Hamd, ancak Allah’a dır. O’na ham eder, O’ndan yardım ve mağfiret dileriz. Nefislerimizin şerrinden, amellerimizin kötülüklerinden O’na sığınırız. Muhakkak ki sözlerin en doğrusu Allah’ın kelamı, yolların en hayırlısı Muhammed s.a.v. yoludur. Amellerin en kötüsü ise sonradan uydurulanlardır. Sonradan dine sokulup uydurulan her amel bid’attir, her bid’at sapıklıktır ; her sapıklık da ateştedir.

Kur’an-ı Kerim’de faydalı ve etkileyici çeşitli kıssalar vardır. Kur’an’da geçen kıssalar en doğru ve en güzel kıssalardır. Peygamber efendimizin de bildirdiği, anlattığı, ibret verici kıssalar vardır. Bu kıssaları Allah Teala vahiy yoluyla peygamberimize bildirmiştir. Nitekim Necm Suresi 3 ve 4 : O, arzusuna göre konuşmaz. Söylediği şey bildirilen bir vahiyden başka bir şey değildir. buyurmaktadır. İşte Buhari de geçen kıssalardan birisi;

Numan b. Beşir r.a.  Rasulullah s.a.v.’den şöyle bir rivayet bulunmaktadır:
“” Allah’ın çizdiği sınırda duranlarla, bu sınırı aşanların benzeri, bir gemi halkına benzer ki, onlar gemide kur’a atarak yerleştiler. Bir kısmına geminin üst(güverte), bir kısmına da alt(ambar) kısmı düştü. Altta bulunanlar, susadıkları zaman yukarıya çıkıp buradakilerin üstlerinden geçiyorlardı. Bunun üzerine “Biz kendi yerimiz olan ambarda bir delik açarsak yukarıdakilere eziyet vermemiş oluruz” dediler. Şayet üst katta bulunanlar aşağıdakileri bu istekleriyle baş başa bırakırlarsa, hepsi birden helak olurlar. Eğer bunların ellerini tutarlarsa hem kendileri kurtulur hem de onlar kurtulur.””

Gemi batınca sadece gemiyi delme suçunu işleyen kişi batmaz, bütün yolcular batar. Bir toplumun helakı da böyledir.Günah işleyen kimselerin yeryüzünde fitne ve fesat çıkarmasına göz yummaktan ileri gelmektedir. O halde gemide bulunanların vazifesi, böyle bir fâliyete izin vermemek ve iyiliği emredip kötülükten men etmektir.

. . . Velhamdülillahirabbilalemin . . .

The post KURTARICI GEMİ appeared first on Ebrar Medya.

Kur’an-ı Kerim’de faydalı ve etkileyici çeşitli kıssalar vardır. Kur’an’da geçen kıssalar en doğru ve en güzel kıssalardır. Peygamber efendimizin de bildirdiği, anlattığı, ibret verici kıssalar vardır. Bu kıssaları Allah Teala vahiy yoluyla peygamberimize bildirmiştir. Nitekim Necm Suresi 3 ve 4 : O, arzusuna göre konuşmaz. Söylediği şey bildirilen bir vahiyden başka bir şey değildir. buyurmaktadır. İşte Muslim de anlatılan kıssalardan birisi;

Ebû Hüreyre radıyallahu anh’den rivayet edildiğine göre Resûl-i Ekrem sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurduğu nakledilmiştir:

Adamın biri, başka bir köydeki (din) kardeşini ziyaret etmek için yola çıktı. Allah Teâlâ, adamı gözetlemek (ve sınamak) için onun yolu üzerinde (insan suretinde) bir melek görevlendirdi. Adam meleğin yanına gelince,
Melek: “Nereye gidiyorsun?” dedi.
O zât: “Şu köyde bir din kardeşim var, onu görmeye gidiyorum.” cevabını verdi.
Melek: “O adamdan elde etmek istediğin bir menfaatin mi var?” dedi.
Adam: “Hayır, ben onu sırf Allah rızası için severim, onun için ziyaretine gidiyorum.” dedi.
Bunun üzerine melek: “Sen onu nasıl seviyorsan Allah da seni öyle seviyor. Ben, bu müjdeyi vermek için Allah Teâlâ’nın sana gönderdiği elçiyim.” dedi.

Hadisten de anlıyoruz ki, insanları Allah cc. için sevmek ve onları Allah cc. için ziyaret etmek, Allah cc. kuluna karşı sevgisini artırmaktadır. Birbirlerini Allah için seven, bir araya gelişleri ve ayrılışları bu muhabbetle gerçekleşen iki kişiyi Allah Teâlâ, hiçbir gölgenin bulunmadığı bir günde, böyle yaşayan kullarını kendi (Arş’ının) gölgesinde gölgelendirecektir inşallah… Rab’ bim bizleri onlardan eylesin amin.

VELHAMDÜLİLLAHİRABBİLALEMİN

The post ALLAH(C.C) İÇİN BİRBİRİNİ SEVEN İKİ KARDEŞ (Kıssadan Hisse) appeared first on Ebrar Medya.

EMR-İ Bİ’L MA’RUF  VE  NEHY-İ ANİ’L MÜNKER
(Kıssadan Hisse)

Hamd, ancak Allah(C.C)’a dır. O’na ham eder, O’ndan yardım ve mağfiret dileriz. Nefislerimizin şerrinden, amellerimizin kötülüklerinden O’na sığınırız. Muhakkak ki sözlerin en doğrusu Allah’ın kelamı, yolların en hayırlısı Muhammed s.a.v. yoludur. Amellerin en kötüsü ise sonradan uydurulanlardır. Sonradan dine sokulup uydurulan her amel bid’attir, her bid’at sapıklıktır ; her sapıklık da ateştedir.

Kur’an-ı Kerim’de faydalı ve etkileyici çeşitli kıssalar vardır. Kur’an’da geçen kıssalar en doğru ve en güzel kıssalardır. Peygamber efendimizin de bildirdiği, anlattığı, ibret verici kıssalar vardır. Bu kıssaları Allah Teala vahiy yoluyla peygamberimize bildirmiştir. Nitekim Necm Suresi 3 ve 4 : O, arzusuna göre konuşmaz. Söylediği şey bildirilen bir vahiyden başka bir şey değildir. buyurmaktadır. İşte Tirmizi de anlatılan kıssalardan birisi;

İbn Mesud radıyallahu anh’dan rivayet edildiğine göre, Rasulullah s.a.v. şöyle buyurmuştur;

“İsrailoğulları arasında dinden sapma ilk defa şöyle başladı: Bir adam, bir başka adama rastlar ve ‘Baksana bana! Allah’tan kork ve yapmakta olduğun şeyi terk et. Çünkü bu sana helal değildir.’ derdi. Ertesi gün, aynı işi yaparken o adama tekrar karşılaşır ve onu yaptığı kötü işten nehy etmediği gibi onunla yiyip içmekten ve birlikte olmaktan çekinmezdi. Onlar böyle yapınca Allah Teala kalplerini birbirine benzetti.

Sonra Rasulullah s.a.v. Maide Suresi 78 – 81.:  İsrailoğulları’ndan kâfir olanlar, Dâvûd ve Meryem oğlu İsa diliyle lânetlenmişlerdir. Çünkü onlar isyan etmişlerdi ve sınırı aşıyorlardı. İşledikleri kötülükten birbirlerini vazgeçirmeye çalışmıyorlardı. Yaptıkları ne fena idi! Onlardan birçoğunun inkârcıları dost edindiklerini görürsün. Onların önceden kendileri için hazırladığı şey, yani Allah’ın onlara gazap etmesi ne kötü bir sonuçtur! Hem de onlar azapta sürekli kalacaklardır. Eğer onlar Allah’a, peygambere ve ona indirilene iman ediyor olsalardı o inkârcıları dost edinmezlerdi; fakat onların birçoğu yoldan çıkmışlardır.

Ayeti okudu ve şöyle buyurdu: “Hayır, Allah’a yemin ederim ki, ya iyiliği emredip kötülükten nehy eder, zalimin elini tutup zulmüne mani olur, onu hakka döndürür ve hak üzerinde tutarsınız, yada Allah Teala kalplerinizi birbirine benzetir, sonra da İsrailoğullarına lanet ettiği gibi size de lanet eder. . . (Ebu Davud) “

Hadisten de anlıyoruz ki Müslümanların birbiri arasındaki kardeşlik bağının nasıl olması gerektiği çok önemlidir. Emr-i Bi’l Ma’ruf  ve  Nehy-i Ani’l Münker çok önemli bir görevdir. Müslümanların birbirlerine nasihat etmeleri ve nasıl nasihat ettikleri de çok önemlidir. İsrailoğullarının başlarına gelen felaket sebebi birbirlerine iyiliği emretmemeleri , kötülükten sakındırmamaları , aynı yolda yürüdüğü kardeşine yeri geldiğinde nasihat etmemesi veya nasihat edilse de onunla birlikte olmaya devam edilmesi veya karşı tarafın nasihate kulak vermemesidir. Nitekim Ebuzer el- Gıffari, Bilal-i Habeşiye cahiliyeye ait bir söz söylediğinde akabinde Rasulullah s.a.v. onu uyardığında, hemen yaptığı hatayı anladı, hatasından vazgeçip ısrar etmedi ve kardeşine gidip af diledi. Sahabeden bir kez daha müslümanlık nasıl yaşanır onu görmekteyiz. . .O halde nasihati yapan usulüne uygun yapmalı, nasihati alanda nefsini arka plana atıp hasletini gidermeye çalışmalıdır. Peki bugün bizler nasihati yapsak da aynı ortamda hala oturmaya devam ediyor muyuz? Veya nasihate açık mıyız? Birisi bize nasihat ettiğinde yüzler ekşiyor, tavırlar değişiyor, sözler sertleşiyor mu? Yoksa kalplerdeki hasletler giderilmeye mi çalışılıyor? Bir düşünelim. . .

Rabbim aynı yolda yoldaş olan kardeşlerimize karşı olması gereken şekilde bağlar kurmayı nasip etsin.

. . . VELHAMDÜLİLLAHİRABBİLALEMİN . . .

The post ALLAH(C.C)’IN AZABINDAN KORUNMAK İÇİN (KISSADAN HİSSE) appeared first on Ebrar Medya.

Hamd, ancak Allah’a dır. O’na ham eder, O’ndan yardım ve mağfiret dileriz. Nefislerimizin şerrinden, amellerimizin kötülüklerinden O’na sığınırız. Muhakkak ki sözlerin en doğrusu Allah’ın kelamı, yolların en hayırlısı Muhammed s.a.v. yoludur. Amellerin en kötüsü ise sonradan uydurulanlardır. Sonradan dine sokulup uydurulan her amel bid’attir, her bid’at sapıklıktır ; her sapıklık da ateştedir.

Kur’an-ı Kerim’de faydalı ve etkileyici çeşitli kıssalar vardır. Kur’an’da geçen kıssalar en doğru ve en güzel kıssalardır. Peygamber efendimizin de bildirdiği, anlattığı, ibret verici kıssalar vardır. Bu kıssaları Allah Teala vahiy yoluyla peygamberimize bildirmiştir. Nitekim Necm Suresi 3 ve 4 : O, arzusuna göre konuşmaz. Söylediği şey bildirilen bir vahiyden başka bir şey değildir. buyurmaktadır. İşte Buhari , Muslim de anlatılan kıssalardan birisi;

Ebû Hüreyre radıyallahu anh’den rivayet edildiğine göre Resûl-i Ekrem sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:

“Vaktiyle bir adam bir başkasından bir arsa satın aldı. Arsayı alan adam orada altınla dolu bir küp buldu.
Arsayı satan adama: Altınını al! Zira ben senden altın değil arazi satın aldım, dedi.
Arsanın İlk sahibi de: Ben sana o arsayı içindekilerle beraber sattım, dedi.

Anlaşmazlıklarını halletmesi için bir adama başvurdular,
Hakem olan adam: Çocuklarınız var mı? diye sordu.
Biri: Benim bir oğlum var, dedi.
Diğeri de: Benim de bir kızım var, dedi.
Hakem olan adam da: Oğlanla kızı evlendirin. O altınların bir kısmını onlara verin, bir kısmını da siz harcayın, dedi.”

Kıssadan anlıyoruz ki, Salih bir amel insanın, dünyada da ahirette de mutlu olmasını sağlar. Anladık ki, Allah’ın verdiklerine razı olan kimseler insanların en zenginidirler. Zira insanın rızkı belirlenmiştir. Mutlaka zamanı geldiğinde kendisine ulaşacaktır. Peki bugün bizlerde başımıza ne gelirse Rab’bimizin hakemliğine baş vuruyor, sonrasında da çıkan hükme canı gönülden teslim oluyor muyuz?

. . . Velhamdülillahirabbilalemin . . .

The post ALTIN DOLU KÜP (KISSADAN HİSSE) appeared first on Ebrar Medya.

Muhakkak ki sözlerin en doğrusu Allah’ın kelamı, yolların en hayırlısı Muhammed s.a.v. yoludur. Amellerin en kötüsü ise sonradan uydurulanlardır. Sonradan uydurulup dine sokulan her amel bid’attir, her bid’at saplıktır, her sapıklık da ateştir.

Kur’an- ı Kerim’de faydalı, güzel kıssalar olduğu gibi Rasulullah s.a.v. bildirdiği ibret verici kıssalarda vardır. Bu kıssaları Allah Teala vahiy yoluyla peygamberimize bildirmiştir. Nitekim

Necm 3. – 4. : O arzusuna göre konuşmaz. Söylediği şey bildirilen bir vahiyden başka bir şey değildir.

Hz. Peygamber bir ramazan ayında Ashâb-ı Kirâm’ın sadaka-i fıtır olarak getirdiği hurmaları bir yere yığdırmış, Ebû Hüreyre r.a. da onları bekleme görevini vermişti. Görevini lâyıkıyla yapabilmek için hurma yığınına yakın bir yere oturdu. Gece olup da el ayak çekilince, bir karaltının hurmalara doğru yaklaştığını ve onları avuç avuç çalmaya başladığını gördü. Ebû Hüreyre (r.a.) adamın yakasına yapıştığı gibi: “- Vallahi seni Resûlullah’ın huzuruna götüreceğim.” dedi. Adam yalvarmaya başladı: “- Ben fakir bir adamım. Geçim sıkıntısı çekmekteyim. Üstelik çoluk çocuğum da var. Ne olur beni bırak.” dedi. Bunun üzerine Ebû Hureyre (r.a.), bu tanımadığı adamın sözlerine inandı, ona acıdı ve kendisini serbest bıraktı.

Ertesi sabah Resûlullah, yüzünden hiç eksik olmayan tebessümüyle Ebû Hüreyre’ye (r.a.) yaklaştı ve: “Ya Ebû Hüreyre! Dün gece tutsağın ne yaptı?” diye sordu. Allah Resûlü’nün her şeye vâkıf olduğunu çok iyi bilen Ebû Hüreyre (r.a.): “- Ya Resûlallah! İhtiyaç içinde bulunduğunu, üstelik çoluk çocuk sahibi olduğunu söyledi. Ben de kendisine acıdım ve serbest bıraktım.” dedi. Rasululah s.a.v. de: “- O sana yalan söyledi; tekrar gelecek.” diye Ebû Hüreyre’yi (r.a.) uyardı. Resûlullah öyle diyorsa mutlaka öyle olacaktı. Çok geçmeden adam yine geldi ve hurmaları avuçlamaya başladı. Ebû Hüreyre (r.a.) adamın ensesine yapıştı:“- Bu defa seni mutlaka Resûlullah’ın karşısına dikeceğim.” dedi. Adamın mazereti hazırdı: “- Beni bırak. Gerçekten zor durumdayım. Çoluk çocuk perişan. Bu defa bırakırsan bir daha gelmem.” dedi. Adamın haline acıdı ve onu yine serbest bıraktı.

Sabahleyin Ebû Hüreyre’nin (r.a.) yanına gelen Resûlullah yine:“- Ebu Hureyre! Dün gece tutsağın ne yaptı?” diye sordu. Ebû Hureyre (r.a.), adamın söylediğine göre ailesinin zor durumda olduğunu, onlara acıyıp kendisini serbest bıraktığını ve bir daha gelmeyeceğine dair söz verdiğini anlattı. Resûlullah, yine tebessüm buyurdu:“- O kesinlikle yalan söyledi; göreceksin tekrar gelecek.” buyurdu.
Akşam olunca Ebû Hüreyre (r.a.) adamın geleceği zamanı kollamaya başladı. Bu defa onu mutlaka yakalayacak ve Rasulullah’ın karşısına dikecekti. Bu yalancı adam hakettiği cezayı mutlaka görmeliydi. Ebû Hureyre (r.a.) bu defa kesin surette kararlıydı. Adamın yakasına yapıştı:“- Bu senin üçüncü ve son gelişin. Bir daha gelmeyeceğim diyorsun, tekrar geliyorsun.” dedi. Hurma hırsızı daha ciddi bir edâ ile: “- Beni bu defa da serbest bırak, sana bazı kelimeler öğreteyim. Allah seni bu kelimelerle mutlaka faydalandıracaktır.” dedi.

Ebû Hureyre (r.a.): “- Bazı kelimeler dediğin nedir?” diye sordu. Adam şunları söyledi: “- Yatağına girdiğin zaman Âyetü’l-kürsî’yi oku! O takdirde senin yanında Allah tarafından sürekli bir koruyucu bulunur ve sabaha kadar şeytan sana yaklaşamaz.” dedi. Bunun üzerine onu salıverdim.

Ertesi sabah Resûl-i Ekrem, Ebû Hüreyre’nin (r.a.) yanına gelince: “- Dün gece tutsağın ne yaptı?” buyurdu. Ebû Hüreyre (r.a.):“- Ya Resûlallah ! Allah’ın beni faydalandıracağı bazı kelimeler öğreteceğini söyledi. Ben de bu kelimeler karşılığında onu serbest bıraktım.” dedi Hz. Peygamber: “- Neymiş o kelimeler?” deyince, Ebû Hüreyre (r.a.) adamın Âyetü’l-kürsî ile ilgili söylediklerini anlattı. O zaman Resûlullah,“- Bak hele sen! Kendisi yalancı olduğu halde bu defa doğru söylemiş.” buyurdu. “- Üç gecedir kiminle konuştuğunu biliyor musun, Ebu Hureyre?” diye sordu. Ebû Hureyre (r.a.): “- Hayır, bilmiyorum.” dedi. Rasulullah s.a.v. : “- O şeytandı.” buyurdu.

Buhari de geçen bu kıssadan anlıyoruz ki kurtulmak için bilmek yetseydi veya doğruları söylemek yetseydi, şeytan kurtulanlardan olurdu ama o kurtulmadı ve yalancılardan oldu. Peki biz, kurtuluş için hakkı söylerken aynı zamanda hayatımıza geçiriyor muyuz? Bilinmelidir ki kurtulanlardan olabilmek için dillerin yorulduğundan daha fazla bedenlerinde yorulması gerekiyor.

VELHAMDULİLLAHİRABBİLALEMİN

The post SANA DOĞRU SÖYLEDİ AMA O YALANCIDIR! (KISSADAN HİSSE) appeared first on Ebrar Medya.

Peygamber efendimizin bildirdiği, anlattığı ibret verici kıssalar vardır. Bu kıssalar hayal ürünü yada uydurulmuş değildir. Bu kıssaları Allah Teala peygamber efendimize vahiy yoluyla bildirmiştir. Necm 3 – 4 : O arzusuna göre konuşmaz. Söylediği şey, bildirilen vahiyden başka bir şey değildir.

Ebu Hureyre radiyallahu anh’dan : Peygamber s.a.v. şöyle buyurmuştur;

İsrailoğullarından bir kişi, yine İsrailoğullarından birisinden bin dinar ödünç para istedi, o da ona “Git şahitlerini getir” dedi. Borcu alacak olan kişi “Şahid olarak Allah yeter” dedi.  Borcu verecek olan kimse “Git bir kefil getir” dedi. Borcu alacak kişi “Kefil olarak Allah yeter” dedi.  Diğeri “ Doğru söylüyorsun” dedi ve ona parayı verdi.
Parayı alan bu kimse deniz yolculuğuna çıktı ve ihtiyacını giderdi. Borcunu ödeme zamanı geldiğinde dönüş için bir araç bulamadı. Bunun üzerine bir odun parçası alıp içini oydu, içine bin dinarı, paranın kime ait olduğunu ve kimin gönderdiğini yazan bir not koydu. İçini oyduğu odun parçasını eline aldı ve şöyle dedi; “Ey Allah’ım, Filan kişiden borç aldığımı sen biliyorsun. Benden kefil istediğinde, ‘Kefil olarak Allah yeter!’ dedim, buna razı oldu. Çalıştım, çabaladım ancak parayı ödemek için gidecek bir vasıta bulamadım. Bunun ben yanına emanet olarak bırakıyorum.” dedi ve odunu denize bıraktı. Deniz odunu alıp götürdü, kendisi de oradan ayrıldı.
Bu sırada parayı veren kimde sahile çıktı, kıyıda beklerken denizde bir odun parçası gördü, alıp yakmak için eve götürdü. Odunu yardığında bin dinarı ve paranın kime ait olduğunu yazan notu buldu. Borç alan kişi sonunda bir vasıta buldu ve borcu ödemek üzere borcu veren kimsenin yanına geldi. Ve “Allah’a yemin ederim ki sana paranı zamanında vermek için elimden geleni yaptım, fakat vasıtayı ancak şimdi bulabildim” dedi. Borcu veren kişide, “Sen bana herhangi bir şey gönderdin mi?” diye sordu. Borcu alan da “Sana gelmek üzere çalıştım ama ancak şimdi gelebildim” dedi. Bunun üzerine borcu veren “Allah kutunun içinde göndermiş olduğun bin dinarı senden dolayı ödemiştir. Al bin dinarını ve selametle git” dedi.

Burası fani ve ve bir gün bitecektir. Akıllı Müslüman sebeplerine her zaman sıkıca sarılmalı ve amel etmelidir.

Rabbim emanetine gereğinde riayet eden kullarından eylesin amin.

. . . VELHAMDÜLİLLAHİRABBİLALEMİN . . .

The post KUTUNUN İÇİNDEKİ EMANET(Kıssadan Hisse) appeared first on Ebrar Medya.

Kur’an-ı Kerim’de faydalı ve etkileyici çeşitli kıssalar vardır. Kur’an’da geçen kıssalar en doğru ve en güzel kıssalardır. Peygamber efendimizin de bildirdiği, anlattığı, ibret verici kıssalar vardır. Bu kıssaları Allah Teala vahiy yoluyla peygamberimize bildirmiştir. Nitekim Necm Suresi 3 ve 4 : O, arzusuna göre konuşmaz. Söylediği şey bildirilen bir vahiyden başka bir şey değildir. buyurmaktadır. İşte Tirmizi de geçen kıssalardan birisi;

Amr b. Sa’d radiyallahu anh , Rasulullah sallallahu aleyhi vesellemi şöyle buyururken işittiğini beyan etmiştir :
““ Üç konu vardır ki bunlar hakkında yemin ederim. Bunlar hakkında size bir söz söylüyorum, bunu ezberleyiniz : Bir kulun malı sadakasından dolayı eksilmez. Bir kul, haksızlığa uğrar da buna sabrederse Allah onun şerefini kesinlikle artırır. Bir kul dilencilik kapısı açarsa Allah da ona fakirlik kapısını kesinlikle açar. . .

Size bir söz daha söylüyorum, onu da ezberleyiniz : Dünya ancak dört sınıf içindir.
Birincisi : ALLAH(C.C)’ın kendisine mal ve ilimle rızıklandırdığı kuldur. Bu kul, kendisine verilen konusunda Rabbinden korkar, akraba ilişkisini sürdürür, kendisine verilenlerin üzerinde Allah’ın hakkının olduğunu bilir. İşte bu kul en yüksek mertebededir.
İkincisi : ALLAH(C.C)’ın kendisini ilimle rızıklandırıp da malla rızıklandırmadığı kuldur. Bu kul, niyetinde samimi olarak “keşke benim malım olsaydı da falan kimsenin yaptığı gibi bende yapsaydım” der. Bu kulda niyetine göre karşılık alır. Her ikisinin sevapları birdir.
Üçüncüsü : ALLAH(C.C)’ın kendisini mal ile rızıklandırıp da ilimle rızıklandırmadığı kuldur. Bu kul, bilgisizce malını boşa harcar. Bu kul, kendisine verilenler konusunda Rabbinden sakınmaz, akraba ilişkilerini sürdürmez, kendisine verilenler üzerinde ALLAH(C.C)’ın hakkı olduğunu bilmez. İşte bu kul en kötü mertebededir.
Dördüncüsü : ALLAH(C.C)’ın kendisine ne malla nede ilimle rızıklandırdığı kuldur. Bu kulda “keşke benim malım olsaydı da falan kimsenin yaptığı gibi bende yapsaydım” der. Bu kulda niyetine göre karşılık alır. Bu son ikisinin günahları birdir. “”

Niyetin İslam da önemli bir yeri vardır. İnsan niyetine göre mükafatlandırılır ya da cezalandırılır. İbadetleri adetlerden ayıran şeyde niyettir. Kişi adetlerini niyetiyle ibadete çevirebilir. Çevirirken de yaptığı her şeyini ihlas ile yerine getirmelidir.

Şimdi kendini sorgula, bakalım hangi sınıftasın ?

VELHAMDULİLLAHİRABBİLALEMİN

The post DÜNYA ŞU DÖRT SINIF KİMSENİNDİR (KISSADAN HİSSE) appeared first on Ebrar Medya.

“Nitekim içinizde sizden bir rasül gönderdik. Size ayetlerimizi okuyor, sizi tezkiye edip arındırıyor, size Kitap ve Hikmet’i öğretiyor, size bilmediğiniz şeyleri öğretiyor. (Bakara 151)

Ayeti kerimeden anlıyoruz ki Rasuller;

1-Allah’ın ayetlerini okumak,

2-Kitab’ı öğretmek,

3-Hikmet’i -öğretmek,

4-tezkiye etmek için gönderilmişlerdir.

1-ALLAH’IN AYETLERİNİ OKUMAK
Bir peygamber kendisine iman eden insanlara Allah’ın ayetlerini tilavet buyurması ve bir ümmetin böyle bir şeye nail olması gerçekten büyük bir lütuftur. Bu öyle bir saadettir ki kendilerine Allah’ın ayetleri tilavet olundukça onların imanları ziyadeleştikçe ziyadeleşir.
“Kendilerine peygamber tarafından tilavet buyurularak öğretilen Allah’ın ayetlerini tilavet etmek artık bu ümmet için apayrı bir ibadet, hem de insanları diğerleri arasında seçkin kılan bir ibadettir. (Müzzemmil 4.)

2-KİTABI ÖĞRETMEK
Allah’ın ayetlerini tilavet eyler görevinden ayrıca zikredilmektedir. Allah Teala’dan geldiği şekliyle Kitab’ı müminlere öğretir, ezberletir, anlayamadıkları yerleri kendilerine tefsir edip açıklar, onunla nasıl amel edeceğini bizzat uygulamalarıyla gösterir. Kur’an-ı Kerim’in talimi için bir muallim gerek ve bu muallim elbette bizzat kendisine indirilen Hz. Muhammed Aleyhisselam olacaktır, bu görevi ona bizzat Allah Teala vermiştir. Çünkü Kur’an-ın indiriliş amacı ancak Rasullah’ın izahlarıyla, tefsirleriyle ve tatbikleriyle tamamlanabilir, gerçekleşebilir. Bu uygulamalarında yine bizzat Allah Teala’dan kaynaklı olması zorunludur.
“İnsanlara, kendilerine indirileni açıklaman için düşünüp anlamaları için (habibim) sana zikri indirdik (Nahl 44.)”

3-HİKMETİ ÖĞRETMEK
Peygamberlerin özellikle Rasulullah s.a.v. icra ettiği fonksiyonlardan birisi de Allah Teala’nın verdiği Hikmet’i müminlere talim eylemesi, öğretmesidir.
“Ve Allah ona (İsa’ya) hem kitabı, hem hikmeti, hem Tevrat’ı ve İncil’i öğretmiştim.(Maide 110.)”
Peygamberlere verilen bu hikmetin vahiy yoluyla olduğunu kesindir. Ulema bunun nübüvvet olduğunu, ilim olduğunu ve ümmetlere peygamberlerden sünnet olarak yansıyan şey olduğunu belirtmiştir. Rasulullah s.a.v.’den ümmetine yansıyan her hikmettik.

4-TEZKİYE ETMEK, ARINDIRMAK
Allah Teala’nın rasullere özellikle Hz. Muhammed s.a.v. icra etmesi için yüklediği görevlerden birisi de müminleri tezkiye etme işidir. İnançlarını, itikatlarını, amellerini, düşünce ve davranışlarını kısaca hayatlarını her türlü pislikten, kötülükten, şirkten, putperestlikten arındırmakla görevlendirilmiştir. Beyinlerine, düşüncelerine, kalplerine, itikatlarına, ibadetlerine, ibadet yerlerine, örf ve adetlerine tevhidin dışında neler girmişse temize çıkarma görevi yüklenmiştir.

Ve resullerin daha bir çok fonksiyonları vardır. . . Demek ki Rasuller sadece Allah’ın ayetlerini bir postacı misali getirip okumaktan ibaret değilmiş. Bu onların icra ettiği fonksiyonlardan sadece bir tanesidir.

Rabb’im Rasullerin gönderiliş maksadını kavrayan ve Onlara tabi olup izinden giden kullarından eylesin.

. . . VELHAMDÜLİLLAHİRABBİLALEMİN . . .

The post RASULLERİN(A.S) FONKSİYONLARI appeared first on Ebrar Medya.

Rasullerin gönderiliş maksadının bilinmesinden önce, insanlığın yaradılış maksadının bilinmesi gerekir. Çünkü bu ikisi birbirini tamamlamaktadır. Aslında kainatta var olan her şey niçin varsa, mahlukatın bütünü niçin halk olmuşsa, insanoğlunun varoluş sebebi de aynıdır. Varlık aleminin tamamı kendisini var eden Allah Teala’yı tesbih etmek tenzih etmek zikretmek dolayısıyla kendi bünyelerine ve hallerine uygun bir şekilde kulluklarını sunmak üzere var edilmişlerdir.

Ve ben cinleri ve insanları ancak bana ibadet etsinler diye yarattım. (Zariyat/56)

Beşeriyette Allah azze ve Celle’ye ibadet için yaratıldığına göre, Resullerde insanlara ibadetlerini hatırlatmak, ubudiyete davet etmek, bunu organize etmek, bunu tatbikatıyla göstermek, kaide ve kurallarını şartlarını ve rukünlarını ortaya koymak kısacası en mükemmel bir şekilde tahakkuk ettirmek üzere gönderilmişlerdir. Kuran-ı Kerim’de rasullerin hayat hikayeleri bize nakledilirken ağızlarından çıkan ilk söz “ . . . kendisinden başka ilahınız olmayana Allah’a ibadet edin. …” sözüdür.

Andolsun ki Nûh’u elçi olarak kavmine gönderdik. Dedi ki: “Ey kavmim! Allah’a kulluk edin; sizin O’ndan başka ilahınız yoktur. (Araf/59)

Semûd’a da kardeşleri Sâlih’i (gönderdik). Onlara, “Ey kavmim” dedi, “Allah’a kulluk edin; sizin O’ndan başka ilah yoktur. (Araf/ 73)

Medyen’e kardeşleri Şuayb’ı (gönderdik). Dedi ki: “Ey kavmim! Allah’a kulluk edin; sizin O’ndan başka ilah yoktur. (Araf/85)

…Celalim hakkı için biz her ümmete Allah’a ibadet edin ve tağuttan kaçının diye resuller çıkarttık…

Rabb’im gönderiliş maksadını kavrayan ve elçilerin izinden giden kullarından eylesin.

. . . VELHAMDÜLİLLAHİRABBİLALEMİN . . .

The post RASULLERİN GÖNDERİLİŞ MAKSADI appeared first on Ebrar Medya.

Ashab-ı Kiram’ın Rasulullah(s.a.v)’a topluca itaatlerinin boyutlarını o zamanlar henüz Müslüman olmamış bir müşrikin ağzından, Urve bin Mes’ud’dan dinleyelim.

Hicretin 6. Yılında Rasulullah s.a.v. ashabından bindörtyüz kişiyle birlikte Kabe’yi tavaf etmek üzere yola çıktılar ve bilindiği üzere Hudeybiye’de Mekke müşriklerince durduruldular ve orada bir antlaşma imzalandı. Bu anlaşmayla müşriklerin birinci sözcüsü olarak katılan Urve bin Mes’ud dönüşünde gördüğü manzarayı Kureyş’e şöyle anlatıyordu: “Ey kavmim! Vallahi ben vaktiyle birçok hükümdarların huzuruna elçi olarak çıkmışımdır. Kayser’in, Kisra’nın ve Necaşi’nin huzuruna elçi olarak çıkmıştım. Vallahi ben bunlardan hiçbir hükümdar adamlarının onları, Muhammedin ashabının Muhammed’i s.a.v. saydıkları gibi saydıklarını görmedim. Vallahi ben Muhammed’in, ashabıyla arasındaki itibarı gibi kavmi arasında itibarlı olan hiçbir hükümdar görmedim. Muhammed (s.a.v) ashabından her hangi biri konuşacağı zaman ondan izin istemekte, kendisine izin verilir ise konuşmakta izin verilmez ise susmaktadır. Muhammed s.a.v. onlara bir şey buyurduğu veya işaret ettiği zaman hemen yerine getirmek için birbirleriyle kapışıyorlar. Ashabı onun yanında konuşurlarken seslerini yükseltmiyorlar. Ona besledikleri derin saygıdan ötürü yüzüne dikkatlice bakmıyorlar, gözlerini önlerine indiriyorlar. Ben bu kavmi iyice ölçtüm, biçtim. İyi biliniz ki siz isterseniz kılıçlarınızla ona el atabilirsiniz. Fakat onlar ne yapılırsa yapılsın onu koruyacaklar ve ona hiçbir zararın gelmesine meydan vermeyeceklerdir. Ben onları öyle gördüm ki, onlar hiçbir zaman onu bırakmayacaklar ve onun kılını bile teslim etmeyecekler, kimseyi onun tenine dokundurmayacaklardır.” Nitekim öyle oldu da!

Bir gün namazda Cebrail Aleyhisselam gelerek Rasulullah(s.a.v)’a sağ ayağının mestinde namazı bozacak kadar bir pislik olduğunu belirterek mestini çıkarmasını söyledi. Rasulullah s.a.v de yavaşça çıkarır. Namazdan sonra arkasını döndüğünde mesti olan herkesin sağ mestlerini çıkarmış olduklarını görür. “Niye böyle yaptınız?” buyurduğunda ashab-ı kiram, “Senin yaptığını yapmadığımızda helak olmaktan korktuk…” cevabını verdiler. Rasulullah’ın yaptığını yapmak dünya ve ahiretin saadetiydi. Kendilerine onu taklit etmekten başka bütün yollar tıkalıdır. İşte onlar meseleyi böyle anlamışlardı.

Yeryüzü şimdiye kadar hangi insanı bu kadar sevmiş, hangi insanın uğrunda varlığını böyle feda edebilmiş, hangi insana bu kadar itaat edebilmiş, beşeriyet hangi insana böylesine kendisini teslim edebilmiştir. Hangi toplum bu itaatinden, muhabbetinden, teslimiyetinden ve fedakârlığından dolayı bu kadar güçlenmiştir? Rasulullah s.a.v. ve ashabı arasındaki bu muazzam irtibat sadece Urve bin Mesud’un gözünde değil, bütün kafirlerin gözünü korkutmuş, onları dize getirmiştir.

Asırlar sonra gelen bizlere düşende ashab gibi “işittik ve itaat” ettik olmalıdır. Kur’an ve Sünnetin dışında bütün yollar bize de kapalı olmalıdır.

. . . VELHAMDÜLİLLAHİRABBİLALEMİN . . .

The post İTAAT, İTAAT, İTAAT (İTAATİN TİMSALİ ASHAB-I KİRAM) appeared first on Ebrar Medya.