EY MÜSLÜMAN ALLAH’TAN KORK

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

Hamd Alemlerin Rabbi Allah subhanehu ve Teala’ya mahsustur. O Rahmandır. Din gününün sahibidir. Hamd edilmeye yalnız O Subhanehu ve Teala layıktır. Bizde yalnız O’na (Subhanehu ve Teala) hamd ederiz, yardımı O’ndan (Subhanehu ve Teala) talep ederiz, O’na (Subhenahu ve Teala) Tevbe ederiz. Nefislerimizin şerrinden, amellerimizin fenalığından O’na (Subhanehu ve Teala) sığınırız. O kime hidayet ederse, onu kimse saptıramaz; kimi de saptırırsa ona kimse hidayet edemez.

Salat ve Selam insanların en hayırlısı, hidayet için gönderilen Muhammed Mustafa (sav)’e olsun. O öncekilerin ve sonrakilerin efendisidir. O insanlara müjdeleyici ve uyarıcı olarak gönderilmiştir. O risaleti tebliğ etti insanlardan kimisi ona ittiba etti kimisi ise yalanladı. Bolluğuna, putlara ibadetin karanlığından tek ceza verme yetkisi olanının itaatini nuruna çıkardı. Devamında onların tamamına da selam olsun. Rabbimiz bizleri de onlardan kılsın. İtaatteki takva da devamlı kılsın inşaAllahu Rahman.

Allah subhanehu ve Teala yeryüzünü yaratmış ve gözün alabildiğine nimetlerle donatmıştır. İnsan gözünü her nereye çevirirse çevirsin Allah Subhanehu ve Teala’nın mükemmel yaratıcılığa var ettiği ve yerleştirdiği o sayısı nimetleri görecektir ki nimetleri gördüğü gözü ise onların başında gelmektedir.

“Allah size evlerinizden bir huzur ve dinlenme yeri yaptı. Hayvanların derilerinden gerek yolculuğunuzda gerekse konaklama zamanlarınızda kolayca taşıyacağınız çadırlar, yünlerinden, yopağılarından ve tüylerinden bir süreye kadar giyecek eşya ve geçimlikler meydana getirdi.

Allah yarattıklarından sizin için gölgeler yaptı ve dağlarda da barınaklar var etti. Sıcaktan koruyacak elbiseler, savaşta sizi koruyacak zırhlar verdi. Böylece Allah üzerinizdeki nimetini tamamladı, umulur ki İslam olursunuz. (Teslim olursunuz)” (Nahl 80-81)

Ayetin lafzındanda anlaşılacağı üzere Allah Subhanehu ve Teala insan için yaratmış yine insanın istifadesine ve imarına sunmuşken karşılığında beklediği ise rızasının gözetilmesidir. Bu da azamet sahibi Yüce İlah’ın hakkıdır. Zira insanda dahi yaptığı her şeye karşılık alma beklentisi vardır. Buna biz kadınlar olarak anlayabileceğimiz en sebebi olduğu evladının istekleri dışında bir şey yapmasını istemez. Çünkü onu karnında taşıması, doğumuna sebep olması, rızkı için aracı kılınması, yetişmesi için vesile olması rızasının gözetilmesine sözünden çıkmamaya sebepse peki azametli arzın yedi katını kandillerle süslenen muazzam semanın Rabbi insana bahşettikleri hasebiyle Rızasının gözetilip razı edilmeye daha layık değil midir ki elbette öyledir.

Rızasını gözetmek, rızasını kazanmak ne demektir. Bunun hayatlardaki tesiri nedir diye açıklayacak olursak. İslam uleması bunun imanla başlayıp arkasından ihlas, ihsan, takva gibi kalp amelleriyle olacağını açıklamışlardır. Bugünkü yazımızın temelini oluşturacak olan mesele ise takvadır. Bu ay onu anlamaya çalışacağız inşaAllahu Rahman.

Mesele uzun, konuşulacak, yazılacaklar çok, yaşanması ise Allah Subhanehu ve Teala’nın yardımıyla ferahtan takva kelime manası itibariyle korkmak, sakınmak, korunmak gibi manalara gelmektedir. İslam Alimleri takvaya çokça açıklama yapmaya gayret etmiştir. Ancak mana itibariyle birbirine benzerdir. Bu tanımların hepsi.

Seyyid Şerif Curcani takvayı tanımlarken şöyle bir açıklama yapmaktadır:

“Allah’a itaat ederek azabından sakınmaktır.”

Allah Subhanehu ve Teala’nın Kur’an’da bildirdiği o çılgınca yana ateşten korunabilmek için yine Allah’a sığınmak. Nasıl itaatle itaat iman ettikten sonra İslam’daki yeri itibariyle önemsenmesi yerine getirilmesi gereken bir amel olduğunu biliyoruz ancak olmadığında etşten korunulmayacağı ise takva konusu araştırılınca karşımıza çıkmaktadır. Bu tanımdan anlıyoruz ki isyanda azap, itaatte ise takva vardır.

Takva ise cennete götüren vasıtadır. Alemlerin Rabbi buyuruyor ki;

“İşte ahiret yurdu! Onu yeryüzünde kibirlenip büyüklük taslamayan ve fesad çıkarmak istemeyenler için hazırladık. Akıbet muttakilerindir.”(Kassas 83)

Allah Subhanehu ve Teala’nın yanındaki cenneti ve nimetlerini hak edip elde edebilmenin yolunu yine Allah Subhanehu ve Teala’ya sorup Ondan(cc) öğrenmeliyiz ki Cennet Allah Subhanehu ve Tealanın bedelini ve karşılığını yine o belirler. Nasıl ki insan sahibi olmayan mala fiyat biçemediği gibi cennetle de kendi yanından bedel belirleyemez. Mahlukatın yaratıcısı Vahid İlah’ı Cennetinde sahibi Allah Subhanehu ve Teala işte o yolu bize bildirmektedir. Yiyecekleri içecekleri daimi olan, içerisindekilerin ebedi kalıcı olduğu, altlarından ırmaklar akan, nimetlerinin kalıcı olduğu, nimetlerinin kesada uğramadığı, korkunun endişenin üzüntüsünün özetle kötü olan hiçbir şeyin olmayacağı o cennet muttakiler için hazırlanmıştır.

Kimdir muttakiler ? Akıbet muttakilerindir diye müjdeye müesser olan daha dünyada haberleri verilen muttakiler kimdir ne yaparlar, amelleri nedir, olaylara nasıl bakarlar? Öğreneceğiz ki bizde o kimselerden olalım ya da bu vasıfların olup olmadığı hakkında muhasebe içinde cenneti Ala alanındayken yapalım ki akıbet bizim içinde Cenneti Ala olsun. İlk vasıf hemen ayetin içerisinde karşımıza çıkmaktadır.

“Büyüklük taslamayan, kibirlenmeyen, enesine yenilmeyen kimseler ki bunların devamının ne olduğunu gördük ayetlerde Ene rabbikumun â’la deyip enesine yenilmiş tağutu Allah nasıl helak etiğini bildirir. Yine Şeytan (Aleyhila’ne) Ene hayrum minhu (Ben ondan daha hayırlıyım) diyen Rabbine cedelci kesilen şeytanın durumu ve niceleri bize bildirildi. Akıbet enesine yenilmeyen bencil duygularıyla kibirlenmeyenlerindir. ”

Ki insan ne ile üstün olabilir ki malından mı, zenginliğinden mi yoksa, ilminden mi? Öyleyse sana bunları veren kimdir? Üstünlüğüne sebep bunlarsa bunları sana lütfeden kimdir. O halde dönde yaratılışını hatırla Rabbin sana onu hatırlatıyor!

“İnsan kendisini bir damla pis sudan yarattığımızı görmedimi de şimdi Rabiyle çekişen bir cedelci kesildi?”(Yasin 77)

Allah Subhanehu ve Teala lütfetti seni yarattı sonra yine lütfetti basiret verdi ilim elde ettim, sağlık verdi çalıştın zengin oldun, imkan verdi mal biriktirdin. Sana bunları Rabbin Subhanehu ve Teala verdi. Onun verdikleriyle kibirlenip böbürlenemezsin. Kibirleneceksin git kendi sahip olduklarınla kibirlen. Düşün ne sendin ki sen dahi senin değilken var olduğu için böbürlendiklerin asla senin olmamıştı. Sen yaratılışta acizdin ilk yaratılışını hatırla eline almaktan tiskindiğin üzerine basıp geçtiğin adını anmadığın pisliktin. Ne oldu da hangi hak ve cüretle lütfedilenlerle kibirlenip yeryüzünde fesad çıkarırsın. Tevazu isteyeceksin, yeryüzünün ıslahını temenni edecek bunun için çalışacaksın. İnsanların arkasından konuşmayacaksın, kaş göz ile onları çekiştirmeyeceksin, kusurlarını araştırmayacaksın. Allah’tan kork ey Müslüman!

Fesada sebep olanda kibirdir. Kendisinden daha iyisinin olmamasını isteme, kendinden daha üstün kimsenin olamamasını isteme meyli yeryüzünde fesada sebebiyet vermektedir. Fesada Allah Subhanehu ve Teala’nın razı olmadığı durumdandır.

“Yeyiniz içiniz, bozgunculuk çıkartarak yeryüzünü fesada vermeyin!”(Bakara 60)

Ayetin devamındaki “Akıbet Muttakilerindir.” Kısmı ise çok manidardır. Bu muttakilere verilen müjdedir. Misal okuduğun kitabın sonunu bilmek gibi ya da bir yarış yapılacağında yarışın sonunu kimlerin kazanacağını önceden bilmektir.

Allah’ın Subhanehu veTeala’nın vaadine iman eden her Mü’min Allah’tan korktuğu müddetçe, takvalı olduğu kendisinin kazanacağını küfür ehlinin ve sistemlerinin  yerle bir edileceğini Allah Subhanehu ve Teala’nın asıl onları bozguna uğratacağını bilir.

Müslümanlara Allah Subhanehu ve Teala’nın bu vaadini unutup küfür sistemlerinin gücünü görüp korkuya kapılıyor, sıkıntıda olduğunu hissederek gevşekliğe kapılıyor.

“Kafirlerin refah içerisinde olması seni aldatmasın.”(Al-i imran 196)

Zira Allah Subhanehu ve Teala nasıl karunu ve sarayını hazineleriyle birlikte yok etmiştir.

“Sonunda onu da sarayının da yerin dibine geçirdik. Allah’a karşı ona yardım edecek adamlarıda yoktu, kendini savunup koruyabilecek de değildi. ”(Kassas 81)

Bugünde Allah Subhanehu ve Teala onların teçhizatlarını, silahlarını, tanklarını, bombalarını, teknolojilerini bir anda yerin dibine geçirir. Bu günde Müslümanlara zulmeden, özelde onların yaşadıkları beldeleri genelde arzın tamamını gasp etmeleri Müslümanları mustazaf konumuna getirmeleri onları esir kılmaları namuslarına göz dikmeleri özetle yeryüzünde bozgunculuk çıkarmaları Müslümanları aldatmasın çünkü Allah’ın hak vaadi vardır. O da Akıbet Muttakilerindir.

Yeter ki biz Allah’tan hakkıyla korkalım. Müslümanlar olarak İslam’ı gereği gibi yaşayalım ne İslam cemiyetlerinde kendi aramızda ne de cahil toplumda cahillerle fesada sebep olacak amellerimizi terk edelim. Birlik ve berberlikle dinin yaşatılması için cihad edelim takva sahibi olalım Allah subhanehu ve teala bize kuvvet verir devlette yeter ki hatalıklarımızı tedavi edip Allah’a sığınalım, yalnız O’ndan korkalım

Kur’an’da  Muttakilerin daha bir çok vasfı bulunmaktadır.

“Rabbinizin bağışına ve genişliği gökler ve yer kadar olan muttakiler için hazırlanmı o cennete koşun

O takva sahipleri, bollukta ve darlıkta Allah için harcarlar öfkelerini yutarlar, insanları affederler. Allah iyilik edenleri sever.

Onlar (takva ehli) kötü bir iş işlediklerinde yahut nefislerine zulmetmelerinde Allah’ı anarak hemen günahlarının bağışlanmasını dilerler. Onlar bile bile işledikleri üzerinde ısrar etmezler.

İşte onların mükafatı Rableri tarafından bağışlanma ve altından ırmaklar akan ebedi kalacakları cennetlerdir. Çalışanların mükafatı ne güzeldir.”(Al-i İmran 133-136)

Hayırlı amelde, Allah’ın arzında, itaatle, takvada koşuşun yarışanlar bunu için yarışsın, mücadelelerimiz, çekişmelerimiz Allah’ın mağfiretinde genişliği gökler ve yer kadar olan o cennet için. Nefsi isteklerimiz, dünyalık hedefimiz, içten pazarlıklarımıza değil, mağfirete ve cennete yarışalım. Peygamberler gibi Ashab gibi cennete koşmak ve durmamak aceleci olmak ısrarcı olmak gerekir. Tıpkı Hanzala (RadyAllahu Anh) gibi evliliğinin ilk vakitlerinde Uhud’a cihad çağrısı yapıldı. Hanzala gusledemeden cihada, cennete, mağfirete koştu. O ve niceleri…

Olmasa da olsa da, ne varsa elindeki neyse onu Allah için harcarlar. İnfak ederler. Öfkelerini yutarlar üzerimizde alametleri gözükmeyen vasıflardan biri maalesef ki budur. Bir çok nitelik bulunurken takvaya dair öfke kontrolü noktasında zafiyet göztermekteyiz.

Ancak öfke şeytandandır. Şeytan ise ateştendir. Öfkesini yenmek isteyen abdest alsın, mekan değiştirsin, oturuyorsa kalksın, ayakta ise otursun. Allah Subhanehu ve Teala İslam toplumundaki şeytanın galeyanını engelleyerek öfke kontrolü isteyerek öfkenin Mü’mine  değilde öfkenin küfür ehli harbilere karşı yöneltmekle hem topluma hem de kalbe hükmediyor. Mü’minin öfkesi Müslümanlara değil, küfür sistemlerine, ideolojilerine, Allah’ın haklarını çiğniyenlere, Allah Subhanehu ve Teala ile sınırlaşan tağutlara ve ilahiri hizbuşşeytanlaradır.

Allah Subhanehu ve Teala için öfkelenip yine Allah Subhanehu ve Teala için öfkeyi yutmak gerekir.

Rasulullah(sav) bir gün mescitte otururken soruyor;

“Pehlivan kimdir?”diye.

Ashab cevaben;

“Güreştiğinde sırtı yere gelmeyendir.”dediler.

Rasulullah(sav);

“Yanıldınız. Hakiki pehlivan öfkelendiğinde öfkesine sahip çıkandır.”(Buhari, hulk)

İslam’ın ahlak esaslarında hata ediyor olmasından ötürü, ilimsizliğinden ötürü, o meseleyi bilmiyor olmasından ötürü, sana zulmetmiş olmasından ötürü, hata ile istem dışı yaptıklarından dolayı seni üzen kardeşini affet, merhametli ol öfkeni yen. Ancak seni Allah engel olan küfür sistemlerine, Allah Subhanehu ve Teala’nın hükümlerinin dışında hüküm icad eden zalim idarecilere, öfkelen hatta onların tamamını yeryüzünden kaldırmak içinde Cihad et! Bu öfke Farz olan öfkedir. Olmadığında imanın sıkıntıya düşeceği öfkedir.

Kötü bir iş işlediklerinde ya da nefislerine zulmettiklerinde Allah’ı anarak, bağışlanma dilerler.

Takva ehli günah işlemez diye bir durum söz konusu değildir. Günah işler ancak bizler bir kardeşimizin yanlışını gördüğümüzde bunu nasıl yapar diyerek üzerini çizip arkasından orda burda çekiştirmemeliyiz. Halbuki insan hata eder Rabbi dahi onun için bağışlanma diler derken sen nasıl olurda onu suçundan devamlı yargılarsın. Eğer düzeltmek gibi bir gayret varsa nasihat edersin, meşru olduğunu düşündüğün sebeplerle arkasından olanı orda burda anlatamazsın. Sen ne kadar meşru bahane bulmaya çalışırsan çalış yaptığın gayri meşru olur. Ona üzülürsen nasihat et, etini diğer kardeşlerinle yeme.

İnsanlığın ilk neslinden başlamıştır hata işleme Adem(as) ile Havva validemiz hata edip yasağa yaklaştıklarında;

“Ey Rabbimiz biz nefsimize zulmettik, Sen bizi bağışlamazsan, ziyana uğrayanlardan oluruz.”(Araf 23)

Tevbe-i istiğfar ederek hatalarından bağışlanma dilemişlerdir. Takva ehlinin yaptığı da bu olmalıdır. Şeytan (Aleyhilane) gibi hatasında ısrar ederek hatayı hata ile devam ettirmez. Allah Subhanehu ve Teala şeytana Adem’e secde et dedi o da bundan uzaklaştı secde etmedi Allah Subhanehu ve Teala’ya karşı ilk hatasını etti ancak takva ehli gibi Tevbe etmedi aksine büyüklendi Allah Subahnehu ve Teala Ona tekrar iman verdi ve sordu;

“Allah; “Sana secde etmeni emrettiğimde seni bundan alıkoyan sebep neydi.” o da; “Ben Ondan hayırlıyım beni ateşten onu ise topraktan yarattın” dedi.”

Adem ile Havva gibi oda günahında ısrar etmeseydi merhameti bol Rabbimiz onu da bağışlardı. İşte insanların tamamında böyledir. Hata eder ancak hatadan sonra bundan ya döner yada ısrar edip şeytanlaşır.

Rasulullah buyurdu (sav);

“Beni Adem’in hepsi hatalıdır. Hata yapanların en hayırlıları Tevbe edenlerdir.” (İbni Mace – Tevbe)

Buradan anlıyoruz ki takva toplumun zihnindeki gibi çokça ibadet edip, mağaraya ya da mescide kapanan, devamlı zikir halindeki kimse değildir. Takva ehli bir elinde Kur’an dilindi yalan olan kimse değildir. Takva ehli dilinde zikir hayatında fitne olan kimseler değildir. Takva ehli görünüşte göz doldurup yaptıklarıyla Müslümanlara zulmedenler değildir. Yine takva ehli gece namaz kılıp gündüz tağutu çok saklayan değildir. Takva  ehli Allah’tan Subhanehu ve Teala korkan korktuğu içinde sınırlarına riayet eden. Takva ehli itaatkardır. İtaat edeceği merciye de Allah için itaat edendir.

Rabbim bizleri Muttakilerden kılıp akıbetimizi Cenneti Ala kılsın!

Allahumme Amin!

-ELHAMDULİLLAHİRRABBİLALEMİN-