Ebu Ubeyde İbni Cerrah (r.a)

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

Hamd , Alemlerin Rabbi olan Allah azze ve celle ye aittir. Salat ve selam bütün insanlara rahmet olarak gönderilen  Hz Muhammed (s.a.v) ‘ e , ailesine , ashabına ve onların yolunu takip eden bütün Müslümanların üzerine olsun.

Tarih boyunca insanların zulüm ve karanlıklardan arınıp adalete ve aydınlığa ulaşmasını sağlayan yegane sebep ilimdir. Şirkin ve küfrün hakim olduğu ortamlarda Tevhid ve İslam üzere yaşamak ancak faydalı ve doğru ilme sahip olmakla mümkündür. Bununla birlikte beslendiğimiz kaynaklar ve örnek aldığımız şahsiyetlerde bizim hidayet üzere bir hayat sürmemiz için ve sorumluluklarımızı metoda uygun bir şekilde yerine getirmemiz için önemli bir rol oynamaktadır.   Onun için Peygamber (s.a.v) ‘ in eğitiminden geçmiş olan  Ashab-ı Kiram bizim için bir pusula  niteliğindedir. Bu ayki konuğumuz  ‘’ Eminu’l Ümme ‘’ lakabını almış  Ebu Ubeyde Bin Cerrah (ra) ‘ dır.

Allah’a ve ahiret gününe iman eden hiçbir topluluğun, babaları, oğulları, kardeşleri yahut kendi soy sopları olsalar bile, Allah’a ve peygamberine düşman olan kimselere sevgi beslediğini göremezsin. İşte Allah onların kalplerine imanı yazmış ve onları kendi katından bir ruh ile desteklemiştir. Onları, içlerinden ırmaklar akan ve içlerinde ebedî kalacakları cennetlere sokacaktır. Allah onlardan razı olmuş, onlar da Allah’tan razı olmuşlardır. İşte onlar, Allah’ın tarafında olanlardır. İyi bilin ki, Allah’ın tarafında olanlar kurtuluşa erenlerin ta kendileridir.( mücadele 22 )

İmam Ahmed bin Hanbel Ebu Cuma (ra) ‘dan şöyle bir hadis rivayet ediyor : Biz Peygamber (s.a.v) ile beraber öğle yemeği yiyorduk. İçimizde  Ebu Ubeyde ibnul Cerrah (ra) da vardı. Ebu Ubeyde Rasulullah ‘a (s.a.v) döndü dediki ya Rasulullah biz senle beraber iman ettik ve senle birlikte cihad etmekteyiz bizden daha faziletli , bizden daha üstün , Allah ve Rasulu katında daha makbul birileri varmı dediğinde Peygamber (s.a.v) Ebu Ubeyde ye döndü ve dedi ki Evet Benden sonra öyle insanlar gelecekler ki beni görmedikleri halde , gözleriyle  bana şahit olmadıkları halde iman edecekler. AllahuEkber

Peki ben şimdi kendi nefsime ve sana soruyorum güzel kardeşim  Rasulullah (s.a.v) ‘ in bu müjdesine bizler layıkmıyız. Gerek mücadelemizle , gerek sünnete olan tutumumuzla gerek yaşantımızla bizler buna layıkmıyız….

Bu soruyu Peygamber (s.a.v) ‘ e yönelten adam  Bizzat Peygamber (s.a.v) min her bir ümmetin emini güvenilir bir adamı vardır Ey Ümmet ! Bu ümmetin eminide Ebu Ubeyde İbnul Cerrah (ra) dır. Diyor Allah Rasulu (s.a.v).  Varını , yoğunu , terini , kanını davaya adamış bir adamdan bahsediyoruz.

Ebu Ubeyde (ra) Bedirde öyle bir cesaretle  cihad etmişti ki nice erler , nice cengaverler , nice komutanlar onun bu tavrına , onun bu gayretine gıpta etmişlerdir. Bedirde düşman müşrikler  onun uhud dağı gibi , bir volkan gibi çarpışmasına şahit olunca onun bulunduğu safa yaklaşmaya cesaret edemiyorlar. Çünkü onun mıntıkasına giren sağ çıkmıyordu.Ancak biri vardı ki ısrarlı bir şekilde onun bulunduğu safa doğru yöneliyordu . Ebu Ubeyde (ra) geri duruyor  adam daha da sokuluyor , Ebu Ubeyde (ra) kenarı çekiliyor adam ısrarla üzerine gidiyor Ebu Ubeydenin artık burasına geliyor ve bir ok gibi adamın üzerine atılıyor ve kellesini götürüyor. Peki Ebu Ubeydenin kılıcını uzatmaktan geri durduğu bu adam kimdi ? Adam  babasıydı. SubhanAllah.  Allah’a ve Rasulu’ne düşmanlık eden babaları  , kardeşleri , arkadaşlarıda olsa  sahabe davadan geri adım atmadı üstlerine düşen neyse , Allah azze ve celle neyi  emretmişse onlar bunu yerine getirdiler. Peki  Allah’ın davasını yüklendiğimizi söyleyen bizler , Malımızı canımızı satmışız ne gerekiyorsa yaparız diyen bizler , Ailemizi , akrabalarımızı ve insanları islama yaklaştırıyor muyuz ? Yoksa yaptığımız fiillerle , metodsuzluklarla , kötü davranışlarımızla onları islamdan soğutuyormuyuz.  Sahebe üstlerine düşen tebliğ görevini , davet görevini layıkıyla yerine getirdi ve Allah azze ve celle onları engin mertebelere çıkardı ve onların kalplerine imanı sevdirdi.Hiçbir zaman imanlarından , davalarından asla taviz vermediler.Acaba bizler bugün kuran ve sünneti yaşama noktasında önümüze çıkan her ne olursa olsun Alemlerin Rabbi’nin razı olacağı şekilde engelleri aşıyormuyuz yoksa en ufak bir zorlukta mücadeleyi bırakıp  geri adım atanlardan mı oluyoruz ?

Uhud gününde Rasulullah (s.a.v) min mübarek yüzüne miğferinin demirleri saplanmıştı Ebu Ubeyde  dişleriyle demir parçalarını çekti ve ön dişlerini kaybetti. Sahebe diyorki Ön dişleri olmamasına rağmen bir insan bu kadarmı güzel olur . SubhanAllah.

Bugünde Peygamber (s.a.v) sünnetine demirler batırılmamış mı ? Bugünde toplum bidatlerle yüzerken , hurafelerle vakit geçirirken , insanlar tevhid den habersizken   sen ve ben halen daha Ah uhutta olsaydım da o demirleri Peygamber (s.a.v) ‘ min yüzünden ben çıkarsaydım , Bedirde olsaydımda önünde kalkan olsaydım hayellerimi kuruyoruz.  O sahabenin  imtahanıydı. Bizlerinde bir uhudu , bir bediri , bir hendeği vardır , ancak bu yatarak gayretsiz açılacak bir kapı değildir. Yüzme bilmeyen dalgıç olamaz…

Ömer bin Hattab (ra) bir mecliste haydi bir şeyler temenni edin bakalım diyince herkez dünyalık bir şeyler söyledi sıra Ömer bin hattaba (ra) gelince  Şu evin Ebu Ubeyde bin cerrah (ra) gibi adamlarla dolu olmasını isterdim dedi.Bugünde bu ümmetin Ubeydelere , Alilere , Ömerlere ihtiyacı var…

Katede diyorki Ebu Ubeyde bazen şöyle derdi : İnsanlar içinde  siyah beyaz ,arap veya acem ayrım yapmadan kimin benden daha takvalı daha muttaki olduğunu öğrenirsem onun derisinden bir parçaymış gibi yanından ayrılmamayı isterdim derdi.

Dünyalıklara önem vermez kendisini ahirete yaklaştıracak amellerle meşgul olurdu. Kendisi Ömer bin Hattab döneminde Şamın fatihiydi.  Ve kıyamete kadar gelecek olan bütün Müslümanlara ders olacak bir hadiseyle bize bir mesaj verdi.

Şam Fethedildiğinde  Ömer bin Hattab oraya geldi.Onu ilk komutanlar karşıladı. Ancak Ömer Bin Hattabın gözü başkasını arıyordu. Etrafa bakındı ve dediki kardeşim nerde. Dediler ki senin kardeşin kim ki ey müminlerin emiri . Dedi ki Ebu Ubeyde bin Cerrahtır. İşte bak Geliyor dediler. Yan yana gelince Ebu Ubeyde birden müminlerin emirinin elini öpmeye yeltendi peki Ömer bin Hattab ne yaptı ? Öyle bir hamle yaptıki Ebu Ubeydenin şam topraklarında tozlanan ayaklarını öpmeğe çalıştı. Allahuekber. İkisi birbirini ayağa kaldırdı Ömer bin Hattab dediki kardeşim beni evine götür , beni evinde misafir et. Olmaz ey müminlerin emiri dedi . Ömer bin hattab ısrarcı olunca Ebu Ubeyde ona Ey Ömer bin hattab Halimi görüpte ağlamak mı istiyorsun dedi. Ömer bin hattab tekrar ısrar etti ve evine gittiler. Ömer bin hattab Evin kapısından girince dediki Ey ebu Ubeyde evinin eşyaları nerde ?  Bir Halı , Bir ibrik ve bir tabağın dışında başka  hiçbir şey görmüyorum, Ey Ubeyde Senin yiyeceklerin nerde ? Ebu Ubeyde tabağı getirdi içerisinde biraz kırıntılar vardı Ömer bin hattab baktı ve görünce ağlamaya başladı  , göz yaşlarını tutamadı. Ebu ubeyde ey müminlerin emiri  ben sana demedimmi evime gelipte halimemi ağlamak istiyorsun. Ve tarihe altın harflerle kazınacak şu sözleri sarfetti.Menziline Ulaşmak isteyen için şu kadar yiyecek yeterlidir. Allahuekber.

Ancak  Ebu Ubeyde anlamadı . Ömer bin Hattabı çok iyi tanımasına rağmen o an Ebu Ubeyde onu anlamadı. Çünkü Müminlerin Emiri Ebu Ubeydenin fakirliğinden ağlamıyordu.Ömer bin Hattab  Dediki Ey Ebu Ubeyde Senin Dışında Dünya Hepimizi  Aldattı , Hepimizi kandırdı dedi. Ömer Bin Hattab Kendi nefsini kınıyordu. Peki Bizler doymak bilmeyen bu nefislerimizi ne zaman kınayacağız ? Dünyanın sürekleyici zevklerinden ne zaman vazgeçeceğiz ?  Mücadele meydanlarını ne zaman dolduracağız ?  Onlar böyle durumlardayken bile kendilerini kınamışken , sen ve ben kendimizi nereye koyacağız ? Rabbim bizleri Dünyanın kirlettiği değilde davanın yıprattığı kullarından eylesin inşaAllah.

Velhamdulillahirabbilalemin

Tevfik Allah’tan.

Dua buyurun.