ALLAH(C.C)’IN AZABINDAN KORUNMAK İÇİN (KISSADAN HİSSE)

EMR-İ Bİ’L MA’RUF  VE  NEHY-İ ANİ’L MÜNKER
(Kıssadan Hisse)

Hamd, ancak Allah(C.C)’a dır. O’na ham eder, O’ndan yardım ve mağfiret dileriz. Nefislerimizin şerrinden, amellerimizin kötülüklerinden O’na sığınırız. Muhakkak ki sözlerin en doğrusu Allah’ın kelamı, yolların en hayırlısı Muhammed s.a.v. yoludur. Amellerin en kötüsü ise sonradan uydurulanlardır. Sonradan dine sokulup uydurulan her amel bid’attir, her bid’at sapıklıktır ; her sapıklık da ateştedir.

Kur’an-ı Kerim’de faydalı ve etkileyici çeşitli kıssalar vardır. Kur’an’da geçen kıssalar en doğru ve en güzel kıssalardır. Peygamber efendimizin de bildirdiği, anlattığı, ibret verici kıssalar vardır. Bu kıssaları Allah Teala vahiy yoluyla peygamberimize bildirmiştir. Nitekim Necm Suresi 3 ve 4 : O, arzusuna göre konuşmaz. Söylediği şey bildirilen bir vahiyden başka bir şey değildir. buyurmaktadır. İşte Tirmizi de anlatılan kıssalardan birisi;

İbn Mesud radıyallahu anh’dan rivayet edildiğine göre, Rasulullah s.a.v. şöyle buyurmuştur;

“İsrailoğulları arasında dinden sapma ilk defa şöyle başladı: Bir adam, bir başka adama rastlar ve ‘Baksana bana! Allah’tan kork ve yapmakta olduğun şeyi terk et. Çünkü bu sana helal değildir.’ derdi. Ertesi gün, aynı işi yaparken o adama tekrar karşılaşır ve onu yaptığı kötü işten nehy etmediği gibi onunla yiyip içmekten ve birlikte olmaktan çekinmezdi. Onlar böyle yapınca Allah Teala kalplerini birbirine benzetti.

Sonra Rasulullah s.a.v. Maide Suresi 78 – 81.:  İsrailoğulları’ndan kâfir olanlar, Dâvûd ve Meryem oğlu İsa diliyle lânetlenmişlerdir. Çünkü onlar isyan etmişlerdi ve sınırı aşıyorlardı. İşledikleri kötülükten birbirlerini vazgeçirmeye çalışmıyorlardı. Yaptıkları ne fena idi! Onlardan birçoğunun inkârcıları dost edindiklerini görürsün. Onların önceden kendileri için hazırladığı şey, yani Allah’ın onlara gazap etmesi ne kötü bir sonuçtur! Hem de onlar azapta sürekli kalacaklardır. Eğer onlar Allah’a, peygambere ve ona indirilene iman ediyor olsalardı o inkârcıları dost edinmezlerdi; fakat onların birçoğu yoldan çıkmışlardır.

Ayeti okudu ve şöyle buyurdu: “Hayır, Allah’a yemin ederim ki, ya iyiliği emredip kötülükten nehy eder, zalimin elini tutup zulmüne mani olur, onu hakka döndürür ve hak üzerinde tutarsınız, yada Allah Teala kalplerinizi birbirine benzetir, sonra da İsrailoğullarına lanet ettiği gibi size de lanet eder. . . (Ebu Davud) “

Hadisten de anlıyoruz ki Müslümanların birbiri arasındaki kardeşlik bağının nasıl olması gerektiği çok önemlidir. Emr-i Bi’l Ma’ruf  ve  Nehy-i Ani’l Münker çok önemli bir görevdir. Müslümanların birbirlerine nasihat etmeleri ve nasıl nasihat ettikleri de çok önemlidir. İsrailoğullarının başlarına gelen felaket sebebi birbirlerine iyiliği emretmemeleri , kötülükten sakındırmamaları , aynı yolda yürüdüğü kardeşine yeri geldiğinde nasihat etmemesi veya nasihat edilse de onunla birlikte olmaya devam edilmesi veya karşı tarafın nasihate kulak vermemesidir. Nitekim Ebuzer el- Gıffari, Bilal-i Habeşiye cahiliyeye ait bir söz söylediğinde akabinde Rasulullah s.a.v. onu uyardığında, hemen yaptığı hatayı anladı, hatasından vazgeçip ısrar etmedi ve kardeşine gidip af diledi. Sahabeden bir kez daha müslümanlık nasıl yaşanır onu görmekteyiz. . .O halde nasihati yapan usulüne uygun yapmalı, nasihati alanda nefsini arka plana atıp hasletini gidermeye çalışmalıdır. Peki bugün bizler nasihati yapsak da aynı ortamda hala oturmaya devam ediyor muyuz? Veya nasihate açık mıyız? Birisi bize nasihat ettiğinde yüzler ekşiyor, tavırlar değişiyor, sözler sertleşiyor mu? Yoksa kalplerdeki hasletler giderilmeye mi çalışılıyor? Bir düşünelim. . .

Rabbim aynı yolda yoldaş olan kardeşlerimize karşı olması gereken şekilde bağlar kurmayı nasip etsin.

. . . VELHAMDÜLİLLAHİRABBİLALEMİN . . .