– ÇOCUKLARIMIZ YÜK DEĞİL EMANETTİR –

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

                Yerleri gökleri ve ikisi arasındakileri yoktan var edip aralarına nizam koyan, insanların doğru yolu bulmaları için peygamberler ve kitap gönderen, bize sayılmayacak kadar nimetler bahşeden, gece gündüz ihsanlarda bulunan tek İlah tek Rab olan Allah azze ve celle’ye sonsuz hamd olsun…

                Salat ve selam âlemlere rahmet olarak gönderilen doğru yol rehberi kendisine tabi olup izinden gidilmedikçe kurtuluşun mümkün olmadığı son nebi Hz. Muhammed (sav)’e ehli beytine ashabına ve tüm mü’minlerin üzerine olsun…

                Şu günahkâr toplumda edep ve terbiye dışına taşmış bir hayat içinde çocukları saptıracak İslam terbiyesinin dışına itecek sebep ve faktörler ne de çoktur! Aynı zamanda çepeçevre saran çekici kötülükler bozgunculuğa iten nedenler ve vasıtalarda o nispette fazladır.

Anne babalar bu hususta sorumluluk bilincinde ve emaneti koruma yolunda değilse şüphesiz ki çocuklar bugünkü fesada uğramış toplum içinde eriyip saf temiz (İslam) fıtratından uzaklaşmaları kaçınılmazdır. Ebeveynlerin bu noktada kendilerine Allah Teâlâ’nın bir emaneti olan evlatlarını İslam terbiyesiyle yetiştirmeye azami derecede özen göstermeleri gerekmektedir. Bu mesele hiçte erteletilebilecek kendi haline bırakılabilecek bir mesele değildir.

Bu bakımdan İslam dini anne babalara sorumluluğun büyüğünü ve çocuk terbiyesindeki ağır görevi yüklemiştir. Anne babaların bu görevde gevşeklik gösterdikleri layıkıyla yerine getirmedikleri zaman çetin azap ile tehdit etmiştir.

“Ey iman edenler kendinizi  ve ailenizi cehennem ateşinden koruyun ki onun yakıtı insan ve taştır. Üzerinde kaba yapılı sert tabiatlı görevli melekler vardır. Allah’ın kendilerine emrettiği hususlarda O’na karşı gelmezler. Emrolundukları şeyleri yerine getirirler. ” (Tahrim 6)

Süfyan es-sevri Hz. Ali’den nakleder ki: ‘Kendinizi ve ehlinizi yakacağı insan ve taş olan ateşten koruyun’ kavli ile onları terbiye edip öğretin denilmek istenmiştir. “Bir mü’min kendisinin doğru yolu bulmasından ıslah olmasından sorumlu olduğu gibi ailesinin doğru yolu bulmasından ve evinin ıslah olmasından da sorumludur.

İslam toplumsal düzeninde aileyi esas olan bir dindir. Bu yüzden mü’minin ailesine karşı olan sorumluluğunu evine karşı yerine getirmesi gereken zorunlu görevini sık sık vurgular. Müslüman ev Müslüman toplumun bir çekirdeğidir. Bir ev inanç siteminin kalelerinden biridir. Bu yüzden kale içerden dayanıklı ve sağlam olmalıdır.

Bir Mü’min öncelikle davayı evine aile fertlerine sunmalıdır. Bu kaleyi içerden güvenli hale getirmesi onun görevidir. Davetini uzaklara götürmeden önce ailesindeki gedikleri kapatması bir zorunluluktur.

Kalenin güvenliği açısından tek başına Müslüman bir baba yeterli değildir. Bunun için Müslüman bir anne de gereklidir. Anne ve babanın el birliği ile kızları ve erkekleri eğitmeleri kaçınılmazdır. İslam Mü’minlere kendi şahıslarının sorumluluğunu yüklediği gibi ailesinin sorumluluğunu da yüklüyor.

Bu meseleyi İslam davetçileri kavramalıdırlar hem de çok iyi kavramalıdırlar. (S.K. Fizilalil Kur’an)

Neslin bozulmasındaki en büyük sebeplerden biride ana babaların çocuklarının ıslahıyla eğitimiyle ilgilenmesi başka şeylerle uğraşıp çocuklarının terbiyesiyle ilgilenmelidir.

Baba gündüz işte akşam kahvede eğlencede olursa anne ev işleri gezmeler oturmalarda misafirlerle meşgul olursa haliyle çocukta boşlukta kalır.

Hatta bu konuda yaptığımız en büyük yanlışlardan biride çocuğun bizi rahatsız etmemesi için tablet  ve telefonla onları baş başa bırakmamızdır. Sokağa terkedilmiş ya da tv’ye hapsedilmiş telefon bağımlısı bir çocuktan hayırlı evlat olmasını beklemek elbette boştur.

Rivayete göre adamın biri çocuğunun asi olmasını Hz. Ömer’e şikayet etti. Hz. Ömer çocuğa sordu: Allah’tan korkmuyor musun da babana karşı geliyorsun. Babanın çocuğu üzerinde hakkı vardır dedi. Çocuk : çocuğun babası üzerinde hiç mi hakkı yok? Dedi.

Hz. Ömer : Tabi ki var. Doğduğunda evladına güzel isim koymak, Kur’an okumayı öğretmek İslam terbiyesi vermek çocuğun anne baba üzerindeki hakkıdır.

Çocuk : Babam bunların hiçbirini yapmamıştır deyince.

Hz. Ömer : Adama dönerek; oğlunun sana karşı geldiğini söylüyorsun ama daha önce sen ona karşı görevini yapmamışsın.

Öncelikle anne babalar evlatlarına karşı görevlerini yerine getirmelidirler ki o evlattan hayır bekleyebilesin.

Rasulullah(sav)’de çocuklara ilgi ve itina gösterilmesinin zaruretini ortaya koyan bir çok emir ve tavsiyelerde bulunmuş ve sık sık bu tavsiyeleri tekid etmiştir.

“Adam bir koruyucu çobandır. Kendi evinden ve güttüğü şeylerden sorumludur. Kadında evinde bir çobandır ve koruyup güttüğü şeylerden sorumludur.” (Buhari-Müslim)

“Şüphesiz ki Allah her çobandan güttüğü şeyleri koruyup korumadığını soracaktır.”(İbni Hibban)

Bu hadisi şeriflerde meselelerin ciddiyetini anlamamızda yardımcı olmuştur zannediyorum. Bir baba hanımı ve çocuklarından bir anne evi ve çocuklarından sorumludur ve bunu yerine getirip getirmediğinden hesaba çekilecektir.

Bizden öncekilerin çocuğa karşı gösterdikleri itina doruğuna ulaşmıştır. O kadar ki herhangi bir sebeple eğittikleri çocuktan bir süre uzak kalmalarına üzülürler, diledikleri şekilde edep ve terbiye veremediklerinden endişe duyarlardı.

Rağıb el-ısfahani şu olayı naklediyor: Abbasi halifelerinden Mansur umeyye oğullarından zindanda bulunanlara şu soruyu cevaplamalarını emretti “Zindanda bulunduğunuz sürece size en ağır gelen ve sizi ençok üzen ne olmuştur? ”  Onlar ise şu tarihi cevabı vermişlerdir: “Çocuklarımızın terbiye ve edebinden kaybettiklerimiz…”

Bizler çocuklarımızı yük olarak görüp başımızdan savmaya çalışırken ya da çocuklarımızı okula gönderip okutmakla, en iyi okullara göndermekle onları eğittiğimizi sanıyoruz.Oysaki  durum hiçte böyle değil.

İnşaAllah bir sonraki yazımızda çocuk terbiyesindeki temel kaideleri açıklamaya gayret edeceğim.

Başarıya ulaştıran yalnız Allah teala’dır.

O’ndan bizleri doğruya isabet ettirmesini dilerim.

Hamd yarattığı her şeyi bir hikmet üzere yaratan Allah azze ve celle’ye mahsustur.