Fatih YAKIN Ribi İbn Amir (R.A.)

                                                 RİBİ İBN AMİR (R.A.)

Suları gökten indirerek yeryüzünü yeşerten güneşi ve ayı bir hesap ile yöneten. Rahman sıfatıyla bütün mahlukata merhamet eden ve bizleri türlü türlü imtihanlardan geçirerek imanımızı kemale erdiren vahyi anlamamız için akıl nimetini veren.Kimin daha güzel amel işleyeceği görmek için hayatı ve ölümü yaratan alemlerin rabbi olan ALLAH’a (C.C.) hamdu senalar olsun.

Bizlere karanlıkta ışık olan Kur’an-ı Kerimin hayat nizamını yaşayarak gösteren ulu önderimiz ve başkumandanımıza aline ve ashabına selam olsun.

Selam kendine gelen emirlere işittik ve itaat ettik şuuruyla ALLAH’a (C.C.) boyun eğenlere olsun.

Gözlerini dünyanın ihtişamına kapatıp aldığı emirleri yerine getiren yıldız.

Hz. Ömer’in hilafeti zamanı idi. İslâm adaleti altında Müslümanlar, bir taraftan altın devirlerini yaşarken, diğer taraftan da İslâm orduları, dört bir cephede yeni fetihler yapıyor, zaferler kazanıyor ve İslâm topraklarını genişletiyorlardı.

Allah’ın (C.C.) Resulünden (S.A.V.) aldıkları bayrağı dalgalandırmaya devam ediyorlardı.İşte böyle bir mücadelede yeni bir sefer hazırlığında ordular hazır bir şekliyle sefere çıktılar.

Sâd ibni Ebî Vakkas’ın kumandası altındaki 34 bin kişilik İslâm ordusu, Acem topraklarına dayanmıştı. Resul-i Ekremin (S.A.V.) duâsının gerçekleşmesine çok az bir zaman kalmıştı. İran Kisrası Resul-i Ekremin mektubunu parçalamış, Resulullah efendimiz de, “Ya Rabbi, nasıl o benim mektubumu parçaladıysa, sen de onu ve onun mülkünü parça parça et” diye duâ etmişti. 

Bu duâ gerçekleşmiş, İran Kisrası, oğlu Şirviye tarafından hançer ile öldürülmüş, şimdi sıra mülkünün parçalanmasına gelmişti.

İran kisrası Yezd-i Cürd’ün kumandanı Rüstem, İslâm ordusuna karşı hazırlıklarını tamamlamıştı. İslâm ordusunun 34 bin mevcuduna karşılık, İran ordusunun 80 bin yedeği yanında 120 bin mevcudu vardı. Bu mevcudun 30 bini, kaçmaması için zincirlerle birbirine bağlanmıştı.

Yaşantısında samimi olanlar karşı tarafın çokluğuna bakmadan yeryüzüne İslamı yaymak için mücadeleye aynı aşk ve istekle devam ediyor.Ve karşı tarafın kalbine korkuyu imanlarıyla salmıştı.Çünkü onlar şunu çok iyibiliyorlardı;Nice az topluluklar nice çok topluluklara ALLAH’ın yardımıyla galip gelmişti.

İslâm ordusu, dinimizin emrine uyarak, elçiler göndererek, önce düşmanını İslâm dinine davet ediyordu. Bunun için Rüstem’e de birkaç defa elçi gönderilmişti. Rüstem her seferinde reddetmişti.

Rüstem’in yanına giden ikinci elçi de Ribî bin Âmir idi. Rüstem’in yanına vardığında, hiç görmediği şatafatlı bir manzara ile karşılaştı. Rüstem’in bulunduğu yer, nakışlı yastıklar, kadifeden halılar, inci ve yakutlar ve daha birçok zinetlerle süslenmişti. Rüstem, altından yapılmış bir koltukta oturuyor, etrafındaki insanlar bir köle gibi kendisine hizmet ediyorlardı.

Ribî’nin ise eski bir kıyafeti, eğri bir kılıcı, yer yer eğilmiş bir kalkanı ve çelimsiz bir atı vardı. Ancak gördüğü şatafat Ribî bin Âmir’i hiç mi hiç cezbetmemişti. Bütün bu gördüklerine karşılık, onun da sarsılmaz bir imanı, yıkılmaz bir şecaati ve cesareti vardı.

İşte böyle olmalıydı,adı Müslüman olan dünya onun beşinde koşmalı o ise imanıyla yaradılış gayesinde sebat etmeli.

Halılarla örtülü yere varınca, atından indi ve hemen oraya atını bağladı. Silahı, zırhı üzerinde ve miğferi başında idi. Ona, “Silâhını bırak” dediler. O da şu cevabı verdi:

– Beni böyle kabul ederseniz ne âlâ, yoksa döner giderim.

Orada bulunanlar, bu çelimsiz insandan çıkan cesurane sözler karşısında şaşırıp kalmışlardı.

Onlar şunu bilmiyorlardı;Müslüman taviz vermez!Dünya yada dünyalıklar onun sevdikleri değildi.

Rüstem, “Bırakın onu” dedi. Ribî ilerledi ve Rüstem’in yanına yaklaştığında, mızrağını yere sapladı. Yerde ise ipekli yastıklar vardı. Mızrağın keskin ucu, ipek yastıkları delip geçti. Etrafındakilerin fevkalâde değer verdiği bu süslü yastıkların, Ribî için hiçbir ehemmiyeti yoktu. Onun tek düşündüğü, elçilik vazifesini, İslâmın izzetine uygun bir şekilde yerine getirebilmekti. Ribî, süslü yastıklara aldırmayıp yere oturdu.

İslâm elçisi Ribî bin Âmir’in, huzurunda mızrağını yere saplamasından sonra, Rüstem dedi ki:

– Ne diyorsan, anlat bakalım!

O anlat bakalım dedi de; Biz buraya kadar ne anladık.Sadece namazda tekbir aldığımızda dünya bizden uzaklaşmamalı her an böyle yaşamalıyız.Evet birde bakalım nasıl cevap veriyor ne yapacağını dünyalıkların unutturduğu şekliyle yoksa imanının gereği neyse o şekliyle mi!

Ribî şöyle cevap verdi:

– ALLAH’u Teâlâ, dilediği kimseleri, kula kulluktan kendisine kulluğa, dünya sıkıntılarından feraha çıkaralım, batıl dinlerinin zulmünden kurtarıp İslâm adaletine ulaştıralım diye, bize bir Peygamber gönderdi. Kim bu dini kabul ederse, bizden olur, biz de döner gideriz. Kim de kabul etmezse, ALLAH’ın vadettiğine kavuşuncaya kadar onunla savaşırız.

– ALLAH’ın vadettiği nedir?

– İnkar edenle savaşırken ölen için cennet, geride kalanlar için ise zaferdir.

– Söylediklerini dinledim. Bu mevzuu düşünmemiz için bize mühlet verir misin?

– Evet, istediğiniz mühleti veririz.

– Kaç gün mühlet verirsiniz?

– Bir veya iki gün ancak mühlet veririz.

Bunun üzerine Rüstem dedi ki:

– Hayır. Âlimlerimiz ve reislerimizle mektuplaşmamız için bu vakit az olur.

Onun bu cevabı üzerine Ribî dedi ki:

– Peygamberimiz düşmanla karşılaştığımız zaman, üç günden fazla mühlet vermememizi emretti. Düşün ve adamlarına sor, bu mühlet içinde şu üç şıktan birini tercih et: Müslüman olmak, cizye vermek ve harb etmek.

Rüstem tekrar sordu:

– Sen onların efendisi misin?

– Hayır, Müslümanlar birbirlerine kuvvet veren tek vücut gibidir.

Rüstem bunun üzerine adamlarını topladı ve dedi ki:

– Bu adamın sözlerinden daha kıymetli ve kabule sayan bir söz duydunuz mu?

Evet burada bir duralım kendini kanıtlamak için değil sadece ALLAH (C.C.) için olduğunda karşı tarafın Kalbine etki edebiliriz.Yani daima itaat halinde kalarak.

Adamları, Rüstem’in bu sözlerine şiddetli bir şekilde karşılık verdiler:

– Kendi dinini bırakıp, onun söylediklerine meyletmekten Allah seni muhafaza etsin! O adamın elbiselerini görmedin mi? Böyle elbiseler giyen adamın sözlerinde ne olabilir ki?

Bunun üzerine Rüstem, adamlarına dedi ki:

– Yazıklar olsun size! Siz elbiselere mi bakıyorsunuz? İnsanın şahsiyeti elbiseleri ile değil, akıl, kabiliyet ve konuşması iledir. Bunlar zaten yiyecek ve elbiseye önem vermiyorlar. Onlara göre önemli olan, akıl ve kabiliyettir.

Evet Rüstem bile fark etmişti Müslümanda bulunması gereken hali; ya biz neden hala farketdemiyoruz.

Kısa bir zaman sonra, Ribî gibi elbise giyenlerden müteşekkil 34 bin kişilik İslâm ordusu, süslü elbiseler ve zinetler içerisinde bulunanların 200 bin kişilik ordusuna galip gelmiş ve İslâm orduları Medayin’e girerek, Resul-i ekremin duâsının gerçekleşmesine şahit olmuşlardı.

İslâm ordusundan, çok az kimse şehit olurken, İran ordusu 120 bin kişi zayiat vermiş, geri kalanları da yaralı olarak firar etmişlerdi.

Evet onlar kendilerine düşeni yaptılar.ALLAH’ın(C.C.) dinini ALLAH’ın düşmanlarının karşısında savundular.Bizlerde en az bu kadar mücadele etmekle emrolunduğumuz halde ne kadar hayatlarımızda İslam hakim bir yoklamak lazım!

Ölümü hatırlamak kalbi temizler, insanı dünyaya ve dünyadakilere bağlanmak felaketinden kurtarır.

Her yerde Hakk’ı aramaya başlayana ve Hakk’ı tanıyıp, ona en sağlam imanla inandığı gibi yaşayanlara selam olsun…

Selam ve dua ile ALLAH’A (C.C.) emanet olun.