DİKKAT TUZAK VAR

Hamd sena yücelik alemlerin rabbi, rahman, rahim din gününün, hesap gününün tek sahibi olan Allah’a mahsustur.

Salat ve selam son nebi ve rasul hatemül enbiya Hz Muhammed (sav)’e ailesine ashabına ve bütün müminlerin üzerine olsun.

Günümüzde ilimli ve ilimsiz olan kim olursa olsun kendini islama nispet eden, müslüman olduğunu ikrar eden herkes şeytanın baş düşmanı olduğunu ve ondan korunmanın, kurtulmanın kolay olmadığını söyler. Evet şeytan işini bilen ve vaad etmiş, yemin etmiş olduğu yemininde de durmaktadır. İspatı insanların çoğunluğunun Allah’tan onun kitabından resulünden bir haber olmaları ve sapkın bir hayat yaşamalarıdır.

Rabbim nasip ederse baş düşmanımızın tuzaklarından birkaçını zikretmeye çalışacağız:

1-Müminlerin kalbine korku salmasıdır.

Ne demek olur şeytanın verdiği korkunun yansıması? Öncelikle müminler şer ehlinden ve şeytanın dostlarından korkar olurlar. Şeytan bunu sadece kalbe verdiği vesveselerle yapmaz, taraftarlarıyla sözlü, fiili müslümanlara gözdağı verir. Bunlar sebebi ile eğer müslümanın imanı kamil noktaya çıkmışsa vay haline hemen zayıflıklar, zafiyetler başlar. Neler mi? Bunlara birkaç örnek verelim:

a)Allah yolundaki mücadelesi yavaşlar azalır.

b)İyiliği emretmez kötülükten men etmez.

Oysa o rabbine galu bela ve şehidina dediğinde ya da la ilahe illallah dediğinde kısaca ahdinde ben Allah’tan başkasından korkmam demişti ama zamanla gıdasını alamayan beden nasıl zayıflar yorgun düşer ve hastalanırsa burada da bir hastalık başlamıştır.

Nedir o?

Dünyevileşme, onun azalması korkusu, yazık!

Oysa ki Rabbimiz kitabı kerim’inde açık bir şekilde kimden korkulması gerektiğini bizlere bildirmişti. Buyurun işitip itaat edelim:

” O şeytan sizleri kendi dostlarıyla korkutuyor. Eğer gerçekten inanmış kimselerseniz şeytanın dostlarından korkmayın benden korkun.” ( ALİ İMRAN 175 )

İşittik değil mi? Allah (cc) benden korkun buyuruyor. Yani canınız benim elimde, malınız benim elimde, evlat, eş, akrabalarınız benim elimde, dilediğime dilediğim kadar veririm. Her şey Allah (cc)’tan geldiğine var olduğuna iman eden bir müslüman Allah yolunda bunları harcarken neyden, neden, hangi sebepten korkar?

Canının sahibi, malının, rızkının, eş, çoluk çocuğunun, her şeyin sahibi Allah iken neden bu korku? Sebep açık, tam anlayamadık kesin karar veremedik. Onayımız kalpten gelseydi şu ayetin tecellisi üzerimize olurdu, tam istenilen şekilde:

” Onlar gayba inanırlar namazı dosdoğru kılarlar kendilerine rızık olarak verdiğimizden de Allah yolunda harcarlar.” (BAKARA 3)

Allah yolunda olmak ne kadar önemli ise bundan daha önemlisi Allah yolunda sana verilen maddi manevi rızıkları O’nun yolunda yalnız O’nun rızasına göre kullanmaktır.

İyi düşünelim ( vemimma razegna hum yunfigun), burada kendilerinin kazandığı, babadan kalan yok, Allah’ın verdiğidir. İşte bu şuur olmaz ise bir bir müslüman fert ve topluluk onun yolunda hiçbir şey harcayamaz.

2- Nefsin yolundan girerek aldatması

Şeytan, hak yolunda mücadele eden müminin başına gelen birtakım sözlü ve fiili konuları onun şahsına indirir ve o da bunu Allah için yapmıyorsa şeytan zaten onunla uğraşmaz ama Allah için çalışıp çabalıyorsa ki burada konuşması gereken yerde konuşma, konuşmaması gereken yerde konuş dedirterek onu yoldan saptırma yollarına girer ve bu hatalarından dolayı sen eziliyor horlanıyor küçük düşürülüyorsan, yapma iyiliği emretme kötülüğü nehyetme ki basın rahat etsin, der. Eğer kişi şahsi izzetini İslam’ın izzetinden üstün görmeye başlamışsa rabbinin yolunda hiçbir şey yapamaz.

Yine tersine olarak nefsin, müslümanlığın taviz vermemesi gereken yerlerde bunun zıttını telkin eder. Dünyalık izzet ve itibar sahibi insanların yanında biraz taviz vermen demek onların yularının nefsinin boynuna geçmesi demektir.

Kul kula ne kadar itaat ve teslimiyet gösterirse aslında bir o kadar izzet ve saadetinden kaybeder. Allah’a gösterdiği kulluk ve teslimiyet kadar da izzet ve mutluluk kazanır.

Rabbim nefsine muhalefet edip izlediği saygınlığı Allah yolunda devamlı arayan ve bu uğurda ölen kullarından cümlemizi nasipkar eylesin.

Amin