İKRİME B. EBUCEHİL (R.A.)

Hamd görünmeyeni gören ,işitilmeyeni duyan Hayy ve Kayyum olan ALLAH’a(C.C) salat ve selam gözlerin körelmeyip de kalplerin karardığı bir zamanda insanlığın kurtuluş rehberi olarak gönderilen Hz.Muhammed (S.A.V.)’e, O’nun aline ve onu hayatları bağasına yalnız bırakmayan ashabı ikramın üzerine olsun.

Ve selam Hakka tabii olmuş ve bu yoldan hiç bir sıkıntı sebebiyle ayrılmayan sabır ve namazla Rabbinin emrine uyarak yardım isteyenlerin üzerine olsun.

Kimin oğlu olduğunu hemen anladık fakat nasıl bir teslimiyete ulaştığını hiç anlamadık.Çünkü bizler insanların geçmişlerine takılı kalırken ashabı ikram geçmişi hem unutuyor hem de kardeşine unutturuyordu.Onlar birbirlerine nasihatlerde bulunuyordu.

Evet biraz hayatından bahsetmeye çalışalım.İslam’la şereflenmeden önce Mekke müşriklerin ordu komutanlığını yapan Uhud’da Müslümanların hezimete uğramasında Halid b.velid’le sebep olan Mekke’nin fethinde Resulullah’ın(S.A.V) nerede bulursanız öldürün dediği altı kişiden biriydi.Ata binicilikte ve Müslümanlara düşmanlıkta babasından aşağı kalan bir yanı yoktu.Kurmuş olduğu süvari birliğiyle bütün savaşlara katılırdı.

Evet Mekke’nin fethinde bir fırsatını bulup Mekke’den Yemene kaçmak için bir gemiye bindi gemi epeyce yol aldıktan sonra denizde bir fırtına çıktı.Kaptan insanları toplayarak samimi olun ve ALLAH’tan (C.C.)kurtulmayı isteyin dedi.

İkrime kaptana ;Halis ve samimi olmak için ne yapmalıyım dedi?Hem burada samimi olursam karada devam ederim dedi.

Kaptan ona ;Gerçekten samimi olmak istiyorsan ALLAH’tan(C.C.)başka ilah olmadığını söyle dedi.

İkrime ben zaten bunu söylememek için kaçıp buralara geldim dediyse de kaptanın sözleri kendisine tesir etmişti.

Ey ALLAH’ım!Eğer beni bu fırtınadan kurtarırsan Hz.Muhammed’e(S.A.V.) gidip ellerine sarılacağım ve onun beni affetmesini isteyeceğim dedi.

ALLAH (C.C.) onun karaya ulaşmasını nasip etti.

Bu arada hanımı Ümmü Hakim iman etmiş ve kocası için Peygamberden eman istemişti .Şefkat peygamberimiz onun emanda olduğunu söyledi.Hanımı kölesini de yanına alarak yola koyuldu.Yolda kölesi kendisinden faydalanmak isteyince onu Akk kabilesine kadar oyaladı.Oraya varınca da oradakilerden yardım istedi.Onlarda uşağı yakalayıp bağladılar.

Evet biraz buraya kadar olan kısımdan dersler çıkarmaya çalışalım;ALLAH (C.C.) kime ne zaman ne sebeple hidayet verir bilinmez.Bizlere düşen insanlara hakkı kalplerini uyandıracak şekliyle seviyelerine göre anlatmak ve sabırlı olmaktır.

Bir kadın ki kocasının hidayetine sebep olmak için aylarca yolculuk yapıyor .Başına gelenlerden kurtulmak için sabırla ALLAH (C.C.) yardım isteyerek yoluna devam ediyor.Bizler bu okuduklarımızı hayretle okumakla beraber hayatımıza da geçirmeliyiz.

Ümmü Hakim kocasına Tahime sahillerinde buluyor ve ona kendisi için Resulullah’tan(S.A.V.) eman istediğini onunda bunu verdiğini söylüyor.Ve beraber Mekke’ye yola koyuldular.İkrime hayretler içinde ona sen bu iş yaptın he dedi.Gelirken Rumi kölen sana bir şeyler yaptı mı diye de sordu oda olanları anlattı . İkrime oraya varınca daha Müslüman bile değilken onun yaptıklarını duyunca onu orada öldürdü.Hemen beraber  yollarına devam ettiler.

Hz.Peygamber (S.A.V.) onların yaklaşmasına yakın ashabına ;İkrime sizin yanınıza Mümin ve muhacir olarak geliyor.Sakın ona babası hakkında kötü söz söylemeyin.Çünkü ölü hakkında kötü söz söylemek diriyi üzer,ölüye bir şey erişmez.Buyurdu.

İkrime geldiğinde Peygamberimiz onu karşıladı. Ve hoşgeldin süvari diye iltifatta bulundu.İkrime orada iman etti.

Evet yeni ve asıl hayatına başlamıştı.Hz. Peygamber’e bundan önce İslam’ın yıkılması için çabaladığımın iki katını onun yayılması için vereceğim dedi.Savaş meydanlarının birinde geliyor diyerine gidiyordu.Usanmadan yılmadan ALLAH(C.C.) dini için savaşıyordu.

İman ettiğinde Peygamberimiz ona bir isteğin var mı diye sorduğunda ALLAH’tan benim için mağfiret dilemeni istiyorum dedi.

Peki ya bizler acaba dünyalık bir şey mi isterdik!

Yoksa bizlerde mağfiret olunmayı mı?

En son canıyla ve malıyla savaşırken Yermük savaşında şehit düştü.Öyle bir örneklik hayatla ebedi yurda gitti ki geride kalanlara bir kardeşlik nasıl yaşanılması gerekir dersini vererek.

Hz. Huzeyfe şöyle anlatıyor: 

“Yermük muharebesinde idi. Çarpışmanın şiddeti geçmiş, ok ve mızrak darbeleri ile yaralanan Müslümanlar, düştükleri sıcak kumların üzerinde can vermeye başlamışlardı. Bu arada ben de, güçlükle kendimi toparlayarak, amcamın oğlunu aramaya başladım. Son anlarını yaşayan yaralıların arasında biraz dolaştıktan sonra, nihayet aradığımı buldum.

Bir kan seli içinde yatan amcamın oğlu , göz işaretleri ile bile zor konuşabiliyordu. Daha evvel hazırladığım su kırbasını göstererek dedim ki: 

– Su istiyor musun?

Belli ki, istiyordu. Çünkü dudakları hararetten âdeta kavrulmuştu. Göz işareti ile, “Çabuk, hâlimi görmüyor musun?” der gibi bana bakıyordu. Ben kırbanın ağzını açtım, suyu kendisine doğru uzatırken, biraz ötede yaralıların arasında Hz. İkrime’nin sesi duyuldu:

– Su! Su! Ne olur, bir tek damla olsun, su!

Amcamın oğlu Haris, bu feryadı duyar duymaz, göz ve kaş işaretleriyle suyu hemen Hz. İkrime’ye götürmemi istedi.

Kızgın kumların üzerinde yatan şehitlerin aralarından koşa koşa, Hz. İkrime’ye yetiştim ve hemen kırbamı kendisine uzattım. İkrime hazretleri elini kırbaya uzatırken, Hz. Iyas’ın iniltisi duyuldu: 

– Ne olur bir damla su verin! Allah rızası için bir damla su!

Bu feryadı duyan Hz. İkrime, elini hemen geri çekerek suyu Iyas’a götürmemi işaret etti. Suyu o da içmedi. 

Ben kırbayı alarak şehitlerin arasından dolaşa dolaşa, Hz. Iyas’a yetiştiğim zaman, son nefesini Kelime-i Şehadet getirerek tamamladı. Derhal geri döndüm, koşa koşa Hz. İkrime’nin yanına geldim. Kırbayı uzatırken bir de ne göreyim? Onun da şehit olduğunu müşahede ettim.

Bâri dedim, amcamın oğlu Hz. Haris’e yetiştireyim. Koşa koşa ona geldim, ne çare ki, o da ateş gibi kumların üzerinde kavrula kavrula ruhunu teslim eylemişti.

Hayatımda birçok hâdise ile karşılaştım. Fakat hiçbiri beni bu kadar duygulandırmadı. Aralarında akrabalık gibi bir bağ bulunmadığı hâlde, bunların birbirine karşı bu derece fedakâr ve şefkatli hâlleri gıpta ile baktığım en büyük iman kuvveti tezahürü olarak hafızama âdeta nakşoldu!” Hz. İkrime şehit olduğunda, üzerinde 70’den fazla kılıç ve mızrak yarası vardı.

Hz. İkrime, İslamiyetle şereflenince, çok samimi bir Müslüman olmuştur. Bu ihlasının nişanesi olarak, savaştan savaşa at sırtında yıldırım gibi koşmuştur. Cesaretli ve çok iyi bir kumandandı. Müslümanlığa gönülden bağlanmıştı. Kur’an-ı Kerimi eline alınca, önce alnına koyar, sonra ağlamaya başlardı.

Evet kardeşler İslam insanın hayat bulmasına ve hayatını itaatle geçirmesini ister.Bir teslimiyet örneğinin daha hayatıyla buluştuk. Fakat onca sahabe hayatları okuyor.Onlarcasını dinliyoruz!Peki neden hala hayatlarımıza onların yaşantısını ve teslimiyeti geçiremiyoruz?

Rabbim hepimize hayatlarımızdan razı olacağı yaşantı nasip etmesi dileğiyle.

Tevfik ALLAH’ tan

Selam ve Dua ile. ALLAH’a emanet olun.