnsan akıl, hissiyat, duygu ve bir çok değerli nimetleri kendisinde barındıran varlıktır. Bu halde İnsan bu mükemmel özellikleri ve vasıfları ile Allah’tan (c.c) kormaya ve Allah’ın sözü Kur’an karşısında saygı ile boyun bükmeye dağdan taştan daha layıktır. Geçmişte Kur’an-ın mükemmelliği, doğruluğu ve ruhları ürperten sekinete kavuşturmasından etkilenenlerin O Kur’an uğruna akıllarını kullanarak kurtuluş için feda edemedikleri ile hüsrana uğradılar helake uğradılar. Size temsili bir tablo üzerinde derin derin düşünülmesi gereken ;

 O gün; zalim kimse parmaklarını ısırarak: “Ne olurdu ben de peygamberle beraber bir yol tutsaydım da keşke falanı dost edinmeseydim! Yazıklar olsun bana! Andolsun ki, Kur’an bana geldikten sonra beni ondan o saptırdı. Zaten şeytan, insanı (ayarttıktan sonra) yalnız ve yardımcısız bırakır” diyecek. Furkan 27-28-29

Ukbe îbn Ebu Muayt veya mutsuzlardan bir başkası olması durumu değiştirmez. Peygamber (s.a.v) meclisine katılıyor Kur’an-ı dinliyor durum böyle devam ederken müşriklerden olan dostu Rasulullah’ın meclisine katıldığını öğreniyor yoksa sende mi müslüman oldun vallahi seninle sen o meclise girip oradakilere ahlaksızca davranmadıkça sen onları inkar etmedikçe seninle asla dost olmayacağım diyor. Dediklerini yapıyor bu onun ve onun gibilerinin karşılaşacağı manzara karşısında dehşete düşerek iki ellerini ısırarak kontrolsuzce bilinç dışı bir hareketle şöyle diyor “Ne olurdu ben de peygamberle beraber bir yol tutsaydım da keşke falanı dost edinmeseydim! Yazıklar olsun bana! Andolsun ki, Kur’an bana geldikten sonra beni ondan o saptırdı. ”  Burada ki pişmanlık fayda vermiyor.

ELHAMDULİLLAHİRABBİLALEMİN