HER ŞEYE BİR ÖLÇÜ VE SINIR TAKDİR EDİLMİŞTİR

Övgülerin tamamına layık, tüm noksan sıfatlardan münezzeh olan Allah Azze ve Celle’nin zatı celaline Azim olan egemenliğine, hâkimiyetine yakışır şekilde hamd olsun, salat ve selam kutlu yolun yolcusu nurlu yolda verdiği mücadeleyle bütün Müslümanlara örnek olan örneğimiz ve önderimiz Hz. Muhammed’e s.a.v, onun ehli beytine ve ashab-ı kiramına, gerek geçmişte yaşamış, bugün yaşamakta olan ve bundan sonra yaşayacak olan bütün Müslümanların üzerine de salat ve selam olsun inşallah.

Râgıb el-Isfahânî, Müfredât / Had, iki şey arasında birbirine karışmasını önleyen engel demektir. Belirginleştirmek, başkalarından ayırt edici nitelik ve engellemek gibi anlamları vardır. Kur’an-ı Kerim’deki hudûdullah ifadesi, Allah’ın ahkâmı / belirlediği hükümler ve kurallar anlamında kullanılmaktadır.

Hudud `, Yusuf Kerimoğlu – Kelimeler Ve Kavramlar – Hudud, hadd kelimesinin çoğuludur ve Arapça’dır. İmam-ı Merginani: “Hadd in lûgat manası men etmektir. Kapıcılara haddad denilmesinin sebebi de budur. Şer’i şerifte ise; Allahû Teâlâ (cc)’nın kendi hukuku ile ilgili olarak takdir buyurduğu bir ûkubattır, cezadır” şeklinde tarif etmektedir. Hadd kelimesi aynı zamanda “esirgemek” mânâsına da gelir. Çünkü Allahû Teâlâ (cc) kullarını zarara uğradıkları şeylerden bunlarla korumuş, esirgemiştir. İbn-i Abidin: “Hadd ler nesebi (nesil emniyetini), malları, akılları, haysiyet ve namusu koruma gibi maslahat ve menfaati bütün beşeriyete ait olduğu için meşrû kılınmıştır. Bu kelime haddlerin asıl hükümlerini beyandır ki, insanların zarar görecekleri şeylerden men olup İslâm beldelerinin fesad ve fitneden korunmasıdır.

Allahu Teâlâ’nın (cc) indirdiği hükümlerin tamamı şer’i hududlardır. Dolayısıyla bütün emir ve nehiylere emanet ismi verilmiştir. Kim Allahu Teâlâ’nın koyduğu hududları tahrip ederse emanet hıyanet etmiş olur. Günümüzde Allahu Teâlâ’nın koyduğu hududları çirkin görüp, kendi heva ve heveslerine göre hududlar çizmeye çalışan siyasi güçler mevcuttur. Bunlar tıpkı Fir’avn gibi ilahlığa özenmektedirler. Kim bunların çizdiği huduları meşru sayarsa, kelime-i tevhidin mahiyetini inkâr etmiş olur, böylelikle Allah’ın hudularını çiğnemiş olur.

Hadis / Ebu Hureyre r.a ‘ den rivayetle `, Resûl-i Ekrem (sav)’in: “Yeryüzünde tatbik edilen bir hadd cezası, yeryüzü halkı için otuz sabah yağmuru yağmasından daha hayırlıdır.” buyurduğu bilinmektedir.                                                                                                                                                              

İbn-i Abidin rh.a / Hadler toplumu fitne fesattan, cihad ise toplumu küfürden korur.

Furkan 53 / İki denizi (birbirine) salıp katan O’dur; bu, tatlı, susuzluğu giderici, bu da tuzlu ve acıdır. İkisinin arasında (birbirlerine karışmalarını önleyen) bir engel (berzah) ve aşılmayan bir sınır koymuştur.
 Bu olgu, denizde ve karada pekçok yerde görülmektedir, yani tatlı suyla acı su yanyana bulunmaktadır. Türk amirali Seydi Ali Reis, “Meratü’l-Memalik” adlı eserinde (16. yüzyıl) , İran Körfezi’nde, denizin acı sularının altında tatlı su kaynaklarının bulunduğunu ve donanması için bunlardan faydalandığını yazar. Amerikan Petrol Şirketi de içme suyu için Zahran yakınında kuyular kazmadan önce İran Körfezi’ndeki aynı kaynaklardan su almıştı. Bahreyn yakınında da, deniz yatağında halkın son zamanlara kadar su aldığı tatlı su kaynakları vardı.

Birbiriyle uyumlu olmayan iki akışkan sıvı birbirine karışmak üzere salındığında bunların birbirlerine karışmamaları mümkündür. (Sıvı ve gazların fiziksel davranışlarını inceleyen bilim dalına Akışkan mekaniği denir) Maddi olarak yağ ve su ayrışır, çünkü yağ moleküllerinin kendi arasındaki çekim gücü, yağ ve su molekülleri arasında çekim gücünden daha yüksektir. Yağ suyun üstünde yüzer, çünkü daha hafiftir. Dolayısıyla Normal şartlarda molekül ve yapıları birbirine uyumlu olan su birbirine karışmıyor bunun tek sebebi var Allah cc aralarına berzah( yani engel) Diğer bir ifade ile Hudud(sınır) koymuştur. Dolayısıyla insanoğlu fiziki anlamada Allahu Teâlâ’nın imtihan gayesiyle verdiği iradeyi batıl amaçları uğruna kullanarak haramı tercih edebilir. Yani bu konuda engellenmez. Nefsi, hududları aşmaya meylettiği anda onu alıkoyacak tek gerçek sebep vardır Allah’ın Rabbi olduğuna inanmış ve hududları tayin edecek olanın Allah olduğuna inanmış olmasıdır.

Allah’ın birliğinin ve kâinatın yegâne rabbi olduğunun akli delillerinden olan zahirdeki bu anlamın yanı sıra, ayet ince bir anlam daha sunmaktadır: Allah dilediği zaman, nasıl denizin tuzlu sularının altından tatlı, içilebilir su kaynakları fışkırtıyorsa, aynı şekilde büyük ve kirli bir toplumdan takva sahibi, temiz bir toplum çıkarabilir.

Örnek /Denizlere, güneşe, aya, yıldızlara, bitkilere, hayvanlara, (insanlara yakın yaşayan ve uzak yaşaması gereken hayvanlara) bu ve benzeri mahlûkatın tamamına Allah c.c bir ölçü ve hudud belirlemiştir.

Nisa – 13 – 14;

13- Bunlar Allah’ın koyduğu sınırlardır. Kim Allah’a ve Peygamber’e itaat ederse Allah onları içinde ebedi olarak kalacakları, altlarından ırmaklar akan Cennetlere yerleştirir. İşte büyük kurtuluş, büyük başarı budur.                                                                                                                      

14- Buna karşılık kim Allah’a ve Peygamber’e karşı gelir, O’nun çizdiği sınırları aşarsa Allah onu, içinde ebedi olarak kalmak üzere Cehenneme atar. Onun için onur kırıcı bir azap vardır.     

Seyyid Kutub rh.a / Yüce Allah’ın bilgisi ve hikmeti uyarınca ortaya koyduğu gerek ailenin iç ilişkilerini ve gerekse toplumun ekonomik ve sosyal ilişkilerini düzenlemek için önerdiği bu yasalar, bu hükümler “Allah’ın sınırları”dırlar. Bu ilişkilerde son çözüm yolu olsunlar, miras bölüşümünün bağlayıcı kararlarını oluştursunlar diye yüce Allah tarafından belirlenmiş sınırlardır.   Bu konuda yüce Allah’a ve Peygamberimize uymanın zorunlu sonucu “İçinde sürekli kalınacak olan Cennet” ile “Büyük kurtuluş, büyük başarı”dır. Buna karşılık bu sınırları çiğneyerek yüce Allah’a karşı gelmenin zorunlu sonucu da “İçinde sürekli kalınacak Cehennem” ile “Onur kırıcı, utandırıcı azap”tır. Niçin? Evet, niçin miras hukuku gibi alanı sınırlı bir yasal düzenlemede, hatta bu hukukun ayrıntılı bir hükmünde, ayetin deyimi ile “Allah’ın sınırlarının” belirli bir çizgisindeki itaatin ya da karşı gelmenin zorunlu sonuçları bu kadar ağır, bu kadar dramatik oluyor?  Meselenin içyüzünü, derine inen kökünü bilmeyenlere bu zorunlu sonuçlar, karşılıkları olan eylemlerden ve davranışlardan daha ağır gelebilir.  Bu meseleyi bu surenin ileride okuyacağımız birçok ayeti açıklıyor. Surenin ana hatlarını tanıtan giriş bölümünde bu ayetlere değinmiştik. Bu ayetler dinin anlamını, imanın şartını ve İslâm’ın tanımını açıklayan ayetlerdir. Fakat miras ayetlerinin arkasından gelen, uyarı amaçlı bu iki önemli ayetten söz etmişken bu meseleye şimdiden kısaca değinebiliriz. Şöyle ki:  Gerek bu dinin -yani İslâm dininin- ve gerekse tarihin şafağından itibaren insanlığa gelmeye başlayan bütün peygamberlerin getirdikleri ilahi dinlerin açısından temel şudur: İlahlık yetkisi kimindir? Şu insanların Rabbi olma yetkisi kime aittir?  Bu sorunun iki zıt, iki alternatif cevabı vardır. Bu dinle ilgili her şey, tüm insanlar ile ilgili her şey bu iki cevaba dayanır, bu iki cevabın bağlayıcı sonucu olarak ortaya çıkar. Evet, ilahlık yetkisi kimindir, Rabb olma yetkisi kime aittir?  Cevaplardan birincisine göre bu yetki sırf yüce Allah’a aittir, yaratıklardan hiçbirinin bu yetkide zerre kadar payı yoktur. İşte bu İslâm’dır, işte bu imandır, işte bu dindir.

İkinci cevaba göre bu yetki yüce Allah ile bazı yaratıkları arasında ortaktır, ya da bütünüyle bazı yaratıkların tekelindedir. Bu ise ya şirktir, Allah’a ortak koşmaktır, ya da açık küfürdür.  Ya ilahlığın ve Rabblığın sırf yüce Allah’ın tekelinde olduğuna inanılır. Bu inanç kulların sırf Allah’a bağlanmaları, tek olarak Allah’a kul olmaları, tek Allah’a itaat etmeleri, ortağı olmayan tek Allah’ın hayat sistemine uymaları anlamına gelir. Bu durumda İnsanların hayat sistemini tek başına yüce Allah belirleyecek, insanların uygulayacakları temel yasaları tek başına yüce Allah koyacak; insanların değer yargılarını, hayat pratiklerini ve sosyal kurumlarını yine tek başına yüce Allah dikta edecektir. Yüce Allah’ın dışında hiçbir kişinin ya da hiçbir grubun bu yetkide payı yoktur. İnsanların bu alanda getirecekleri yasal düzenlemeler, mutlaka yüce Allah’ın temel yasalarına dayalı olmak zorundadır. Çünkü bu yetki ilahlığın, Rabblığın gereğidir; onun kendine has niteliklerinin bariz ve dolaysız göstergesidir.  Ya da bu yetki yüce Allah’ın yarattıklarından birine yakıştırılacak, söz konusu yetkinin bu yaratık tarafından ya yüce Allah ile ortak biçimde ya da tek başına kullanıldığına inanılacaktır. Bu ise insanların yüce Allah’tan başkasına bağlanmaları, yüce Allah’tan başkasına kul olmaları ve yüce Allah’tan başkasına itaat etmeleri demektir. Bu da yüce Allah’ın kitabına, yüce Allah’ın otoritesine dayanmayan, başka ilham kaynaklarına dayanan ve yetkilerini bu “başka” ilham kaynaklarından alan birtakım insanlar tarafından ortaya konmuş sistemlere, düzenlere, hukuki düzenlemelere ve değer yargılarına uyma biçiminde ortaya çıkar. Bundan dolayı bu durumda ortada ne din, ne iman ve ne de İslâm vardır. Ortada olan şey kâfirliktir, fasıklıktır, müşrikliktir, yüce Allah’a başkaldırmadır.  İşte “mesele” bütün gerçekliği ve yalınlığı ile budur. Bundan dolayı yüce Allah’ın sınırlarını birtek meselede çiğnemek ile O’nun şeriatına karşı başkaldırmak arasında fark gözetilmemektedir. Çünkü bu açıdan bakınca o bir tek mesele de dindir, şeriatın tümü de dindir. Önemli olan insanların yaşama tarzları konusunda hangi ilkeye dayandıklarıdır. Acaba bu temel ilke ilahlık ve Rabblık yetkisine -bütün karakteristik nitelikleri ile- sırf yüce Allah’ın tekeline mi dayandırmaktadır. Yoksa ya bu yetki yüce Allah ile bazı kulları arasında bölüştürülmekte ya da sırf o kullara tanınarak kulun kula kulluğuna mı inanılmaktadır. Önemli olan bu ilkelerden hangisinin benimsendiğidir. Yoksa insanların bu dinden olduklarını iddia etmeleri, hayatlarının pratik uygulamaları ile değil de sırf dilleri ile müslüman olduklarını ileri sürmeleri değildir! Miras paylarının yasal mirasçılara bölüştürülmesi konusunda bir yandan Allah’a ve Peygamberimize itaat etmekle altlarından ırmaklar akan ve içlerinde sürekli kalınacak Cennetler arasında ve bir yandan da Allah’a ve Peygamberimize karşı gelmekle süresiz ve onur kırıcı Cehennem azabı arasında ilişki kuran yukardaki iki uyarı amaçlı ayet, işte bu büyük gerçeğe işaret ediyor.

Tevbe – 112 /Bunlar, Tevbe edenler, ibadet edenler, hamd edenler, (İslam uğrunda) seyahat edenler, rükû edenler, secde edenler, iyiliği emredenler, kötülükten sakındıranlar ve Allah’ın sınırlarını koruyanlar; sen (bütün) mü’minleri müjdele.

Mevdudi rh.a / Yani, imanın gerekleri, ibadet, ahlak, toplumsal davranış, kültür, ekonomi, politika, hukuk, savaş-barış, kısacası bireysel ve toplumsal hayatın bütün yönlerinde “…Allah’ın belirlediği sınırları titizlikle gözönünde bulunduran…” veya “… Allah’ın hükümlerini hakkıyla gözeten…” kimseler demektir. Onlar, arzularını tatmin için ne bu hudutları aşar ve kendi kafalarından kanunlar uydurur ne de ilahi hukuk yerine başka sistemleri ikame ederler. Onlar bu hududları korur ve çiğnenmelerine mani olurlar. Binaenaleyh gerçek mü’minler öyle kimselerdir ki, Allah’ın belirlediği sınırları sadece yerine getirmekle kalmaz aynı zamanda bütün güç ve imkanlarıyla bu hududu hakim kılmak ve korumak için ellerinden geleni de yaparlar.

Tevbe – 111 ile ilişkilendirme / Allah c.c müminlerden mallarını ve canlarını vereceği cennet karşılığında satın almıştır. İşte müminlerin sahibi olan Allah c.c onlara neler yapacaklarını bu ayet-i kerime’de bildirmektedir. İşte bu ayetlerin gerektirdiği hayatı yaşayanlar yani malını ve canını Allah’a c.c sattığını iddia eden bizler bunları yapmak zorundayız. Çünkü kişi sattığı bir şey üzerinde hak talep edemez. Artık onun alıcısı onu istediği gibi kullanır. İşte mallarımızı ve canımızı sattığımızı iddia ettiğimiz rabbimi diyor ki, onlar Allah’ın c.c hududlarını sınırlarını koruyanlardır. İşte bizler Allah’ın c.c bize belirtmiş olduğu sınırların, hududların dışına çıkamayız demektir. Ve bu hududları korumakla da görevli memurlarızdır. İşte Allah c.c böyle yapan müminleri müjdelemektedir.

ÇALIŞMA BİZDEN, TEVFİK ALLAH’TANDIR.        SELAMIN ALEYKUM.            

ELHAMDULİLLAHİRABBİLALEMİN